Thanx Naat!!! 
Ik heb van de week maar eens gebeld, wanneer ik nou iets zou horen, juni komt al dichterbij!!
Bleek dat ze pas voor september op de planning staat… :evil:
Maar misschien ook wel goed, ander mocht ze voor de vakantie paar keer en dan weer een hele tijd niet…
Nu dus maar weer op naar september!!!
:-*
Spannend he…het is zo’n grote stap voor je gevoel!
Nancy is vorige week donderdag voor het eerst geweest (ik heb er een dagje vrij voor genomen) en ik had het idee om er het eerste uur bij te blijven ongeveer, maar ik moest van Nancy weg :roll:
Na 5 minuten zei ze ‘nou daaag mama’, tja ik had haar goed voorbereid en verteld dat ik weg zou gaan dus dan moet je ook niet blijven hangen natuurlijk.
Ze was bekaf na die ochtend en heeft 3 uur liggen slapen smiddags.
Het eerste wat ze vertelde was dat ze haar schoenen aan moest houden op school (dat hebben de juffen er even ingeramd haha).
Gistermiddag mocht ze voor de 2e keer en ik was heel benieuwd want vooraf niet geslapen (wel in bed gelegen, maar alleen liggen zingen) ze deed het volgens de juf prima. Ze moest wel huilen, maar pas toen ik haar op ging halen want ze wilde niet weg!
Het leukste vind ik nog de verftekeningen die je mee krijgt en om je guppie zo in de kring te zien zitten.
Ben erg blij dat ze het zo goed doet op “school” al had ik eigenlijk niet anders verwacht. De juffen waren erg verbaasd dat de vormen en kleuren er al helemaal in zitten en dat ze erg goed kan praten. Dat maakt je toch wel even extra trots :inlove:
Gaaf zeg, dat Nancy het zo goed heeft gedaan!!!
Wat ik vaak zo mooi vind aan moederschap is het gevoel dat je trots bent en dan 5 minuten later nog trotser en dan even later nog trotserderder…
Ongelofelijk!!!
:inlove:
ik had eerst ook veel moeite om mijn zoontje weg te brengen naar de creche… en nog steeds heb ik weleens een dag dat ik me er minder prettig bij voel. maar ik denk altijd maar zo: ik mis hem meer dan hij mij want hij vind het daar hartstikke leuk!
Nou, ik heb volgende week donderdag een intakegesprek…
En dan in september 2 ochtenden in de week!
Vandaag weer eens gezien hoe leuk zij het vindt om met leeftijdsgenootjes te spelen, dus goed voor haar!!!
Nou, volgende week maandag is het zover!!!
Ik heb het er af en toe met haar over, dat ze naar ‘schooltje’ gaat en dat mama haar dan brengt en dan even weg gaat en dat zij dan met de kindjes gaat spelen en dat mama haar dan weer ophaalt…
Ze kletst dan lekker mee… en dan gaat ze er even over zitten nadenken… :mrgreen:
Ze is alleen de laatste tijd heel erg aanhankelijk naar mij toe. Wilde vanmorgen dus ook neit bij oma blijven… drama… huilen, gillen…
Ben benieuwd volgende week!
Enne… wat ik wel leuk vind… ik ben de 1e die jarig is, als zij er zit… 20 sept… dus ik krijg haar eerste psz-knutseltje!!! :dance:
En Saar gister voor het eerst naar de psz!!!
In het begin wilde ze niet bij me weg, ik moest mee spelen!
Toen ging een juf haar vertellen wat er allemaal te doen was… en ben ik stiekem (had al wel gedag gezegd) weg gegaan. Ja, ik op het schoolplein in tranen, duh… Na een half uurtje gebeld, ging helemaal goed, ze had een boel paarden gevonden dus was druk met spelen en de kindjes die alsnog gingen huilen, vond ze beetje raar… Toen ik haar op ging halen, zei ze, Ma, school was zo leuk, morgen weer???
Gisteravond in bed zei ze ineen: Mam, heb jou ZOOOO gemist op school…
Donderdag weer!
Juf zei nog wel dat het zomaar zou kunnen dat ze de volgende keer wel beetje moet huilen, maar we zien wel!
fijn dat het zo goed ging !!
wat fijn dat ze het zo naar haar zin had zeg!
Nou zeker, zie helemaal niet meer zo tegen morgen op nu!
Kijk er juist naar uit, juist omdat zij het er zo leuk vind!!!
Wat goed om te horen! Heeft ze het gisteren ook leuk gehad?
