Donderdag om 9.00 uur verloskundige gekomen, 2 cm ontsluiting. 11 uur 4 cm ontsluiting, vliezen gebroken. 12 uur 10 cm onsluiting, 12.20 uur Kirsten geboren.
Het uur van 11 tot 12 uur was het ergste ik had achteraf al persweeen, maar dat kon na mijn idee helemaal niet, dus dat was even afzien. Voor de rest zou ik er zo ook wel 10 per jaar doen 
Heb ook geen ruggenprik gehad 
Stoer he? :lol:
Haha opscheppen… ikke ook, maar dan niet over hoe fantastisch het dan wel niet was…
42 weken; niet inleidbaar
42.3 hèhè wat weeën om 15 uur
42.4 naar ziekenhuis en aan het infuus
16.00 veel weeën maar weinig ontsluiting (3 cm)
17.00 ruggenprik. 1e keer mislukt (AU!!!), tweede keer zit ie
17.05 hmmm benen worden warm
17.10 toeters en bellen, 8 man om mn bed. Bloeddruk gedaald naar
60/38, hartslag beeb naar 60
17.11 héél veel medicijnen en naar ok
17.28 Olivia wordt geboren met een spoedkeizersnee, maar ik maak er niet veel van mee omdat ik elke keer wegzak. Ik kijk even en ze wordt gelijk weggehaald.
Om 19.15 kan ik mijn dochter vasthouden :inlove:
Oh ja een mn placenta was nog pieffijn in orde, vandaar dus dat meisje zich zo laat aandiende.
@inkie wrote:
Oke hoop voor jouw Wola!
De hel bij Stijn
Stijn, 4 weken voor tijd de vliezen gebroken, 3 weken voor tijd in gaan leiden. 3 dagen gelinleiding, Daarna 7 uur gekrijst van de pijn uiteindelijk s’ochtend een ruggeprik. (2 cm al toen…) tegen de middag moest ik persen, maar dat kon niet, een UUR!!! later controleerde men pas, en ohja, toch geheel ontsloten… :evil: Na anderhalf uur persen een knip van 7 cm, Stijn heel eventjes geknuffeld want de placenta wilde niet komen. Die is er na 2 liter bloedverlies en een uur persen en duwen alsnog uitgekomen gelukkig. Daarna wederom een uur op de hechtingen moeten wachten…De rest van die week in het ziekenhuis moeten blijven ivm die gebroken vliezen en continu heibel met de verpleging over de bv…kortom hoe het niet moet…
Het enige positieve aan die hele bevaling was het resultaat :inlove:
Dan Lieke;
Na 3 keer vals alarm toch doorzettende weeen, maar de vk niet meer durven bellen, het zal maar weer vals zijn tenslotte. Na 3 uur toch maar weer gebeld, nog een half uurtje 4 persween op moeten vangen en toen was ze er en had de spullen klaar… Je mag nu meepersen en je hebt een dochter in 1 zin, en de placenta kwam met de volgende perswee… Daarna heerlijk met Lieke gefrutseld en gefiemeld wel een uur lang, want lekker thuis en die ene hechting ach die kon wel wachten. zo wil ik er idd nog wel 10…
Dus Wola, je zult er nog een keer voor moeten gaan
Lees het nu pas…dankje Inkie!
begint nu nog harder te hopen op een voorspoedige bevalling
OK, dan ga ik ook ff opscheppen :lol:
08:30 begin weeen… ongesteldheidsgevoel
12:30 ziekenhuis ivm 36w6d
13:15 getoucheerd 3cm ontsluiting - nog “ongesteldheidsbuikpijn”
14:30 5cm - makkelijk weg te zuchten door rustig in en rustig uit te ademen
15:30 7cm - hier werden de weeen pas heftig
16:30 10cm - start persen
17:35 een prachtige dochter
17:45 nageboorte geboren
Wel een knip, maar niet veel last van gehad. Inderdaad… dat hechten duurde zooooooooooooo lang… manlief zat lekker met ons meisje te tutten en ik lag nog in de stijgbeugels :?
Yana was trouwens ook een sterrekijkertje… Daarom duurde het een uur voordat ze er was. Na de knip was ze er zo…
ga ik ook even opscheppen :mrgreen:
Ik heb helemaal in mijn uppie een weeenstorm doorstaan, voordat ik manlief erbij riep en de vk belde.
Mijn excuses aanbood omdat ik vruchtwater lekte in de auto hahahaha.
En een bijna 10-ponder kreeg zonder te piepen,zeuren, huilen of schreeuwen.
Met een knip die vet zeer deed en de hechtingen die ze bijna tot in mijn borstholte moest plaatsen. (en dan op de vraag…"" gaat het mevrouw"" ??? … ““ja, hoor prima”” … antwoorden. :mrgreen: )
Zoooo, heerlijk even opscheppen… :mrgreen:
Bij Cheyenne had ik een artsassistent die moest leren hechten…
5 keer moest hij het overdoen en op het laatst was de verdoving uitgewerkt,maar ik ga geen kik 8)
Ik ook, ik ook!!
Rommelde al hele tijd bij mij, maar verder ook niks.
Toen ik zaterdag op zondagnachts beetje rugpijn had (voor mij niks nieuws, want heb al jaren rugklachten, en aangezien het al een tijdje rommelde, niks mee gedaan)
Tot mijn moeder aan de telefoon had 's middags en zij zei, je hebt rugweeen :mrgreen: Toch ff ziekenhuis gebeld (moest in ziekenhuis i.v.m hoge bloeddruk etc.)
Om kwart over vier waren we daar, had ik al 4 cm. Mocht lekker blijven (dacht zelf dat ik weer naar huis moest omdat t niet begonnen was, zo voelde het haha) maar mocht dus blijven.
Ff rondgewandeld, heel relaxt allemaal, btje geinen enzo!
Tegen 6 uur weer getoucheerd, zat ik op 6 cm, uurtje later nog steeds 6 cm, toen vliezen gebroken. En toen ging het pas ‘zeer’ doen haha!
Kwart over zeven was dat, kreeg toen ook echt echte weeen, rugweeen, hele tijd onder de douche gestaan, toen ik daar onderuit kwam had ik al persdrang :mrgreen: Ff weggepuft, duurde tijdje voor eindelijke de VK kwam (mn ma elke keer, nee kan nog niet persen, want is veeeeels te vroeg haha, puf nog maar weg :doh:)
Had al VO, en mocht meepersen, en om 20.41 is Sam geboren.
Dus eigenlijk al met al super relaxt hihi! Tot kwart over 7 's avonds appeltje, eitje, deed me geen zeer en niks, nam het ook niet echt serieus :mrgreen: Lekker iedereen smsjes/belletjes sturen dat het was begonnen :mrgreen: Maar na het breken van de vliezen, auw auw, haha! Heb lopen vloeken! NIemand mocht me aanraken, en moest ff aan CTG maar ben van het bed gesprongen hihi! Ben toch onder de douche gaan staan in mn eentje. Lekker rust! En toen ik daar klaar van was, al persdrang! Easy! Haha!
Beetje uitgeschuurd, maar that’s it! FF van de wereld toen Sam er was, maar gelijk, mag ik douchen :mrgreen:
En roep nu, als ik een vriend/man had gehad, ging ik zo gelijk voor een tweede! De bevalling doen we zo weer! :mrgreen: :thumbup:
Mmm lang verhaal geworden hihi! Maar vind zo leuk om eraan terug te denken!! :inlove:
Goh, ik heb net met plezier 6 blz’s door zitten lezen zeg, wat een heerlijk topic is dit :mrgreen:
En uiteraard ga ik vrolijk meedoen ook!
Esmee was een (stuit ) bevalling uit een boekje.
's Avonds 22 uur gebroken vliezen, 1 uur eerste wee.
Ik heb de hele nacht op de bank gezeten, was best te doen maar slapen lukte niet meer ( heb zelfs nog het vuilnis aan straat gezet, war je niet al aan denkt dan :roll: )
's Morgens 9 uur vriend wakker gemaakt en naar het zkh, 5 cm al.
Rond 12 uur begon ik het pas pijnlijk te vinden, rond 14 u mocht ik persen en om 14.27 was ze er al :inlove:
Ik heb ook meteen geroepen dat het echt meegevallen was, heb ook niet gegild niks toen
Dat gillen heb ik bij Kim wel dubbel en dwars ingehaald :oops:
Was een inleiding bij 42 weken precies.
's Morgens om 8 u 1e keer gel, 13 u 2e keer, gebeurde helemaal niks.
Om 16.00 eerste kleine krampje.
Om 17.00 nog een boterham zitten eten, wel weeën maar niet dramatisch, ook maar 2 cm nog.
Om 17.55 kwamen ze even kijken, ze zeiden dat het nu opschoot en ik naar de verloskamer mocht, want daar was ik nog niet eens.
( ik weet die tijd nog zo goed omdat vriend nog een geintje maakte dat hij het journaal zo miste )
Om 18.10 mijn vriend naar buiten gestuurd dat er NU iemand moesten komen!
Toen de gyn kwam was er paniek, ik had vo, en het hoofdje was al zowat zichtbaar… Ik werd als een gek over die gangen gescheurd, het leek wel ER :o
eenmaal in die kamer duwden ze mijn benen omhoog, ik kon alleen maar heeeeeeeel hard gillen… lancering…daar was Kim , het was 18.18 :inlove:
Hele andere bevalling, de eerste 16 u, en de 2e duurde eigenlijk maar 2 uur…
De eerste zou ik zo overdoen, bij de 2e heb ik nog mijn twijfels
Oh, en mijn vriend had bij de eerste spierpijn, zo krachtig had ik steeds aan zijn arm gehangen :mrgreen:
Bij de tweede had hij eigenlijk net de tas weggezet en ze kwam al haha.
Hier ook een topbevalling van 8 uurtjes.
Ik heb nooit voorweeen gehad. Om half 4 's nachts kreeg ik een paar krampjes. Die snel al heftiger werden. Om half 7 kwam de vk en had ik al 6cm ontstuiling.
De weeen werden snel heftiger en mocht voorzichtig meedrukken. Tussen iedere wee hadik trouwens 2 min rust pauze, dus geen weeenstorm.
Ik voelde heel duidelijk de overgang van ontsluitingsweeen naar persweeen (reflectoire weeen). ik heb ook niet geschreeuwd of gescholden en was mij steeds alleen maar aan het verontschuldigen over van alles. Sorry voor de rotzooi, sorry dat ik al moet persen, sorry dat de rustpauzes tussen de weeen zo lang duren, etc.
Om half 12 mocht ik beginnen met persen maar mede door mijn lange rustpauzes kwam Lynn pas 45 minuten later.
Heb geen tang, geen pomp en geen knip nodig gehad en had een iniminischeurtje (welgeteld 1 hechting).
Ook de placenta liet heel snel los en was volledig in tact en heb welgeteld 200cc bloed verloren. Wat ook niet veel is.
Oke de weeen waren pijnlijk maar de euforie achteraf en die ik nog steeds voel is overweldigend, ik voelde mij superwomen.
Zowel vk als kraamhulp zeiden dat ik een hoge pijngrens had en dat dit een bevalling was volgens het boekje. Er is geen moment van paniek geweest.
Hier een rampzalige bevalling van 32 uur, met alle bijhorende ellende… inleiding, weeënstorm, rugweeën, te weinig ontsluiting, aangezichthouding, pijnstillers, ruggenprik, bekkenverdoving, géén persweeën, vacuümpomp en een duw van de gyn op m’n buik, flinke knip en vervolgens spitsuur op de afdeling waardoor ik een uur moest wachten om gehecht te worden.
Máár… ik heb geen kik gegeven en ben schrikbarend rustig gebleven. Ook knap toch :mrgreen:
xHeske
ik ben volgens mij een van de weinigen die de eerste bevalling appeltje-eitje vond en na 5 minuten al zei dat ik dat nog een keer wilde… De tweede echter resulteerde in een: ik vind twee kids meer als voldoende, voor mij nooit meer een bevalling!!!
