LK… zo das ook snel… lekker… vooral die geluiden: FLAATJSHHHHH hahahaha… :mrgreen:
Oh Lena, gefeliciteerd zeg! :dance:
en LK beterschap met je meissie… niets aan als ze ziekjes zijn. :hug:
@LK wrote:
Faiza,
nope niet zo best geslapen met een zieke claire. Nu gaat het wel weer.
vind ik zo zielig van die traanoogjes :?
He lena gefelicteerd!!!
Hier nog geen ontstoken oogjes gehad gelukkig… lijkt me zo sneu… overdag gaat het meestal wat beter, tenminste dat heb ik zelf, en dan s’avonds worden de klachten altijd erger
Beterschap voor kleine Claire… :hug:
zo klonk het ook echt :mrgreen:
de opmerking van het laminaat kwam trouwens van mijn man en niet van mij 
ik zei nadat ik claire op mijn buik had:
het is wel een beetje een conehead 8) :mrgreen:
@hazze wrote:
Faiz, ik kan melden dat het best meevalt met Marlous hoor, tenminste… mss vond ze Yvan niet zo lekker eruit zien… hmmm… :mrgreen:
oja, wangenbijter is ze wel! maar dat geeft ze ook altijd openlijk toe! :lol: :inlove:
maarre… hoest met de harde buiken… nog meer gehad?
ik ben in het zkh bevallen, ingeleid om 10.00 uur gel. Om 15.00 gestript door de VK, toen 4 cm ontsluiting. Om 15.30 vliezen gebroken en ging het echt beginnen. Om 17.00 uur jankend onder de douche gestaan, om 18.00 alles uitgek*tst (en ik had alleen nog maar water gehad… :? ), om 18.30 6cm, om 19.00 het gevoel dat ik toch echt een beetje mee moest persen, om 19.30 volledige ontstluiting en mocht ik persen en al om 19.58 een prachtjongen op mijn buik! Ik vond het een fantastische ervaring, zou het zo weer doen, super!
Wangenbijter… :think: hmmm… kindjes afpakken… hmmmm :shock: Ik zou ooit met Marlous de stoeipoes een terrasje gaan pikken… Maar ehmm ik weet niet of ik dat nog durf… en dan ook nog al dat geklaag over marokkanen… :mrgreen:
Nee rustig hier… harde buiken wel zo nu en dan maar niet echt pijnlijk…
Wel al dag 3 met hoofdpijn…
baal ik echt van… zit echt “achter” mijn linker oog…Belt mijn man net, is ie eerder van het werk gegaan… zelfde klachten… ook hoofdpijn, moe en misselijk… Toch erg hectisch geweest de afgelopen tijd… Ook met dat feestje… Laat geworden, vroeg weer op…
En je hebt niet echt de tijd om bij te komen… Maarja… vanavond wat rusten… mijn ouders kunnen zich wel even amuseren met Sanae…
@LK wrote:
zo klonk het ook echt :mrgreen:
de opmerking van het laminaat kwam trouwens van mijn man en niet van mij
ik zei nadat ik claire op mijn buik had:
het is wel een beetje een conehead
whoehahhahahhaaa… jaaaa… hahaha… gekkie… een conehead maar wel de mooiste ooit…
de van mij was blauw en leek net een kleine chimpansee… EN…
12 vingers, 12 tenen… talk about weird… :shock:
Ben je nu nog steeds niet bevallen Faizaa?
Wie moet ik aanspreken? Aisah of jij?
En even lekker topic-vervuiling:
Lena gefeliciteerd!
Wij zeiden dan ook toen we eenmaal weer thuis waren dat ze mooi opgedroogd was
begrijp ik het nu goed, heeft Sanae extra vingers?
@Hellen wrote:
Ben je nu nog steeds niet bevallen Faizaa?
Wie moet ik aanspreken? Aisah of jij?
En even lekker topic-vervuiling:
Lena gefeliciteerd!
