Ik vind het ook een moeilijk verhaal om te lezen. Ik heb met je te doen als je er zo alleen voor staat (want dat sta je feitelijk zonder de hulp van je vriend). En tegelijk gaat er een steek door mijn hart als ik lees hoe je over je wondertjes praat.
Ook ik heb mijn twijfels ook vooral omdat het lijkt alsof ze hier in de zwangerschap helemaal geen hulp bij krijgt. Iemand met zulke gevoelens en gedachte wordt meteen op een gesloten afdeling opgenomen voor de rest van de zwangerschap omdat ze een gevaar is voor haar zelf en haar kinderen…
Als het toch echt waar is hoop ik dat ze die kindjes ter adoptie af wil staan, ik vind dit ook echt te erg voor woorden.
Zal maar beginnen met te schrijven dat ik dus toch nog ben komen kijken :oops: , maar eigenlijk omdat ik zag dat er nog mama’s reageerden… :thumbup:
Bedankt dat jullie ook reageren ! :-* :-* :-
Mijn gevoel is mijn gevoel, maar ben blij dat ik niet de enige ben die voelt dat er iets niet pluis is. Kan me uiteraard volledig aansluiten bij wat jullie tijpen !
ik heb geeist en gesmeekt dat het met 34 weken gehaald word omdat ik deze zwangerschap amper nog aankan ik wil gewoon niet zwanger meer zijn zoals vandaag dan voel ik er weer niks voor en in het ziekenhuis ook ik heb ben daar flink tekeer gegaan en gezegt jullie snijden ze er nu uit of ik loop zelf naar de ok en doe het zelf wel met of zonder verdoving het kan me niet schelen ze hebben me echt rustig moeten krijgen in het ziekenhuis ook veel gesprekken gehad en ik blijf mijn momenten houden dat ik er doorheen zit en het allemaal niet meer wil drm is het ook voor mij gewoon beter dat al het met 34 weken gehaald word en daarna gelijk hulp krijg.
ik heb goeie en slechte dagen nu heb ik weer eens knallende ruzie met me vriend gehad en dan vraag ik me af heb ik de GROOTSTE fout in mijn leven gemaakt.
Alles hier in huis om me heen draait alleen nog maar om baby’s baby’s en baby’s en ik kan er weinig van hebben als ik een dagje wil winkelen is het alleen maar babywinkels in en uit en ik wil ook wel eens voor mezelf kijken en dat gaat niet en ik word er gek van.
veder gat het wel redelijk ja het word allemaal erg zwaar en alles is vermoeiend kan niet veel meer doen omdat ik dan uitgeput ben maar ja dat hoort er nu eenmaal bij zoals ze in het ziekenhuis zeiden het is voor een goed doel.
Spoor jij wel helemaal? :shock:
Jij wil serieus twee leventjes in gevaar brengen omdat jij de zwangerschap zat bent?
Daar had je aan moeten denken voordat je met je benen wijd ging liggen!!!
Ik vind jou een vreselijk egocentrisch mens en ik vrees voor jouw twee wondertjes.
Als ik je zo lees ga jij niet deugen als moeder.
Als ik had geweten waar jij woont had ik je zelf wel aangegeven bij de raad voor de kinderbescherming, als je er nu al zo over denkt ben ik heel benieuwd wat er gaat gebeuren als je een nachtje of drie niet kan slapen door doorkomende tandjes.
ik kom hier niet meer jullie horen niks meer van mij
jullie kunnen mij hele kk situatie niet weten veder geen shit over mij.
en alsof niemand anders is in een zware dip kan zitten ik ben echt de enige niet die wel eens zo DIEP in de shit zit en depressief is gelukkig heb ik mijn vrienden meer steun en dit forum stelt niks voor als je je gevoel niet eens kan uiten.
en ik loop allang bij 2 instanties voor hulp maar je voel je niet op de 1 of andere dag beter.
maar ik kom hier niet meer ik heb een beter forum gevonden
ik kom hier niet meer jullie horen niks meer van mij
jullie kunnen mij hele kk situatie niet weten veder geen ships over mij.
en alsof niemand anders is in een zware dip kan zitten ik ben echt de enige niet die wel eens zo DIEP in de ships zit en depressief is gelukkig heb ik mijn vrienden meer steun en dit forum stelt niks voor als je je gevoel niet eens kan uiten.
en ik loop allang bij 2 instanties voor hulp maar je voel je niet op de 1 of andere dag beter.
maar ik kom hier niet meer ik heb een beter forum gevonden
DAG.
