Hoi allemaal,
Ik wil graag even mijn volgende verhaal met jullie delen.
Vandaag ben ik precies 14 weken zwanger en tot nu toe loopt het niet helemaal lekker, ik voel me natuurlijk ontzettend bevoorrecht dat ik zwanger ben, maar hoe ik me er bij voel is niet helemaal lekker.
Toen ik net 5 weken was begon ik met overgeven, dit doe ik nog steeds dagelijks, dat wil zeggen dat ik al zo’n 9 weken boven de wc hang.
Sinds 6 weken ben ik dan ook thuis, het ging gewoon niet meer i.c.m. (fulltime) werken, mijn manager is erg begripvol (lang leve het uwv die zwangerschapsuitkeringen voorziet) en vond dat ik rust moest nemen.
Van de 6 weken die ik nu thuis ben lig ik er al 5 op bed, ik heb totaal nergens meer kracht voor, als ik even naar de keuken loop vanuit bed voor wat drinken dan moet ik alweer overgeven, toch wil ik dit zelf blijven doen en niet de hele dag bediend worden door mijn vriend.
Tussendoor heb ik al eens aan de bel getrokken bij de VK en ik moest toen ook meteen langskomen, ijzer en vocht was goed, bloeddruk erg laag met 75/45 en nu 7 KG afgevallen, voor haar nog niks om mij zorgen om te maken omdat ik niet uitgedroogd was.
Afgelopen week was mijn vriend werken en wilde ik 's avonds even een broodje smeren, terwijl ik hiermee bezig was ging alles steeds langzamer en leek het alsof mijn hele lichaam verstijfde, soort kramp, ik ben toen in de keuken snel gaan liggen totdat ik me weer goed voelde om naar bed te lopen.
Medicijnen heb ik ook al, maar voel me nog zo beroerd.
Ik weet gewoon niet wat ik moet denken, we hebben de echo al gehad en het hartje 2 weken terug ook horen kloppen, maar als ik me zo zwak voel en zo afval voel ik me zo slecht, alsof ik ons kindje zwaar tekort doe.
Zit me gewoon effe niet lekker, heb er de balen in, blijf maar afvallen, me ziek voelen, beetje moedeloos word je er wel van.
Herkent iemand dit zo erg?
Alle tips zijn welkom, maar de standaard dingen heb ik allemaal al opgevolgd, m.b.t. kleine beetje eten, licht eten, dat soort dingen.
Groetjes Huggie
Geen ervaring maar wil je wel sterkte wensen…
:hug:
Dankjewel!
Hier ook geen ervaring, maar wil je ook sterkte wensen!
En misschien eens langs de huisarts? Soms weet een ander opeens een heel goede ‘oplossing’.
Over je kindje hoef je je, denk ik, geen zorgen te maken…je lichaam ‘neemt’ eerst van jou, om je kindje zo te beschermen. Ik zou je zorgen wel aangeven bij je vk, misschien dat ze een keer extra een echo kan (laten) maken om te kijken of alles inderdaad goed gaat?
Jeetje zeg, dat heb je ook niet verteld bij de maartmama’s :hug: … Ik vind het best heftig klinken allemaal, helemaal als ik in het sf je buikfoto zie lijkt het mij dat jij geen 7 kilo (of meer) missen kan/kon :shock: …
Ik zou toch echt mijn hart nog eens luchten bij je vk, hoor! Dit is ook niks hoe je je voelt!
Sterkte :hug:
tsja gelukkig ook geen ervaring, kan me wel enigszins erin verplaatsen want ik ben nu zo n zes weken misselijk zonder overgeven en voel me soms al een verlept bloemetje
mijn nichtje is ook zo er aan toe geweest als jij, en voelde zich ook alsof ze haarkindje tekort deed, dus die emotie is denk ik logisch maar onnodig
kan je helaas niet de gouden tip geven meid, maar wel een hele dikke knuffel voor jou :hug:
Dankjewel allemaal voor de lieve woorden!
Ik had het inderdaad niet bij de Maartmama’s gezet, daar wordt zo gezellig gekletst, wilde ik niet aankomen met mijn verhaal.