:mrgreen: die kleine is gisteren al aangesproken door mijn man Maar heeft nog steeds niet geluisterd… :naughty:
En ik, tja wat kan ik
@LK wrote:
Wij zeiden dan ook toen we eenmaal weer thuis waren dat ze mooi opgedroogd was
begrijp ik het nu goed, heeft Sanae extra vingers?
Nee die hebben we eraf gehakt… hak hak tjop tjop… en aan marlous gegeven… die houdt van baby vingertjes… :mrgreen:
geintje he Marlous… :-*
Even serieus… die vingertjes en teentjes daar zat geen bot in dus die hadden verder ook geen functie… dus ze zijn afgebonden en waren binnen no time net een stel krenten… toen zijn ze afgevallen en hebben we ze ingeplakt in d’r kraamboek…
hahahahahaa nee dat laatste was ook een grapje… we hebben ze weg gegooid :oops:
Dus nu heeft ze een klein littekentje aan de handjes en voetjes… net een litteken van waterpokken… het is allemaal nog onderzocht maar vooralsnog lijkt het niks te betekenen…
Maarrrrr ik ben nu dus wel benieuwd wat smurf 2 extra heeft…
Hoop niks… 
oooh wat vaag…Dat er geen bot in zat dus…
heb je daar een foto van?
Ben wel benieuwd hoe dat er uit ziet…
Trouwens interessant dat ze dus ook een extra ‘teen’ had he…
Ah okee
ik had nl al de foto van Sanae bekeken en kon het extra vingertje al niet vinden 8)
enne:
het is jongetje toch, dan heeft ie al meer dan aanhangsels dan Sanae :mrgreen:
Ik heb daar vast een foto van… zal eens kijken… mijn man was er zoooooooooo van geschrokken, die viel bijna flauw… ik had meteen zoiets van: ach dat is niks… :? heel raar maar mijn gevoel zei dat als het al iets was dan iig niks ernstigs…
Dus niemand mocht het zien van mijn man hahaha… hij zegt: mijn fam gaat zeker zeggen: zie je wel een straf van God omdat je met een kaasje bent getrouwd :evil: domme schapen… :snooty:
Maar nu maakt ie zich er ook geen zorgen meer om en zegt het zelfs wel tegen mensen…
Ja ze had 12 vingers… naast de pink nog een kleintje en ook bij de voetjes aan beide kanten een extra teentje…
Als ze het deden… als het werkte had ik het laten zitten… Nou, kreeg toch op mijn kop van mijn vader en man :mrgreen: Dat vonden ze niet verstandig… maar ik vond het heel erg zielig… ik dacht ALS het gewerkt had had ze ze gewoon gehouden KLAAR… :snooty: 8)
@LK wrote:
Ah okee
ik had nl al de foto van Sanae bekeken en kon het extra vingertje al niet vinden 8)
enne:
het is jongetje toch, dan heeft ie al meer dan aanhangsels dan Sanae :mrgreen:
hihi ja klopt… als het maar geen extra aanhangels op de aanhangels zijn… of zo…
Nou…wat is dat toch sneu…dat je man daar zo bang voor was…
Vind ik erg zielig echt…
hihi ja klopt.. als het maar geen extra aanhangels op de aanhangels zijn.. of zo..
Nee daar gaan we maar niet van uit 8)
Hadden ze het niet op de echo gezien Fai?
Nee op de echo was niks te zien… helemaal niks…
Mijn man trok helemaal wit weg… maar met sanae gaat het goed, ze doet het goed en alles is onderzocht… wel ter controle halfjaarlijks naar een kinderarts maar vooralsnog gaan ze ervanuit dat het een op zichzelf staand iets was…
Ik vraag mijn man straks eens om een foto want hij heeft ze al van de camera afgehaald en die van de geboorte staan al op cd… dus vanavond zal ik er eens eentje plaatsen…
ow maar extra teentjes en vingertjes schijnt vrij veel voor te komen hoor. Vriendin van mij is vk, en ik ken van haar wel wat soortgelijke verhalen. Kan me voorstellen dat het schrikken is, maar uh, hoe meer mooi kind hoe beter toch? :mrgreen: Ik zou best wat extra van die lekkere teentjes van nano willen hebben :drool:
ow trouwens, ben je al bevallen?
