schrikken karin, jeetje…
moet ook zeggen, had het ook op koninginnedag op een groot plein met winkelcentrum… een jongetje vroeg aan mij, heb je mijn oma gezien? eh, nee… oh… en liep zo door. Ik dacht… wacht even, ik kan je toch niet zo laten gaan…
Waar ben je je oma dan kwijtgeraakt, en wees terug… nou, dan lopen we weer terug die kant op, want anders loop je verder bij je oma vandaan… maar dat jongetje wilde maar doorlopen.
ik wilde hem al naar het politiebureau aan de overkant brengen… maar oma kwam ons te gemoet… en het gekke was, ze was niet in paniek… ze reageerde heel luchtig en als of het de gewoonste zaak van de wereld was… mijn zusje zei al, joh, die was vast in shock…
ik werd er zelfs helemaal emo van omdat ik er niet ana moet denken gewoon…
maar idd, ik en mijn zusje waren de enigen die zich om dat kindje bekommerden… mensen om ons heen hoorden wel dat hij zijn oma zocht… maar keken niet op of om… gek he…
je kunt ook nog eens kijken op bengetjes beads of zo… leuke kralenarmbandjes met sos nrs er op…
@Mutti wrote:
Het andere stel hoeft niet gelijk een kinderlokkerstel te zijn hoor overigens. Wie weet waren het jonge lui die een dagje uit waren en helemaal geen benul van kids hebben en geen idee hadden dat er een kleintje met hun mee liep die zijn ouders kwijt was. Niet iedereen zit in een fase met (kleine) kids die naar movieworld gaatMaar dit terzijde.
Nee dat weet ik ook wel.
Mn man zei ook wel mischien hebben ze wel geen verstand van kinderen. Maar dat kleintje ,mijn zoon dus, wel steeds mamma riep, kun je wel een beetje nagaan neem ik aan dat hij mij zeg maar kwijt was. Daar hoef je geen mamma of ervaring voor te hebben.Maar toch vind ik het raar dat ze niet hem troosten etc. Daar hoef je geen ouders voor te zijn of geen ervaring met kids te hebben. Mn man zei daar ook op van ja zo zijn wij, maar de rest hoefd dat niet te zijn. Ik, maar dat zeg ik uit mijn gevoelens dat ik wel zou troosten. Ook al zou ik geen kids hebben. Zo ben ik. En ik vind het dan gewoon erg raar dat je niet reageerd. Dat moest mn man me wel gelijk in geven. Ook al hadden ze geen bijbedoelingen, echt gevoelens hebben ze dan niet. Je hoeft daar echt geen kids voor te hebben of dat je geen kinderen wilt. Je gaat toch een kind die in paniek is troosten. En de medemens helpen. ( Ik weet dat vaak in de praktijk niet zo is, zo ben ik de ander niet) Ook al zouden ze hem dan naar een verzamelpunt brengen. Je kan wel reageren vind ik. Maar dat vind ik.
Maar ik wil jullie even bedanken voor het zoeken naar een polsbandje zeg maar. :-*
Wij hebben dus zo,n ID ketting besteld. Luuk wilde er ook een hahahaha. Ik vind het naast veilgheid ook erg stoer zo,n ketting. Bedankt voor het meedenken.Mn man was ook blij dat het dit is geworden. Hij had het over een armband maar wist niet dat dit bestond en vind dit veel mooier. :thumbup:
Karin (of iemand anders) zou je me een pb kunnen sturen met daarin de link naar een site waar ik zo’n ketting/armbandje kan kopen?
:hug:
pffffff schrikken zeg!!!
Het is echt gebeurd voor dat je er erg in hebt ja!
Rick heeft ook altijd een armbandje om als we in een park of op vakantie zijn!
Gatver zeg, verschrikkelijk lijkt me dat. Gelukkig is alles goed afgelopen.
:hug: Brrr meissie, gelukkig is alles goed!
Jee meid, ik voel de schrik zelf door mijn lijf heendenderen bij het lezen van je verhaal… wat geweldig dat er nog zulke oplettende, alerte mensen zijn!!!
Bedankt dames. :-*
Ben ook erg blij en opgelucht
heb vannacht wel een nachtmerrie gehad. Maar of het ermee te maken heeft weet ik niet. Maar ik droomde dat ik met de kids en man in jaja new York was. En dat we op de vlucht waren want mensen die ons kennen willen ons ontvoeren. Ik werd schrikkend wakker. Kon niet meer slapen. Leek zo echt.
Wat kan je raar dromen.
Wat een nachtmerrie!!! Superfijn dat het zo goed is afgelopen!!! :hug:
Nou gisteren heb ik me versproken bij mijn schoonouders. We wilden het hun niet vertellen omdat we wisten hoe hun zouden reageren. Maar heb me versproken. Mn schoonvader reageerde niet zo leuk. Had ik maar beter uit moeten kijken, en wij hebben nog nooit een kind kwijtgeraakt. En als ik zei van ja ze zijn zo weg toen zei hij van dat is onzin is ons nog nooit gebeurt. Nou wees blij denk ik dan. Tuulk kan dat bezorgtzijn zijn. Maar ik voel me al rot genoeg met een schuldgevoel. 
Ik zei daarop ook had ik maar niks gezegt. Kreeg weer een schuldgevoel van is het toch mijn schuld. Ik weet dat ouders altijd verantwoordelijk is tuurlijk. Maar alles ging zo snel. Ik had het even niet meer. Begon te huilen. Kreeg een schuldgevoel. Ach was de reactie je hoeft toch niet te huilen. Ik zei daarop had ik nu maar niks gezegt. Nee zegt mn schoonvader had dat maar niet gedaan.
Mn schoonmoeder reageerde wel goed gelukkig. Zei begreep dat het KAN gebeuren. En dat ze blij was dat het goed was afgelopen.
meis nogmaals een hele dikke knuffel :hug:
Tjee wat een verhaal. Wat zal jij je rot geschrokken zijn zeg.
Heb het destijds met mijn ex op vakantie en Lisanne ook een keer mee gemaakt. Stonden aan het Lago Maggiore met een caravan. We gingen weer naar huis en moesten de caravan aan de auto koppelen. Op dat moment waren we dus beide druk met de caravan en auto en weg was Lisanne. Ik als een gek eerst naar het water gerend, dat was toch mijn grootste angst, toen overal verder zoeken, halve camping uiteindelijk meezoeken, ik maar huilen, bleek ze uiteindelijk in de wasruimte achter de wasmachines te zitten. 1,5 was ze. Pffffffffffffffffffff echt niet fijn als je kind opeens weg is.
Oohhh wat erg Suusje. Schrikken he. :hug:
Ja dat soort dingen vergeet je niet snel. Gelukkig komt het bijna altijd goed, maar je hartslag gaat er wel erg van omhoog.
Nou idd. 