Huisarts doet vrij laconiek, echt zo van, je hebt het er maar voor over.
Die gedachte ruik ik overigens bij meerdere in mijn omgeving, word er dan ook best moe van als mensen constant zeggen, ach het zou nu toch wel over moeten zijn, pfff…
Qua KG’s zat ik voor mijn zwangerschap op een best mooi gewicht voor mijn lengte, 68,5 KG met een lengte van 1.77, dus er hoefde van mij ook echt niks af, maarja, can’t stop it.
Ik ga gewoon maandag de VK weer bellen, is inmiddels 2 weken geleden, wellicht dat ze gewoon nog een keer kunnen luisteren en kijken kunnen ze daar niet, daar moet je voor naar een andere praktijk, opzich wel jammer, want hadden ze daar een echo apparaat staan zouden ze veel eerder geneigd zijn ‘‘even’’ te kijken, maar goed, dat gaat helaas niet.
Laat sowieso na maandag even weten wat ze heeft gezegd!
Nogmaals bedankt :thumbup:
pff die huisarts is zeker een man
ik vind dat een arts op zijn minst begrip kan tonen dat dit voor jou echt niet leuk is…al die tijd zo misselijk en zoveel afvallen sorrie hoor dat is gewoon VIES WOORD
Dat ze geen oplossing hebben kan zo zijn, maar jij hebt toch echt nodig dat er even andachtig naar je wordt geluistert en erkent dat het balen is…ik hoop dat het toch nog overgaat hoor…en mensen om je heen tsja…ze zeggen dingen om maar wat te zeggen, zijn machteloos om je te helpen…een knuffel zou fijner zijn
trouwens,…daar zijn de maartmama s voor hoor, dus kom op gewoon je verhaal doen daar…doen we allemaal hoor, niet alleen maar de leuke dingen
liefs
Je verhaal bij ons doen mag altijd hoor, en bijv Bianca heeft ook zo veel last van ziekte/misselijkheid hoor! Ik denk dat je juist herkenning vind joh! :-* En idd vk bellen, daar zijn ze voor!
:oops:
De dokter is inderdaad een man… het was op een gegeven moment zelfs zo dat mijn vriend thuis kwam van de apotheek en toen had ie me totaal iets anders voorgeschreven, ik gelijk de bijsluiter lezen, nou stonden ontzettend veel bijwerkingen op, zoals o.a. extreme aanmaak van mannelijk borstweefsel, vroegtijdige melkproductie en dat je (als je dus niet zwanger bent) er niet meer door kan gaan menstrueren!!!
Nouja als je menstruatie stopt door zoiets heeft het naar mijn mening ontzettend veel invloed op je hormonen en dat zijn nou net de oestrogenen en progestronen die je nodig hebt tijdens je zwangerschap.
Ik ben geen dokter, maar toen ik hem kwaad opbelde zei hij eerst dat het ‘‘allemaal wel mee viel met de bijwerkingen’’ vervolgens kreeg ik toch weer het oude recept.
Mijn vader die in het ZH werkt zei ook, die troep gebruiken we al jaren niet meer.
Wat denk je, komt mijn vriend vervolgens een kwartier later weer bij de apotheek, zegt dat meisje ‘‘je moet niet zoveel lezen’’ dus mijn vriend zegt ‘‘ja, want daar word je zeker dom van’’
Dan weet je meteen dat ze je voor een gek uit hebben zitten maken, echt triest en het enige wat je wil is gewoon een begripvolle huisarts!
lieve Huggie
ik heb hetzelfde als jij ik spuug ook nog steeds elke dag en het gaat gelukkig nu wel wat beter.
bij elke beweging die ik maakt moest ik spugen en dat heb ik soms nog.
Ik weet dus precies hoe je je voelt zo ellendig en dan mensen in je omgeving die denken dat het wel meevalt en zeggen je krijgt er iets moois voor terug dat weet ik allemaal maar daar heb ik nu niks aan.
ik ben zelfs bloed gaan spugen en de medicijnen van de doketr helpen niet en ben ik mee gestopt.
Ik moet de hele nacht als ik wakker wordt wat eten anders moet ik spugen en soms moet ik alsnog spugen maar heb ik idd geval iets om te spugen.
ik weet niet meer wat ik moet eten en wordt het liggen op de bank ZAT
alles gaat zeer doen.
ik weet dus precies hoe jij je voelt!!!
ik heb geen tips ja de beste is je eraan overgeven en gaan spugen als je misselijk bent want ik heb het zelfs soms tegen gehouden en zat bij de wc NEE NEE ik wil het niet,
ik dacht ook ik doe me kindje te kort en dan zeggen ze het kindje pakt van jou ja maar ik heb zelf niks ik weeg maar 58 kilo :roll:
woensdag heb ik een echo en dan als die goed is heb ik weer wat om naar uit te kijken en hoef ik me niet meer zo’n zorgen te maken.
kom gerust ook je hart luchten bij de maartmama’s want dat heb ik ook gedaan en dat helpt de dames zijn zo lief voor je en de :hug: helpen echt je voelt je begrepen want zelfs voor onze mannen is dat soms moeilijk.
lieverd doe rustig aan en wat belangrijk is blijven drinken
:hug: :-*
je mag me altijd pb-en of gewoon bij maart mama’s iets vragen hierover
Lieve Huggie,
Wat een verhaal zeg! :hug: We weten allemaal dat kwaaltjes erbij horen maar jij wordt er wel heel erg de dupe van! Ik ben wel misselijk geweest maar heb niet echt hoeven te spugen. Het enige dat ik net als jij heb is een erg lage bloeddruk en daar heb ik wel veel last van! Mijn bloeddruk was 90/45 en daardoor heb ik veel hoofdpijn, ben ik erg moe, ben ik vaak duizelig en draait de boel om mij heen. Het maakt mij wat banger om alleen op stap te gaan. Ben als de dood ergens in een winkel ofzo flauw te vallen. Ik ben al een keer een winkel uitgevlucht omdat het zwart voor mijn ogen werd en ineens vreselijk veel behoefte aan frisse lucht had.
Dit is al erg, maar als je dit allemaal ook nog eens in combinatie hebt met extreme misselijkheid, dan kan ik mij voorstellen dat je het af en toe echt niet meer ziet zitten!! :hug:
Ik hoop voor jou dat je na de beruchte 12 weken begint op te knappen en toch nog zorgeloos van een mooie zwangerschap kunt genieten.
En dan nog iets HEEL BELANGRIJKS…
Zeg nooit dat het te gezellig is bij de maartmama’s om je ei kwijt te kunnen! We zijn er ook voor je als het minder gaat en vinden het juist fijn om alles te delen. Dat is een van de grootste redenen dat je je toch aanmeld op zo’n forum nietwaar? Beloof me… dat wil ik nooit meer lezen! :naughty: Dus… daar praten we verder! 
@bianca&? wrote:
lieve Huggie
ik heb hetzelfde als jij ik spuug ook nog steeds elke dag en het gaat gelukkig nu wel wat beter.
bij elke beweging die ik maakt moest ik spugen en dat heb ik soms nog.
Ik weet dus precies hoe je je voelt zo ellendig en dan mensen in je omgeving die denken dat het wel meevalt en zeggen je krijgt er iets moois voor terug dat weet ik allemaal maar daar heb ik nu niks aan.
ik ben zelfs bloed gaan spugen en de medicijnen van de doketr helpen niet en ben ik mee gestopt.
Ik moet de hele nacht als ik wakker wordt wat eten anders moet ik spugen en soms moet ik alsnog spugen maar heb ik idd geval iets om te spugen.
ik weet niet meer wat ik moet eten en wordt het liggen op de bank ZAT
alles gaat zeer doen.
ik weet dus precies hoe jij je voelt!!!
ik heb geen tips ja de beste is je eraan overgeven en gaan spugen als je misselijk bent want ik heb het zelfs soms tegen gehouden en zat bij de wc NEE NEE ik wil het niet,
ik dacht ook ik doe me kindje te kort en dan zeggen ze het kindje pakt van jou ja maar ik heb zelf niks ik weeg maar 58 kilo :roll:
woensdag heb ik een echo en dan als die goed is heb ik weer wat om naar uit te kijken en hoef ik me niet meer zo’n zorgen te maken.
kom gerust ook je hart luchten bij de maartmama’s want dat heb ik ook gedaan en dat helpt de dames zijn zo lief voor je en de :hug: helpen echt je voelt je begrepen want zelfs voor onze mannen is dat soms moeilijk.
lieverd doe rustig aan en wat belangrijk is blijven drinken
:hug: :-*
je mag me altijd pb-en of gewoon bij maart mama’s iets vragen hierover
Bedankt voor je lieve reactie, fijn ook om te lezen dat ik niet de enige ben.
Het is toch lekker om hier van je af te praten.
Over mijn vent kan ik duidelijk zijn: één uit duizenden, zo begripvol en hij vindt het zo ontzettend vervelend, hij komt ook steeds bij me staan als ik over moet geven, helpt me met afdrogen na het douchen omdat ik weer te slap ben, verzorgd me de hele dag met eten en drinken, kortom, hij is geweldig :inlove:
Ik ga het verhaal effe kopieren naar maart mama’s…
x
huggie :hug:
ik heb dit gevonden online over hyperemesis (extreem braken tijdesn zwangerschap)
http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/zwangerschap/8464-als-zwangerschapsbraken-uit-de-hand-loopt.html
http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/zwangerschap/31949-hyperemesis-extreem-veel-overgeven-tijdens-zwangerschap.html
Als je je echt zo misselijk voelt, PER direct naar het ziekenhuis gaan. Vergeet je huisdoktor lijkt mij een uber grte snul!
De reden waarom ik antwoord is dat ik verschrok van wat je zijn ivm verkramping van je spieren!!! DIT i seen heel heel heel duidlijk teken dat het lichaam niet meer voldoende voedingsstoffen heeft! echt waar geloof me.
Deze symptomen zijn ook te vinden bij mensen die anorexia etc hebben (ik zeg niet dat je dat hebt, maar door het lange niet eten krijgen hun van dit soort aanvallen)
Op je voeten staan meid! direct naar de spoed en je grondig laten onderzoeken!
Veel sterkte!
:-* :hug:
Dankjewel meid, ik ken deze links inderdaad.
Ik ben alleen niet iemand die naar de spoed gaat voor dit soort zaken, aangezien het al een tijd zo is en niet in eens op is gekomen, vorige keer was er na controle van de VK ook geen reden tot zorgen, je mag wel afvallen maar niet uitdrogen idd, dat was niet het geval bij mij, zal wel door de appels en tomaten komen en natuurlijk paar glazen water per dag.
Ik vind het superlief van je en ga morgen ook zeker mijn VK bellen om nogmaals een urine en bloedcheck (ijzer) te doen, dat kan nooit kwaad en hopelijk luisterd ze dan ook even naar het hartje.
Voor de rest kan ik alleen maar zeggen dat wát ik eet, dat dat ook gezond is, zodat ik in ieder geval daaruit mijn ding kan halen zeg maar.
Wel ga ik het ‘‘ik-moet-weer-gaan-werken’’ idee en de daarbij komende druk van me af zetten, gewoon de baby en ik en ze zien vanzelf als ik er weer ben dat ga ik ook tegen mijn leidinggevende zeggen aankomende week.
Ook heb ik over 3 weken mijn flight safety examens, dit moet je als stewardess ieder jaar doen, 2 dagen lang examens en je wilt niet weten wat een leerwerk daarbij komt kijken en plus daarbij is alles in het engels.
Het is al een x verschoven maar ik moet het doen om current te blijven om volgend jaar weer te mogen vliegen, alleen het lukt me niet, de concentratie is er niet, te moe om te leren, ik ga aankomende week mijn manager ook bellen om dit door te geven, september moest het gebeurd zijn, moeten we maar naar een oplossing zoeken…
Zo…effe mijn ei kwijt weer 
Hai Huggie,
Allereerst :hug: :hug: .
Je verhaal is erg herkenbaar. Zelf heb ik gespuugd van week 7 t/m week 19. Het ging de hele dag door en op een gegeven moment kwam zelfs water er gewoon weer uit. In die periode ben ook 7 kilo afgevallen en ook ik kreeg de reactie: "het hoort erbij"en dan nogwel van een vrouwelijke HA en een vrouwelijke VK.
In week 19 was de maat vol. Ik zat hard huilend bij de HA en mijn man was mee. Ook hij gaf aan dat er iets moest gebeuren, omdat het ten koste ging van de zorg van onze oudste zoon.
Uiteindelijk heb ik Emafesene (? zoiets) gekregen en dat hielp gelukkig goed. De verloskundige gaf aan dat dit totaal geen kwaad kon voor het kindje en dat ik het dus gerust kon gebruiken zolang als nodig.
Mocht ik ooit nog eens zwanger worden (wat wel een wens is, maar niet zo wil lukken), dan sta ik na de eerste keer spugen bij de HA voor de deur voor dit middel!
Succes en sterkte, want ik weet uit ervaring dat je zielsgelukkig kunt zijn met een zwangerschap en doodongelukkig kunt worden van de misselijkheid.
:-* Anke
Bij allebei de zwangerschappen heb ik hetzelfde meegemaakt; bij de oudste heb ik ruim 7 maanden gespuugd, bij de jongste ‘slechts’ 5 maanden.
Ik ben bij de oudste ook gestopt met werken (ziekgemeld) omdat ik me niet meer kon concentreren (zat veel op de weg) en een keer in een berm ben gereden omdat ik zo ontzettend moe was. Mijn partner heeft me diverse malen naar huis toe geloodsd via de mobiel omdat ik bang was om in slaap te vallen. Ik viel ook alleen maar af.
Mijn huisarts was ook vrij lakoniek, tot mijn vriend vertelde dat ik bijna voor de 3e keer een ongeluk had gehad. Toen heeft ze me geboden me ziek te melden en zo veel mogelijk te rusten. UIteindelijk is het met 7 maanden opgehouden en toen heb ik echt genoten (en gevreten :eh: 
)
Sterkte, het zal niet altijd meevallen, maar het zal over gaan en trek aan de bel als het je teveel wordt :hug:
Bedankt voor je reactie, ik heb overigens vrijwel direct emasafene gekregen, wat lullig dat je dit niet eerder had!!!
:hug:
Heel herkenbaar! En echt, kindje heeft nergens last van! Bij beide zwangerschappen soortgelijk verhaal. Medicatie hielp, maar alleen met (liggende) rust. Bij 1e met 15 weken medicatie af kunnen bouwen en daarna prima verdere tijd gehad, met 20 weken zelfs weer fulltime gaan werken.
Nu met 2e zwangerschap hetzelfde verhaal, alleen nog heftiger, zelfs te snel draaien in bed was al overgeven. Nu heb ik er al 1 rond waggelen en dat maakte het nog zwaarder. Nu dus ook al vanaf week 6 weer thuis. Met week 18 medicijnen afgebouwd en met week 20 langzaamaan therapeutisch gaan werken. Deze keer krijg ik het echter niet opgebouwd. Nu met 32 weken pas 5 kg aangekomen tov mijn oude gewicht en das echt weinig als je al tegen ondergewicht aanzit. Heb ook bekken klachten maar geen reserves dus het kost allemaal veel kruim. Werk is super begripvol. Ik snap helemaal hoe rot het voelt. De opmerking “je krijgt er iets moois voor terug” is echt waar maar daar kun je je op dit moment niks bij voorstellen. Nu weet ik al wat ik ervoor terug krijg, maar dat maakt het niet altijd makkelijker.
Het beste wat je kunt doen is je rust nemen, proberen wat je binnen kunt houden en af en toe genieten van de kleine droompjes of dingetjes die leuk zijn aan je zwangerschap. Sterkte!!!
:inlove: Dit doet me echt goed allemaal, hoorde alleen maar om me heen van ‘‘nou ik heb nog nooit iemand mee gemaakt die zo naar zwanger is’’ voelde ik me echt zo’n uniek geval, nu weet ik dat het dus geen kwaad kan voor de baby 