heb je al een bevalling uit de gepasseerde bevallingsverhalen gekozen die je wilt? (niet zo heel makkelijk voor die van sas kiezen he :naughty: )
extra keuze/leesvoer:
Mijn grote dag zat er bijna op. En er was uiteraard niks gebeurd. Het voelde een beetje als een verjaardag die je niet viert; je moet een paar keer tegen jezelf zeggen dat dit dè dag is, anders zou ie voorbij gaan als een ieder welke andere dag. Ik ben gelukkig nog niet ongeduldig geweest, daarvoor voelde ik mezelf nog niet ‘klaar’ genoeg. En ik had ook het gevoel dat dat kleine wezentje in mij er ook nog niet zo heel veel zin in had. Maar vlak voordat ik naar bed ging, kreeg ik ineens een heel rustig gevoel over me heen; ‘ik heb um nu de volle veertig weken gedragen, hij is af. Van mij mag hij komen, ik zal zorgen dat ik er klaar voor ben’.
En zonder dat mijn lichaam iets van tekenen gaf dat een bevalling eraan zat te komen, ben ik gaan slapen.
Elf over zes staat er op mijn telefoon als ik wakker word van een kramp in mijn buik. Ongesteld. Zo’n gevoel. Ik ga naar de wc en heb wat bloed verloren. Ondanks dat de krampen heel erg licht zijn, kan ik niet anders concluderen dan dat dit een begin is. 11 december is het, dat betekent dat de kans groot is dat ik mijn kindje de twaalfde van de twaalfde ga baren, zoals ik al maanden heb voorspeld. Ik doezel nog wat in, want het is allemaal nog heel pril. Om elf uur sms ik mara, de vriendin die me bij gaat staan bij de bevalling. Ze hoeft van mij nog niet te komen, het voelt alsof het nog uren, misschien wel dagen kan duren. En ik wil graag nog zo veel mogelijk proberen te slapen om een beetje energie op te sparen voor dat wat voor de deur staat. Pas om vijf uur in de avond besluit ik haar rustig deze kant op te laten komen. Ik kan de weeën niet meer helemaal gewoon over me heen laten komen, en vind het spannend worden, fijn als ik dat met iemand kan delen.
Ik ben niet het gezelligste gezelschap, ondanks dat mijn weeën nog steeds absoluut draagbaar zijn. Maar ze vergen wel wat van mijn concentratie. Er worden kaarsjes aangestoken en Mara doet wat klusjes terwijl ik zwijgend in mijn bed lig. Ik voel me een bikkel omdat ik de weeën prima kan opvangen en het helemaal niet zo pijnlijk vind…Hoeveel vrouwen zullen dit niet gedacht hebben op het begin van hun bevalling???
Het timen van de weeën blijkt een hele opgave; èn in de gaten houden hoeveel tijd er tussen de weeën zit, èn hoe lang de weeën duren, en of het een uur aanhoudt. Een heel gedoe, en als we uiteindelijk de verloskundige bellen, komen de weeën al om de twee minuten. Ze komt vrij snel langs. Ik ben blij haar gezicht te zien, zij is degene die de laatste weken al mijn controles heeft gedaan. Vertrouwd dus. 4 cm heb ik. En ik ben er blij mee. De weeën worden na het toucheren meteen een stuk heftiger. De verloskundige laat ons alleen, om 2 uur ’s nachts zal ze terug komen. Die vier uur lijken wel eeuwen te duren. De weeën beginnen echt heftig te worden, en ik heb er moeite mee dat ik tussen de weeën geen tijd meer heb om bij te komen. “Oh nee, alwéér een�..