Nou, het gaat nu dus niet zo goed meer… :think:
Afgelopen donderdag 2e keer… aan het eind van de ochtend (en aan het begin) moeten alle kindjes in de kring op een stoeltje. Saar wilde niet…
Ik ging haar ophalen en toen bleek ze daar een enorme driftbui te hebben gehad (die ze nog nooit eerder heeft gehad). Schoppen en slaan…
Gister de 3e keer… kusje geven, zwaaien ging goed, tot de juf zei: kom maar hier zitten, Sari-Fay… toen ging ze loos.
Ik moest toch weg van de andere juf.
Na 3 kwartier gebeld, hoorde haar al op de achtergrond huilen, ze stond dus toen al 3 kwartier alleen in het midden van het zaaltje te huilen, wilde nix, zelfs pop en fop niet.
Aan het eind van de ochtend halen… stond ze helemaal alleen achter in het zaaltje te huilen. Alle andere kindjes in de kring. Bleek ze dus de hele complete 2,5 uur gehuild te hebben…
Toen ze mij zag, helemaal over de rooie natuurlijk. En toen kon ze ineens niet meer lopen… :shock: hield zich aan een tafeltje vast, want ze had zo’n auw beentjes…
Ik vragen of er iets geberud was, nee, niet gevallen oid…
Ze kon dus echt niet lopen bijna… op het schoolplein zakte ze door haar hoefjes…
Ik nog gekeken thuis of ik nix zag wat kon duiden op pijn…
En na haar slaapje kon ze weer gewoon lopen… denkd at het kwam door alle emoties (als ik erg moest huilen had ik ook wel eens van die zware benen)…
Na vorige week donderdag heeft ze iedere dag thuis een driftbui gehad (en nogmaals, darvoor dus nog nooit)!
Iedereen zegt alleen maar doorzetten, maar ik vind het nu toch wel erg moeilijk hoor…
Pff Bren, moeilijk hoor. Zou je niet kunnen vragen of je er de eerste paar keer bij mag blijven. Of haar eerder ophalen.
Anne heeft de eerste keer een inloop van 3 kwartier gehad en daarvan heeft de tijd dat wij er niet waren alleen maar gehuild. Zo dat ik haar, toen we langs kwamen en nog hoorden huilen, zo weer op wilde halen en meenemen. De keer daarop had ze een plekje gevonden die veilig voor haar was. Dit was onder een tafeltje. Hier kroop ze dan onder en ging daar huilen. Maar nu vindt ze het inmiddels hartstikke leuk en gaat er met plezier naar toe. Ik denk idd dat je even moet doorbijten. Sterkte meid.
Ik vind het raar dat ze jou niet gebeld hebben om haar te halen :think:
Als een kindje hier te lang huilt dan bellen ze de ouders op met de vraag of ze hem/haar willen halen,of gewoon daar willen laten.
Als ik jou was dan zou ik het wel nog even blijven proberen.
Als ze na een paar keer nog zoveel en lang huilt dan zou ik haar niet meer brengen en het over een half jaartje weer proberen.
Als ze zo blijft huilen dan voelt zij zich daar misschien niet zo op haar plek omdat ze zover vooruit is met haar ontwikkeling :think:
@prinsjeJason wrote:
Ik vind het raar dat ze jou niet gebeld hebben om haar te halen :think:
Als een kindje hier te lang huilt dan bellen ze de ouders op met de vraag of ze hem/haar willen halen,of gewoon daar willen laten.
Ja dat doen ze hier ook. Mijn schoonzusje hebben ze vorige week ook gebeld dat ze haar zoontje beter op kon halen omdat hij maar bleef huilen. De keer erna ging het al een stuk beter, maar had mijn schoonzusje wel afgesproken met de leidster dat ze hem eerder op kwam halen. Toen ze kwam was hij gelukkig wel lekker aan het spelen. En wij kunnen trouwens ook tussendoor bellen om te vragen hoe het gaat.
