Gefeliciteerd met de geboorte van Sarina. Kom lekker bij van alles en geniet :inlove:!
en zomaar ‘ineens’ is ze daar dan!
Gefeliciteerd met jullie dochter en zusje :inlove:
Van harte Eis…
Mooie naam enhopelijk gaat alles goed met jullie.
Ik ben ook zeer benieuwd van het bijkom verhaal.
Van harte proficiat met Sarina :inlove: Mooie naam :thumbup:
Ik ben heel benieuwd hoe je het allemaal hebt ervaren. Maar eerste genieten met een grote G :inlove:
Van harte gefeliciteerd :dance: :dance:
Ik ben benieuwd naar je verhaal :mrgreen:
Wat fijn, van harte gefelicieerd!!
Hopelijk ging de bevalling toch goed, en nu lekker van elkaar genieten!
Proficiat met S.arina wat een mooie naam!!! :dance:
Wauw…Van harte gefeliciteerd Eisblume… :inlove:
Dagmar gefeliciteerd met je Kaboutermeisje!!
Geniet van je mooie gezin en snel foto’s showen hoor!!
Liefs een oud juni/augustus mama.
Gefeliciteerd met jullie dochter en zusje :dance:
Gefeliciteerd!!
Geniet van jullie meisje.
Hopelijk is alles goed gegaan. Ben benieuwd naar je verhaal!
Bedankt voor alle felicitaties!
Hierbij mijn bevallingsverhaal- is nogal lang, vandaar dat ik het in een spoiler zet- en een eerste foto :inlove:
Het is 4:30 als ik voor het eerst wakker wordt van iets dat wel lijkt op een ‘echte’ wee, zou het dan toch… 10 min later de volgende wee, 12 min later weer. Ik besluit nog even te blijven liggen en het nog even aan te kijken. 5.24 staat de oudste in eens naast mij, “Mama, ik ben wakker�. Normaliter zou ik hem terug naar best sturen, maar aan slaap kan ik nu toch niet denken dus we gaan naar beneden.
Intussen is nummer 2 ook wakker en beginnen de weeën steeds vaker te komen. Wanneer ze rond 5:45 om de 3-4 min komen en 30-50sec duren, maak ik mijn vriend wakker en vraag hem om z’n ouders te bellen. De ervaring bij de tweede heeft tenslotte geleerd dat het dan in eens heeeeel snel kan gaan(3,5 uur vanaf de eerste echte wee tot geboorte…). Nog geen 20 min later zitten we samen de jongens beneden te ontbijten en komen mijn schoonouders binnen. We nemen kort afscheid en vertrekken, na een kort belletje naar de verloskamers om ons aan te melden, naar het ziekenhuis.
Daar aangekomen worden we meteen naar de verloskamer gebracht, er wordt een infuus gezet- voor het geval dat…, ik krijg een hartslagmeter en een band om de weeënactiviteit in de gaten te ouden, en het team komt zich voorstellen. Om 6.50 word ik voor het eerst getoucheerd: 4cm, dat schiet al op! Omdat een stuitbevalling natuurlijk best bijzonder is, krijg ik de vraag of ik het goed vind als er een 2e gynaecoloog, een leerling-verpleegster, een leerling-verloskundige etc. bij zijn. Ik vind het allemaal prima. Liggend op bed vang ik vervolgens een uur lang weeën op, tot ik rond 7.45 persdrang krijg.
Het hele team natuurlijk in rep en roer, maar ik weet zeker dat ik ‘gewoon’ moet poepen. Hoe dan ook, mag ik niet van het bed af voordat ik opnieuw ben getoucheerd, dus de verloskundige, die dagdienst heeft, komt even voelen: 5cm. Wat een tegenvaller! In een uur tijd maar 1 cm ontsluiting erbij… Het team gaat weer weg, alleen de verloskundige en de leerling-verloskundige blijven bij ons op de kamer. In de hoop dat het wat gemakkelijker wordt om de weeën op te vangen, vraag ik of ik op mag staan. Gelukkig mag dat!
Nog geen 15 min later krijg ik het steeds moeilijker om de weeën weg te puffen. Na 25 min lijkt het of de weeën blijven ‘hangen’, ik krijg amper de tijd om tussen de weeën door op adem te komen. Ik weet niet goed meer hoe ik de weeën op moet vangen: wiebelend, op mijn tenen staand, draaiend… Ik probeer van alles, loop te roepen dat het pijn doet, en vraag hardop waarom ik ook al weer niet voor een keizersnee gekozen heb. Regelmatig hoor ik mezelf schelden(voor het eerst tijdens een bevalling- tenminste voor zover ik me dat kan herinneren.)