Ik moet echt manieren gaan zoeken om mijn weeën op te vangen, onder de douche, rollend op de vloer, in bed liggend, Mara mijn rug masserend, tegen de muur steunend.
Eindelijk gaat de bel. Ik ben helemaal op, maar voel me nog steeds goed, want ik ben hard aan het werk voor mijn kleine jongetje! Als de verloskundige voelt hoever ik ben, zegt ze niks. Ze zegt alleen dat ze mijn vliezen gaat breken. Meteen erna worden de weeën nog heftiger. De verloskundige kijkt bezorgd. Ik heb na vier uur heel hard werken nog steeds 4 cm! Dat ze het zich heel goed voor kan stellen dat ik voor morfine naar het ziekenhuis wil, omdat dit eruit ziet alsof het echt nog héél erg lang kan gaan duren. Maar ik denk er niet aan, ik heb altijd gezegd dat ik niet in het ziekenhuis wil bevallen maar lekker thuis. Dus heel dapper zeg ik dat ik dat niet hoef, ik vang de weeën nog wel even op. Een half uur heb ik nodig om te merken hoe de mededeling van de 4 cm mij vooral psychisch heeft aangegrepen. Ik zit me hier helemaal kapot te puffen, en het zet gewoon helemaal geen zoden aan de dijk. Smekend vraag ik mara of zo de verloskundige wil bellen. Ongelofelijk; ik kies er gewoon zelf voor om nota bene voor pijnstilling mijn knusse huisje in te ruilen voor een kil ziekenhuis! Maar ik kan niet meer, zeker niet als dit nog 8 uur zo door moet gaan…
Een klein wit autootje dat voortdurend afslaat, en een hoop drempels, en heftige weeën…
En dan gebeurt er in een paar uur zoveel, dat ik echt achteraf anderen nodig heb om het te reconstrueren. Een ctg-apparaat dat afgrijselijk zit om mijn gespannen buik. En waar ik een half uur aan moet hangen. En als blijkt dat ze per ongeluk mijn hartslag meten in plaats van die van mijn kleintje, wordt het nóg langer. Als ik er eindelijk af mag, krijg ik persdrang. 9 cm, opeens in een uur tijd. Geen morfine voor mij dus. Wegpuffen van persweeën, afgrijselijk. Mijn verloskundige die terug komt van een andere bevalling en me groen licht geeft om te persen. Een overheerlijke eerste perswee. Geen andere persweeën. Geklungel met een infuus om me weeënopwekkers te geven. Een baarkruk waar ze me op willen, omdat ik ooit heb gezegd dat ik dat zou willen. Maar ik kan haast niet opstaan. Infuus heeft geen zin. Iedereen zegt dat ik het heel goed doe, maar ik hoor ze vaag tegen elkaar zeggen dat het geen zin heeft het schiet niet op. De gynacoloog. Vacuumpomp. Mijn bekkenbodem blijkt niet helemaal week. Maar veel dramatischer; ik heb een sterrenkijkertje in mijn buik. Hij ligt zo, dat de oppervlakte die door mijn vagina moet, maximaal is. De vacuumpomp blijkt niet goed te werken, het hoofdje ligt er erg ongunstig voor. Meneer vind het ook niet meer fijn en poept in het vruchtwater. Ik kan haast niet meer. Zelfs met vacuumpomp en weeënopwekkers, schiet het persen niet op. Knip. Scheur. Totaal. 7 uur in de ochtend, meer dan 24 uur na mijn eerste wee; mensen staan op krukjes en duwen met alle macht op mijn buik. Ik pers. Pers. Pers. Ik geloof het niet meer. ‘Kijk tussen je benen’. Ik geloof ze niet, en weiger te kijken. Maar hij is er echt. Mijn lieve kleine Nano.
lees ik nou trouwens goed dat je man de foto’s van de geboorte van dat aapje van je NU AL van de camera af heeft gehaald??? :shock: :mrgreen:
En ja, lous is een kanibaal in schaapskleren hoor, pas d’r op, en hou je kind niet te dicht bij!