Ik moet heel eerlijk zeggen, ik vind het echt vet onredelijk van je vriend…
Niet gezellig meer en een zeur? Ehm, ja ik weet niet. WIj als vrouwen kunnen dat veel makkelijker begrijpen denk ik. Een man is daar toch heel anders in?
En klote zeg dattie nou weg is… Is hij vrachtwagen chauffeur? Het is natuurlijk moeilijk.
Christine, ik vond (en vind) het ook hartstikke onredelijk van hem. Maar het is wel een beetje wat je zegt hoor, voor hem is het al een hoofdstuk wat hij aan het afsluiten is, terwijl het voor mij nog “er midden in” is…
Overigens is hij geen vrachtwagenchauffeur maar sales manager. Veel beurzen altijd in deze tijd van het jaar door heel Europa. Vandaar zijn afwezigheid.
Ik kan me maar moeilijk in zijn gedachtengang verplaatsen, omdat ik gewoon echt helemaal niet zo denk. Ik weet natuurlijk al heel lang dat we op dat vlak verschrikkelijk verschillend zijn en normaal is dat ook niet zo’n probleem, maar nu is het ff heel lastig.
Ik denk dat Rene super zonder gevoel reageert, omdat hij deels niet kan snappen hoe het als vrouw (met hormonen, angsten en alles) voelt, en deels zal hij letterlijke afstand willen nemen om niet te hoeven denken.
Ik praat zijn gedrag niet goed, maar het is voor iemand die de eventuele behandeling niet hoeft te ondergaan, is het makkelijk he.
Ik kan ook tegen je zeggen, ga naar het ziekenhuis en het stelt niet veel voor, maar dat is bull. Ik hoef niet die keus te maken, ik hoef niet naar de gyn, ik hoef niet te beslissen over een curretage.
Toch denk ik dat hij het op zijn manier moeilijk heeft met de situatie, en dat alles hem heel erg teleurstelt. Hij reageert dit op jouw af (omdat dit nu eenmaal het makkelijkste is).
Mijn vriendin T. heeft een hele zware tijd gehad met haar eerste, en haar man deed ook net of er niks aan de hand was. Hij ging terwijl de kleine op de ic lag na een grote ok, gewoon werken. Hij zei dat ze niet moest zeuren en dat alles goed zou komen. T. was een zeur in zijn ogen.
Later toen alles een beetje bezonken was, gaf hij toe dat hij vluchtte omdat hij het moeilijk vond zo machteloos te zijn, omdat hij zijn verdriet niet wilde voelen en omdat vluchten nu eenmaal makkelijker is.
Ik denk eerlijk gezegd dat dit bij Rene ook een beetje het geval is. Als hij weg is van thuis dan kan hij zijn kop in het zand steken. Dan hoeft hij niet te voelen en niet te denken, en zeker niet te zorgen.
Maar goed, het maakt allemaal wel dat jij je nog eenzamer voelt waarschijnlijk. Heel plat beschouwd zwanger zijn doe je alleen, en dit hoop je niet alleen te hoeven doen.
Ik weet ook niet wat ik moet zeggen om je te steunen, ik wou dat ik dat kon! Ik leef in ieder geval ontzettend met je mee.
Ik ga nu ff bankhangen, want ik voel me beroerd (bloedsuikers schieten heen en weer en dat is een vreselijk gevoel)
Nou wwb…dit helpt al een boel! Ik weet dit eigenlijk ook allemaal wel, maar toch heb je het af en toe ff nodig dat iemand anders dat ook nog even tegen je zegt he…Dan neem ik het in ieder geval weer even wat makkelijk voor “waar” aan.
Maar klote is het stiekum wel…
Ga maar lekker bankhangen nu…hopelijk stabiliseren je suikers zich weer een beetje en voel je je snel weer wat beter :-* :-* :-*
Nee lieverd, makkelijk is het niet, en je hoopt gewoon op (vrouwelijke) empathie van je vent. Ff lekker begrip en steun, zonder dat je er echt om moet vragen.
En ik denk dat de hele situatie alles is behalve makkelijk. Het is gewoon ronduit Klote (met een 3dubbele hoofdletter)
Mannen komen niet voor niks van mars…
Als straks alles achter de rug is moet je me maar eens om een boektip op dat vlak vragen. Ik heb met trouwen een boek gekregen, echt, ik snap mijn man hierdoor beter (en jij weet hoe erg wij soms tegenover elkaar staan qua begrip)
Ik ga gewoon blijven hopen dat Rene het licht gaat zien! Ik denk aan je!
Kom maar op met die boektip zou ik zeggen! Heb ik straks meteen wat leesvoer als ik me even een paar dagen flink van de wap voel he…
Hebben ze een dergelijk boek trouwens ook omgekeerd? Dus dat onze mannen misschien een beetje meer van ons gaan begrijpen? Dat lijkt me ook niet verkeerd namelijk…Anders moeten we dat zelf maar eens gaan schijven denk ik :think:
Dat boek is ook wederzijds. Mannen gaan vrouwen beter snappen en vrouwen mannen. Heel helder, soms komisch en super herkenbaar:
Waarom mannen liegen en vrouwen altijd schoenen kopen. Van: Auteur: Allan Pease & B. Pease
Beschrijving van bol:
BeschrijvingDit nieuwe boek van Allan en Barbara Pease gaat over relaties. Relaties tussen mannen en vrouwen onderling, maar ook met familieleden. Allan en Barbara Pease behandelen het thema relaties op de voor hun kenmerkende stijl: helder en duidelijk, herkenbaar en bovenal grappig.
Een greep uit de inhoud: mannen zouden eenzaam zijn als ze de waarheid zouden vertellen, dingen die mannen doen die vrouwen irriteren en dingen die vrouwen doen die mannen irriteren, affaires en hoe je ze overleeft, wat mannen echt willen en wat vrouwen echt willen en daarnaast seks, familieleden, huilen en kids.
Barbara en Allan Pease hebben een trainingsinstituut, gespecialiseerd in communicatie. Hiermee timmeren ze wereldwijd aan de weg. Samen schreven ze Waarom mannen niet luisteren en vrouwen niet kunnen kaartlezen, wat een internationale bestseller werd.
Ik moet mijn vent nog zover zien te krijgen dat hij het gaat lezen. Ik vond de eerste bladzijdes lastig in te komen, maar daarna las het makkelijk weg.
Sorry meiden dat ik nu ff met mijn suikergezeur kom.
ik ben niet lekker. Ik zit rillerig en beverig in mijn vel. SInds 17.15 ben ik aan het schommelen.
Om 20.00 heb ik overlegd met de verloskamers (omdat ik die als contact heb als het niet goed gaat). Zij vonden me wat laag zitten en ik moest wat eten.
Ik heb een boterham met boter op, en ik heb niet het idee dat ik erop verbeter.
Ik voel me zo rot, en ik ben bang voor de nacht. Ik ben zooooo bang dat ik in een hypo kom (dat mijn suiker zo laag zakt en dan loop je gevaar dat je je bewustzijn verliest).
Ik heb dit nog nooit gehad, en ik voel me onervaren enzo.
Mijn man is hardlopen met zijn telefoon bij zich, maar als ik die bel is hij niet binnen een half uur thuis. Hij zal uit zichzelf pas over een uur thuis zijn.
Om 22.00 moet ik opnieuw prikken en dan de verloskamers terugbellen.
Ik vind het niet leuk dat ik nu door Deb’s draadje heen ga, maar ik weet gewoon ff geen blijf met mezelf.
debke–> tsja mannen! Wat ongelofelijk van Rene. Helaas denken veel mannen zo, ik hoop dat jullie snel het bijleggen en weer dichter tot elkaar komen. Hopelijk heb je nog het geluk dat het komende week uit zichzelf begint. :hug: :hug:
flien–> ohoh nu al positiekleding foei, al zou ik ook wel graag willen shoppen hoor! maar wacht nog ff tot buik niet meer in spijkerbroek past. Nu nog wel zelfs (spijkerbroek)maat 33 ipv 34!
Hier positief nieuws het ziekenhuis staat achter de beslissing uitstllen en maken aan de hand van groeiecho’s! Met 30/34 en 38 weken een groeiecho en als grootte op 5/6/7 pond wordt geschat mag ik misschien normaal bevallen. Joepie! Moest tegen die tijd ook vk maar laten voelen of strippen kon met 37 weken hihi :dance: Wel moeilijk dat we geen zekerheid hebben maar er is nog hoop op een normale bevalling nu hopen dat het geen minireus wordt.
Grote man gaat iets beter nog ziek en vooral zielig maar pak hem morgen wel aan hij gaat beter dus morgen poetsen Kreng haha krijgen namelijk de taxateur ivm verbouwing
@debbie: nou mooi vervelend dat je vriend zo doet zeg…
Maar nee ik heb geen mk gehad of zo maar heb ze hebben in 2005 tijdens een operatie voor een maagbandje ontdekt dat ik een tumor op mijn lever heb ten grootte van 9cm, destijds wisten ze niet of het goed of kwaadaardig was en waardoor het is ontstaan, nu weet ik dat het goedaardig is, lange tijd heb ik onderzoeken gehad omdat ze dachten dat het hormoongevoelig was, dus moest per direct van de pil af…, ze wisten niet dat als ik zwanger zou worden of deze hormonen invloed zouden kunnen hebben op de tumor. Nu 3 jaar later in februari is mij verteld door de specialisten van het erasmus dat het niet gevaarlijk is om kinderen te krijgen, hoop dus dat alles goed gaat… als het zover is…
Hier vanmiddag dus de echo. Ben toch wel nerveus, heel gek.
Blijf met Deann bij m’n ouders slapen vannacht, dus weet niet of ik vandaag nog aan updaten toe kom, geen paniek dus als jullie morgenmiddag nog niets gehoord hebben
wwb…hoe voel je je nu? Ik voel me een beetje klote dat ik je berichtje nu pas zie…Hopelijk heb je toch een beetje een normale nacht kunnen maken…Laat je even wat weten? Maak me zorgen!
Mari, da’s niet niks zeg! Jeetje…die tumor (goedaardig, dat wel) die zit er dus nog? En die laten ze ook gewoon zitten? Jij hebt vast een hele heftige tijd achter de rug…Vind je het nu allemaal niet enorm spannend? Krijg je straks extra controles enzo om de boel toch wat in de gaten te houden?
Oh… :oops: :oops: :oops: ik zit hier weer veel te veel te vragen natuurlijk…Als je het er niet over wilt hebben, niet doen dan hoor!
Jiska, het gaat goedkomen vanmiddag meis…echt. Je gaat straks een prachtig spartelend mini-mensje zien. Hopelijk maakt dat beeld een hoop goed voor je (“goed” is niet het beste woord geloof ik, maar ik hoop maar dat je begrijpt wat ik bedoel).
Nou…hier een budnacht achter de rug. Gisteren dus nog even vet ruzie gemaakt met Rene, maar ik geloof dat nu wel het ergste uitgesproken is. We zijn in ieder geval allebei duidelijk geweest naar elkaar toe en daardoor weten we nu weer wat we eigenlijk ook alweer van elkaar verwachten en wat er dus voor de ander aan schort op het moment.
Ik vind het allemaal erg heftig op het moment in ieder geval…soms krijg je even te veel voor je kiezen en ik geloof dat dat moment nu is aangebroken bij mij.
Deb; He bah meis, wat een enorme prut situatie ook allemaal. Zo zie je maar dat mannen heel anders met dit soort dingen om dan wij vrouwen. Wel echt heel erg vervelend. Is de lucht nu wel een beetje geklaard na de ruzie van gisteravond? Ik zou ook echt niet weten wat ik zou doen in jouw situatie :oops:
Leine reageert vrij heftig op voedingswisselingen, dus ik wel liever niet wisselen. Ik moet vandaag toevallig naar Leiden, dus ik ga daar nog even kijken. Ik red het vandaag nog net.
WWB; Heb je je suikers nog onder controle kunnen krijgen? Wat lijkt me dat naar zeg. Gelukkig heb ik er geen ervaring mee… Wat voel je dan precies eigenlijk?
Mari; Heftig verhaal ook zeg! Hoe voel je je nu? Al enig voorgevoel?
Jiska; Spannend hoor, echo! Ik wil oohoohook :oops:
Marinda; Dat is wel fijn toch! Wel lekker veel echo’s
Hier beroerd geslapen vannacht! Ik heb van 2 tot 5 wakker gelegen… En Matthijs maar doorsnurken. Maar eens kijken of ik met Leine samen eea in kan halen!
Leine zit hier trouwens de hele DVD-kast uit te pakken, dus ik ga even ingrijpen! Heerlijk zo’n ondernemend kind… :roll:
ik heb gewerkt vanmorgen dus vandaar dat ik niet eerder gereageerd heb.
Gisteravond heb ik dus om 22.00 gebeld met de verloskamers (na weer te laag te zitten ), die arts-assistent overlegde met de artsassistent interne. Deze zou me terugbellen maar was ‘even’ bezig.
Om 23.45!!! had ik nog niks gehoord dus ik weer bellen (moet je weten dat ik om 22.00 mijn nachtinsuline moet spuiten, wat vrij op tijd moet gebeuren, maar wat ik zonder overleg dus niet durfde omdat het invloed heeft op de gehele nacht). Ow zei de arts-ass gyn, ze zegt owja en belt je over een minuutje terug.
Ik wachten en wachten (en ondertussen heel erg rot voelen door die verdomd lage suikers, maar nog net geen hypo’s). Om 0.15 belde ze me terug. Ze zei dat ik prima zat qua waardes, en ging voorbij aan het feit dat ik nooit zo laag zat (ik zat op 4 terwijl ik anders alitjd tussen de 5 en de 7 zit, hierdoor voelde het voor mij als heel onaangenaam), en dat ik zei bang te zijn voor de nacht, vond ze ook niet nodig. Ik moest gewoon mijn standaard insuline voor de nacht spuiten. Ik zei dat ik dat niet deed en minder zou spuiten. Snachts heel angstig geslapen, ieder uur gezien enzo. Ook een keer geprikt, maar toen zat ik goed.
Vanmorgen zat ik wat hoog (niet abnormaal voor mij in de morgen) en na het eten zat ik weer te laag. Net ook weer laag, en nu voel ik me dus nog steeds rillerig, slap en flauw. Het eten is nog niet aan het werken dus dat duurt nog heel even. Hopeljk trekt het zo bij.
Straks moet ik naar de tandarts. Mijn brug zit los. Ik weet niet wat ze er mee kan doen nu, want foto’s maken kan zeker niet.
We zullen zien
Deb, je hoeft je niet rot te voelen dat je het bericht later zag, dat is het nadeel van internet toch?
Missmarm, wel fijn dat ze pas nav de gewichten van de kleine beslissingen nemen. Dan is je hoop op een vaginale bevalling niet meteen weggeslagen.
En is je huis schoongemaakt door de (zieke) grote man?
Mari wat heftig zeg. Hoe is je dat maagbandje bevallen?
Jiska veel plezier met de echo, en ik hoop morgen enthousiaste verhalen van je te horen (al kan je dat misschien niet echt opbrengen)
Tja Deb, ik denk dat jouw bordje inderdaad voller dan vol is op het moment. Snapte Rene dat nu? Heeft hij uitleg gegeven waarom hij reageerde zoals hij deed? Is het nu wel een beetje beter qua gevoel naar hem toe?
Flien, wat voor voeding heb je nodig dan? En heb je nog even lekker geslapen? Ik zou ook wel willen maar dat kan dus niet (moet zo de trein in, voor de tandarts)
wat raar dat je daar niet meer aan kan komen. Kan je ook niet via albert.nl bestellen ofzo? Via de apotheek? Raar, ik wil ook wel hier kijken, maar daar heb je niet veel aan vrees ik.
