hallo…als eerste wil ik ff zeggen dat je een goede moeder bent en twijfel niet aan jezelf hoor.
ik heb ook een huilbaby gehad en die krijsde ook zon 18 uur pd.
het enige voordeel wat wij hadden is dat hij al vrij vroeg opgenomen werd omdat hij al onder behandeling van de kinderars was omdat hij te vroeg geboren was.
toen hij 6 wkn oud was stelde de kinderarts voor om hem op te nemen om te kijken waarom hij zoveel huilde en ze werkte ook met een huilschema.
de eerste dagen voelde ik me ook zo slecht he omdat hij daar gewoon een lief en tevreden manneke was en ik had ook het idee dat ze ze dachten dat ik me aanstelde…maar na 5 dagen begon het gekrijs ook daar en de verpleegkundige zei dat dit normaal was omdat ze de eerste dagen afleiding hadden en een andere omgeving.
heel raar maar toen had ik zoiets van ooh gelukkig :lol:
mij hebben ze verteld dat ze de eerste dagen alleen na het huil gedrag kijken en na 4 dagen pas echt iets gaan doen zo zijn ze er ook achter gekomen dat hij een verborgen reflux had en daar kreeg hij medicijnen voor wat goed hielp,na 8 dagen mocht hij weer na huis en in huis begon het weer en had echt zoiets van zie het ligt aan mij 
toen hij 12 weken was is hij weer opgenomen en zijn ze er achter gekomen dat hij koe-eiwitten allergie heeft en zijn ze overgegaan op andere voeding na 3 dagen werd het echt een lief manneke en na een week mocht hij weer mee naar huis,een paar dagen later begon hij weer :shock:
toen zijn we verder gaan denken en hadden we zoiets van oohh hij zal toch niet allergies zijn voor de honden he :o
toen hebben we hem in de zomer veel buiten neer gezet en het ging steeds beter toen hebben we de knoop doorgehakt en hebben met pijn in onze hart de honden en de kat weggedaan en je zag hem met de dag beter worden en hij kreeg zelfs grote ogen(wij dachten ook al waar heeft hij toch die spleetogen van hihi)
nu is hij 10 maanden en is een lekker eigenwijs manneke die veel lol heeft.
ik zal je dan ook aanraden om met de verpleegkundige te praten en zeggen hoe je je voeld en dat je het idee krijgt dat je een slechte moeder bent en dat je daar erg mee zit.
en 1 tip…kijk ff wanneer hij het hardste huild…als het een half uur na de voeding is geef dan aan dat je dankt dat het door de voeding komt en zeker als hij ook uitslag heeft of moeilijk of juist dunne poep heeft.
ik wens je echt heel veel sterkte en je bent echt een super moeder hoor
twijfel daar maar niet aan.
gr linda
hoi allemaal,
nou, het gesprek was wel even slikken. :?
De arts kwam melden dat Stijn naast een heel gezonde baby en een voorbeeldig kind tevens GEEN huilbaby was, en wij mochten hem niet meer als zodanig bestempelen. :o
Hij heeft daar inderdaad nog niet uuuren gehuild, dus ik twijfel zelf ook wel. Haar theorie was: de vicieuze cirkel van huilen en wanhoop die door de opname doorbroken is. Ik was eerst erg boos en later bedacht ik me: ik kan het proberen… doen alsof hij gewoon geen huilbaby is, hem een nieuwe start geven en de goed bedoelde aanwijzingen accepteren. Ik ga het dus proberen. Ik heb wel wat moeite met de tips: hem laten huilen en niet oppakken, ook niet als hij gaat gillen. tevens moeten we hem meer prikkels aanbieden, want hij verveelt zich. ik hoop dat we dan samen een vrolijkere tijd door gaan maken. 
liefs, Niene
goed van jezelf dat je probeert om het positief te zien…
en goed dat je ermee aan de gang gaat
wie weet is het idd doorbroken
en kunnen jullie hopelijk aan een nieuwe start beginnen.
ik duim daarvoor!
nou wie weet ben blij dat je het zo positief ziet en wat dat huilen betreft,laten huilen oke maar krijzen NEE.dus je moet gewoon lekker de hele dag met hem gaan spelen gezellie toch haha…trouwens weet je wat lars heel leuk vond dat was een filmpje van baby einstein.kun je wel op het internet downloaden.lars werd daar heel rustig van en hij vond de geluiden en de beelden ook heel mooi.
gr linda
Nou meid ik ben benieuwd… ik hoop voor je dat het echt zo is, dat de cirkel doorbroken is en jullie kunnen gaan genieten van een tevreden mannetje :inlove:
Gek dat het ene kind zo kan huilen omdat ie geen prikkels genoeg krijgt, en een ander omdat ze er teveel krijgt 
Ik denk aan jullie en zal hard duimen dat het nou allemaal goed gaat :-*
ja zo blijkt maar weer dat geen enkel kind gelijk is, en wij maar denken dat wij zelf zo rustig waren en DUS geen temperamentvolle baby konden krijgen. :lol: 
Stijntje stond vooraan in de rij toen het temperament uitgedeeld werd (en achteraan toen het geduld werd uitgedeeld).
Hij doet het in het ziekenhuis hartstikke goed, iedereen loopt met hem weg, zit vaak in de koffiekamer bij de zusters op schoot en is ontspannen :inlove: .
Ik hoop echt dat de cirkel doorbroken is, ook als hij weer thuis komt. Ik vind de begeleiding vanuit het ziekenhuis nog niet zo overtuigend, gelukkig heb ik ook contact met een orthopedagoog (die kijkt ook meer naar de emotionele/ psychologische kant en niet alleen de medische kant, zoals ik het ziekenhuis)
Voor mezelf is heb ik nu eerst de theorie: Hij heeft een moeilijke start gehad (zware bevalling/kramp/reflux/veel willen en niks kunnen) daardoor had hij veel stress en een goede reden om veel te huilen. Omdat hij zoveel huilde hebben wij door stress en uitputting teveel op zijn nek gezeten en hem te weinig (positieve) prikkels aangeboden. Daarnaast wordt bij huilkinderen steevast het RRR schema aangehouden en wij deden dat dus ook (strak). Hij verveelde zich op het laatst en huilde nog uit gewoonte. Als hij thuis komt krijgt hij dus minder persoonlijke aandacht (als in: steeds observeren en je afvragen waarom hij dit/dat doet/huilt etc) en meer speeltjes en afleiding (waar hij zelf naar kan grijpen en die hem niet in de weg liggen als hij wil gaan slapen)
Hij blijft voeding met JBPM krijgen. Ik ben heel benieuwd hoe dat gaat.
Morgen ga ik langere tijd naar het ziekenhuis, van 11.00 tot 16.00, en zondag mogen we hem ophalen en komt hij weer naar huis.
nu ga ik slapen 
bedankt voor jullie steun :hug:
en veel liefs,
Niene
Niene, ik heb je hele verhaal gelezen en ik zeg: R E S P E C T voor jou (en ook voor alle andere moeders van baby’s die veel huilen)! Wat moet je sterk zijn om dit goed vol te kunnen houden. 
Meid, ik zet ook mijn vraagtekens bij het beleid van het zkh, maar ik hoop dat nu de cirkel is doorbroken en dat je morgen je lieve Stijn weer lekker mee naar huis neemt. Ik hoop dat jullie nu de rust en de ruimte krijgen om van elkaar te mogen genieten.
:hug:
hazze
morgen is ie weer lekker bij jullie!
geef hem maar een hele dikke knuffel
Vandaag mag Stijn weer naar huis :dance: Geniet ervan meid :hug: :-*
Hoe gaat het nou Niene?
hoi allemaal.
Het gaat beter! Stijn blijft thuis een karaktertje dat duidelijk aangeeft als hem iets niet zint (en dan is niet altijd duidelijk wat hij wél wil…) maar hij huilt niet veel meer uit verveling en pijn. Zelf heb ik het idee dat hij door de overgang naar de AR minder pijn in zijn buik en bij zijn slokdarm heeft (van de reflux) Hij heeft nu ook voor het eerst normale ontlasting (en ik maar denken… wat bedoelen ouders nou met ‘spuitluiers’? hij bleek ze al 5 maanden te hebben!)
Ik ben wel erg onxzeker over wat ik af en toe met hem aan moet, maar ik heb wel het idee dat we hem n beter begrijpen.
Het ziekenhuis: tja… die kijken alleen naar de medische kant en niet naar de emotionele kant, en daardoor heb ik me daar niet echt begrepen gevoeld. ook hebben ze Stijn soms wel érg lang aan zijn lot over gelaten (lees: laten huilen) ik heb daar zelf moeite mee, om hem langer dan 20 mintuten te laten huilen. Ik ga nu als hij wel huilt (en ik heb alle ongemakken uitgesloten) elke 10 minuten kijken zonder hem uit bed te halen.
Hij heeft vannacht heerlijk doorgeslapen ( en wij dus ook!!!) en heeft vanmorgen uitgeslapen.
We hebben een boekje over huilbaby’s besteld en hebben contact met een orthopedagoge die ons via email een aantal handvatten aanreikt. ik hoop dat ik hiermee uit de voeten kan. Ook gaat Stijn vanaf morgen een dag in de week naar mijn schoonouders. ik ga meer tijd vrijmaken voor mijzelf.
iedereen bedankt voor de steun in de afgelopen week :-*
O Niene wat fijn dat het beter gaat! En ook dat hij nou minder buikpijn heeft!
Het is ook niet gek dat je onzeker bent natuurlijk… Ik heb nou een vrolijke meid en hoe raar het ook is, ook dat is een hele aanpassing…
Over dat laten huilen… doe wat je zelf goed vindt. Ik moet bij Kaylee niet elke 10 min. gaan kijken, want als ze merkt dat ik er ben dan gaat ze nog veel harder huilen. Hier heeft het ook nooit gewerkt om bij haar te gaan zitten en niets te zeggen, zoals wel eens aangeraden wordt, want zolang ik er ben gaat ze alleen maar harder. Als deze methode voor jullie wel werkt, super!!!
Hoe ging het vannacht? Ik hoop zo dat ie weer zo lekker heeft geslapen en daardoor jullie ook
En wat goed dat Stijn nou een dag per week naar je schoonouders gaat, kun je tenminste weer eens wat voor jezelf doen! Geniet ervan!
hoi iedereen,
het gaat wel redelijk. Stijn is en blijft een klein, lief mopperkontje. Het is nu aan mij om structureel rustig en uitgeslapen te blijven, ook als hij weer eens (zoals vandaag) een mindere dag heeft. Ik moet vooral zorgen dat ik niet in de valkuil van onzekerheid val, als hij huilt gaan kijken of er een oorzaak te vinden is ( honger, luier, klem liggen, te warm) als dit er niet is, hem een kisje geven en weer weglopen. Hij gaat dan echt hard gillen, maar viel vanmiddag na 10 minuten toch weer in slaap (om vervolgens een uur te slapen!). we moeten een nieuw ritme vinden en structureel een 'behandelplan’voor ons beider gedrag maken en uitvoeren. Het scheelt inderdaad dat Stijn een dagje per week naar mijn schoonouders gaat. Helaas is het voor mijn ouders reden geweest om heel onredelijk te reageren en het contact te willen verbreken (liep al even stroef). Hierdoor ben ik ook wel wat gestresst. Maar… als dat is wat nodig is, dan moet het maar.
Vicky, wat een mooie foto! geluukig gaat het nu met Kaylee weer wat stabieler.
liefs, Niene
:shock: :shock: :shock:
Wat erg !!! Natuurlijk geeft dat ook stress. Je ouders ?!?!?!??!
Sterkte daarmee :hug:
ach meid… :roll: juist als je alle steun van je ouders zou kunnen gebruiken… :hug:
groet, hazze
Thx Niene
Pfff wat erg van je ouders zeg… je zou toch denken dat ze wat begrip voor de situatie zouden kunnen opbrengen :? :hug:
Neem de tijd voor het zoeken naar een nieuw ritme waar jij en Stijn je allebei in kunnen vinden meid. :hug:
tja, dat van mijn ouders: dat had ik al wat langer aan zien komen, het was alleen de vraag wanneer het zou gebeuren. Ze hebben verwacht hun kleinkind als nieuw doel in hun leven te kunnen gebruiken, :doh: en die verwachting komt niet uit. ik had ze al voorzichtig voorbereid, maar voorzichtig werkt niet bij ze, en nu zijn ze boos en verongelijkt en geven mij het verwijt dat ik geen goede dochter en moeder ben, dat ik mijn vader depressief gemaakt heb en een marionet van mijn man ben, dat pik ik niet, dus zodoende.
maarreh: Stijn had een fantastische dag! :dance: hij heeft bijna niet gehuild, ik heb hem nog nooit zo stil gehoord, en dat is wel fijn. Hij is een stuk ontspannener en ik heb voor mijzelf ook een plan getrokken om mijn energie op te bouwen. We zijn vanmorgen wezen babyzwemmen, dat vindt hij heerlijk! ik hoop werkelijk dat we erdoor zijn en dat er meer van zulke dagen komen, ik heb genoten!
liefs, Niene
even een update
vandaag weer bij de kinderarts geweest, die heeft weer vermeld dat er niks aan de hand is, we hoeve niet terug te komen. stijn heeft vannacht en gisteren helaas wel weer veel gehuild en gemopperd, dus ik was niet in mijn beste doen. Ik was echt boos op de kinderarts, dat als er niks lichamelijks gevonden wordt, er DUS ook niks aan de hand is en wij zeuren als we ergens een probleem mee hebben. Nou ja, gelukkig had ik mijn eigen plan nog.
Stijn draait zich sinds vandaag terug van de buik op de rug, ik hoop dat hem dat wat meer bewegingsruimte geeft en het mopperen weer wat verminderd.
liefs, Niene
Hoi Niene
Jammer dat Stijn weer zoveel gehuild heeft 
Ik hoop dat het te maken had met het leren draaien en dat ie snel weer rustig wordt.
En die kinderarts tsjah… ik heb toen bij de mijne gemerkt dat het ze wel eens ontbreekt aan inlevingsvermogen :roll: Heb je nog wat aan de tips van de orthopedagoog?
die moet nog terugmailen, maar die is wel begrijpender, dat scheelt een hoop, dan blijf je niet achter met een boos en schuldig gevoel.
Zij zegt: als moeder van een baby die veel huilt voel je je vaak schuldig en DAT HOEFT NIET! en daar heeft ze gelijk in.