Rond 8:35 komt iedereen weer de verloskamer binnen. Ik moet weer op bed gaan liggen om te toucheren, de onderkant van het bed wordt losgemaakt en de beensteunen erop gezet. Het blijkt dat ik tijdens de weeën 10cm ontsluiting heb, maar daartussen ‘staat nog wel een randje’. Dus zit er niets anders op dan de persdrang weg te puffen, tot de baby zo ver is dat ze geboren kan worden.
Het weg puffen valt me zwaar: ik ben blij dat ik genoeg mensen om me heen heb, die mij vertellen wat en hoe ik dit het beste kan doen. Toch irriteer ik me ook aan hun goedgemeende “Het gaat heel goed zo! Wat doe je dit goed!� Het liefst wil ik terugroepen: “als het zo goed zou gaan zou die kleine er al zijn!�, maar ik hou me in.
Dan gaat het in eens heel snel, ergens rond 8.50 hoor ik de gynaecoloog zeggen dat ik nu langzaam mee mag persen als ik weer een perswee voel. Maar hoe ging dat persen ook al weer??? De geweldige verloskundige praat mij in enkele zinnen bij: kin op je borst, grote hap met lucht�, benen vastpakken en persen. Ik moet de volgende perswee weer weg puffen. De gynaecoloog zet uit voorzorg toch nog een knip. Mijn vriend roept: “daar zijn de billen al!� Ik ruik poep! Niet mijn eigen –blijkt later- maar die van de baby. Met de volgende perswee wordt eerst het ene been, dan het andere been geboren. Nog een allerlaatste perswee en dan krijg ik die kleine op mijn buik gelegd.
Wat een apart gezicht om eerst de billen van de baby te zien en dan pas het hoofdje! Maar oh wat is ze mooi! En wat kan ze al hard schreeuwen… Ik geniet volop van het naakte hoopje mens op mijn buik terwijl de navelstreng wordt afgeklemd, de baby wordt toe gedekt en de eerste foto’s worden gemaakt. Nog geen 5 min nadat ze geboren is, gaat de kleine al op zoek naar mijn tepel. Een paar tellen later ligt ze tevreden te drinken.
Toch wordt het nog even spannend: de placenta laat nog even op zich wachten. Ik krijg niet 1 maar 2 spuitjes om de placenta los te laten komen, maar er gebeurt vrij weinig. Mijn hele lijf staat te trillen en ik vraag om een dextro, maar omdat de placenta er nog niet is, moet ik nog even wachten. Net wanneer de verpleegkundige extra hormonen wil toedienen, roept de verloskundige dat de placenta eraan komt. Ik pers nog even snel mee, en iedereen haalt opgelucht adem. Toch niet naar de OK!
Het is druk op de verlosafdeling, dus ik moet even wachten tot ik gehecht kan worden. De baby wordt nakeken, haar apgar scores zijn 9/10/10- en dan moeten we alleen nog maar wachten op de uitslag van het priklab- ik ben rhesusfactor negatief, dus als de baby positief is moet ik nog een extra spuitje. Rond half een ’s middags verlaten we moe, uitgeput maar blij en gezond het ziekenhuis richting huis, waar twee grote broers al staan te trappelen om met hun zusje kennis te maken.
Al met al schijnt het een gemakkelijke stuitbevalling geweest te zijn, maar ik moet zeggen dat het voor mij toch de zwaarste bevalling was die ik heb meegemaakt. Maar ja, dat komt vast doordat de andere twee bevallingen supersnel en supermakkelijk gingen…
Nog geen uurtje na de bevalling:
Wat is ze mooi :inlove:
Wat een mooi meiske!! :inlove: :inlove:
Enne even een knuff voor je bevalling :hug:
Klinkt heftig, weeen weg moeten puffen. Maar gelukkig niet meer naar de operatiekamer. En het resultaat mag er zijn :inlove: :inlove:
goed gedaan! Je mag hartstikke trots zijn op jezelf :-*
en wat een mooi kindje :inlove:
Wat een mooi meisje, en die persweeen weg puffen is inderdaad vreselijk (ik weet het), wat zal dat apart geweest zijn de billen eerst, maar wat heb je het goed gedaan, en zie het resultaat. Gefeliciteerd en geniet ervan!
well done!! Prachtig kind, mooi verhaal van een niet makkelijker bevalling. Om trots op te zijn! :inlove:
Dat is allemaal snel gegaan :thumbup:
En je hebt er een mooie meid aan over gehouden :inlove:
Goed gedaan hoor!! Klinkt best heftig, maar je hebt je er goed doorheen geslagen!
En wat een mooi meisje!! :inlove: