Ik wilde thuis maar ben uiteindelijk door een fout met een bloeddrukmanchet op+ de poli (ik was doorgestuurd omdat ik overtijd liep om ff te laten checken o[f alles nog goed zat door onervaren inval vk) op verdenking van zwangerschapsvergiftiging meteen opgenomen (bleek gelukkig niks aan de hand) en daar volledig klinisch bevallen aan allerlei toeters en bellen met vanaf het begin rugween om de 2/3 minuten, gelukkig wel spontaan allemaal. Zonder mijn eigen VK erbij maar met een mutsVK van het ziekenhuis, geloof me: daar word je niet blij van. Uit pure ellende om een ruggeprik gevraagd, anderhalf uur op moeten wachten want het was inmiddels 23.00: 1 mobiel pijnteam, volle verlosafdeling en een groot auto ongeluk op de eerste hulp binnengekomen. Langste anderhalf uur van mijn leven: ik wilde dat nooit maar nu had ik m’n principes opzij gezet en dan nog 1,5 uur pijnlijden, maar goed de opluchting was des te groter toen hij echt meteen werkte. Gelukkig was de arts(assistent) waaraan ik toen werd overgedragen een prima meid, leuke co-assistente erbij, we hebben zelfs nog gelachen.
Emma deed er nog een schepje bovenop door helemaal op het eind toch nog ff in het vruchtwater te poepen, omdat ze het benauwd kreeg van de navelstreng die om haar nek zat, toen was ze er gelukkig al bijna uit dus ze heeft het niet binnengekregen, alleen de boel lekker ondergesmeerd :mrgreen: Zij is uitgezogen, beetje extra zuurstof, naar de babykamer afgevoerd nadat ik haar ff had vastgehad omdat volgens protocol de couveuse in moest voor observatie, heeft ze een half uur in gelegen geloof ik. Kind is de hele dag klaarwakker geweest en ze hebben haar uiteindelijk maar bij mij gelaten omdat ze heen en weer bleven lopen met haar (tsja borstvoeding, dan moeten ze d’r bij je brengen 
)
Maar de volgende gaat dus echt thuis, deze keer bepaal ik dus en wordt er niks ‘voor de zekerheid’ gedaan. Gelukkig vond mijn eigen VK het tijdens het nagesprek nog erger dan ikzelf hoe het allemaal gelopen was en gaf mij de bevestiging dat dit gewoon thuis had gekund. Ze vroeg of ik er nog werk van wilde maken, maar daar had ik echt geen behoefte aan, kan die bevalling toch niet overdoen en heb een prachtig kind, daar gaat het uiteindelijk toch om.
Ennuh mij krijg je dus ook echt met weeen de auto niet meer in, ik denk dat ik de douche maar nauwelijks uitkom (dat was goed te doen maar in dat ziekenhuis zat ik op een gegeven moment aan zoveel aparatuur dat dat niet meer kon :? )
M’n herstel was trouwens belachelijk snel: vrijdag bevallen, zaterdag thuis, zondag stond ik 2 trappen hoog m’n eigen bevalkleren in de wasmachine te stoppen (ik wilde maar minimale kraamzorg en gelukkig kreeg ik van de kraamverzorgster het volledige vertrouwen en ze is een uurtje per dag geweest voor de checkups, wat was ik daar blij mee na al die bemoeienissen in het ziekenhuis!!!) had 1 uitwendige hechting en een paar aan de binnenkant, die laatste hebben me nog het langst dwarsgezeten: duurde 4 weken voordat die opgelost waren en dat deed best wel zeer bij te hard lopen/niezen etc. irritant als je verder gewoon fit genoeg bent om alles te doen :twisted:
Wat naar dat het zo gelopen is :hug:
Hopelijk volgende keer een fijne bevalling 
SuusQ oh sorry typfout, bedoel voorkeurshouding.
