@Baby2008Diablow wrote:
Ik hoop dat in de toekomst de overstap naar dr kamertje makkelijk gaat want Jasly en ik zijn echt super close, want wij zijn echt 24 uur per dag samen,
wat krijg jij toch te maken met veel negatieve reacties over alles wat je doet zeg Gewoon lekker je gevoel volgen, afgewisseld met juiste kennis van feiten, en dan kom je er echt wel hoor, en dan kan je de rest gewoon lekker laten kletsen! Wat nou lui??? Hoe verzinnen ze zoiets???
Lianne slaapt met ledikantje en al bij ons op de kamer. We waren het in eerste instantie niet van plan, maar de kraamhulp bevool dit aan ivm de borstvoeding. Borstvoeding geven we inmiddels allang niet meer, maar ik vind het veel te gezellig met haar erbij. Ze slaapt al heel lang 's nachts door, we hebben helemaal geen last van haar. Als ik 's ochtends wakker word of ik draai me om, dan kijken me een paar prachtige blauwe oogjes aan. Vanochtend werd ik wakker van haar, omdat ze als een gek lag te kraaien en te gillen van plezier. :inlove: Ik kan ook gewoon lekker naar d’r liggen te kijken, voordat ik ga slapen. En inderdaad ook erg handig als ze eens onrustig is, dat je haar zo even kunt aaien of de speen kunt geven. We hebben al wel afgesproken dat ze na onze vakantie in de 1e week van september naar haar kamertje gaat, dan is ze precies een halfjaar. Anders ben ik bang dat het er nooit van komt…
En wat de privacy betreft: Lianne slaapt ook overal doorheen, dus dat valt wel mee. Maar het licht gaat dan wel uit, want klussen met een paar kleine oogjes op me gericht, wordt niks… 
Groetjes,
Jippie
Mees slaapt op dit moment ook nog steeds naast mijn bed in zijn eigen wiegje.
Ik kon hem na de bevalling gewoonweg niet op z’n eigen kamer leggen (ik was ook heel angstig voor wiegendood, waarom weet ik niet).
Mees krijgt geen bv en sliep na een paar weken ook al door, maar ik kan hem gewoon niet in zijn eigen kamertje wegleggen. Toch zal ik binnen kort wel moeten 
, want hij past niet zo lekker meer in het wiegje en het ledikantje past niet naast ons bed.
Ik denk dat ik het daar moeilijker mee ga hebben dan hij.
Anke
Mijn baby is met 7,5 maand naar eigen kamer gegaan. Ging heel erg goed! Reden voor ons was het vele keren eruit 's nachts en ik vond het ontzettend eng mede omdat wij 1 verdieping hoger slapen. Ik wilde gewoon elk geluidje en de ademhaling horen.
@gerdy wrote:
Ik heb ook al te horen gekregen dat we haar verwennen en dat het een groot drama wordt om haar straks aan haar eigen bedje te laten wennen. Maar dat zal mij biet zijn. Daar hebben alleen wij last van.
Dani 2 weken, Silva 2 maanden.
Vind het zelf wel lekker zonder kids op kamer, kan weer wat meer geluid maken etc. Al mis ik wel heeeeeel erg de geluidjes/ademhaling.
Silva slaapt toch hele nacht door, dus ik zag de noodzaak er niet meer zo van in.
Oh babydiablow, ik wilde nog even zeggen dat het nu erg goed gaat met Mila op haar eigen kamertje. Ze slaapt daar net zo goed als bij ons op de kamer (ze is nu een week verhuisd). Dus de overgang (als je daar ooit toe besluit) hoeft echt niet perse moeilijk te zijn voor kinderen
mijn eerste twee dochters sliepen lekker bij mij op de kamer in hun wiegje naast mijn bed, ik weet niet meer precies wanneer ze naar hun eigen kamertje toe gingen, maar de overgang ging zonder problemen, mijn derde dochter sliep gelijk in haar eigen kamertje, omdat manlief dat graag wilde, nou ik vond dat helemaal niks, ik vond dat zij ook onrustiger was in de nachten dan mijn andere twee, en deze beeb gaat gewoon weer lekker naast mijn bed en we zien wel wanneer zij naar haar eigen kamertje gaat, meestal gaat dat vanzelf, ik denk dat je als moeder dat feilloos aanvoelt wanneer ze daar aan toe zijn en wanneer ik er aan toe ben 
ik geloof niet in verwennen van zulke kleintjes, en als verwennen bestaat nou dan vind ik het heerlijk om ze te verwennen
Nog steeds slaapt Sem bij ons :shifty: hij wil niet anders en ik wil slapen snachts dus geen gemier en gehuil en ja ik het het al geprobeerd vol te houden ,laten huilen enz enz enz…Sanne heeft dit ook tot 2 jaar vol gehouden en nu slaapt ze al een jaar lekker op haar iegen kamer.dus er is hoop voor ons maar stiekem vind ik het ook wel heel :inlove: :inlove: :inlove: :inlove: :inlove:
Beide dames tot 6 maanden op onze kamer en de oudste slaapt al zo’n maand of drie bij ons in bed…Ze komt 's nachts uit haar bed en kruipt er bij ons in en wij hebben er geen erg in. Ach het kan geen kwaad denk ik dan er komt ooit een dag dat ze er niet aan moet denken bij ons te slapen… :roll:
meteen op eigen kamertje, maar dat was meer omdat ik echt alles hoor, en dan zelf niet aan rust toe kwam.
Ik hoop dat het ook goed lukt als Jasly 1 is dat ze gelijk went naar dr eigen kamertje,
Zal haar wel erg missen maar gelukkig is het zo ver nog niet,Ookal vliegt de tijd voorbij,
Vanaf dag 3 in haar eigen bed op haar slaapkamer omdat ik anders niet sliep en Sanne wel elk uur aan de borst wilde. Ik vond het fijner en rustiger, maar vind dat slapen bij je op de kamer ook prima kan tot een half jaar, mits wel in een eigen bedje. Bas sliep trouwens meteen al op zijn eigen kamer.
Daniël heeft dik een jaar bij ons geslapen, we hadden boven maar 1 slaapkamer. Beneden hadden we ook 1, maar dat vond ik dus niks, te ver weg.
Nu zijn we verhuist, en meneer slaapt vanaf de eerste dag hier prima op zijn eigen kamer!
Gewoon doen waar JIJ je goed bij voelt!
Hier nog een ander verhaal, ons kleine meisje slaapt al 11 weken bij ons in bed. Nu ja, bij mij :mrgreen: want hubbie slaapt in de week alleen (zodat ie ook wat rust heeft) en in het weekend doen we het net omgekeerd, dan slaap ik alleen en hij met haar.
Jasly sliep in het begin ook bij mij in bed,
Maar kreeg er waarschuwingen van overal van en werd er een beetje bang van want ik wil mn kindje niet kwijtraken,
Nu slaapt ze af en toe bij me in de ochtend als mn mannetje werken is en ik even een licht dutje doet,
zij slaapt dan in dr slaapzak helemaal bovenaan bij bed aan een kant waar ze er niet uit kan vallen,
Ook was ik geschokt na een verhaal dat zondag avond bij Reportage was van SBS6 dat een moeder eerst over dr dochter heen was gaan slapen en kindje dood was en zij dacht wiegendood,
En daarna werd ze weer zwanger en toen had ze gedronken en ze had een tweeling en had er ook over heen geslapen,
Terwijl ze het zelf niet eens wist,
Door allemaal onderzoeken en leugendetectors enzv zijn ze er achter gekomen,Omdat na een kindje als die dood gaat in een gezin gaan ze uit van wiegendood als er geen duidelijke oorzaak is, en als er 2 of meer dood gaan dan gaan ze uit van moord en word er een onderzoek ingesteld,
Dit is even offtopic, Maar ik doe Jasly ook zo min mogelijk bijna niet meer bij mij in bed,
Vind het eng gewoon,
Maar ja, het kan ook weer goed gaan toch
het is hier ondertussen mijn eerste kindje niet meer en ik heb er het volste vertrouwen in, zij ligt het maar voetjes zeg maar waar ik met mijn hoofd lig, dus ze ligt helemaal bovenaan in bed in een slaapzakje en dan nog wel op haar buik :lol: Ja daar schrik je misschien van maar geen enkele van mijn andere kindjes wilden op hun rug of zij slapen en vanaf een maand of vijf draaien ze zichzelf toch om dus ja…Ik ben zelf ook een fervente buikslaper. Ik zou zeggen volg je gevoel hoor.
Evy heeft tot 1 of 1,5 maand geleden bij ons in bed geslapen zonder problemen. Wat Liz zegt met een slaapzakje aan en dan met haar voeten ter hoogte van mijn hoofd. Over het algemeen slaapt ze nu door dus vandaar dat ze in haar eigen bedje ligt. Nu ligt ze naast me in een bedje en soms na een nachtvoeding blijft ze nog wel liggen bij me omdat ik dan in slaap ben gevallen .
Je moet doen waar jij je prettig bij voelt hoor . Niet om wat een ander zegt !
Lotte heeft de eerste 6 weken 'savonds/ 'snachts bij ons geslapen (wel in eigen wieg). Overdag sliep ze in haar eigen kamertje. Na een week of 6 vond ik het zelf genoeg, hoofdzakelijk omdat ik echt van elk zuchtje wakker werd en niet meer aan slapen toe kwam. Ik ging er wel uit voor haar voedingen (BV) maar vond het niet erg om die paar passen naar haar kamer te lopen (slaapdronken ) en weer terug te schuifelen.