Mijn kleine meid is nu 1 week en 2 dagen oud.
Ze sabbelt nogal heftig op haar handjes en daarom hebben we besloten om haar een fopspeen aan te bieden omdat ze met dat smakken op haar handje teveel lucht binnen kreeg (resultaat darmkrampjes)
Maar nu wipt ze wel tig keer per nacht haar speen uit aar mond en zet meteen een keel op.
Daarnaast wilt ze ook nog eens niet slapen in haar bedje (ook niet het bedje in onze slaapkamer)
De enige plek waar ze wil slapen is bij pappa of mamma op de borst of in de armen.
Ook overdag is ze ontroostbaar als we haar even in de box leggen.
Ik en mijn man zijn compleet gesloopt. We komen nauwelijks aan ons andere dochtertje toe, want alles draait nu om de baby.
Op deze manier kunnen we erop wachten dat ze jaloers gaat worden (ik zie af en toe al stiekeme jaloerse blikken)
Heeft iemand tips? Ik ben zo langzamerhand wanhopig van vermoeidheid.
Je kunt een doekje aan de speen doen, en dat als ze hem eruit spuugt gewoon weer terug in haar mondje kan doen door alleen haar hoofdje te draaien.
Ik deed dat met een spuuglabje.
Of de wieg tijdelijk bij jullie op de kamer leggen, (naast je bed) en dat je zonder dat je eruit hoeft het speentje kan geven. Hebben wij ook de eerste 2 weken gedaan. Omdat mevrouw hele erge zuigbehoefte had, maar nog niet helemaal wist hoe ze haar speentje ‘goed’ in haar mondje moest houden.
Uhmm aan mijn ervaring zal je waarschijnlijk niet veel hebben als het je niet ligt.
Wij hebbben Levy in ons bed genomen. Levy was een huilbaby die alleen maar stil was als hij tegen je aan lag of hing. De hele dag hem in de draagdoek gehad en 's nachts sliep hij tegen ons aan.
Langzamerhand is hij in zijn eigen bedje gaan slapen, maar nog steeds bij ons op de kamer. Inmiddels is hij 11 maanden en hij laat nu merken dat hij ook weleens alleen in slaap wilt vallen. Normaal slaapt hij in onze armen in en leggen wij hem over in zijn eigen bedje.
heeft ze geen begrenzing(lees veiligheid) nodig. Misschien wil inbakeren helpen. Op het cb weten ze wel hoe het moet of een adres van iemand die je daarbij kan helpen
groetjes
marlies
@Debbie & Lana wrote:
Uhmm aan mijn ervaring zal je waarschijnlijk niet veel hebben als het je niet ligt.
Wij hebbben Levy in ons bed genomen. Levy was een huilbaby die alleen maar stil was als hij tegen je aan lag of hing. De hele dag hem in de draagdoek gehad en 's nachts sliep hij tegen ons aan.
Langzamerhand is hij in zijn eigen bedje gaan slapen, maar nog steeds bij ons op de kamer. Inmiddels is hij 11 maanden en hij laat nu merken dat hij ook weleens alleen in slaap wilt vallen. Normaal slaapt hij in onze armen in en leggen wij hem over in zijn eigen bedje.
Hier precies hetzelfde! Je kindje is nog zo klein, logisch dat het niet alleen wil slapen. Wij hadden een co-sleeper gemaakt van een ledikantje van de Ikea. Ideaal!!
Ehm… je baby is 1 week oud… pas 1 week! Natuurlijk wil ze bij je zijn, natuurlijk kom je aan niks anders toe, natuurlijk wil ze niet in een eigen bedje slapen, vind ik allemaal heel erg logisch. Gun haar wat ze wil, neem haar bij je, en vooral: accepteer dat een baby HEEL veel zorg en aandacht behoeft.
Ben er met bovenstaande eens.
Je kindje is de wereld ingeduwd, na 9 maanden warmte en jouw hartslag.
Natuurlijk wil ze dus niet alleen gelaten worden. Ze is pas 1 week dus het is erg logisch.
En misschien heeft ze zoals Marlies wel zegt begrenzing nodig, kan ze het niet ‘handelen’, de grote ruimte om haar heen, mijn zoon heeft er ook onwijs veel moeite mee gehad met de ruimte.
Hij lag in de kinderwagen bak, met nog een handdoek over hem heen, en een doek einde van zijn voetjes zodat hij geen ruimte over had.
Kinderwagenbak is een goede, hier ook eventjes gedaan in het begin :thumbup:
en ik heb geleerd erin mee te gaan er tegen vechten werkt niet,
probeer mekaar wat af te wisselen
ik lig nu ook op de bank met 1 hand te tikken de andere ligt klem onder een klein woppie 
Hier ook een co-sleeper naast het bed gehad. Pas als wij ook naar bed gingen legden we Arielle daarin. 's Avonds sliep ze in de kinderwagenbak in de woonkamer, waar wij ook waren. Dimlicht, tv zachtjes aan. Dan sliep ze heerlijk. Boven wilde ze niet slapen. Vaak sliep ze ook op bij ons op schoot op de bank. Anders wilde ze 's avonds niet slapen.
Denk ook dat kindjes zo jong veel lichaamscontact nodig hebben. hoe was dat bij je oudste?
nienke wilde de eerste 2 weken eigenlijk ook moeilijk slapen in haar eigen bedje overdags…Snachts gign het goed, maar overdags wilde ze graag bij me zijn…In bed was het dan meestal huilen geblazen…en net zoals jij zegt, de oudste wilde ook graag aandacht, dus dan moet Nienke soms maar even wachtten als ik met de oudste bezig ben
Wat betreftd speen verhaal
Ik wroet aardig wat knuffels tegen de speen aan, kan mij inziens niks mee gebeuren en madam is tevreden omdat ze speentje in haar mondje houd :mrgreen:
Ik vraag me trouwens oprecht af of een speen wel de beste manier is om dramkrampjes tegen te gaan…
@D. wrote:
Ik vraag me trouwens oprecht af of een speen wel de beste manier is om dramkrampjes tegen te gaan…
Geen idee,
Ik weet niet of zij borsvoeding geeft, anders kan het de voeding van de moeder zijn.
Als ze flesvoeding geeft kan het teveel lucht zijn in het flesje.
Dat komt vaak door het schudden van de fles, daar is de oplossing voor de hand liggend met een vork doorroeren.
@D. wrote:
Ik vraag me trouwens oprecht af of een speen wel de beste manier is om dramkrampjes tegen te gaan…
Tegen de darmkrampjes in het begin is vaak niet veel te doen, de kinderen hebben tijdens de krampjes wel heel veel zuigbehoefte dus hier deed de speen goed dienst. Ik legde ze eerst steeds aan (borstvoeding) maar dan kregen ze steeds weer een sloot melk binnen waardoor ze nog meer krampjes kregen. Blokvoeden heb ik ook geprobeerd maar dan kregen ze nog steeds veel melk binnen.
Ik heb haar al naast me in bed gelegd, maar ook dat werkt niet. In de kinderwagenbak naast ons bed werkt ook niet. De enige plek waar ze wil zijn is in onze armen of op onze borst. Een draagzak is ook afgekeurd…wil ze ook niet.
Ik kom niet aan het huishouden toe, ik kom niet aan mijn ouste dochtertje toe, ik kom niet aan genezing toe ik blijf ziek (griep, al 4 weken lang) mijn hechtingen van mijn knip genezen niet en ik blijf vrij veel bloed verliezen…
Ik zit hier alweer te huilen, ik kan er niet mee stoppen.
Zelfs in onze armen werkt soms niet meer. Het lijkt wel of ze blijft huilen.
Ze heeft heel vaak de hik, is erg schrikachtig, ligt soms urenlang heel snel (het lijkt soms wel hyperventileren) te ademen, aankleden loopt uit op een gil/huilbui, verschonen wordt ook niet gewaardeeerd en af en toe weten we niet hoe we haar vast moeten houden. Als ze dan op haar buikje op mijn borst ligt gooit ze haar hoofdje helemaal omhoog, naar achteren en spant ze zich. Waarna ze weer hartverscheurend gaat huilen.
We weten het echt niet meer. Onze oudste dochter konden we als baby goed troosten en we hadden al gauw door wat er aan de hand was als ze huilde.
Bij deze kleine meid…geen idee.
Even laten huilen werkt niet, ze blijft huilen totdat we haar weer oppakken.
Ik voel me zo schuldig tegenover de oudste. Ik snauw de laatste tijd zoveel tegen haar (en tegen mijn man). Ik ben zo moedeloos.
Klinkt als overstrekken, ik denk dat zij niet lekker in haar vel zit.
Heb je al een osteopaat ingeschakeld?
Ik zou het even na laten checken.
dat dacht ik ook meteen! succes en een hele dikke :hug:
hoihoi
als ik het zo lees ben ik het met de rest eens op naar de chiropractor of de ostiopaat. maandag meteen bellen en aangeven waarom vaak kun je dan heel snel terecht. bij mijn chirapractor dezelfde dag
probeer tot die tyd wat hulp te krijgen
groetjes
marlies
Yep, zoal de rest al heeft aangegeven iemand bellen voor je kleintje.
Levy huilde onwijs veel, vaak en lang, hij overstrekte ook, sliep niet in zijn eigen bedje, niet los in ons bed, alleen maar in onze armen en zelfs dan alleen nog maar rechtop. Althans, rechtop is een groot woord. Hij zakte naar 1 kant in elkaar en viel zo in slaap. Levy sliep heel erg licht, was schrikkerig en spuugde niet veel, maar had het heel erg zuur.
Later bleek dat hij meerdere oorzaken had voor dit gedrag. Sowieso zat heel zijn linkerkant vast waardoor hij dus in elkaar zakte. Want dit was de minst pijnlijke houding voor hem. Verder heeft hij verborgen reflux en gaat richting de astma kant op.
Ik zeg niet dat je kindje dit allemaal heeft, maar het lijkt erop alsof je kleintje ergens pijn heeft. Een osteophaat kan uitkomst bieden in zulke gevallen.
Probeer het gewoon eens, kwaad kan het niet.
Succes ermee, ik weet hoe het is.
Yup, doen! Bij Bastiaan heeft de osteopaat niet veel meer kunnen doen dan het wegnemen van wat kramp in zijn nek waardoor zijn voorkeurshouding nuanceerde, maar ook dat is meegenomen.
Bastiaan had heel snel na zijn geboorte last van verschrikkelijke krampen, en ook ik heb alles geprobeerd (alle soort flessen, alle houdingen, weet ik t wat) en inderdaad, een speentje helpt wel degelijk om je kindje tussen de krampen door te kalmeren! Bastiaan huilde soms hele dagen van de krampen, maar met zijn speentje kalmeerde hij wel sneller als het over ging…
En ik zou ook de optie inbakeren eens proberen…want zoals het nu gaat is natuurlijk niet de bedoeling…