Whahahaaa! Wat ben jij een watje zeg!!! :liar: :liar: :liar: :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen: Echt niet hoor meid!
Ik kan je vertellen; ik ben een harde tante als het om mijn kinderen gaat. Laat ik het anders zeggen; hoewel ik een vreselijk emotioneel mens ben, kan ik best hard zijn als het gaat om dingen waarvan ik weet dat het het beste voor ze is. Sas is een hoog gevoelige meid en voor haar was het zo goed om naar de psz te gaan. Zo leerde ze wat los te weken van de veiligheid van haar eigen huis en haar eigen mama. Maar wat hád ik het er moeilijk mee! Die arme meid had zo’n verdriet en ik voelde me zo te kort schieten. Nu, na 1,5 jaar psz is het nog steeds niet geweldig. Maar ze leert zo veel!
Als ouders zijnde begin je, vanaf de eerste dag met loslaten. Zodra de navelstreng wordt doorgeknipt begint het al; ze moeten zelf gaan ademen, zelf gaan drinken. In een bedje slapen. En zo gaat het tot je dood (zegt mijn moeder :lol: )
Sommige stappen zijn zo leuk om te nemen! Denk aan de eerste losse stapjes die ze zetten! Dat wordt breed-uit gevierd. En sommige stapjes zijn minder leuk of zelfs moeilijk. Zoals het naar de psz gaan. Of, nog erger, de basischool! (Dat komt er bij ons al aan… >slik<)
Gaandeweg leer je er zelf ook mee omgaan. Hoewel er, volgens mij, veel stappen in het leven van je kind moeilijk/emotioneel blijven. Als ik, bijvoorbeeld, kijk naar hoe mijn moeder huilde toen ik trouwde. Ook dat was voor haar een stukje loslaten. Of, langs de zijlijn kijken hoe ik moeder werd.
Slik maar fijn hoor, geeft helemaal niks, emotie hoort er bij als je een betrokken mama bent! JE mag trots zijn op alle nieuwe stapjes die ze mogen zetten. Want het betekend dat jij ze naar die stapjes toe gebracht hebt. Jij hebt er voor gezorgd dat ze klaar zijn om die nieuwe dingen aan te kunnen. Het is de eer van je ‘werk’. De kers op de taart! En thuis lekker even uithuilen omdat je kleine meisje opeens zo groot wordt! :-* :-*
Jemig, Marion, wat zeg jij dat mooi zeg!!!
:shock:
Dank!
Zit hier (ja, op mijn werk) met een brokje…
Had echt niet verwacht dat ik dat loslaten zo moeilijk zou vinden… hahahaha
Ik, groot wijf, met een boel plakplaatjes en een heftig leventje achter de rug, maar die wat haar meisje zo’n enorme WAT is… 
:mrgreen:
Jullie verwachten vast niet van mij dat ik Saar heb laten dopen toen ze klein was, niet om haar aan een geloof te verbinden, maar om te tonen, aan wat-daarboven-dan-ook-is, hoe dankbaar ik voor haar ben!
Die predikant (vlootpredikant, niet bij een bepaalde kerk aangesloten), zei me toen al… jij controlfreakje gaat het nog meoilijk krijgen… loslaten is de kunst van het opvoeden…
Hij heeft zo gelijk… :think:
Mooie gedacht bij de doop van je meissie! Het komt wel goed hoor! Dat zeg ik: ik ben ook een flinkerd met een grote muil, maar mijn meisjes…
Weetje wat het is: je kinderen maken je tot de sterktse persoon op aarde, maar tegelijkertijd tot de zwakste! En dat is het wonder van moederschap!
Komt ook wel weer goed!!!
En ja, die doop… kwam ook omdat mijn pa maart 2005 overleed, ik 2 maanden later zwanger was en op mijn pa’s verjaardag het jaar erna, mijn meisje geboren werd… Danku daarboven!!!
Mijn ma zegt vaak: Kinderen zijn een prachtig bezit, maar ook een hele angstige…
Zit wat in!
Ja idd, daar zit zeker heel veel in. Net als mijn mama die na mijn bevalling zei:" Zo, nu is je leven nooit meer zorgeloos!" (mar wel met een vette knipoog natuurlijK!)
@~Marion~ wrote:
Ja idd, daar zit zeker heel veel in. Net als mijn mama die na mijn bevalling zei:" Zo, nu is je leven nooit meer zorgeloos!" (mar wel met een vette knipoog natuurlijK!)
