Och meid :hug: Ik weet zooooo goed hoe je je voelt!
Hier begon het met Amélie de dag nadat de kraamverzorgster weg ging. Ze heeft toen echt bijna de hele dag gehuild 
en dat is niet meer gestopt…
Bij Amélie is het uiteindelijk na 1 jaar en 3 maanden gestopt (het huilen) want toen had ze inmiddels buisjes, en haar keel - en neusamandelen waren eruit gehaald.
Ik zal mijn topic van toen erbij halen. Kan je die lezen…
Heb je misschien familie die je oudste meisje even positieve aandacht kan geven? Zodat jij tenminste het gevoel heb dat zij het ook lekker naar haar zin heeft?
Sterkte meid
:hug: :-*
Gevonden:
http://www.kindjeopkomstforum.nl/viewtopic.php?t=53444&highlight=
Misschien heb je er wat aan. Ik weet in elk geval precies hoe je je voelt :hug:
Absluut bellen met een oteopaat of chiropractor.
Wij hebben hier net hetzelfde meegemaakt.
Ik heb vorige week gebeld, kon vrijdag terecht. En gelijk vrijdag nacht heeft ze een heerlijke nacht, zonder huilen in haar eigen bed gemaakt!
Ze huilt nu alleen nog omdat ze krampjes heeft Dus geen hele dag meer en ze slaapt gemiddeld tussen de flessen door 2-3 uur in haar eigen bed.
Dus ja meid bel z.s.m. want ik herken zooooveel in je verhaal!
Ik lees dat velen een chiropractor/ostheopaat aanraden, maar vestig je hoop daar alsjeblieft niet helemaal op.
Wij zijn er ook geweest (ben blij dat we zijn geweest hoor!!!) maar het heeft hier dus helemaal niets geholpen.
Ik denk wel dat het slim in om het te doen, maar meer voor een stukje zelf bescherming niet meteen denken dat het dan over is :shifty: snap je?..
Ik herken het.
Hier ook in het begin niet alleen willen slapen, hij wilde het liefste gewoon bij me/ons zijn.
Overdag is hij veel bij ons geweest, maar 's avonds hebben we wel volgehouden en hem laten huilen in bed. Naar hem toegegaan en hem getroost, terwijl hij in bed lag. (gezicht tegen gezichtje, hand op buik). Daar werd hij vaak rustig van. Als dat niet lukte, pakten we hem uit bed en troostten we hem even op de arm en legden hem dan weer terug.
Door het harde huilen (…dat klinkt wel heel zielig… :?) werd hij zo moe dat hij vanzelf in slaap viel in zijn bedje.
Het was even bikkelen, maar het gaat steeds beter. Hij huilt nog steeds even als hij naar bed gaat, maar niet meer zoals in het begin. En we kunnen hem nu rustig terug leggen 's nachts zonder dat hij huilt.
Het kost tijd, je kindje is nog heel jong.
Misschien dat ze nu niet goed meer te troosten is door verschillende manieren van aanpak in de hoop dat ze rustig zal worden (kinderwagenbak, draagzak, ed?.
Wellicht meer baat bij voorspelbaarheid??!
En een speentje is hier nog steeds geen succes. Als hij zuigbehoefte heeft, bieden we of een pink aan, of de borst als er voldoende tijd tussen de voedingen zit.
Soms heeft hij gewoon sneller honger…
Pé, niet persoonijk bedoeld hoor :-
Maar ikzelf geloof niet echt meer in laten huilen (tenzij je een huilbaby hebt, dan kan je soms/vaak niet anders). Maar kom he, kindje is net een paar weken oud, heeft maandenlang in je geleefd, met alle geluiden en warmte om je heen. Dan wordt je ineens op die koude kille wereld gepletterd, met de mededeling, nou kind, je huilt maar maar je blijft toch maar in je bedje liggen waar het helemaal stil is. Wat een omschakeling is dat voor je kindje 
Levy was ook een huilbaby, en alleen als ik en mijn man er ECHT niet meer tegen konden liet ik hem hooguit 5 min huilen en gingen we even buiten staan. Nee, bij Levy geloofde ik niet echt in het laten huilen van zo’n jong kindje. Het is het enige communicatie-middel die ze hebben om iets duidelijk te maken, en ik zou dat dan negeren
En met regelmaat en voorspelbaarheid wordt niet perse bedoeld je kindje alleen in bedje te laten huilen. Maar meer de handelingen die je doet. Dus in welke volgorde je je kindje naar bed doet. Eerst uitkleden, schone luier enz enz.
Verder kan je kindjes onder de 6 maanden niet VERwennen, maar GEwennen.
Bij Levy was het huilen een duidelijke manier om te laten merken dat hij zich duidelijk (achteraf) niet lekker voelde. Hij had pijn in zijn lijfje en had het zwaar benauwd, en verrekte van de pijn in zijn slokdarm. Wat dat betreft ben ik blij dat ik altijd naar hém heb geluisterd en nooit zomaar heb laten huilen.
Maar nogmaals, dit is mijn visie erop en niet persoonlijk bedoeld. Jij hebt gedaan waar jij je het prettigst bij voelde :-
Een osteophaat HOEFT idd niet te helpen. Bij 9 van de 10 kindjes helpt het wel, bij die ene niet dus. Maar nogmaals, baat het niet dan schaadt het niet.
hoe is het nu?
Vanmorgen gaan we eerst naar het Sophia kinderziekenhuis, dan wordt haar voetje in het gips gezet (ze heeft een klompvoetje)
Daarna gaan we meteen door naar het Consultatiebureau waar een dokter haar na gaat kijken. Gisteren waren ze langsgekomen en ze namen de klachten gelukkig serieus.
Ze kwamen zelf ook al met de tip om naar een kinderfysiotherapeut te gaan. Diezelfde therapeut is ook een osteopaat.
Het zal wel een heftig dagje worden. Het (wekelijks opnieuw) ingipsen is al heel vervelend voor de kleine meid. Ik wil dan eigelijk lekker rust houden de rest van de dag, maar nu ga ik dus meteen door naar het CB voor de volgende beproeving…
Nou ja, het moet maar even, met een beetje mazzel wordt er een reden gevonden voor alle klachten…
fijn dat er geluisterd wordt naar jullie.
Dave was ook een huilbaby… (bleek uiteindelijk bijna altijd oorontsteking te hebben gehad :oops: met 2jr en 1 mnd buisjes en neusamandelen eruit en het gaat stukken beter :dance: )
niets vervelender als je niet je kind kan troosten :hug:
hopelijk wordt je vandaag een stukje wijzer en vinden jullie het antwoord op je meisjes probleem. :hug:
@Pé wrote:
Door het harde huilen (…dat klinkt wel heel zielig… :?) werd hij zo moe dat hij vanzelf in slaap viel in zijn bedje.
:silenced:
Hoe is het gegaan bij het CB?
Nou, ik klink wel als een ontaarde moeder zeg, als ik jullie reacties lees :mrgreen:
Maar dat valt allemaal best wel mee hoor 
Misschien heb ik het niet zo goed verwoord… 
Ik zal even citeren wat er in het groeiboekje staat, want dat bedoelde ik eigenlijk neer te schrijven:
Leg je baby in bed terwijl hij nog wakker is, geef hem de kans om zelf in slaap te vallen. Soms huilt hij nog even, dat is niet erg. Zo leer je je kind om zonder hulp in zijn eigen bedje in slaap te vallen.
En…
Regelmaat betekent dat je baby weet wat er komen gaat. …vaste volgorde in de dag en handelingen, vaste slaapplek en vaste speelplek, breng hem altijd op dezelfde manier naar bed, ruim de tijd nemen om te knuffelen na het voeden…
Dat even huilen voordat hij gaat slapen, heeft mijn kindje nodig. En dat vind ik soms hartverscheurend klinken. Maar als hij lekker gedronken heeft en een schone luier heeft, bij mij al half in slaap valt en hij gaat huilen als ik hem in zijn bedje leg, dan probeer ik toch even door te zetten en hem in zijn bedje te troosten. En natuurlijk laat ik hem niet blèren en een kwartier liggen, hoor! :shock: En al helemaal niet als ik zie dat hij zich overstrekt/darmkrampjes heeft of als er een boertje dwars zit.
Dan is knuffelen de beste optie :inlove:
Maar goed, dit gaat nu even buiten het verhaal om waar het topic mee begon.
Hoe is het inmiddels Happy Mommy? :hug:
Echt heel rot om te horen dat je kindje zo’n pijn lijkt te hebben. En ik kan me goed voorstellen dat je er even helemaal doorheen zit!
:-*
@Pé wrote:
Nou, ik klink wel als een ontaarde moeder zeg, als ik jullie reacties lees :mrgreen:
Maar dat valt allemaal best wel mee hoor
Vind ik niet hoor.
Iedereen doet het op zijn eigen manier!
Ik heb ‘jouw’ manier ook toegepast bij Rhodé, maar dat was zeker een anders soort huilen (en niet uuuuuuuuuuuuuren lang per dag)
Amélie huilde dus wel bijna de hele dag, maar ik ben zo ontzettend blij dat ik mijn gevoel heb gevolgd en toch telkens naar haar toe ben gegaan, want uiteindelijk bleek ze chronische oor- en keel ontsteking te hebben
En dat dus ruim 1 jaar lang.Ik ben ontzettend benieuwd hoe het met happyMommy gaat :hug:
Laten huilen is echt geen optie. Ze jammert niet of iets dergelijks. De kleine meid krijst. En dat blijft ze volhouden. Ik heb haar op aanraden van mijn familie één keer laten huilen maar na een half uur (ja, echt een half uur :oops: ) was ze compleet over haar toeren en kon ik het niet meer volhouden. De arme meid heeft daarna nog zeker een kwartier na liggen snikken.
We hebben op aanraden van het CB johannesbroodpitmeel door de voeding gedaan. Het hielp erg goed tegen het spugen. Maar het huilen en het schrikkerige gedrag is niet minder geworden. Annika kleeft nog steeds aan ons vast. Het is zelfs erger geworden. Ik kan niet eens naar het toilet. Zodra we haar 1 minuutje in de box leggen komen de tranen alweer.
We hebben nu in het alternatieve circuit iemand gevonden die wil helpen.
De bevalling is erg snel gegaan, en het gedrag dat Annika vertoont schijnt vaker voor te komen bij baby’s die met een noodvaart op de wereld zijn gekomen.
Baat het niet dan schaadt het ook niet. Ik blijf erbij, en zodra ik het vermoeden heb dat de behandeling schadelijk is voor de kleine ben ik meteen weg.
Daarnaast zijn we gisteren overgestapt op Nutrilon Omneo 1. Normaal moet je dit in overleg doen met het CB, maar ze horen het maandag wel.
Zodra de kleine meid haar voeding binnen heeft begint ze te spannen en te huilen. Dat begint eigenlijk al halverwege de fles. We hebben het idee dat dit nu al iets minder is geworden sinds ze de omneo 1 krijgt
We rommelen nu ook maar wat aan. Maar een mens moet toch wat :?
Hier hadden we precies hetzelfde probleem…
Het heeft wel een paar maanden aangehouden, erin en eruit en weer erin.
Maar nooit bij ons laten slapen! Uiteindelijk is ze na 2 maanden wel steeds gaan slapen in haar eigen bedje.
Het probleem is dat Maaike nu ook elke nacht wakker wordt…dus we zitten nu met twee wakkere (en huilende) meiden.
Ik slaap nu al zo’n 20 dagen lang maximaal 4 uurtjes per nacht (als ik geluk heb)
Het is niet alleen een aanslag op je gezondheid en je gevoel van welbevinden, maar ook een aanslag op je relatie.
Ik kan me voorstellen dat er op deze manier huwelijken naar de knoppen gaan. :? :twisted:
Het Ãs ook echt een aanslag op je relatie! Meid, probeer even rust voor jezelf te vinden, besteedt de meiden even uit aan een opa/oma/tante oid en ga lekker slapen. Echt, ik weet hoe moeilijk het is maar ik wou dat ik het had gedaan toen onze kereltjes zoveel huilden. Een mama die even wat meer heeft geslapen kan zoveel meer aan!
Heb je al eens een draagdoek geprobeerd ipv een draagzak? Vaak zitten ze in een draagdoek zo lekker geborgen bij je dat ze gelijk een stuk rustiger worden.
Heb je ook gedacht aan koemelkallergie? Ik ben toen van borstvoeding overgestapt op Pepti (nadat ik eerst helemaal anti-allergeen heb gegeten maar dat werkte niet omdat ik geen tijd nam om precies uit te zoeken wat ik wel en niet mocht hebben en daardoor gewoon niet at) en dat heeft hier ook even goed geholpen.
Serieus, probeer even een rustmoment voor jezelf te vinden, laadt jezelf even op en dan kan je er weer voor gaan. Ik weet hoe zwaar het is!!! Knuffel! En je mag altijd pb’en!
Wat zwaar he?!
Ik wilde nog even zeggen dat een draagdoek ergonomisch gezien veel beter is voor kleintjes dan een draagzak. Het voelt voor je kindje ook veel meer alsof ze gewoon gedragen wordt want door de stof voelt ze jou gewoon, dus misschien is dat nog een poging waard.
Sterkte!
Morgenochtend eerst weer naar de dokter voor haar voetje en daarna door naar de kinderarts. Het cb heeft vandaag geregeld dat we morgen al terecht kunnen.
Nu maar hopen dat er een reden voor het huilen wordt gevonden. Momenteel zit ik met één hand te typen en in mijn andere arm ligt er een klein meisje als een bezetene te krijsen. Het trieste is dat ik er een soort van immuun voor word. Ik vond het eerst nog vreselijk zielig voor de kleine meid, maar ik begin eelt op mijn oren en ziel te krijgen geloof ik. :oops: :?
@Happy mommy wrote:
Morgenochtend eerst weer naar de dokter voor haar voetje en daarna door naar de kinderarts. Het cb heeft vandaag geregeld dat we morgen al terecht kunnen.
Nu maar hopen dat er een reden voor het huilen wordt gevonden. Momenteel zit ik met één hand te typen en in mijn andere arm ligt er een klein meisje als een bezetene te krijsen. Het trieste is dat ik er een soort van immuun voor word. Ik vond het eerst nog vreselijk zielig voor de kleine meid, maar ik begin eelt op mijn oren en ziel te krijgen geloof ik. :oops:
Herkenbaar :hug:
Hoop zo voor jullie dat er snel een behandelbare reden komt voor het gehuil van jullie meisje.