Debke, ik had dat ook hoor.
De meiden hier vonden geloof ik dat ik niet te veel moest zeuren omdat ik geen klachten had, maar vanaf 8 weken voelde ik me gewoon niet zwanger meer. Had nog wel stevige en grotere borsten, maar dat was het enige. Helaas zijn die nu ook weer verdwenen 
Zou het denk ik toch anders ervaren als je al een kleintje hebt rondlopen. Niet dat het dan minder is erg hoor, begrijp me niet verkeerd.
Maar dan weet je in ieder geval wel dat het allemaal kĆĀ”n en heb je in ieder geval tenminste een keer dat geluk mee mogen maken om iets van je samen op de wereld te zetten.
Pffā¦ hoe zat het ook alweer met geduld :roll: :think:
Weet je wat het probleem is Sproetje, het is net als met belegen: in het verleden behaalde resultaten, bieden geen garantie voor de toekomst. Er zijn zoveel factoren die mee kunnen spelen en zoveel redenen waarom het een tweede of volgende keer niet zal/kan lukken.
Ik zal voor de aardigheid eens mijn lijstje, waarom ik bang ben dat het niet meer gaat lukken, opnoemen:
- dit is de zoveelste keer dat het mis gaat
- ik ben inmiddels 37 (volgende maand)
- ik heb bepaalde medicijnen moeten gebruiken, die niet samen gaan met zwangerschap
- ik heb overgewicht
- ik heb bij Nyn een keizersnede gehad
- mijn trombocyten zijn wat verhoogd
- ik heb momenteel wat problemen met mijn suiker
- mān bloeddruk wordt steeds weer te hoog
Dus ja, dat het in het verleden is gelukt, geeft dus echt geen garantie. Voor Nyn heb ik nooit een MK gehad en was ik heel snel zwanger.
Moet wel zeggen dat ik blij ben, dat we al een mooie dame hebben lopen en gun dat ieder ander ook. Maarā¦ het maakt het verlangen naar een tweede (en derdeā¦) niet minder sterk :?
Nee hoor, dat begrijp ik ook.
Maar als het bij ons niet meer lukt hebben we niks.
Maar daar ga ik niet van uit hoor. En mijn vriend al helemaal niet.
Ik wil het alleen zo graag NUā¦ :wall:
Zit nu tegen de babyfotoās van mijn kamergenoot aan te kijken.
Zijn dochter werd twee dagen voor mijn mk geboren. Zo dubbel 
Tsjaā¦geduld schijnt een schone zaak te zijn he Sproetā¦Nou ben ik in ānormaleā situaties al niet zo geduldig (en dat is echt het understatement of the year 8) ), maar nuā¦nu is dat er niet bepaald beter op geworden.
Overigens ben ik dit keer wel een poos flink beroerd geweest van de zwangerschap. Maar die klachten (behalve zere boobs) waren in de week voor de echo verdwenenā¦Die zere boobs zijn nog eventjes gebleven maar zijn nu sinds een kleine week ook echt weer weg.
En ik denk ook zeker dat het āandersā is als je al wel een of meer kids hebt. Niet minder erg, maar wel anders. Het is zoals je het zegtā¦ik weet dat mijn lijf het kan, zoān zwangerschap.
Toch spoken er ook bij mij wel dingen door mijn hoofd hoorā¦Zo ben ik na mijn laatste bevalling (een week of 2 daarna) flink ziek geweest. Hoge koorts enzo. Was echt geen drol waard. Deze muts is niet zo van de dokters enzo, dus heb er ook toen geen geraadpleegd. Achteraf besef ik dat het een fikse baarmoederontsteking geweest is en dat is iets wat ik nu niet uit mijn hoofd krijgā¦Zo van, stel dat dat nou de aanleiding is geweest dat het nu niet goed is gegaanā¦
Ik weet ook dat dat een behoorlijk irrealistische gedachte is en toch heā¦Het zal die drang naar āhet vinden van een redenā wel zijnā¦
Ik begrijp heel goed wat je bedoelt en voelt Sproetjeā¦ (en Debke)
Heeeeeeeeeeeeel veel :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: voor jullie
en je mag je verdriet, frustratie en teleurstelling hier allemaal neer typen meid, dat weet je :-*
Ja, het is wel fijn om het hier een beetje te kunnen delen.
Aan de andere kant wil ik ook weer vooruit kijken en vind ik van mezelf dat ik er niet zo lang in mag blijven hangen.
Maar dat is meer mijn persoonlijke kwellingā¦ :shifty:
Weet een van jullie of ik - als de test nog positief mocht zijn - toch een eisprong gehad kan hebben?
Volgens mij kan idd de test nog positief zijn en kan je toch al een eisprong hebben gehad. Mocht de test nu nog positief zijn, gewoon volgende week nog een testje er tegenaan gooien. En de test bewaren, zodat je kunt vergelijken.
Dat klinkt in ieder geval positief 
Voorlopig hebben we het ook niet meer over de trouwdatum gehad.
Deze ronde wordt dus dubbel spannendā¦
En dan wordt het tijd om wat knopen door te hakken :silenced:
Wat hoop ik, dat jij fijn je trouwdatum moet verschuiven :-* 
Stomme vraag misschien, maar heb je wel eens spijt, dat jullie niet eerder zijn begonnen?
Volgens mij heeft ICL gelijk hoor Sproet!
Overigens herken ik dat welā¦dat je voor jezelf vind dat je er niet te lang mee bezig moet blijven. Ik voel dat ook zo. Doe daar dan ook mijn uiterste best voorā¦en dan opeens besef ik weer dat ik er verdorie nog midden in zitā¦
Om gek van te worden! Nou zal dat niet gebeuren (althans niet gekker dan ik al ben), maar frustrerend kan het best een beetje zijn. Ik wil verdorie gewoon verder!
ICL, bedoel je mij? Dat wij niet eerder zijn begonnen??
Wij zijn ervoor gegaan (mei '08 ) toen we nog geen twee jaar samen (juli '08 ) warenā¦
Dus wat dat betreft zijn we er wel snel bij dacht ik zo
Alleen qua leeftijd iets minder, maar ik ben blij dat ik er nu met de ware voor kan gaan :inlove:
Het liefst zou ik nu even en winterslaap doen tot het opnieuw zover is :shifty:
Debke, raar hĆĀØā¦ dat je je nu lichamelijk zo goed voelt.
Ben wel benieuwd hoe lang het duurt voordat het op gang komt.
Ik vond het verder niet vervelend om met iets rond te lopen dat er niet meer hoort om het zo maar te zeggen. Daar hebben ook veel vrouwen last van, maar dat had ik totaal niet. Maar toen het anderhalve week na de echo op gang begon te komen, was ik daar toch wel āblijā mee.
Nou ICL, eerder dan ik ervoor gegaan ben kan ik je niet aanraden hoor! (ik was 16 toen de oudste geboren werdā¦die was niet bepaald gepland zeg maar).
Sproetje, ik heb er ook geen moeite mee dat er nog āietsā zit wat er niet hoort te zitten, maar ik geloof dat ik er wel een beetje moeite mee krijg dat dat āietsā de toekomst nog ff in de weg zit.
En waar ik dan eigenlijk nog het meeste moeite mee heb is het feit dat ik dat gevoel zo verdomde ego van mezelf vindā¦
Maar het feit dat ik me lichamelijk zo goed voel, maakt het āafwachtenā van de ene kant natuurlijk ook wel wat makkelijker. Het zit me niet in de weg immers.
Het is gewoon een beetje dubbel, maar dat gaat wel weer over hoor! Als ik mezelf een beetje in kan schatten denk ik er over een paar dagen al weer anders over (en een paar dagen daarna weer andersā¦)
Een winterslaap lijkt me trouwens geen strak plan Sproet, het is moeilijk beebjes maken terwijl je slaapt hoor!
Misschien kun je die winterslaap beter invoeren op het moment dat je zeker weet dat het raak is om dan pas weer wakker te worden zo na een week of 12 ofzoā¦
Dat is een nog veel beter idee :thumbup:
Toen ik nog in afwachting van de mk was heb ik wel wat afspraken afgezegd die ik gelijk in de dagen na het slechte nieuws had. Toen had ik gewoon even geen zin om gezellig te doen - alsof er niks aan de hand was. Aan de andere kant heb ik heel naief gewoon de dingen door laten gaan. Zo ben ik in het weekend erna (op de motor!) naar Drenthe op en neer geweest en daar een nacht blijven slapen en had ik de dag na de mk een huis vol visite.
Ik had me best een beetje bang laten maken door de verhalen op internet, dat het zomaar opeens heel heftig kan losbarsten. Gelukkig ging het bij mij heel geleidelijk. De eerste dag voelde ik me meteen schuldig dat ik thuis was gebleven terwijl ik achteraf best had kunnen werken, maar ik heb wel even de tijd voor mezelf genomen.
Maar als je van planning en controle houdt, is dit niet de beste tijd :-*
Oh, en trouwens. Jij was er echt vroeg bij
Hoe heb je dat destijds ervaren? Zat je nog op school? Hoe reageerde je omgeving?!
Hoe dat was? Nouā¦voornamelijk doodeng! Was niet bepaald de bedoeling geweest immers. Maar mijn toenmalige vriend en ik hebben heel veel steun van onze ouders en vrienden en vriendinnen gehad. Dat heeft ons natuurlijk enorm geholpen.
Ik kan niet anders zeggen, dan dat het lood en loodzwaar was, maar het is het allemaal waard geweest.
Ik zat inderdaad nog op school. Eindexamenjaar HAVO toen. Had dat jaar ook gewoon af kunnen maken en mijn diploma kunnen halen, maar heb toen besloten voor het examen terug naar HAVO 4 te gaan. Ik ben een strevertje namelijk en had door al het āgedoeā toen niet de cijfers gehaald die ik had kunnen halen. School was enorm meewerkend enzo, dus dat was het probleem niet. Heb nog een topjaar gehad hoor! Heb zelfs dat jaar gewoon het grote eindexamenfeest mee mogen maken (hadden mijn oud-klasgenoten toen voor gelobbyāed!). Super.
Het jaar daarna met vlag en wimpel mijn eindexamen gehaald. Tussen neus en lippen door met mijn toenmalige vriend een huurhuisje betrokken om een echt gezinnetje te gaan vormen. Vervolgens een jaar Schoevers gedaan (directiesecretaresse) en ook dat met een mooie lijst afgemaakt.
In datzelfde jaar hebben mijn toenmalige vriend en ik besloten dat het beter was uit elkaar te gaan (jeugdliefdes heā¦je kent dat vast wel). Weer met zoonlief bij mijn ouders ingetrokken. Mijn huidige vriend kende ik toen ook al en niet lang daarna sloeg de vonk tussen ons over.
Ondertussen was ik aan het werk (fulltime, om een spaarpotje voor de toekomst op te bouwen).
Een jaar later hebben mijn vriend en ik ons huis gekocht en zijn we samen gaan wonen. Met ex hebben we nog altijd een fijn contact.
Om een lang verhaal kort te makenā¦Alles is op zijn pootjes terecht gekomen (en oh wat ben ik slecht in korte verhalenā¦)
Ha ha, nou toch leuk om even te lezen hoe en wat!
Fijn dat jullie toen mensen achter jullie hadden staan en dat het contact nu nog goed is. Dat zie ik in mijn werk helaas maar al te vaak anders.
Toen ik twee jaar geleden vrijgezel werd besloot ik het eens even rustig aan te gaan doen met de mannen. Nou, dat heb ik welgeteld twee weken volgehouden en toen leerde ik mijn vriend (verloofde :inlove: ) kennen.
We zijn zooo blij met elkaar, dat ik nu gelukkig ook kan zeggen dat alles op zān pootjes terecht is gekomen :mrgreen:
Hahahaā¦ dat voornemen om even niets meer met mannen te maken te willen hebben, ken ik maar al te goed. Toen ik ruim 9 jaar geleden mijn relatie na ruim 9 jaar verbrak, wilde ik ook voorlopig niets meer met mannen te maken hebben. Nou jaā¦ woonde in Luxemburg, kreeg in Aādam een baan maar had geen woonruimte. Uiteindelijk bij oude kennissen in huis gekomen (die ik al kende sinds halverwege de jaren 70) en met hun zoon (die uiteraard niet meer thuis woonde) ā¦ klikte het wel erg goed. Het is nu 9 jaar en 2 weken geleden dat ik terug kwam naar Nederland en over een paar dagen, zijn zoonlief en ik 9 jaar samen. Afgelopen augustus, waren we 8 jaar getrouwd :inlove: :mrgreen: . (en Nyn wordt in januari alweer 7 :shock: ). Het kan raar lopen in het leven.
Hier is trouwens de onzekerheid weer enorm toegeslagenā¦
mān liezen en boobs blijven maar pijn doen en het lijkt wel of mān boobs weer steeds meer pijn gaan doen :shock:. Omdat ik dat wel raar vond (je gaat er vanuit dat als er sprake is van een MK, dat je klachten minder worden). Nou jaā¦ maar ff naar KV gelopen :shifty:. Was de CB digi afgelopen dinsdag heel erg negatief (en echt geen enkele test streep op het stripje heh, alleen een controle streep)ā¦ was de test van KVā¦vandaag weer positief en niet met ochtendurineā¦ morgen naar de HA dusā¦ ik wil volgende week direct een echoā¦ kan niet echt goed met die onzekerheid omgaan :?
Joh ICLā¦ ben je niet gewoon nog hartstikke zwanger???
Als ik het zo lees, lijkt het er eerlijk gezegd wel op :silenced: