Pfffff… ik kreeg vanavond een email, dat de mevrouw waar we elke morgen een lift van krijgen het niet meer ziet zitten.
En ik snap het wel hoor… want Thomas wil al 2 weken 's morgens zijn bed niet uit en is niet bepaald gezellig in de auto… Maar ik baal gewoon en ben stiekem best wel een beetje telleurgesteld :silenced: , ze had het ook eerder met me kunnen bespreken toch? Ze zei in de email dat ze er lang over nagedacht heeft… zou het fijner gevonden hebben als ik dat ook wist… Nu vermoede ik wel wat, ze was wat koeler, maar toen ik er naar vroeg gaf ze geen antwoord/zei dat er niks was, heb ook zeker 2x gevraagd of we weer mochten meerijden, of dat echt goed was en kreeg dan te horen dat het echt ok was… Ook is ze heel erg druk met andere dingen naast haar werk, en ik denk dat wij gewoon te veel zijn.
Als tip gaf ze om er maar eens aan te denken om of een school dichterbij te gaan zoeken of te gaan verhuizen naar A.ssen. Maar dit is voor mij gewoon geen optie.
Nu heb ik gelukkig net een nieuwe fiets, maar ja… het wordt weer herfst en winter, regen en kou…
Zucht, ik voel me vanavond ff heel zielig, heb al de halve avond heel sneu zitten huilen. Ik kreeg net het gevoel dat de boel lekker begon te lopen… en nu moet ik dus weer opzoek naar de juiste vorm voor ons.
Ik weet gewoon ook niet zo goed wat ik er van moet denken.
Wil binnenkort wel met haar in gesprek gaan, maar niet nu, niet nu ik nog niet weet wat ik denk en wil zeggen en niet zolang ik weet hoe druk zij het heeft met 3 belangrijke dingen tegelijk te doen.
Pffffffff… Maar ik ben wel weer opgepept door mn liefste vriendinnetje… ik ga gewoon onwijs fit en slank 2010 in 
.
Is het ver fietsen van huis naar school?
Lijkt me voor jou ook niet fijn om afhankelijk te zijn van iemand voor zoiets als school.
Hoelang reden jullie al mee?
Mijn ervaring is dat als je zulke dingen doet, dat het nooit lang goed kan gaan, er gaan dan irritaties komen.
Dat er irritaties komen ben ik nu ook achter helaas…
We reden sinds eind maart met haar mee. En het klikt ook erg goed, vooral ook tussen Th en haar, maar Th heeft het op het moment nogal moeilijk, voornamelijk met het vertrouwen van mensen… want wie zegt hem dat ze blijven?
Het is 15km… ik fiets er nu zo’n uur over.
Het is een heerlijke fietstocht en de kinderen vinden het ook echt fijn.
Alleen als het regent/hard waait natuurlijk niet…
Er gaat ook wel een bus, en dat is opzich ook te doen…
Maar goed, het was gewoon fijn om bij huis opgehaald te worden en voor school uitgezet.
Nu zit ik dus gewoon weer te janken. Ook omdat hoe leg ik dit Th uit?
De hoofdreden die ze opgaf is gewoon dat ze niet meer met een krijsende Th in de auto wil zitten… dit is 2x gebeurt in de 1e week na de vakantie. Maar dit kan ik Th natuurlijk niet zo vertellen… Hij heeft al genoeg meegemaakt. En al genoeg afscheid genomen.
Dit betekend natuurlijk niet dat we elkaar nooit meer zien, we blijven altijd welkom daar, maar het is wel anders zo… …
Maar wat is zij dan?
Een moeder met een klasgenootje of kwam ze jullie speciaal heen en weer brengen?
Hoe je het th moet uitleggen?
k zou het heel simpel zeggen, Ze kan niet meer rijden omdat ze het druk heeft met andere dingen.
K zou er niet zo’n groot probleem van maken, dan word dat door je kind ook niet zo opgevat denk ik.
15 km fietsen, deed je dat hiervoor ook al, of ben je sinds kort naar verder van school verhuisd?
ik heb wel met je te doen als je een uur zou moeten fietsen in de kou, regen en wind, met een kleinjte voorop of achterop, dat kan toch eigenlijk niet, hoe laat moet je op dan
Vanaf gaat het eigenlijk in?
aah dat is wel lastig ja. :hug:
Mijn ervaring is dat als je zulke dingen doet, dat het nooit lang goed kan gaan, er gaan dan irritaties komen.
denk dat daar wel een kern van warheid in zit. Misschien nit dat er per definitie irritaties komen, maar wel dat bij dat soort 'eenrichtingsverkeer' vaak verwachtingspatronen ontstaan en dat het dan lastig wordt als een van die partijen dat niet meer ziet zitten.