:lol: Dat waren ook mijn moeders eerste woorden na mijn bevalling: “nu sta je nooit meer zorgeloos in het leven” (en bedankt :roll: maar o zo waar)
Heb Joost afgelopen woensdag voor het eerst naar de psz gebracht . Hij keek er al maanden naar uit dat hij ook "groot"zou zijn en naar school zou mogen en eindelijk was het zover. Met een knoop in mijn maag "leverde ik hem in "bij die lieve juf. Het is er geweldig en hij keek zijn oogjes uit. Tot het onvermijdelijke moment: mama moest wel eeeeeeeven boodschapjes halen (hadden we vooraf afgesproken met hem) Zijn lipje begon te trillen en hij begint wanhopig te huilen. Tjeeeez
wat voelde ik me een verrader!!Tot de juf me 5 minuten later belde , meneertje zat heerlijk te spelen… :inlove:
Vandaag 2e poging. Papa zou hem brengen. Weer een huilpartij bij het afscheid. Pfff ik kan er helemaal niet tegen . ZOu het afscheid steeds minder moeilijk worden voor hem ? ( en mij… :oops: )
Sja, ik kan nan natuurlijk zeggen dat het vanzelf wel beter gaat. En in heel veel gevallen is dat ook zo. Als je naar mijn Sas kijkt… Bij haar is het na anderhalf jaar nog steeds drama. Maar als jij er vertrouwen in hebt, dan heb je de meeste kans dat het heus goed komt. Jouw mannetje is pas twee keer geweest. Geef het tijd!
bren je weet vast wel dat ik hetzelfde ben als jij , :hug: :-*
Peg, I know!!! :-*
Mijn moeder heeft vroeger bij een psz gewerkt… die zegt altijd… ze kunnen beter keihard huilen als je weg gaat, dan dat ze heel stilletjes in een hoekje gaan zitten… dat zijn juist de kindjes die je als leidster in de gaten moet houden!
Dus ik hoop dat ze of keihard gaat huilen, of helemaal niet en keihard gaat spelen…
Pfoe, nog 2 maandjes…
@Bren1970 wrote:
Peg, I know!!! :-*
Mijn moeder heeft vroeger bij een psz gewerkt… die zegt altijd… ze kunnen beter keihard huilen als je weg gaat, dan dat ze heel stilletjes in een hoekje gaan zitten… dat zijn juist de kindjes die je als leidster in de gaten moet houden!
Dus ik hoop dat ze of keihard gaat huilen, of helemaal niet en keihard gaat spelen…
Pfoe, nog 2 maandjes…
Ah dat is dat wel weer "fijn"om te lezen. Hij huilde vanochtend bij poging 3 nl gewoon keihard …
Hij probeerde zich zo goed te houden, de bikkel, kwam erg dapper een kusje geven ,maar toen ik echt de deur uitstapte kon ie zijn traantjes niet meer bedwingen… Volgens juf duurde het maar 3 minuten en ging hij daarna weer heerlijk spelen. Maar toch, pfff heftig hoor.Wat een watje ben ik. Had gedacht heerlijk een ochtendje voor mezelf te hebben; shoppen , poetsen enz maar nee hoor, mama zat met een knoop in haar maag op de bank aan een kopje koffie en kwam de bank praktisch niet af… :roll:
Denk dat ik daar 3 uur achter een raam ga liggen gluren hoor Dena… dat zij mij niet ziet, maar ik haar wel ofzo… :mrgreen:
En dat schijnt dus zo goed te zijn, huilen als mama weg gaat en dan na een paar minuten spelen…
Ik blijf het moeilijk vinden, maar weet echt wel dat het goed is…
Hoofd en hart he…
:lol: ZIe het al voor me…! Neuuj laat ik dat maar niet gaan doen. Gaat hij vast gepest worden met zo’n moeder maar pfoeh wat is het moeilijk.
Vanmiddag gaat mijn moeder hem naar de psz brengen, ik ben aan het werk. Heb er nu al buikpijn van… Ik had hem net aan de tel; “hai mama, Joos gaat met oma naar sjool he? En dan is mama er weer he? Mama komt aaaaaaltijd terug he?” :inlove:
Pff maar Saar gaat dus over 2 maanden? Dat is net voor de grote vakantie dan? Is dat wel handig? Is ze net gewend en dan gaat ze 6 weken niet…
Dat is ook iets waar ik mee zit…
Heb viorige maand gebeld… omdat ik het idee heb, dat zij er zo aan toe is…
En ze staat op de planning voor juni…
Ik heb geen idee waarom.
Maar goed, misschien dan alvast wennen en dan na de vakantie helemaal ofzo???
:think:
Dochtertje van mijn vriendin staat ook voor juni ingepland maar dat heeft alleen te maken met het feit dat ze hier 2.5 moeten zijn .
Komt ook voor haar ongelukkig uit omdat ze vakantie hebben als ze net gewend zijn.
Misschien vragen of ze iets eerder mag…? (dat is helemaal tegen je gevoel in waarschijnlijk :think: )
Ja, in juni is Saar ook 2,5 mnd! Dat zal het zijn!
Ik heb al gevraagd of ze eerder mag. Ze hebben het op haar aanvraag gezet… en ja, vind het moeilijk, maar doe mijn best!
Mijn meisje wil zo graag!
:inlove:
Ik ben nu 2 weken verder en moet zeggen, dat ik echt gelukkig word van dat blije snoetje als hij heel trots dat grote schoolgebouw uit komt lopen met een tekening voor zijn liefste mama :inlove:
Hij zegt steeds als ik hem wegbreng:" Joos hoefnie te huilen hoor mama"(voelt mijn spanning aan de schat) , om vervolgens in snikken uit te barsten als ie zijn fruitje in de fruitboom heeft gelegd (doen alle kindjes bij binnenkomst)
Afscheid is dus nog steeds even , maar volgens juf droogt ie zijn tranen zodra ik de hoek om ben…
ooow wat zou ik daar graag een ochtendje stiekem muisje zijn… :shifty:
Knap hoor, van jou EN van Joos!!!
En ja een muisje zijn, lijkt me dan wel een heel goed plan… :mrgreen:
Kun je niet vragen of je een ochtendje mag blijven (of een uurtje ofzo?) Op een kdv is dat gebruikelijk, waarom ook niet op een psz? Je kunt het altijd vragen.
Hier gaan de meiden naar een kdv. Zowel bij Bo als bij Nikkie heb ik ochtendjes meegedraaid op de babygroep en bij Bo ook op de ‘‘grote’’ groep. Ik vond dat alle keren erg fijn, je ziet dan hoe alles in z’n werk gaat. Mij gaf dat veel vertrouwen dat de meiden in goede handen zijn. En ik vind het fijn dat ik, als ik een keertje op mijn horloge kijk, ongeveer weet wat ze nu aan het doen zijn. Vind het ook zo mutserig van mezelf, maar als dit helpt…waarom niet?
Enne…goed dat je ziet dat je meisje zo graag wil en dat je het tòch, ondanks je eigen twijfels, doet. Je bent gewoon hartstikke stoer!! :mrgreen:
Ikke stoer??? Eg nie!!!
Ik zie er misschien stoer uit, maar mijn binnenkantje is helemaal niet zo!!!
Maar goed, iedere moeder wil toch het beste voor haar kindje!?
Maar meedraaien… kan het altijd vragen natuurlijk!!!
Thanx!
Lees het nu allemaal… ach jee… ja wij hebben het er soms nog moeilijker mee!!
Ik moet zeggen dat het me erg mee is gevallen. Ik mocht mee op de wendag en ben toen gewoon in een hoekje gaan observeren. Isabel vond het allemaal wel interessant dat spelen met leeftijdsgenootjes. De tweede wendag was een halve (althans: voor mij… paar uurtjes mét mij en een tijdje zonder en dan weer halen) Ging ook goed.
En toen moest ze ineens echt… Isabel vindt het leuk, ik kan zo langzaamaan wennen aan het idee dat Isabel soms toch echt aan anderen “overgeleverd” is (buiten de oma’s) en dat is ook alleen maar goed.
Er zijn een páár dagen geweest dat ze het even niet meer zag zitten maar die momenten duurden maar kort heb ik me laten vertellen.
En nu speelt ze met haar poppen situaties na die ze op “school” meemaakt (allemaal kindjes die moeten huilen omdat hun mama weggaat haha… gelukkig speelt ze dan niet haar eigen situatie na…)
SUCCES STRAKJES!!! 