Bren, ik heb het gelezen en het eerste wat in me opkomt is dat Sari-Fay bij jou thuis ‘los’ wordt gelaten. Dat is jouw manier van opvoeding, en daar doet ze het onwijs goed op! Daarnaast is ze vér op alle kindjes vooruit en absoluut niet voor 1 gat te vangen, als je begrijpt wat ik bedoel. Het niet lopen zal waarschijnlijk komen van de 2.5 uur die ze heeft staan brullen (onbegrijpelijk dat niemand jou eerder gebeld heeft zeg :wall: ) Dit zal voor haar zo ongeveer een trauma zijn, want laten we wel zijn, een kind dat 2 en half uur lang brult en nergens voor te motiveren is, heeft het natuurlijk ontzettend zwaar. Wereldschok voor dr. Dat ze zei bij jou in bad dat ze je zo gemist had, is een teken dat ze achteraf er heel erg mee bezig is geweest en op dat moment besefte: Mijn mama was er niet. Ze kwam wel weer, maar ik moest haar ook missen. Het is voor het eerst dat ze achter bleef bij kindjes en juffen die ze niet kent. Normaal gaat ze naar jouw moeder. Dat is veilig, deze school was even leuk omdat het spannend was en ze nieuwsgierig is, maar nu ze weer dat ze daar nóg eens naar toe moest, raakte ze compleet van slag. En nog, want het heeft een enorme indruk op haar gemaakt.
Wat ik zou doen als ik jou was (en je mbt je werk daar de tijd voor hebt) is toch zien te regelen dat je er een keer bij kan blijven. Maar haar wel duidelijk zegt, dat ze zelf moet spelen en heel goed moet luisteren naar de juf. Maar je bent er wel. En zo een paar keer opbouwen. Dat ze weet, mama is steeds langer weg maar mama komt ook weer terug.
Enerzijds is het een machtspel dat ze ‘speelt’ : Ze heeft gerust gevoeld dat jij het moeilijk vond om haar weg te brengen (hoe goed je het ook hebt gedaan, ze weten dat gewoon.) Dat in combinatie met haar eigen angsten en dwarsheid, maakt dat het zo gaat. Maar ik vind het wel heel heftig dat de begeleiding vanuit de psz zo slecht is. Ik zou dit als ouder niet kunnen waarderen en zo verlies je het vertrouwen in hun.
Maar ik denk wel dat het belangrijk is dat je haar blijft brengen. Het is een voorbereiding op school nu. Deels is het echt volhouden, want ze moet leren dat dit bij haar routine gaat horen. Dat de wereld groter is dan het gezin waarin ze leeft, en de oppas die ze nu heeft. Maar de manier waarop, maakt waarschijnlijk verschil.
Hoop dat ik je een beetje help met mn verhaal van hoe ik het zie :oops:
kusjes van Danté voor Saartje :-*
Je kan het trouwens ook nog met haar naspelen, bijvoorbeeld met haar poppen, dat zij op hen mag passen etc, zodat ze kan zien wat de bedoeling is. Omdat ze zo ver voorop is, denk ik dat het door middel van een spel heel goed aan haar duidelijk te maken is.
Heeft ze nog iets gezegd waarom ze zo vreselijk moest huilen? Kun je dat aan haar vragen, dan kun je zeggen: Zullen we dat eens naspelen? dan mag je mama laten zien wat jij vond van school? Hopelijk geeft jou dat ook wat inzicht?
Cathelijne, wat heb je dat toch weer mooi onder woorden gebracht. Dat is zo ongeveer ook wat ik bedoelde alleen wist ik niet goed hoe ik het op moest schrijven. :oops:
Cathelijne :thumbup: zo denk ik er ook over :-*
Zow meisjes, hier heb ik iets aan!!!
Ik heb gister gebeld met die leidster… had een plannetje bedacht. Saar is een meisje dat graag dingen echt begrijpt, dus ik dacht, als ik nou eens eerst even met haar samen in die kring ga zitten en het uitleg, dat het dan duidelijker zou worden. Nu werd ze zomaar ineens met die kring geconfronteerd…
In het geprek vertelde die juf dat ook zij na hadden gedacht. Ik mag sowieso altijd bellen. Ze willen het nu donderdag anders aanpakken… er is een hoekje in het lokaaltje waar ze graag met Little Pony’s speelt. Als ik haar breng, gaan zij met haar daar spelen. De andere kindjes in de kring, ze gaan Saar er wel bij betrekken, maar moet nog even nix.
Als dat niet werkt, dan gaan we daarna mijn plan uitvoeren.
Ik weet dat ik moet volhouden.
Dat naspelen is wel een heel goed plan…thanx!!!
Gister was ze dus weer de hele dag bij oma. Gisteravond heeft ze me zo ongeveer 4000 keer gezegd dat ze me zo heeft ‘gezoekt’ de hele dag…
En vanmorgen wilde ze echt niet naar oma. IK MOET BIJ MAMA BLIJVEN, ECHT HOOR, MAM…
:inlove: