zooooooooooooooo :shock: ik ga hier echt even helemaal op mijn plaat van verbazing
hier zit dus zo’n blonde tut die niet 1 en 1 op kan tellen :shifty:
John, je logbrief aan Mo is prachtig en ik gun jou en Anne en al die prachtige kinderen alle geluk van de wereld :-*
krabbelt terug op haar stoel om alle andere reacties te lezen :mrgreen:
:dance: :dance: :dance: :dance: :dance: :dance: :dance: :dance: :dance: :dance: :dance: :dance: :dance: :dance:
GEFELICITEERD!!!!!!!
:dance: :dance: :dance: :dance: :dance: :dance: :dance: :dance: :dance: :dance: :dance: :dance: :dance: :dance:
Oh, ik lees het eerste berichtje met tranen in mijn ogen…
Wat geweldig vind ik dit voor jullie allebei!!!
Wat kan liefde toch mooi zijn he?
Ik weet zeker dat Monique :**: ook heel gelukkig is!
Ze gunt jou alle geluk en ze zou niet willen dat jij alleen zou blijven.
En of je een nieuwe vriendin nu vroeg of laat vind daar kan je niks aan doen.
Liefde kan je niet sturen, ook niet in tijd.
Op mijn 20ste ben ik mijn vriend ook verloren, inmiddels ben ik 5 jaar getrouwd en hebben we een prachtige dochter.
Het klink misschien hard maar voor jou gaat het leven wel door.
Ik wens jullie alle geluk van de wereld!!! :inlove: :inlove: :inlove:
He wat leuk dat jullie elkaar gevonden hebben.
:mrgreen:
Als ik terug denk aan toen mijn moeder overleed, hoe mijn vader ook in 3 maanden tijd een nieuwe relatie met een oude vlam kreeg, heb ik ze geen strobreed in de weg gelegd.
Ik was blij dat mijn vader snel het geluk weer gevonden had.
Dat gold echter niet voor mijn broer.
De nieuwe vriendin van mijn vader trok al snel in bij hem omdat haar thuissituatie niet erg poditief was.
Dat was nogal een grote stap die genomen werd.
Het rouwproces was voor mijn broer nog zo vers en hij werd al geconfronteerd met een nieuwe vrouw in het gezin, hij kon daar niet mee leven en is vertrokken.
Er zitten dus altijd meerdere kanten aan zo’n verhaal.
Ik woonde niet thuis, had er dus weinig moeite mee omdat ik er niet met mijn neus bovenop zat.
Hier zitten er wel 5 kinderen met hun neus bovenop, ze zien de nieuwe vriendin langzaam maar zeker meer haar plaats innemen in hun leven.
Die eerste kerst zonder hun moeder bijvoorbeeld 
Ik kan me voorstellen dat het voor hen allemaal nog veel verwarrender is, mijn broer was tenslotte een volwassen persoon die op elk moment van de dag voor zichzelf kon gaan zorgen in een eigen huisje.
Het gevoel is niet te sturen, en de belevingswereld van kinderen al helemaal niet.
Ik hoop dat jullie, omwille van jullie kids een gulden middenweg tussen jullie gevoel en de belevingswereld van jullie kinderen kunnen vinden.
Wow wat gaaf! Super zeg! Ik hoop oprecht dat jullie heel heel erg gelukkig worden samen! :inlove: :-*
En ik ben dus zo’n mega blonde muts die echt niks in de gaten had… :mrgreen:
mooi gezegd rivella
@Karin2 wrote:
@ruud wrote:proest
Volgens mij moet ik binnenkort ook naar DIE kapper
[
die kapper heb ik hier ook thuis en die heet: Tondeuze standje 3 :mrgreen:
(vooral het off topic geneuzel was op dit tijdstip heerlijk om even te lezen :lol: )
ik ken jullie allebei eigenlijk niet, maar heb wel de verhalen over Mo gelezen. Ik gun iedereen eigenlijk alleen maar geluk en liefde toe en als ik jullie samen zo op de foto zie gaat dat wel lukken :inlove: :inlove: Ik denk dat dit helemaal losstaat van de liefde die je altijd voor Mo zal blijven voelen. Die veranderd nooit, net als haar positie (helaas 
) nooit zal veranderen…
Sterkte en heel veel geluk saampjes.
O en by the way, die kapper hebben wij ook hier thuis… :mrgreen:
@TaMa wrote:
Ik wens jullie heel veel geluk en liefde toe met elkaar en de kinderen. Hoe vinden de kinderen het?
De kids zijn gek op Anne, allemaal. Toen het echt serieus begon te worden heb ik open kaart gespeeld. Ik heb ze ook duidelijk verteld dat Anne geen vervanging van hun moeder is, en dat ze nu niet en nooit niet verplicht zijn om Anne ‘mama’ of iets dergelijks te noemen (hier moeten we ook nog wat op verzinnen als ze hier zelf mee beginnen omdat Monique hun echte mama is). Alleen de oudste schrok even (die had een gesprek van mijn schoonmoeder over Anne opgevangen toen ik het haar nog niet verteld had), maar dat is al heel erg snel (nog voor ze Anne ontmoet had) omgeslagen in enthousiasme. Lisa lijkt Anne nu te zien als een soort grote zus en dat is prima natuurlijk!
Anne heeft met Sam kerst hier gevierd met mij, alle kids, Mo’s moeder (die wel moeite heeft met de situatie - logisch natuurlijk en daar hebben we ook alle begrip voor getoond - maar niet met Anne als persoon) en mijn eigen moeder (die erg blij met Anne en haar rol in mijn leven is). De kinderen zijn nog te jong om besef te hebben dat kerst iets speciaals is en dat het de eerste kerst zonder mama was. Voor de volwassenen lag dat uiteraard anders. Ik heb op kerstavond alle aanwezige kaarsen voor Mo aangestoken (toen de kinderen nog niet naar bed waren zodat ze er getuige van waren), zo ook natuurlijk het kaarsje dat ik elke avond voor haar brand (en ook wel zal blijven doen - zelfs als ik oud en grijs ben).
Wat betreft onze relatie; we doen het rustig aan. Dat is in het belang van ons, onze relatie en de kids (allemaal; ook Sam).
Anna en John, van harte gefeliciteerd samen…
Heel veel geluk samen…
Ik vind het super dat 2 mensen elkaar vinden en hoe en wat voor verleden erachter zit, is toch helemaal niet belangrijk? Het is toch mooi dat je de dingen in het leven weer kunt delen? Verdriet, lachen, liefde… En wat betreft de kinderen, ik denk dat Anna en John oud en wijs genoeg zijn om daar mee om te gaan!
Liefs,
Noortje
Mukkemuk, ik denk dat het nu beter is, dat je gewoon weer lekker verder klets in andere topics en dit gewoon laat voor wat het is…
Gefeliciteerd :dance: , Ik wil jullie heel veel geluk toewensen.
En zoals al eerder gezegd Liefde kent geen tijd en grenzen.
@Reaph wrote:
@TaMa wrote:Ik wens jullie heel veel geluk en liefde toe met elkaar en de kinderen. Hoe vinden de kinderen het?
De kids zijn gek op Anne, allemaal. Toen het echt serieus begon te worden heb ik open kaart gespeeld. Ik heb ze ook duidelijk verteld dat Anne geen vervanging van hun moeder is, en dat ze nu niet en nooit niet verplicht zijn om Anne ‘mama’ of iets dergelijks te noemen (hier moeten we ook nog wat op verzinnen als ze hier zelf mee beginnen omdat Monique hun echte mama is). Alleen de oudste schrok even (die had een gesprek van mijn schoonmoeder over Anne opgevangen toen ik het haar nog niet verteld had), maar dat is al heel erg snel (nog voor ze Anne ontmoet had) omgeslagen in enthousiasme. Lisa lijkt Anne nu te zien als een soort grote zus en dat is prima natuurlijk!
Anne heeft met Sam kerst hier gevierd met mij, alle kids, Mo’s moeder (die wel moeite heeft met de situatie - logisch natuurlijk en daar hebben we ook alle begrip voor getoond - maar niet met Anne als persoon) en mijn eigen moeder (die erg blij met Anne en haar rol in mijn leven is). De kinderen zijn nog te jong om besef te hebben dat kerst iets speciaals is en dat het de eerste kerst zonder mama was. Voor de volwassenen lag dat uiteraard anders. Ik heb op kerstavond alle aanwezige kaarsen voor Mo aangestoken (toen de kinderen nog niet naar bed waren zodat ze er getuige van waren), zo ook natuurlijk het kaarsje dat ik elke avond voor haar brand (en ook wel zal blijven doen - zelfs als ik oud en grijs ben).
Wat betreft onze relatie; we doen het rustig aan. Dat is in het belang van ons, onze relatie en de kids (allemaal; ook Sam).
Mooi verwoord!
John en Anne.
Heb er vandaag bovenop gezeten en vind het geweldig om te zien hoe Anne met de kids is maar ook de kids met Anne.
Heerlijk.
Van jullie spat ook de liefdea f
:-*
John,
mijn zoontje was nog een baby toen zijn papa overleed.
Mijn vriend werd in het begin bij zijn voornaam genoemd, en nu noemt hij papa. Dit heeft hij zelf veranderd. Wij hebben hier geen van beide ooit naartoe gestuurd.
Mijn zoontje weet dat hij 2 papa’s heeft. 1 die op een sterretje woont (en waar ik nog met regelmaat dingen over vertel omdat ik wil dat hij die ook ‘leert kennen’) en 1 die nu over hem vadert, en ons leven verrijkt.
Iedereen lost het op zijn eigen manier op, en ik denk echt dat kinderen zelf hierin erg creatief kunnen zijn. Dat je het misschien wel kan laten ontstaan zoals het gebeurd. (iig als er dingen ontstaan die goed voelen voor beiden)
John en Anne, ik snap jullie helemaal. Dat je even hebt gewacht met het vertellen, maar natuurlijk ook dat je het niet eeuwig voor je kunt houden.
Liefde komt op ons pad wanneer het komt en wanneer die komt… dat hebben we vaak niet voor het zeggen. Maar liefde is iets moois, iets gelukkigs. John ik heb jouw log gelezen en als Mo :**: er nog was geweest had je er nooit aan gedacht om verliefd te worden op een andere vrouw. Maar juist ook doordat Mo lid was van KOK ben jij na haar overgaan hier komen schrijven en op die manier heeft Mo je een beetje de weg gewezen.
Ik ben blij dat jullie elkaar gevonden hebben en wens jullie heeeeeel veel geluk samen (alsof je dat nodig hebt het straalt er vanaf)
anne! van de week vraag ik in het topic overijsselse kletsmiepen nog hoe het met je liefde stond.
ook de blog van reaph hou ik bij, en kijk regelmatig hoe het hem en de kids vergaat.
ik had dus ook het stukje “brief aan heksenmamma” gelezen en was/ben erg blij voor hem dat hij weer verliefd is.
nooit, maar dan ook NOOIT had ik maar gedacht dat dat wel eens bij elkaar kon passen en bij het lezen van dit topic voelde ik me dus best een muts.
maar goed dat terzijde, Anne en Reaph en kids heel erg veel geluk met elkaar.
Eindelijk… Na alle ellende die we in de laatste en de eerste maand hebben moeten verwerken is er weer mooi nieuws… En daar ben ik heel erg dankbaar voor…
Wat fijn voor jullie !
Na de afgelopen week met alle verdriet hier op het forum heb ik ook vaak aan Mo terug gedacht en gehoopt op terugkerend geluk voor jullie …
En ziehier …ik vind het fantastisch, heel veel geluk samen !
D.
ow wat een leuk nieuwtje is dit! :dance:
toen ik jullie reacties weleens las op elkaar, toen heb ik weleens gedacht: dat klikt!
dus dit nieuws verbaast me eigenlijk niks
en ik vind het superleuk voor jullie (allemaal!)
lang leve de liefde!