De waarheid is hard he meisje…
Jij praat over het uit je buik snijden van je kindjes, ik niet.
Wat had je dan verwacht?
Dat iedereen met je mee had zitten huilen over die rot tweeling in je buik?
Er zijn mensen die een moord zouden doen voor de kans op een tweeling en jij praat erover alsof het uitschot is.
Ik ben blij om te zien dat je gaat in ieder geval.
ik heb geeist en gesmeekt dat het met 34 weken gehaald word omdat ik deze zwangerschap amper nog aankan ik wil gewoon niet zwanger meer zijn zoals vandaag dan voel ik er weer niks voor en in het ziekenhuis ook ik heb ben daar flink tekeer gegaan en gezegt jullie snijden ze er nu uit of ik loop zelf naar de ok en doe het zelf wel met of zonder verdoving het kan me niet schelen ze hebben me echt rustig moeten krijgen in het ziekenhuis ook veel gesprekken gehad en ik blijf mijn momenten houden dat ik er doorheen zit en het allemaal niet meer wil drm is het ook voor mij gewoon beter dat al het met 34 weken gehaald word en daarna gelijk hulp krijg.
ik heb goeie en slechte dagen nu heb ik weer eens knallende ruzie met me vriend gehad en dan vraag ik me af heb ik de GROOTSTE fout in mijn leven gemaakt.
Alles hier in huis om me heen draait alleen nog maar om baby’s baby’s en baby’s en ik kan er weinig van hebben als ik een dagje wil winkelen is het alleen maar babywinkels in en uit en ik wil ook wel eens voor mezelf kijken en dat gaat niet en ik word er gek van.
veder gat het wel redelijk ja het word allemaal erg zwaar en alles is vermoeiend kan niet veel meer doen omdat ik dan uitgeput ben maar ja dat hoort er nu eenmaal bij zoals ze in het ziekenhuis zeiden het is voor een goed doel.
Spoor jij wel helemaal? :shock:
Jij wil serieus twee leventjes in gevaar brengen omdat jij de zwangerschap zat bent?
Daar had je aan moeten denken voordat je met je benen wijd ging liggen!!!
Ik vind jou een vreselijk egocentrisch mens en ik vrees voor jouw twee wondertjes.
Als ik je zo lees ga jij niet deugen als moeder.
Als ik had geweten waar jij woont had ik je zelf wel aangegeven bij de raad voor de kinderbescherming, als je er nu al zo over denkt ben ik heel benieuwd wat er gaat gebeuren als je een nachtje of drie niet kan slapen door doorkomende tandjes.
zo… :eh:
ok even ervanuitgaand dat de ts de boel niet uit haar duim zuigt…dan is ze sowieso behoorlijk in de war, zit ze ontzettend in de knel met de tweeling die op haar pad is gekomen, dat is van post 1 wel duidelijk. Iemand die psychisch in de war is, die de boel niet meer of nog maar amper kan handelen, die weinig steun krijgt, verdient die het om hier op deze manier toegesproken te worden???
ik vind het ook een naar verhaal om te lezen, als alles klopt zoals ze het beschrijft, heb ik vreselijke medelijden met alle betrokkenen. Het moet vreselijk zijn om een ongewenste zwangerschap te moeten voldragen, als je zelf niet in staat bent de knop om te draaien. Dan heb je een zwangerschap die heeel erg ver af staat van alle zwangerschappen van de happy moms hier op kok. Ik vind dit soort reacties als van vuurvosje, als ook reacties dat ze maar blij moet zijn omdat anderen heeeel graag een kindje zouden willen, echt niks bijdragen en ook een beetje pijnlijk om te lezen.