Door het gebruik van een vacuumpomp komen veel kindjes ter wereld met een verdraaid nekwerveltje of een spiertje wat verrekt is ofzo. Signalen hiervan zijn een baby die veel huilt en die steeds dezelfde voorkeur kiest met slapen. Bij onze zoon kwamen we er met een week of 6 achter, hij sliep steeds op dezelfde kant (ondanks bedje draaien naar raam, knuffeltje aan andere kant etc) en kon helemaal niet die andere kant opkijken. Gelukkig heeft hij nooit veel gehuild ofzo, dus bij hem openbaarde het zich alleen in de voorkeurshouding. Het probleem van die voorkeur is dat ze dan scheef groeien. Je ziet steeds meer kindjes met een scheef hoofje of een helemaal plat achterhoofd. Dat platte komt niet door de voorkeur, maar scheef dus wel. Vandaar dat steeds meer kindjes dus ook een helmpje krijgen, om dat schedeltje weer mooi rond te krijgen. Onze zoon heeft geen helmpje gehad, afwijking was net te weining. Maar als je hem vanuit de spiegel bekijkt dan zie je pas dat hij echt wel wat scheef is. Bij hem is zijn voorkeur uiteindelijk minder geworden mbv een osteopaat. En hij draaide met 3 maanden om naar zijn buik dus sliep vanaf toen op zijn buik. 8)
O wat heftig!
Ja inderdaad, je ziet vaak kindjes met een helmpje. Echt zielig…
Emmeken ohja dat wachten op die ruggenprik, wat een drama. Ik kreeg er uiteindelijk na 24 uur een (ze boden hem aan, doen ze normaal ook niet, tenminste in 2005 niet 
). Zit ik daar met een knots van een tweelingbuik in de anestesieruimte om de minuut te kotsen, komt die ll van een anestesist eraan en wil mij een hand geven. Tja dat lukte dus niet, ik probeerde wanhopig die weeen weg te zuchten en in dat bakje te kotsen, en ohja, om de nek van de verpleegkundige te blijvan hangen. Hij stak dus zijn hand uit en ik moest net weer kotsen. (Nouja kotsen, na zoveel uur zat er echt niets meer in hoor, alleen mijn lichaam bleef maar volhouden dat er wat uit moest, moest er ook wel, alleen niet aan die kant. Afijn, zegt ie dus in reactie daarop; “nou dan niet!” (alsof ik hem bewust negeerde he! :roll: ) Vervolgens wil ie die prik zetten, zegt ie steeds; 'verder voorover, verder voorover!|" Moet je eens proberen met 2 kids in je buik!!! :twisted: Heb me nog nooit zo zielig gevoeld.
Maarja, toen prik gezet was heb ik iedereen omhelst, dat dan weer wel…
En alsof het allemaal niet erg genoeg was, na een paar uur voelde ik die weeen toch weer terugkomen! :shock: Uiteindelijk had ik de VK zover dat ze me terugbracht naar de anesthesist want ik was weer lekker misselijk en verrekte van de pijn. Zegt ie anesthesist doodleuk: “het kan niet dat je iets voelt!” Moet je je voorstellen, je ligt daar te creeperen van de pijn, al 24 uur lang, je ligt te kotsen en alles en dan geloofd zo’n ll van een vent je niet!!! :evil: :evil: Ik had helaas alleen de kracht niet meer om woedend te worden. Uiteindelijk spoot ie wat koud spul op mijn benen en moest ik zeggen waar ik het voelde, en ja ik voelde het echt. Nou uiteindelijk bekeek ie de ruggeprik en heeft ie een extra dosis gegeven. Kussen was onderin mijn rug ook nat dus ws heeft ie gelekt ofzo. Maar neee dat kon echt niet, ik stelde me aan!!! :twisted: :twisted:
Dat is dus nog een reden dat ik niet meer in het zh wil bevallen! Gatver, die mannen daar, eikels!!
Maar je mag toch een bevallingsplan schrijven met wat je graag wilt/je wensen zijn??
Wat een nare verhalen zeg :hug:
Je kunt alles op papier zetten wat je wilt, en als je met je eigen vk bevalt zal die daar echt wel rekening mee proberen te houden maar als ‘de paniek toeslaat’ in zo’n ziekenhuis dan kun je hoog en laag springen met je plan (naja als je eenmaal vette weeen hebt dan kun je niet echt meer uitvoerig discussieren, laat staan springen) maar gaan ze toch doen wat zij denken dat moet en dan hoop je maar dat ze je iig informeren wat ze precies gaan doen.