Zo te zien ben je niet helemaal afhankelijk van haar vervoer, das fijn! Bij mooi weer op de fiets, en anders met de bus :thumbup: (en ondertussen even snel sparen voor een rijbewijs.... :wink: echt, het zou je een hoop helpen in deze situatie!!)
Ook omdat hoe leg ik dit Th uit?
De hoofdreden die ze opgaf is gewoon dat ze niet meer met een krijsende Th in de auto wil zitten... dit is 2x gebeurt in de 1e week na de vakantie. Maar dit kan ik Th natuurlijk niet zo vertellen... Hij heeft al genoeg meegemaakt. En al genoeg afscheid genomen.
ik ken th natuurlijk niet, weet niet precies wat hij allemaal heeft meegemaakt, maar misschien moet je proberen om niet meteen voor hem in te vullen dat hij dit wslk heel zwaar zal opnemen. :think: Het leven zit natuurlijk vol veranderingen, daar doe je niks aan, en de meeste veranderingen zijn ook geen enorm drama maar gewoon dingen die zo lopen. Ik denk dat Th dat toch ook zal moeten gaan leren, dat het ook gewoon normaal is dat dingen komen en gaan (en nee dan heb ik het niet over papa's en zo, maar wel over mensen die je naar school brengen). Ik zou idd zeker niet vertellen wat er aan ten grondslag lag, maar het gewoon als een mededeling vertellen: eerst deden we het zo, dat gaat nu niet meer, dus nu doen we het anders. punt.
Maar nogmaals; ik ken th niet...
Succes! :-*
@fiep klophout wrote:
Mijn ervaring is dat als je zulke dingen doet, dat het nooit lang goed kan gaan, er gaan dan irritaties komen.
denk dat daar wel een kern van warheid in zit. Misschien nit dat er per definitie irritaties komen, maar wel dat bij dat soort 'eenrichtingsverkeer' vaak verwachtingspatronen ontstaan en dat het dan lastig wordt als een van die partijen dat niet meer ziet zitten.
:-*
soms hebben mensen al iets aangeboden voor ze weten of ze het wel echt zo leuk vinden om te doen of het valt achteraf tegen en dan is het lastig terugdraaien. Ook voor de andere mevrouw.
.
Tja, de mevrouw was een buurvrouw van ons… en Th was echt al erg aan haar gehecht, heeft zelfs al eens bij haar geslapen enzo. Maar het begon langzaam toen we gingen verhuizen (5 straten verder ofzo), toen de zomervakantie… het contact is gewoon verwatert in die tijd. Ik hoop dat dat ook wel weer een beetje terug komt… wil ook zeker nog wel eens op bezoek komen hoor.
En nee, ik moet niet teveel invullen voor Th. Maar ik weet wel dat hij het op het moment “gewoon” moeilijk heeft, en dat alles wat nu anders is dan dat het was hem geen goed doet.
En Th is wel een jongen die overal over door vraagt, die neemt niet zomaar genoegen met dat het nu gewoon weer anders is. En dat laat hij helaas niet altijd met woorden merken maar zeker wel in zijn gedrag…
Maar goed, o.a. daarom gaat hij binnenkort beginnen met speltherapie :thumbup: !
Hij zat altijd al op die school, 15km hier vandaan en heb vorig jaar van augustus t/m maart altijd gereist met bus of fiets en dat ging wel. Alleen nou ja, je went zo snel aan een auto voor de deur, ookal was ik dan altijd te vroeg op school, maakte dan de wc schoon… moet ik nu ook weer afzeggen natuurlijk.
En het leek me zo heerlijk in de herfst/wintertijd.
Onze (ex)lift werkt trouwens in dezelfde stad als de school is. En ze moest er ook niet voor omrijden, alleen dus toen we verhuisd waren dus langs ons huis…
En ik snap het wel hoor. Ik snap het echt.
Maar overleggen kan toch geen kwaad? Zoiets kun je toch bespreken met elkaar, ookal is de uitkomst hetzelfde, nu komt het toch best wel uit de lucht vallen, want dat wat ik aan haar merkte schreef ik in eerste instantie gewoon toe aan het feit dat ze het zo ongelofelijk druk heeft.