en ik zou het ook pijnlijk vinden om te moeten lezen dat ik het zit op te nemen voor iemand die alles heeft verzonnen…al zou het een fijne gedachte zijn dat er niet echt een aanstaand gezinnetje zo aan de grond zit…
ik heb geeist en gesmeekt dat het met 34 weken gehaald word omdat ik deze zwangerschap amper nog aankan ik wil gewoon niet zwanger meer zijn zoals vandaag dan voel ik er weer niks voor en in het ziekenhuis ook ik heb ben daar flink tekeer gegaan en gezegt jullie snijden ze er nu uit of ik loop zelf naar de ok en doe het zelf wel met of zonder verdoving het kan me niet schelen ze hebben me echt rustig moeten krijgen in het ziekenhuis ook veel gesprekken gehad en ik blijf mijn momenten houden dat ik er doorheen zit en het allemaal niet meer wil drm is het ook voor mij gewoon beter dat al het met 34 weken gehaald word en daarna gelijk hulp krijg.
ik heb goeie en slechte dagen nu heb ik weer eens knallende ruzie met me vriend gehad en dan vraag ik me af heb ik de GROOTSTE fout in mijn leven gemaakt.
Alles hier in huis om me heen draait alleen nog maar om baby’s baby’s en baby’s en ik kan er weinig van hebben als ik een dagje wil winkelen is het alleen maar babywinkels in en uit en ik wil ook wel eens voor mezelf kijken en dat gaat niet en ik word er gek van.
veder gat het wel redelijk ja het word allemaal erg zwaar en alles is vermoeiend kan niet veel meer doen omdat ik dan uitgeput ben maar ja dat hoort er nu eenmaal bij zoals ze in het ziekenhuis zeiden het is voor een goed doel.
Spoor jij wel helemaal? :shock:
Jij wil serieus twee leventjes in gevaar brengen omdat jij de zwangerschap zat bent?
Daar had je aan moeten denken voordat je met je benen wijd ging liggen!!!
Ik vind jou een vreselijk egocentrisch mens en ik vrees voor jouw twee wondertjes.
Als ik je zo lees ga jij niet deugen als moeder.
Als ik had geweten waar jij woont had ik je zelf wel aangegeven bij de raad voor de kinderbescherming, als je er nu al zo over denkt ben ik heel benieuwd wat er gaat gebeuren als je een nachtje of drie niet kan slapen door doorkomende tandjes.
Ik vind het eigenlijk schandalig hoe op de gevoelens en gedachten van Maartje gereageerd wordt.
Ik weet nog HEEEEEEEL goed hoe depressief ik was tijdens I.S. haar zwangerschap. En geloof me, wat Maartje zegt, was ook MIJN gevoel!
Ik vind het echt heel naar om te lezen dat iemand die heel eerlijk haar gevoelens uitspreekt over het niet aankunnen van de zwangerschap, de kindjes eerder laten halen, dat daar over wordt gezegd dat ze geen goede moeder zal zijn.
Dit doet mij ECHT heel veel pijn. Hoe kan je in vredesnaam zo tegen iemand spreken waarvan duidelijk is (mocht het waar zijn) dat die ZO depressief is. Ik heb verdorrie in een prenatale depressie gezeten! En dat is GEEN PRETJE!!!
Ik heb geslagen en gestompt op mijn buik met 38 weken zwangerschap om dat kind (I.S.) eruit te laten komen. Ik heb de gyn gezegd dat ze dat kind maar moesten wegflikkeren in de Maas. Wat kon mij het boeien of I.S. verdronk of niet.
En verdorrie, ik BEN een goede moeder!!! Ook al had ik deze gevoelens in de zwangerschap, ook al had ik een prenatale depressie die vervolgens over ging in een postnatale depressie.
Ik zit mij heel erg kwaad te maken om de reacties! Zit gewoon te janken hierzo. Misschien omdat bij mij over komt dat als je deze gevoelens hebt tijdens je zwangerschap je dus geen goede moeder zou zijn later. Nou sorry hoor!! Ik BEN een goede moeder en ik HOU van mijn kinderen, want ja, bij L.R. heb ik verdorrie ook een prenatale depressie gehad. Ik heb het verdorrie 2 keer gehad!