Of je moet je zelf op gaan stellen als het grootste kreng dat er op aarde rondloopt, dan krijg je wrs nog wel iets voormekaar ik had er toen de puf niet meer voor maar heb me voorgenomen de volgende keer die puf gewoon maar te maken :shifty:
En toch…heb ik geen rotbevalling gehad, dankzij de ruggeprik, de fijne meiden van de nachtdienst en de verpleging was echt heel lief (alleen die VKmuts die me behandelde alsof ik debiel ipv zwanger was :twisted: ) maar toch: nooit meer zo.
MJS: lekker dan van die ruggeprik :evil: Ik had een rare druif maar toen hij eenmaal was was hij snel en erg goed, geen gezemel, korte, snelle vragen waar je kort antwoord op kon geven, en verschrikkelijk goed gezet: geen wee meer gevoeld maar wel nog volledige controle over m’n benen: kon ze bewegen en opwippen etc :thumbup:
Hier stond de vacuum ook al bijna klaar, zag haar telkens op de klok boven m’n hoofd kijken, maar na anderhalf uur persen met een lopende ruggeprik (dus zonder gevoel) toch zelf eruitgewerkt. Dat heeft me denk ik wel die paar inwendige hechtingen opgeleverd, maar met een vacuum kom je er meestal gehavender uit en dat wist ik. Dus ik zei tegen die arts iets in de trant van: 'ik pers zo hard als ik kan, zorg jij ervoor dat ik het niet helemaal kapot duw… ’
Ja daar heb je ook weer gelijk in.
Ach ja ik zie het wel als he zo ver is :mrgreen:
Hier doen ze niet aan thuisbevallingen, kun je alleen kiezen voor het zkh of een ‘bevallingscentrum’ (maar dat laatste moet je geloof ik wel helemaal zelf betalen). Bij de 1e was ik toevallig in het zkh voor bloedafname toen m’n vliezen voortijdeig spontaan braken. Heeft toen 11 uur geduurd voordat hij er was (maar maar ca 8 uur vanaf de 1e weeen). Bij de 2e liep ik al een paar weken met echt idioot veel harde buiken (en achteraf ook al 1cm ontsluiting) en was met 38 weken zò chagerijnig en op, dat ik me gewoon 's avonds in het zkh gemeld heb, waarop een paar uur later de weeen begonnen en ca 5 uur later was hij er toen al. :mrgreen: Bij de 3e was ik het ook met 38 weken gewoon zò spuugzat (liep toen ook al een paar weken met idioot veel harde buiken en had zò’n druk naar beneden), dat ik me toen ook weer in het zkh gemeld heb. Had toen ook al wat ontsluiting en al lichte weeen en met een klein beetje homeopathische hulp was de 3e er zelfs al na iets van 3 uur. En alle 3 de keren er zelf ook helemaal ‘ongeschonden’ vanaf gekomen (ondanks dat ik de 2e en 3e er zonder persweeen uit heb gewerkt 8) ).
Grappig dat jij je benen nog kon bewegen Emmeken.
Haha arme Suusq, zitten wij hier al die horrorverhalen op te schrijven… :hug: We zullen er mee ophouden.
Ja je kunt echt wel bespreken wat je wilt. En voor mijn gevoel met een VK nog meer dan met een gyn. Ik vind de VK wat menselijker. En als het in je eigen omgeving gebeurd hebben ze ook alle tijd (als alles met het beebje en jou gewoon goed gaat). In het ZH grijpen ze gewoon eerder naar middelen om het op te laten schieten, vooral in het weekend en sávonds. Tja die mensen willen ook gewoon naar huis…
En idd in een noodsituatie dan moet je ook gewoon op ze vertrouwen hoor, ze kiezen echt wat het beste is voor jou en je beeb. Maar soms vergeten ze even dat er ook nog een vrouw ligt met pijn, vooral als er dus geen nood situatie is…
@SuusyQ wrote:
Ben dat ook niet van plan, maar zag er zo mooi uit. Kindjes daar, bad midden in de woonkamer. Heel natuurlijk.tja, soms heb je niks te willen
Maar was gewoon nieuwschierig :-).