Hoe geleidelijk en makkelijk de eerste bevalling ging, hoe natuurlijk en vanzelfsprekend het opvangen van de weeen, het persen etc… hoe volledig onnatuurlijk en tegenstrijdig voelde het bij Daan… Dagen lang onregelmatige weeen… geen touw aan vast te knopen, uiteindelijk de vliezen gebroken, die weeen kon ik nog prima opvangen, maar toen… In de auto naar het kraamhotel(klein helletje, vergeet nooit meer hoe het voelde dat mijn vriendin remde midden in een wee… dacht echt dat Daan via mijn navel uit mijn buik zou vliegen :shock: )… Naar de verloskamer strompelen(waarom hebben ze daar geen rolstoelen staan bij de ingang???) Het uurtje in bad was lekker :mrgreen: ondanks mijn gebroken vliezen… de vk was van mening dat ik toch die avond wel zou bevallen, dus geen risico op infectie. Daarna een poging om op bed te komen, maar weeen volgden elkaar in rap tempo op… toucheren deed telkens mega-zeer, (vond ik bij lucas zelfs wel prettig, gaf me ff pauze tussen de weeen) en had enkel been weeen, daar kun je echt niks mee…
Kreeg een half uurtje na de laatste keer toucheren persdrang, maar ik dacht nog… dat kan nooit, ik had net pas 5 cm… dus nog ruim een half uur persweeen weggepuft :shock: :shock: Toen ik uiteindelijk mee mocht persen, was het binnen 11 minuten gebeurd, moet wel zeggen dat ik het beu was, en ook geperst heb toen ik niet echt een wee had.
weer ingescheurd, en natuurlijk gehecht, en dat is het enige wat nog een keer zou mogen, heb deze keer absoluut geen last gehad van hechtingen bij het plassen… alleen een paar(zeg maar gerust trossen :roll: ) aambeien. Bij lucas had ik vet last van hechtingen…
Ach ja, zo heeft elke bevalling zijn voor en nadelen… het resultaat ligt nu gelukkig heel lief te slapen in de box :inlove: :inlove: :inlove: :inlove: en dat maakt heel veel goed
ik heb weer iets om over op te scheppen.
ik zal binnen een jaar weer bevallen :mrgreen:
hoezo lef 8)
(stiekem ben ik nu al bang :shifty: )
2 keer een thuisbevalling
bevalling daphne wil ik ook wel over opscheppen, savond rond 11 uur gebroken vliezen, snel daarna, al weeen, eerst een paar uur heel heftig, daarna kon ik het beter opvangen en wer dhet makkelijker, de hele nacht weeen, tegen 6 uur persdrang maar nog geen VO, 7:32 uur is ze geboren…
na een flinke spoedknip (zonder verdoving), daphne had het benauwd, de VK en de stage VP konden het horen aan haar hartslag
helaas heeft het persen te lang geduurd (ongeveer een uur) daphne was heel benauwd, ik haar haar een paar tellen kunne vasthouden, toen werd ze weggehaald omdat zij zuurstof nodig had, en binnen 5 min was de ambulance er, en ging ze naar het ziekenhuis, ik bleef achter, want de placenta moest nog geboren worden en ik moets gehecht…daarna ging ik naar het ziekenhuis, daphne en ik zijn er 3 dagen gebleven.
Ik vond de VK echt super, zoals ze direct heeft ingegrepen, de stage VP was ook heel top, de 2 Kraamverzorgenden, waren heel lief…
Ik kijk er zelf met een goed gevoel op terug.
Myrna had haast, die was er binnen anderhalf uur
smorgens tegen 6 uur had ik wat kramp, tegen half 7 zat er wat regelmaat in, om de 3 minuten, om 7 uur de VK gebeld, die vroeg, moet ik komen? wat zegt je gevoel, ik heb haar laten komen, ze was er om 7:30 uur…
mijn ouders gebeld om daffie op te halen, je weet nooit hoe lang het gaat duren dachten we 8)
4 cm ontsluiting en de VK heeft toen de vliezen gebroken (onder protest van mij, want ik had toen wel hele geeftige weeen en kon het bijna niet meer aan), om half 8 persdrang, de VK zei geef er maar aan toe, en om 7:32 uur was myrna er :inlove:
De Vk en de kraamverzorgende waren net zo verbaasd als wij dat het zo snel ging hahaha
Karel was ook super tijdens beide bevallingen, hand stevig vast houden, drinken geven, verder hoefde/kon hij weinig doen…
was wel grappig toen ik persdrang kreeg bij daphne moest ie van mij de VK weer bellen, toen zei ie nog tegen mij, ik wacht nog wel even, misschien gaat het nog wel over straks, (hij dacht 1cm ontslkuiting per uur en we zitten nog niet aan die tijd :mrgreen: )
:mrgreen: Ik kan wel even mee opscheppen, hoewel ik zeker geen model-bevalling had: :mrgreen:
Ik beviel al met 34 weken, maar heb me geen moment echt zorgen gemaakt om Myrthe (terwijl ik precies wist wat er allemaal mis kon gaan).
Het duurde 42 uur, gerekend vanaf het moment dat de weeën om de 3 minuten kwamen (daar werd ik wakker van).
Ik ben zelf naar het ziekenhuis gereden (mijn vriend heeft geen rijbewijs en kwam er op de fiets achteraan :eh:).
Ik ben tijdens mijn bevalling 2x per ambulance van ziekenhuis veranderd. Gelukkig kon ik na het 2e ziekenhuis weer terug naar het 1e ziekenhuis (anders was ik in 3 verschillende ziekenhuizen bevallen van één en hetzelfde kind! ).
Tot slot: geknipt en gehecht zonder een centje pijn.
En eerlijk: het maakte me allemaal zó weinig uit.
Hahaha, ik ben eigenlijk best een stoere mama! :lol:
Mijn eigen bevalling niet echt een pretje. Kleine 18 dagen te laat, niet ingedaald, anderhalf uur persweeën moeten wegzuchten, uiteindelijk 2 x de vacuumpomp (auwwwwwwww) en net keizersnee ontlopen. Toch zou ik het zo weer doen.
Een vriendin van mij daarentegen heeft haar eerste kindje binnen de 3 uur gekregen en haar zoontje is afgelopen oktober ter wereld gekomen na een bevalling van jawel… 40 minuten. Vanaf de eerste wee tot de geboorte zelf duurde dus maar 40 minuten. Ze was er zelf eigenlijk heel beduusd van, zei later ook, had geen tijd om het tot me door te laten dringen. Haar vk (ook de mijne) had al gezegd, als jij ooit weer zwanger wordt kom ik bij je inwonen :mrgreen:
Ik zal ook opscheppen :mrgreen: ;
Vooraf de bevalling was niet zo’n pretje, ben bij elkaar zo’n 4 keer in het ziekenhuis opgenomen wegens hoge bloeddruk!
De laatste week voor de bevalling moest ik 3 x per week naar de poli, de vrijdag had ik weer HB, opname ziekenhuis en maandag precies bij 40 weken inleiding! Zondagavond begon het zelf al met verliezen van slijmprop en hele lichte weeën, toch nog de volgende dag gel ingekregen, tja toen begon het het zachtjes aan te gebeuren, er werd al gezegd dat ik 's avonds een baby in mijn armen zou hebben.
Waar ik trots op ben is dat ik een heeeeeeeeeele stille ben 8) . zelfs in stilte zitten te kermen, toch was het heeeeeel pijnlijk, ik mocht een prikje hebben in mijn been, nou meeeeennnnnnnn TOF ZEG…ik was helemaal in de 7e hemel, helemaal high. Wat een heerlijk spul, helaas weet ik niet voor spul ik gekregen heb. Ik heb tussen de weeen en persen door liggen te snurken! Alleen met persen ben ik een uur bezig geweest, toen hebben ze de gyn maar ingeschakeld! Het werd een tangverlossing, eerst kreeg ik 4 knippen, heb ik niets van gevoeld!
Mijn man zag ik af en toe weglopen, die is geloof ik wel 20 keer naar de wc gegaan van de zenuwen!
Ik vond het geen vervelende bevalling!
Was heerlijk high en nog lekker slapen tussendoor!
Liefs,
Moon
@S@nne wrote:
Ik ben zelf naar het ziekenhuis gereden (mijn vriend heeft geen rijbewijs en kwam er op de fiets achteraan :eh:).
:lol:
Leuk topic!!!
Mijn bevalling van Ymke…
“Familietraditie” hier is om op de uitgerekende datum supersnel te bevallen… Ik zag het helemaal zitten… Totdat ik overtijd ging :think: …Zou ik dan “weer” roet in het eten gooien?? Ergens ook wat angst, want nu zal het ook wel een hele lange bevalling worden…
Wel op mijn zw kaart laten zetten dat de familie snel bevalt… Je weet maar nooit…
Ik ben maandagochtend gestript. Binnen 24 zou er iets aan de hand moeten zijn, anders had het niet gewerkt… Het was dinsdag ochtend… Niets aan de hand. Wel iets meer harde buiken, maar kon ook door het strippen zijn… Hup naar het ziekenhuis voor standaard 41w3d controle. CTG was netjes, niets op te zien. Echo was ook niets op te zien. Zowel de gyn al de vk van het ziekenhuis hadden niet het gevoel dat er snel iets ging gebeuren. Nieuwe afspraak gemaakt om te strippen en voor elke dag een ctg. Dit omdat ik erg weinig vruchtwater had.
Hub op zijn werk afgezet, boodschappen gedaan… Ik baalde… Zag het niet zitten om een ingeleide bevalling te hebben…
In de middag leek ik iets meer kramp te hebben. Het irriteerde me, zat er zelfs aan te denken om de 2e keer strippen af te zeggen… Wat heb je nou aan die buikpijn??
Tegen 16.00 uur besloten maar in bad te gaan… Dan zou het wel of doorzetten, of weggaan.
De buikpijn bleef, maar meer dan dat was het ook echt niet…
Zo rond 20.00 uur dacht ik toch wat regelmaat te herkennen. Hub heeft de tijd opgenomen… Zo rond de 7-8 minuten. He… Zou ik dan begonnen zijn???
Rond 22.00 uur werden de krampen weeen…Heb ze toen ook voor het eerst zo genoemd. Onder de douche gegaan… Grapte nog tegen hub dat het wel een laaaange nacht zou gaan worden…
Tegen 22.30 uur weer beneden, ondertussen de was opvouwen… Kon de kraamverzorgster toch niet met die berg was opzadelen…Wat zou ze wel niet denken…
Weeen waren iets heviger en kwamen om de 7 minuten. Papiertje van de vk erbij wanneer we moeten bellen… “als de weeen een uur lang om de 3-4 minuten komen”… Pfff dat duurt dus nog wel even.
Hadden wel afgesproken de vk voor middernacht te bellen ivm een mogelijke ziekenhuisbevalling (vruchtwater)
Om 23.00 uur vond hub het welletjes… Ze komen echt snel nu. Ik vond het onzin, wilde nog even de tijd opnemen…
Om de 5-6 minuten… Hub belt om 23.15 uur de vk.
Tijdens het telefoontje heb ik voor het eerst een wee waarvan de tranen over mijn wangen biggelen… Het is nu “niet leuk meer”…
De vk woont in de buurt en is er om 23.30 uur. Ze kijkt een paar weeen aan en we gaan naar boven om te kijken hoe ver ik ben.
5 cm!!! Yes, dan zijn we op de helft!!! De weeen vallen stil op dat moment… Shit…Hierdoor wel de tijd om even te bespreken wat we gaan doen. Besluiten de vliezen te breken… Zo gezegd, zo gedaan.Vruchtwater is gelukkig helder. Ik weer van bed af.
Ik wil mijn ouders en schoonouders smsen dat het begonnen is, hadden we afgesproken…
En dan komt me er toch een wee…pffff ik vlieg tegen het plafond van de pijn (arme buren???) toch stug doorgaan met die sms… Uiteindelijk verstuurd om 23.59 uur (handig dat je dat later na kan kijken!!)
VK stelt voor om even onder de douche te gaan… Ik sta er net 2 sec onder en ik krijg me toch een enorme niet te houden persdrang!!! Ik roep hard dat ik moet poepen (zo voelde het ook, maar wist ook dat dat het “gouden zinnetje” was) Vk stormt naar boven en sleept mij samen met hub mee op het bed… Ze toucheert en ik heb groen licht…Om 00.11 uur ligt Ymke na (naar mijn gevoel) een lange perswee op mijn buik…Wauw… Volgens mij ben ik de snelste van de familie…
Ik heb wat kleine schaafwondjes beneden, moeten wel gehecht worden. Verdoving wilde niet goed werken…pfffff… Dat deed zeerder dan die hele bevalling (iig zo leek het…)
Ymke had de navelstreng om haar hoofdje, maar de vk had geen tijd om die eraf te halen voor ze helemaal geboren werd. Kraamzorg was nog niet gebeld en vk had net voor ik gilde dat ik moest poepen gelezen “familie bevalt snel”…
Nu ik de scherpste kantjes kwijt ben ga ik zo weer voor zo’n bevalling, al vond ik het wel ontzettend heftig!!!
Ben nu wel heel benieuwd hoe snel de bevalling van een tweede zal gaan… Nou ja… Eerst nog maar even genieten van deze kleine meid!!!