Misschien hebben jullie het er al eens over gehad, maar kom het niet vinden.
Vriendin van me werkt op de kraamafdeling en had gisteren een mevrouw die er de dag ervoor achter was gekomen dat ze 37 weken zwanger was. Gisteren is ze meteen bevallen… Dus één dag bewust zwanger geweest.
Bij haar vorige kindje had ze het zelfde maar toen ontdekte ze het met 36 weken en beviel met 40 weken.
De tante van mijn man ontdekte met 34 weken dat ze zwanger was.
Als je zwaar overgewicht hebt duurt het misschien lang voordat je het echt ziet. Maar deze tante is echt super dun…waar zit dat kindje dan :think:
Ik kon me daar nooit iets bij voorstellen, maar nu ik zelf zwanger ben, kan ik me daar nog veel minder bij voorstellen!!
Buiten dat er ontzettend veel aan je lichaam verandert voel je je kindje toch op een gegeven moment?
Is er hier iemand die dit ooit meegemaakt heeft??
ben erg benieuwd!
Nooit meegemaakt, kan me het ook nooit zo goed voorstellen. Er zijn toch best wel wat tekenen die een zwangerschap verraden… :eh:
Ik hoorde laatst ook al zo’n verhaal… Jonge meid, wist ook niet dat ze zwanger was. Met buikpijn naar de hap en ook dat waren weeen. Ook aan het meisje niet af te zien dat ze zwanger was! Lijkt me toch zo apart! En ook helemaal niet leuk, zwanger zijn is al helemaal geweldig toch!
mijn moeder heeft niets gemerkt van haar zwangerschap van mij. Ze sportte veel, had een strakke buik, werd wel iets dikker, maar verder niets. Wel dacht de dokter dat haar darmen van slag waren en was ze daarom op een speciaal dieet gezet. Toen ze erg buikpijn kreeg, bleek de bevalling ingezet en kwam ik. Echt letterlijk 10 minuten voor ik ter wereld kwam, wist ze dat er een baby in aantocht was omdat de dokter het toen pas doorhad. Ook haar omgeving heeft nooit wat gemerkt. Door buren en familie werd een hele inzamelingsactie op touw gezet en zo kwam het dat er een hele uitzet verzameld werd in 1.5 dag.
Moeilijk voor te stellen, maar het kan dus echt.
Mijn vroegere beste vriend zat na een stukje op tv over dit soort dingen heel hard te roepen dat dat alleen maar voorkomt bij rare mensen en hij geloofde er niets van. Dat gebeurde nooit bij normale mensen verkondigde hij. Twee weken later komt ie bij me aan de deur: ‘ik heb een neefje, mijn tante dacht dat ze blinde darmontsteking had, maar ik heb een neefje…’ En opeens geloofde hij dit soort verhalen! :lol:
Ik vind het vreemd, omdat ik het me niet kan voorstellen dat je het niet doorhebt. Maar het gebeurd, en het gebeurd eigenlijk best vaak, dus wie ben ik om te zeggen dat het niet kan. Ik moet er niet aan denken, ik heb deze tijd toch echt nodig om eraan te wennen, terwijl de zwangerschap gepland was!
ik had dat met een klasgenoot op de pabo. We werkten samen aan een musical en zij was aan de lijn omdat ze vond dat ze te dik werd. Ze was inderdaad stevig, maar goed in proporties zeg maar. Dus geen frietjes enzo voor haar.
Na het hele project ging ze op een dag naar huis met buikpijn…dus ook de weeen die begonnen waren. Ze is toen bevallen van een dochtertje, maar heeft haar opleiding nog wel kunnen afmaken :thumbup:
Persoonlijk snap ik dat niet… Ik wist bij Ian dat ik zw was voor dat ik kon testen! Mijn hele lijf stond op z’n kop! Was nog helemaal niet aan een nieuwe bevalling toe :? (wilde wel een 2e kindje maar GEEN bevalling, die van Mayra was een drama 
en had ik het niet erg gevonden als toen eht lichtje uit was gegaan voor mij ) Dus ik naar de HA en die vroeg me of ik al een test had gedaan. Maar ik was nog niet eens over tijd. Maar ik had wel een probleem… Toen heeft hij me naar het zkh gestuurd om bloed te laten prikken. Aan het hcg in m’n bloed konden ze toen zien dat ik heeeeeeeeel pril zw was! Maar dan ook echt nog maar net.
MIJN lichaam reageert dus meteen, dus ik vind het best moeilijk om het me voor te stellen dat dat bij een ander niet is. Toch hoor ik vaak van dit soort verhalen dus moet het bij anderen toch anders zijn dan bij mij.
PS de bevalling van Ian is een droombevalling geweest; met ruggeprik had ik zelf de ‘regie’ in handen en vertelde ik wat anderen wel of niet moesten doen (ipv andersom) en zag ik als eerste dat er een heel mooi jongetje werd geboren :inlove:
@Maxime wrote:
mijn moeder heeft niets gemerkt van haar zwangerschap van mij. Ze sportte veel, had een strakke buik, werd wel iets dikker, maar verder niets. Wel dacht de dokter dat haar darmen van slag waren en was ze daarom op een speciaal dieet gezet. Toen ze erg buikpijn kreeg, bleek de bevalling ingezet en kwam ik. Echt letterlijk 10 minuten voor ik ter wereld kwam, wist ze dat er een baby in aantocht was omdat de dokter het toen pas doorhad. Ook haar omgeving heeft nooit wat gemerkt. Door buren en familie werd een hele inzamelingsactie op touw gezet en zo kwam het dat er een hele uitzet verzameld werd in 1.5 dag.
Moeilijk voor te stellen, maar het kan dus echt.
Hoe heeft jou moeder dat ervaren toen je er was? Dat ze opeens moeder was en zich er niet op voor kon bereiden?
Ken ook meerdere voorbeelden uit mijn omgeving…
De zus van mijn moeders’ vriend heeft het 2 x gehad zelfs! De eerste is ze van bevallen op de wc, ze had een platte buik en was gewoon ongesteld, nergens last van ook verder…dacht dat ze moest poepen en het kindje is in de wc gevallen. Gelukkig heeft ie daar niks aan over gehouden. Toen vorig jaar de eerste 15 was en zij al heel lang niet meer ongesteld was geweest (ook geen dikke buik of kwaaltjes) werd gedacht dat ze in de overgang was (ze was de 40 gepasseerd namelijk inmiddels), daarvoor liep ze in het ziekenhuis zelfs…dan zou je toch denken dat ze dat daar wel gezien moeten hebben, maar niets is minder waar; ze lag rustig op de bank en had wat buikpijn, niet veel later werd nr.2 geboren! De oudste zat rustig boven z’n huiswerk te maken. Schrik je je toch kapot als je zoiets overkomt??
En zo ken ik nog wel 2 voorbeelden, maar dat wordt zo’n lang verhaal 
Ik vraag me dan ook af waar zo’n baby zit :think: Dat moet toch ergens blijven zou je denken??
Geen ervaring , maar lijk me erg raar :think:
ik ken iemand die drie weken geleden is bevallen ze heeft nooit een buik gehad!
haar buik is nu nog hetzelfde als tijdens de zwangerschap :think:
Mijn beste vriendin heeft het gehad dat ze er met ong. 5 maanden achter kwamen. Toen ze ong. 16 was had ze kanker en heeft ze hele zware chemo’s gehad. In januari 2001 ging ze naar het ziekenhuis en konden ze bij een onderzoek de eierstokken niet vinden en dus was de conclusie dat die door de chemo’s aangetast en verschrompeld waren. In maart van dat jaar voelde ze zich niet lekker en ging naar de HA, omdat ze dacht dat ze zwanger was. De HA zei: nee dat kan niet, dat beeld je je in. In juni is ze getrouwd. Op mijn verjaardag 2 weken na de bruiloft vertelde ze dat ze blaasontsteking en buikontsteking had en daar medicijnen voor kreeg. Ze had ook al anti- depressiva omdat ze het erg moeilijk vond dat ze nooit kinderen zou krijgen en nog steeds door het hele ernstig ziek zijn gebeuren. Nog weer een week later ging ze weer naar de HA en die voelde “iets” in haar buik en heeft haar meteen doorgestuurd naar haar gyn. omdat ze het niet vertrouwde. Daar kreeg ze een inwendige echo en zagen ze dat ze zwanger was. Ze kregen een dochter.
De artsen zeiden ook dat dit niet weer zou gebeuren, maar drie jaar later kreeg ze nog een dochter :mrgreen: Maar bij haar wisten ze het wel meteen.
jahoor hier net zo bij 22 weken pas en 37 week bevallen
werd gewoon ongesteld maar toen werd ik na een tijdje misselijk en viel af er werd maagprobleem gezegd door ha urine getest was niks aan de hand en moest aan de maagtabletten :roll:
dus ja het kan wel
Ik kan er met mijn verstand niet bij dat je niet merkt dat je zwanger bent. Op een gegeven moment voel je toch iets in je buik… Als ik terug denk aan Juul, hij heeft me gekneusde ribben gestampt.
Ik zeg niet dat het niet kan, maar ik denk dat je, als je zoiets meemaakt, ontzettend naïef bent.
Maar ja, dat is mijn mening…
Mijn collega werd door de ha door gestuurd richting nierechoscopiste omdat ze dachten dat ze ivm de langdurige buikklachten een nierbekkenontsteking had…Ze was gewoon steeds ongesteld geweest, en had alleen maar een 1 night stand gehad, slikte de pil en gebruikte een condoom…
Effin eenmaal op de onderzoekstafel-> Mevr uw nieren zijn 100% oke, maar ik zie wel wat anders :shock: …Bleek ze al 28 weken zwanger te zijn :shock: …
Kan dus wel :mrgreen:
Mijn collega werd door de ha door gestuurd richting nierechoscopiste omdat ze dachten dat ze ivm de langdurige buikklachten een nierbekkenontsteking had…Ze was gewoon steeds ongesteld geweest, en had alleen maar een 1 night stand gehad, slikte de pil en gebruikte een condoom…
Effin eenmaal op de onderzoekstafel-> Mevr uw nieren zijn 100% oke, maar ik zie wel wat anders :shock: …Bleek ze al 28 weken zwanger te zijn :shock: …
Kan dus wel :mrgreen:
Nou, ik merkte het omdat ik er op gebrand was zwanger te worden en gewoon om de haverklap een test deed.
Maar dat je naief moet zijn om het niet te merken aan je lichaam, dat vind ik een niet echt terechte opmerking want dat is voor iedereen anders.
Ik ben bij GEEN van de kinderen misselijk geweest, voelde me gewoon net als normaal en door mijn omvang (ik weeg meer dan 100 kilo) kon ik bij alle 3 mijn gewone kleren aan tot ver na de 30 weken nog.
Dus aan dat soort zaken zou ik het ook niet merken.
Ook het trappen was bij mij niet heel extreem. Ik voelde de jongens wel, maar dat was omdat ik na Aniek wist WAT ik moest voelen. Maar Aniek voelde ik pas echt overduidelijk toen ik al tegen de 30 weken liep.
Ik kan me dus best indenken dat er vrouwen zijn die mega makkelijk een zwangerschap doorstaan en verder geen klachten hebben.
Lijkt me eerder erg frustrerend. Ik bedoel maar… je kan ook niets doen dan om je kindje zo gezond mogelijk ter wereld te laten komen.
Je slikt niks, drinkt gewoon, rookt evt gewoon enz…
Dat zou mij enorm frustreren.
@Koda wrote:
@Maxime wrote:mijn moeder heeft niets gemerkt van haar zwangerschap van mij. Ze sportte veel, had een strakke buik, werd wel iets dikker, maar verder niets. Wel dacht de dokter dat haar darmen van slag waren en was ze daarom op een speciaal dieet gezet. Toen ze erg buikpijn kreeg, bleek de bevalling ingezet en kwam ik. Echt letterlijk 10 minuten voor ik ter wereld kwam, wist ze dat er een baby in aantocht was omdat de dokter het toen pas doorhad. Ook haar omgeving heeft nooit wat gemerkt. Door buren en familie werd een hele inzamelingsactie op touw gezet en zo kwam het dat er een hele uitzet verzameld werd in 1.5 dag.
Moeilijk voor te stellen, maar het kan dus echt.
Hoe heeft jou moeder dat ervaren toen je er was? Dat ze opeens moeder was en zich er niet op voor kon bereiden?
Het was echt een hele schok, ook omdat haar toen inmiddels ‘vriendje’ haar tot seks had gedwongen en dat was haar 1e keer. Ze woonde nog thuis, was net aan het werk gegaan en haar leven werd in 1 keer op zijn kop gezet. Tel daar nog bij dat het in die tijd nog best een ‘schande’ was, dan weet je dat het geen pretje is geweest. Ze is na de bevalling, samen met mij, door de huisarts (in die tijd zeer gezaghebbend persoon) naar een instelling gestuurd waar men ongetrouwde vrouwen leerden hoe je voor een kind kon zorgen. Kun je nagaan, in al je emoties weg van huis worden gestuurd naar een plaats waar men eigenlijk de neus ophaalde voor zulk ‘soort’ vrouwen. Niet echt fijn.
Ik denk dat het heus wel kan, alleen net wat iedereen schrijft is het moeilijk voor te stellen…Buiten dat ik wel een zwangere buik ontwikkelde voelde ik mijn kleine ventje niet! Het was dat ik een doptone in huis had en zo zijn hartje kon horen anders had ik op dat gebied nooit geweten dat ik zwanger was…Mijn placenta lag ook aan de buik kant. Nu is dat heel anders en ben ik blij als ze alle drie even slapen
off topic
@Daantjuh wrote:
. Nu is dat heel anders en ben ik blij als ze alle drie even slapen
ik vind dit zooooo… :inlove: :inlove: :inlove: :inlove: :inlove: :inlove: …
En…
weg ben ik weer…