Maare nu ik weet hoe het eruit ziet en hoe het werkt (wist niet dat het zooooo ver op kon rekken :shifty: ) vind ik een thuisbevalling wel mooi. Al heb je daar natuurlijk niet altijd iets over te zeggen. En manlief ziet dat ook niet echt zitten geloof ik … :think:
ik had om kwart over 9 3 cm ontsluiting en een uur en een kwartier later volledige ontsluiting, dus kon niet neer naar het zh,wat wel in de planning zat heerlijk thuis bevallen, ga ik nu weer voor! :inlove: zal mijn bevallingsverhaal eens opzoeken…Ohhh ik val wel weer zo ineens in he :mrgreen:
Geeft niet hoor, ik vind het juist interresant om alles te lezen. Juist omdat het zo onbeschrijfbaar is wil ik alles lezen/zien zodat ik toch een soort van een idee heb :-).
Ik ga je verhaal lezen eef! Dank! :mrgreen:
Ik beval gewoon net zo als eef 
Je kan net zo veel voornemens hebben als je wilt maar als het zo ver is maakt het je meestal geen bal meer uit.
Eerst bevalling, was 36 uur rugweeen, ruggeprik, overgeven enz en uiteindelijk een keizersnede.
Wilde dus er voor geen ziekenhuis bevalling, geen ruggeprik en al helemaal geen keizersnede en zeker niet tig verschillende mensen aan mijn bed.
Had 36 uur weeen en kwam niet verder dan 4 cm ontsluiting, kan je zeggen dan maakt het je niet meer uit als het maar zo snel mogelijk af gelopen is.
Tweede bevalling moest ook in het ziekenhuis, kwam daar met 3 cm ontsluiting, heb een pompje gehad als pijn bestrijding en normaal bevallen.
Wel een een lading hechtingen.
na 22 uur weeen was ze er.
Heb toen wel meteen aan gegeven dat ik niet plat wilde liggen op een bed met mijn rug weeen, had het idee dat het daarom ook niet echt opschoot de eerste keer.
Had nu ook meer weeen als ik op mijn linker zij lag, moest dus op de rug gaan liggen met de persweeen en ze zakten meteen weer wat af.
Volgende wordt waarschijnlijk weer ziekenhuis omdat ik dus een keizersnede heb gehad, als ik pijn bestrijding wil dan een pompje.
Hey waar is iedereen nu weer toch niet allemaal alweer in jullie bedjes.
Joehoe
doe mij ook maar zón bevalling, lijkt me wel wat.
He allemaal,
Eef grappig zeg, het begin van jouw bevallingsverhaals is bijna hetzelfde als van onze jongste. Rond een uur of 1 wakker geworden, niet meer kunnen slapen maar eigenlijk niets meer voelen dan wat harde buiken. Vanaf half 5 constateren dat ze weeen toch wel steeds sneller komen etc. Nog ff in bad (gelijk weer uitgegaan want dat vond ik maar niets) Om 7 uur was de VK er 2 cm, ze ging weg en de vliezen braken daarna spontaan. VK weer terug, 4 cm, beeb nog niet ingedaald. Paar megaweeen, 6 cm maar beeb nog steeds niet ingedaald. Moest gaan lopen maar daar werd ik superziek van. VK noemt mijn beeb eigenwijs omdat ie niet indaald. VK voelt nog eens, zit nog een vlies. VK breekt 2de vliezen, 8 cm. Moest omdraaien op andere zij, 10 cm (9.10 uur) meepersen en om 9.15 is ze geboren. Kun je nagaan hoesnel het was gegaan als die twee vliezen tegelijk gebroken waren. (Wat normaal dus vanzelf gebeurd). :inlove:
@SuusyQ wrote:
ik kwam dus een filmpje tegen van iemand die thuis is bevallen zonder iemand erbij (ja wel haar man en kids maar geen verloskundige oid) Lijkt me zo gevaarlijk … :think:
Ik ken een moeder die was alleen thuis toen de bevalling begon. Weet het precieze hoe en wat niet, maar terwijl nr. 1 op de bank t.v. zat te kijken, heeft zij dus - helemaal alleen - achter de bank nr. 2 gekregen… :shock: :? Zal denk ik wel gewoon zò snel zijn gegaan, dat ze niemand meer heeft kunnen bellen. Ze moest iig wel zsm naar het zkh ivm onderkoeling van het kind (maar is helemaal goed gekomen ;))
En mijn zwager heeft zelf één van z’n kids ‘gehaald’ - vk was wel al gebeld, maar zat geloof ik maar iets van een half uur tussen de 1e weeen en de geboorte, dus zò snel redde de vk het gewoon niet (ook hier alles gelukkig goed gegaan :)).