En het is per direct… Oef! En net in een week dat het veel regent
.
Ja en sparen voor mn rijbewijs… alleen komt er steeds weer iets tussen… zoals verhuizen. Maar dan spaar ik maar iets langzamer… woon nu dichterbij mn broer en zijn accu is 9 van de 10x leeg omdat hij zijn auto te weinig gebruikt (hij haalt wel Th 1x per week van school) dus dan kan ik er best voor zorgen dat dat niet meer nodig is… een lege accu .
Maar ik kan er dus gewoon niet van slapen.
Maar ga toch maar in mn bedje liggen… want als het morgen niet (te hard) regent ga ik fietsen, en anders moet ik zien dat de kids om 7uur klaar staan en wandelen we naar de bus.
Even zien of ik nog een strippenkaart heb :shifty: .
Nou ja… wat een tekst… ik moet maar eens gaan slapen!
ik zou bij haar, alleen, een keer een kop thee gaan dringen. Zeggen dat ik het waardeer dat ze het eerlijk verteld, voordat de bom echt barst. Want DAT zou pas naar zijn!!!
Ik zou haar wel vragen of het vooral Th. gedrag is dat maakt dat ze niet meer wil want in dat geval zou ik echt nog een kans vragen en danWEL met Th. praten.
Want eerlijk gezegd vind ik wel dat hij een leeftijd heeft waarop hij moet ervaren dat zijn gedrag consequenties heeft. En hij kan oorzaak/gevolg ook plaatsen.
Als hij zo’n goede band met haar heeft kun je het heel aannemelijk maken dat zij hem wel lief van maar dat ze dat huilen en jammeren in de auto niet wil. Dat het dus aan hem is of jullie wel/niet meerijden in de winter.
Weet je Marite; ook door hem wel “verantwoordelijk” te stellen (als hij het is), leer je hem wel om, ook als je het rot/moeilijk hebt, rekening met anderen te houden. Je kunt niet iedereen in de wereld meesleuren in je verdriet.
Klinkt heel hard, maar ik zou hem deze kans (als de buuf het ook ziet zitten) zeker gunnen!
Wel eerst met de buuf een eerlijk gesprek aangaan en ik weet niet of je haar een vergoeding geeft voor het rijden… maar dat zou ik ook zeker bespreekbaar maken.
ik vind een basisschool op 15 km afstand wel ver hoor…
Ik denk dat je het jezelf lastig maakt door niet te willen verhuizen… Dit had je in mijn ogen van te voren kunnen bedenken toen je die school uitkoos… Vooral omdat je geen rijbewijs heb en je een gewone basisschool niet goed vind passen bij jou kind…
Ik denk dat je teveel eisen hebt :think:
Kom misschien wel brutaal over maar ik vind het altijd vervelend dat mensen het zichzelf zo moeilijk kunnen maken terwijl de oplossing er wel is maar dat ze die niet willen zien ofzo…
grts patricia
Ik wist van te voren hoe het ging zijn, en had mij daar ook in opgesteld, en dat ging goed. De eerste maanden vorig jaar… van augustus tot maart ben ik dus met de bus en de fiets gegaan. Maar ik vond het wel fijn toen we die lift leerden kennen. Ook gewoon om weer een nieuw iemand te kennen en een fijne gedachte dat we met de kou lekker in de auto zouden zitten… Het enige jammere vond ik dat ik sindsdien eigelijk nooit meer fietste en dat terwijl ik toen ik fietste eindelijk aan het afvallen was!
Het gaat me dus eigelijk geeneens om de afstand, maar meer dat ik het gewoon heel jammer vind dat het zo gegaan is.
Dichterbij verhuizen heb ik overwogen maar is eigelijk geen optie. Juist omdat ik alleenstaand ben is het fijn om dichtbij mn moeder en broer te wonen. Aan mijn rijbewijs wordt, al is het langzaam gewerkt. We wonen nu heerlijk nog net niet helemaal op het platteland… zou die luxe niet graag willen ruilen voor de “grote” stad.
Dus dit is mijn eigen keuze en dat weet ik ook. En daar gaat het me dus niet om.
Het eerste waar ik nu in ga infesteren is een goed regenpak voor mezelf en een fietskar… als ze droog, uit de wind en warm zitten kan ik volgens mij bijna altijd wel fietsen.
En wat dat betreft valt het weer goed samen met mijn genezingsproces (?) want zou eigelijk meer moeten bewegen… en dit is dan de perfecte combi, toch?!
We blijven positief!
Preggie - Thomas is toen, op het moment dat het gebeurde wel ter verantwoording geroepen of hoe zeg je dat. Maar ik vind het persoonlijk wel een hele grote consequentie voor een jongen van 5 dat hij het “opzijn geweten heeft” dat we niet meer kunnen meerijden. Toch?
Dat mensen om zijn gedrag boos worden en het zo geen leuke rit is, ok, dat snapt hij ook… maar dat het dan ook betekend dat we helemaal niet meer mogen meerijden, ik weet niet of die wetenschap beter is voor hem. Hoevaak zij en ik hem ook vertellen dat we hem wel “lief” vinden. Daar heeft Thomas op het moment totaal geen boodschap aan… lief zijn… zijn vader vind hem ook lief, en toch is hij er nooit voor hem… zijn juffie vind hem ook lief, en toch is het zijn juffie niet meer…
En als ik hem vertel dat hij niet mee mag als hij gaat huilen/krijzen gaat hij dat perfect uitbuiten, dat weet ik nu al… want als hij dan een keer geen zin heeft in school… :think:
En dit is meer haar probleem, weet ik bijna wel zeker.
Voorbeeldje; ik kreeg een beeldscherm voor de pc van haar, maar door de verhuizing had ik die nog niet staan, toen moest haar dochter een nieuw beeldscherm hebben en vroeg ze hem weer terug van mij… ik heb toen een andere van haar gekregen die het bij haar niet meer deed… bij mij gelukkig wel, maar voor hetzelfde geld dus niet…
Zij kan (ook) gewoon geen goede keuze’s maken, denk ik…
En werken, in 2 belangrijke organisaties zitten en alleen nog een moeilijk puberende zoon opvoeden… dan is je krijsende buurjongentje natuurlijk de druppel. En dat snap ik hoor. Alleen zegt zij dat ze er lang over heeft nagedacht… ik had graag in dat denk proces willen delen, dan had ik er misschien nog iets aan kunnen doen, of hadden we samen tot die conclusie kunnen komen…
Reiskostenvergoeding hebben we het over gehad maar wou ze niet aangezien ze toch die kant op moet (zei ze zelf altijd!).
@marloes vip wrote:
Bij de lidl komen regenpakken, stond in de folder. Daar zijn er twee van in Assen!
Groetjes van Marloes
8) dank je!
En waar zitten ze precies? Fiets ik er ff langs binnenkort!
Ik denk dat het voor haar misschien ook niet echt makkelijk was om het af te zeggen.
Marite, als ik je verhaal lees krijg ik een heel weemoedig gevoel bij je. Of je alle ellende op je schouders en die van je kinderen meedraagt.
Gaat het werkelijk om het ritje in de auto of zijn er andere zaken die meespelen. Je bent immers gewend om die afstand per fiets/bus af te leggen. Ik zou die afhankelijkheid niet willen van een ander.
Wat is de reden dat je kind 15km verderop op school zit?
Ik wil je even heeeeeeeellllll veel positieve kracht toewensen.
Marite, ik vind het erg rot voor je, maar het is haar goed recht om er mee te stoppen natuurlijk.
Ik vind dat ze ook helemaal geen verantwoording schuldig is eigenlijk.
Zelf zou ik het ook niet willen zo afhankelijk zijn van de auto van een ander.
Je zegt dat het in de schoolvakantie verwaterde het contakt. Hoe komt dit dan? Heb je toen weinig tot niks laten horen? Mischien voelt ze zich wel een beetje gebruikt.
Een school 15 km verderop zoeken is je goed recht, maar het lijkt mij dat je het jezelf onnodig moeilijk maakt.
Marite kiest bewust voor een vrije school he, die zijn niet op elke hoek van de straat…
Marite, ik snap dat het vervelend is, vooral nu voor de natte, koude maanden…Maar ik vind ook niet, net als Gismolo zegt, dat ze je enige verantwoording verschuldigd is.
Het ding met Thomas. Ik ken Thomas niet maar volgens mij is hij, net als Mat.eo, wel gevoelig. EChter heb ik het gevoel dat jij van kleine dingen vaak ook iets groots voor hem maakt. Zoals het vertrek van de juf, of het verhuizen of etc etc. Ik lees hier en daar en dan denk ik, relativeer het nou een beetje. Juist omdat Thomas dingen snel en heftig aantrekt zou je juist dingen zelf ook wat lichter moeten opnemen. Ik krijg het gevoel dat jij er net zo heftig op reageert als hij zou doen als je hem ‘los zou laten in zijn emoties’…Ik denk echt dat jullie allemaal een modus moeten vinden in het wel of niet een heel emotionele achtbaan maken van verschillende veranderingen, jullie hebben alleen jullie zelf er mee.
Als ik dit zo lees dan denk ik :shock:
Een school 15 km verderop?
Zou er zelf niet aan moeten denken.
Het mag dan een vrije school zijn, maar toch…
Je kunt niet even je kind naar school brengen, vriendjes wonen waarschijnlijk niet in de buurt om mee te spelen, als er iets is sta je niet 123 op het schoolplein (zeker niet als je moet fietsen of met de bus moet)…
Tjeej, voor mij zou het reden genoeg zijn om nu nog een andere school te zoeken voordat hij kleuter-af is…
@Mar10e wrote:
Als ik dit zo lees dan denk ik :shock:Mee eens
Een school 15 km verderop?
Zou er zelf niet aan moeten denken.
Het mag dan een vrije school zijn, maar toch…
Je kunt niet even je kind naar school brengen, vriendjes wonen waarschijnlijk niet in de buurt om mee te spelen, als er iets is sta je niet 123 op het schoolplein (zeker niet als je moet fietsen of met de bus moet)…
Tjeej, voor mij zou het reden genoeg zijn om nu nog een andere school te zoeken voordat hij kleuter-af is…
Ik ben het ook met Madre eens. Ik lees hier en daar wel eens wat en moet zeggen dat ik enorm veel respect voor je heb hoe je het allemaal doet met alles wat jullie hebben meegemaakt. Maar je maakt het jezelf en TH wel erg moeilijk. Je moet juist omdat TH zo gevoelig is er niet te veel poespas van maken en er luchtiger over denken.
Ook de lift in kwestie is jou geen verantwoording verschuldigd. Ze heeft haar best gedaan en ik denk zoals Stillewater al schreef dat het voor haar al moeilijk genoeg was nom af te moeten haken.
Denk een beetje makkelijker meis dat is voor jou en TH zo veel beter. Je schrijft zelf al dat je net alles weer een beetje op orde had. Nou dus gewoon lekker houden zo.
Ik zou ook al kies je juist voor de vrije school die 15 km verderop zit toch voor een school dichterbij kiezen. Ook voor TH. Zo kan hij vriendjes maken en behouden. Want hoe je ook denkt uiteindelijk is het voor TH ook geen pretje om dagelijks die lange afstand te moeten fietsen in de winter.(al zit hij in de fietskar).
Ik spreek uit ervaring ik fietste jaren lang 18 km heen en 18 km terug naar en van school maar vond het in de herfst een verschrikking. Ik had dan honger en was moe en wilde lekker warm binnen zitten en dan hikte ik zo tegen die reis op want was ook nog jong al was het middelbare school.
Dus ook al heeft de vrijeschool in jouw ogen het beste onderwijs denk dan ook aan de praktische dingen.
Heel veel succes en sterkte
Ik denk dat je jezelf niet zielig moet vinden, maar dat je juist blij moet zijn dat ze jou en Thomas afgelopen maanden zo geholpen heeft!!
Net als met het beeldscherm…wees blij dat je er een krijgt…en als die ander die je nu hebt het bij jou ook niet deed…heel erg jammer dan, maar het is toch onwijs lief van haar dat ze aan je denkt!!
Beetje positiever en dankbaarder zou in mijn ogen niet verkeerd zijn!!
Heej marite
Jammer dat het zo loopt joh. Kan me voorstellen dat het lastig voor je is. :hug:
Persoonlijk zou ik thomas wel vertellen dat zijn gedrag hiertoe heeft geleid. Hij is oud genoeg om te leren dat zijn gedrag consequenties heeft. Als hij dit niet leert hoe moet hij dan weten dan vervelend gedrag ook voor hem (en voor anderen) vervelende gevolgen heeft? Als je het hem goed uitlegt dan zal hij misschien best overstuur zijn even. Maar misschien is dat juist wel goed even…