Hoi,
ik ben in januari 2005 gestopt met de pil. Zoals waarschijnlijk al duidelijk is door de vraag, ben ik nog niet zwanger.
We zijn wel sinds maart dit jaar in de mmm. Alle cyclusonderzoeken, zaadonderzoeken, hormonen, bloed, HSG etc onderzoeken gehad. Het enige wat daar uit komt is dat een deel van mijn vriends zaadcellen wat misvormd zijn, maar omdat hij zoveel zaadcellen aan maakt, maakt dat niet uit volgens de gyn.
Oftewel volgens de gyn is er niets wat ons in de weg staat om zwanger te worden en toch ben ik het niet…
Nu vraag ik me af hoeveel vrouwen hier op de site zijn die ook “gezond verklaard” zijn en ook zonder duidelijke reden zog niet zwanger zijn geworden.
Als ik in februari nog niet zwanger ben, moeten we weer naar de gyn en gaan we het hebben over eventuele medische ingrepen. De gyn denkt alleen dat de kans op zwanger worden groter is, als we het zelf proberen. Dat is dus ook een vraagstuk waar we nog niet uit zijn…
Angelbaby, hier nog zo eentje.
Het hele circus doorlopen, alles is goed. Heb 1 eileider die afgesloten is, maar dat moet een natuurlijke zwangerschap niet in de weg staan.
Mannetje is ook ok.
We zijn 'onbegrepen onvruchtbaar". Ze kunnen er niks mee.
We hebben 3 IUI’s ondergaan, en zitten nu in de wachtweken van onze 1ste IVF poging. Had serieus nooit gedacht dat het zover zou komen.
Ben wel een aantal kilo’s te zwaar, maar dat hangt vaak samen met een onregelmatige cyclus en bij de IVF het aanprikken van de eierstokken enzo, maar ook dat is bij mij allemaal prima bella.
Heel vervelend, want het geeft een extra frustratie dat je niet weet waar het aan te wijden valt.
De meeste meiden hier hebben een vorm van endo, PCO of wat ook. Uiteraard ook zwaar beroerd als je daar mee geconfronteerd wordt, maar je weet dan tenminste wel welke factoren meespelen.
Tja, we kunnen toch met zun allen niets anders doen als volhouden en hoop houden.
Succes
Met medische ingrepen bedoel je: IUI/IVF e.d?
Groetjes Pebble
Hoi Pebble
Dat bedoel ik daar inderdaad mee. Hoe en wat hebben we het allemaal nog niet over gehad.
Vind het echt frustrerend worden. Het klinkt stom, maar als het nou zo was dat ik bijv. te weinig hormonen aanmaak, dan kan je echt iets gaan doen, dan kunnen ze je daar medicijnen voor geven. Of als je een erge lang cyclus hebt, dan krijg je medicijnen om die te verkorten etc. Als er “niets” met je aan de hand is, kan je ook niets doen, om de kans groter te maken.
Heb dan zo het idee, dat we maar een beetje verder sukkelen…
Daar komt bij dat ik een vorm van reuma heb (ziekte van Bechterew) en in het eerst jaar zei iedereen steeds, dat ik na de eisprong geen medicijnen mag gebruiken. Dus ook echt 14 maanden niet gedaan, wat dus meteen in het begin er al voor zorgde dat ik 3 maanden thuis heb gezeten (!!!) omdat ik dus heftige ontstekingen had gekregen en dus tot ik ongesteld werd, niets mocht gebruiken. Dat heeft toen dus nog 3 maanden gekost, voordat alles weer onder controile was…
Nu bleek afgelopen april, toen ik er nadrukkelijk weer naar gevraagd heb of ze het op wilden zoeken, dat die medicijnen pas niet meer mogen in je laatste 3 maanden van je zwangerschap! Al die maanden dus voor niets pijn gehad en dat is toch iets wat wel invloed heeft op je klusweken. Heb ook echt het idee, dat we daardoor maanden zijn verloren.
Hallo,
spijtig dat je tot op heden ook nog niet zwanger bent.
Ikzelf ben wel 2x zwanger geweest maar was na 2 jaar,
nu zijn we na de laatste zwnagerschap ook al weer 2 jaar verder, en hebben het hele onderzoekscurcuit doorlopen.
Er staat nu nog 1 onderzoek gepland de HSG daarna zullen we einduitslag horen.,
tot op heden vindt het zkh nog dat er niks gevonden is wat een evt zwangerschap in de weg zouw moeten staan.
Ik heb wel endo maar in een dusdanig kkleine mate dat de gyn zegt dit kan geen kwaad. Meningen van artsen op het net zijn er over verdeeld,maar dat terzeide.
Ik wil jou iig succes wensen met zwanger raken, moge dat het toch spoedig mag zijn…
Hey Angelbaby,
Here same story. Februari/Maart 2005 gestopt met de pil en nog steeds niet zwanger. Wel heb ik twee vruchten verloren, maar daar gaat de gyn niet vanuit omdat hij het a) niet gezien heeft en b) zwangerschapstest negatief was (maar dat was het bij mijn moeder ook toen ze van mij zwnager was…).
Allerlei onderzoeken gehad (zie onderschrift) en wat er vooralsnog slechts uitkomt is:
Dat we allebei iets verminderd vruchtbaar zijn. Hubbie heeft iets minder dan de richtlijn qua zaad, maar niet zo dat ik niet zwanger zou kunnen raken. Als ik gewoon vruchtbaar zou zijn, zou er niets aan de hand geweest zijn. Maar ik ben ook licht verminderd vruchtbaar => luteale fase van 10 dagen. Maar ook dat zou geen problemen moeten geven.
We gaan volgende week op vakantie en als ik niet zwanger terugkom (de gyn gaf als opdracht om met inhoud terug te komen! 
) dan gaat hij een kunstmatige samenlevingstest doen. Als daar niet uitkomt wordt ik “geboost”. Ofwel, ik ga dan iets van clomid krijgen.
Wel verwarrend vind ik als ze niet echt een duidelijke oorzaak kunnen vinden!
PB me anders als je per mail/msn hierover wil praten/up-to-date blijven.
Liefs Do
Angelbaby, ik begrijp echt je frustratie. W.b die medicatie, echt ships dat je idd zoveel tijd pijn hebt gehad zonder reden.
Als ik in die 2.5 jaar die ik nu naar het zieknhuis loop, 1 ding heb geleerd, is niet zomaar genoegen te nemen met wat men zegt.
Uiteraard ben ik geen expert, maar soms moet je doorvragen en erop staan dat ze bepaalde dingen voor je uitzoeken.
Heb je ook een samenlevingstest gehad? Misschien zit er een probleem in het matchen?
Ik geloof dat 80% van de zwangerschappen die fout gaan met de innesteling te maken hebben…en daar kunnen we met zun allen nou weinig/niks tegen doen.
Dominique: hele fijne vakantie
Hi Angelbaby…
hier nog 1…
begin 2004 gingen wij ervoor. Na anderhalf jaar kwamen we bij de gyn. terecht omdat ik een heel onregelmatige cyclus had. Heb clomid gekregen om dat onder controle te krijgen. Zaad onderzocht was ok, HSG ok, samenlevingstest ok, kijkoperatie ok. Nou echt irritant zeg. Had misschien ook liever gehad dat ze een aanwijzing hadden kunnen vinden waardoor het niet zou lukken maar dat ze zeiden van: dat staat jullie in de weg en dat gaan we daaraan doen.
Dus ik snap je frustraties maar al te goed.
Nu hebben we 2 IUI pogingen erop zitten waarna ik na alletwee cystes heb gekregen door de puregon. Dus telkens weer afwachten totdat ze weg zijn.
Afgelopen week een gesprek met de gyn gehad en die vindt het nu allemaal ook te lang duren. We mochten ons inschrijven voor IVF. Ik hoop dat dat dan gaat lukken !!! het is wel het einde van de rit… maar toch heb ik daar veel meer vertrouwen in als de IUI bij ons.
Echt ontzettend balen zeg van die medicijnen die je niet mocht gebruiken waardoor je zo’n pijn hebt gehad terwijl het eigenlijk toch wel mocht.
Hoop voor jou dat je het hele IUI/IVF circus niet nodig gaat hebben en dat je voor feb. gewoon een mooie positieve test in handen hebt!
Veel succes!
Groetjes,
Dincy
Hoi, ik ben Wilma, wordt 5 december a.s. 32 jaar, mijn vriend waarmee ik in juni 2007 ga trouwen, is 35 jaar. Sinds augustus 2005 zijn wij serieus al bezig om te proberen zwanger te raken.
We hebben beiden nog geen kinderen, en zijn stapelgek met kinderen.
Het gekke is, ik slik al zeker 9 jaar geen anticonceptiepil, en heb voorheen met mijn ex-partner nooit echt geprobeerd zwanger te raken.
In de 8 jaar zonder anticonceptie heb ik met mijn ex gewoon gemeenschap gehad, zoals het uitkwam, de laatste paar jaar was de gemeenschap niet vaak meer, 1 keer per 2 maanden of zo.
Zwanger worden is dan niet makkelijk, maar toch had ik toen al in mijn hoofd dat er wel iets mis kon zijn, maar wist niet bij mij of mijn ex.
Mijn ex wilde er niks van weten verder.
Nu met mijn huidige partner en toekomstige echtgenoot, willen we allebei graag een kindje. En we doen het al 15 maanden lang, we hebben heel lang elke dag gedaan, maar niks.
Sinds een maand of 3 doen we het om de andere dag, omdat we gehoord hebben dat de kwaliteit van het sperma dan beter is.
We hebben een vruchtbaarheidsonderzoek gehad in het AZM, dat wees uit dat de kwaliteit van het sperma goed was, mijn eisprong zou goed moeten zijn, het slijm moet ook goed zijn.
Ze hadden in februari 2006 een kijkoperatie willen doen, omdat ik 3 jaar geleden ook een kijkoperatie heb gehad i.v.m. blindedarm.
Maar omdat ik toevallig in februari zwanger ben geweest, maar dit was ook een miskraam, en in maart 2006 weer meteen een miskraam.
Ik had HCG in het bloed, dat heeft zeker 2 maanden geduurd voordat het weer verdwenen was. Kijkoperatie niet doorgegaan, want ik was zwanger geweest, dus het kon gewoon.
2 maanden lang mijn cyclus gigantisch ontregeld, daarna weer redelijk geworden. Maar merk dan mijn menstruaties de ene maand na 28 of 29 dagen, en een andere maand 31 of 32 dagen.
Dat heb ik voorheen nooit gehad, was altijd regelmatig op de 28e of 29e dag. Maar ik heb alles genoteerd in mijn agenda vanaf vorige jaar 2005, en zie duidelijk dat het patroon is veranderd.
Er gebeuren ook dingen die ik niet kan verklaren, soms krijg ik een week voordat ik ongesteld moet worden een heel lichte bloeding, alleen op wc-papier lichtroze zichtbaar. Paar dagen last van, en daarna is het weg, en een paar dagen later wordt ik ongesteld.
We zijn het laatste in juli 2006 in het AZM geweest, alle onderzoeken doorgesproken, zelfs onderzoek gehad naar miskraam, allebei, maar alles is normaal volgens hun.
We zouden het tot januari 2007 zelf maar eens moeten proberen, dan nog niet zwanger, dan moeten we een nieuwe afspraak maken en wordt er verder gekeken.
Ik vind dat de kijkoperatie in februari 2006 had moeten doorgaan, want ik heb mijn twijfels, ik ben bang dat er wel iets mis is met mij.
Ik denk dat mijn slijm te zuur is, zodat zaadcellen het niet redden, maar ik denk ook weleens dat mijn eisprong niet oke is, of dat er ergens in mijn eileiders iets is wat een zwangerschap tegenhoudt, of zelfs een miskraam veroorzaakt.
Ik ben bang dat het nooit lukt, ik ben bijna 32 jaar, moet aan mijn 1e kindje beginnen, straks ben ik nog te oud, de kwaliteit van de eicellen worden alleen slechter.
Ik ben bang om kinderloos te blijven, we zouden het vreselijk vinden.
Mijn vriend rookt en drinkt niet, heeft wel wat overgewicht, en ik zelf drink niet, mag 5 kg bij mij af, en ik rook. Mijn vriend is met mijn roken niet blij. Ik heb me wel beperkt met roken, max. 12 sigaretten per dag.
Heb een pakje per dag gerookt, maar doe dit al anderhalf jaar met max. 12 sigaretten. Ik wil stoppen zodra ik zwanger ben, ik voel dat ik er dan de moed voor heb, nu lukt het me niet als het elke maand weer niks is.
En dan nog de stress…
Wat denken jullie van mijn verhaal. Ik vraag me af of ik wel zwanger raak als ik stop met roken. Ben in maart 2006 3 weken gestopt met roken, maar ben weer begonnen. Ik voelde me niet goed, had net een miskraam gehad, en ik had het erg zwaar toen.
De stress gierde door mijn lichaam, en ik ben weer gaan roken, weliswaar max. 12 sigaretten per dag. In het begin rookte ik 4 sigaretten per dag, maar dat is toch weer 10 tot 12 geworden.
Ik gebruik foliumzuur, en eet gevarieerd sinds 6 weken terug, want ik wil een paar kg kwijt. Ik weeg nu 76, 170 lang, wil graag naar 70-71 kg.
Kan overgewicht bij mijn vriend ook een oorzaak zijn, net als roken??
groetjes Wilma
hi wilma
wat vervelend dat het niet lukt. In veel gevallen is het niet met zekerheid te zeggen wat precies die reden is, en eenmaal in de MMM zullen de artsen door steeds weer een stapje verder te zoeken, steeds meer dingen kunnen uitsluiten. Bij mannen is dit sneller gedaan dan bij vrouwen, en het zou kunnen dat ze een laparoscopisch onderzoek bij je gaan doen of eenHCG om te kijken of je eileiders niet geblokkeerd zijn of iets dergelijks. In veel gevallen zal er nooit een duidelijke aanleiding zijn voor (verminderde) vruchtbaarheid, en zul je moeten kiezen voor IUI/IVF trajecten, hopen dat dit werkt.
wat betreft zowel overgewicht als roken is in ieder geval duidelijk dat het je vruchtbaarheid kan verminderen, maar met hoeveel procent en of het bij iedereen hetzelfde is zal niemand je kunnen vertellen. Wat wel duidelijk is gebleken uit recentelijk onderzoek is dat vrouwen die roken gemiddeld 2 IVF cycli meer nodig hebben om zwanger te worden, dus dat zou een goeie zet kunnen zijn, op alle fronten, om je vruchtbaarheid te verhogen om daar misschien toch mee te stoppen.
Uiteindelijk wil je alles wat je wel kunt beinvloeden inzetten om je kansen te vergroten lijkt me, al heb je daar nog steeds geen garantie mee. Succes in het proces!
Hi Corinne,
Bedankt voor je reactie. Uiteraard denk ik er ook aan of het beter zou zijn te stoppen met roken.
Natuurlijk zijn er geen garanties, maar als ik het niet probeer kan ik mijn vruchtbaarheid in elk geval ook niet verder beinvloeden.
We proberen vanalles, allerlei standjes wat een zwangerschap kan bevorderen. Weet jij of er nog medicijnen zijn of bepaalde vitaminentabletten die ook de vruchtbaarheid kunnen verhogen / verbeteren??
Ik wil toch proberen om binnenkort weer te stoppen met roken. Ik weet ook dat het beter is, voor mezelf en zeker voor het ongeboren kindje.
En het kan de vruchtbaarheid verhogen.
Ik wil het na de feestdagen gaan proberen. Hoop dat het lukt, mijn partner zal me zeker steunen hierin, want hij vindt het maar niks dat ik gewoon blijf roken.
Groetjes Wilma
Hoi meiden.
ik ben alweer een tijd niet op het forum geweest, en jullie rubriek viel me op. Wij zijn nu 2.5jr bezig zwanger te worden. En net als bij jullie, is alles tot nu toe goed bevonden door de gynaecoloog: sperma, hormonen, regelmatige cyclus, HSG en nu heb ik pas geleden nog een kijkoperatie gehad. Ik heb een jaar geleden wel eens een positieve test gehad, alleen al na een week overtijd dus een vroege miskraam. Ik snap jullie frustratie dus heel goed. Je denkt toch stiekem; als ze iets vinden kunnen we daar tenminste mee aan de slag. Gelukkig hebben wij binnenkort wel weer een gesprek met de gynaecoloog om snel te gaan starten met IUI.
Succes jullie allemaal… :-*
margje
Hoi Maria77,
als uit alle voorgaande testen niets is gebleken, waarom hebben ze dan toch een kijkoperatie gedaan? Hoort dat ook bij de lange rij die ze doen om alles uit te sluiten, voordat ze daadwerkelijk ergens mee gaan beginnen?
hall o
vandaag heb ik na een OFO alle onderzoeken gehad te hebben alle uitslagen gekregen
bij mij en bij mijn andre geen afwijkingen gevonden ( zie evt mijn link ondertekst voor gynbezoeken)
wij moetne nu half jaar wachten en dan ms iui starten
dus geen oorzaak, naast de endo maar in het umcg houden ze stug vol dat dait geen oorzaak kan zijn.
k zal eens lezen in dit topic even want reageer zomaar.
Hoi allemaal,
Heel herkenbaar, gezond verklaard zijn en toch niet zwanger worden, al vijf jaar niet! Was er maar wat, dan was dat op te lossen is mijn (veel te) simpele redenatie.
Eerst in het UMC Utrecht een aantal jaar geleden alle onderzoeken gedaan incl. kijkoperatie. Daarna ‘niets aan de hand’ en weer een half jaar zelf gaan proberen. In 2004 toch met IUI begonnen, in totaal 5 keer, waarvan 1x een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Er moest een eileider weggehaald worden.
Toen maar eens even een tijdje uit de mmm gestapt en het wat meer alternatieve circuit opgezocht, een kinesiologe. Dat heeft in ieder geval geholpen om het in mijn hoofd rustig te krijgen en het los te kunnen laten. Ik werd zowaar een aantal maanden later spontaan zwanger (zomer 2005). Maar helaas na 6 weken ongesteld, dus van erg korte duur.
Het goede nieuws was: we kunnen het wel!! Dus bewijs om de mmm niet opnieuw in te gaan.
Weer een jaar later (2006) en geen succes, toen naar een voetreflexologe die bekend staat om goede en onverwachte resultaten. Nooi bij mij mooi niet. Naar ander ziekenhuis (VU A’dam) en opnieuw alle onderzoeken gedaan (behalve kijkoperatie).
We zijn nu begonnen aan een IUI-traject, maar dan met hormoonstimulatie (Menopur en Pregnyl). Bij de eerste IUI werden we uitvoerig gewaarschuwd, er waren namelijk 3 goede follikels en 5 mln goede zaadcellen, kans op meerling!
Ik zou zeggen, kom maar door, ook met meer. Grote grote teleurstelling toen ik toch ongesteld werd. Wat kun je nu nog meer doen om succes te bevorderen??
Het is gewoon niet eerlijk. Ik ben inmiddels 34 jaar en al jaren lang wordt iedereen om me heen zwanger. Kon ik altijd best goed tegen, een ander wordt immers niet zwanger om jou te pesten! Ieder zijn eigen geluk en soms pech, dit is mijn pech.
Ik merk dat ik nu veel meer moeite heb met blij zijn voor anderen, zeker als ze zonder ziekenhuis moeite snel zwanger worden. Er zijn ook bijna geen vriendinnen meer die geen kinderen hebben. Ik heb nog een (1) allerbeste vriendin die niet zwanger is, maar inmiddels wel de kinderwens heeft, dus moet me erop instellen dat ook zij binnenkort met heuglijk nieuws komt.
Het valt me allemaal zwaar, zwaarder dan in 2004. Komt misschien ook door de hormonen, je zou er nog depressief van worden?! 
De tweede ronde IUI is net afgeblazen, omdat ik veel te veel follikels had (6) en allemaal ‘op links’ daar waar mijn eileider nog wel zit.
Ben nu sinds kort in behandeling bij acupuncturiste, Yuhsin Stoop-Chung uit Utrecht, die gespecialiseerd is in fertiliteit. Ook zij staat bekend om goede resultaten. Ga eerst met haar verder voordat ik de volgende IUI ga starten. Hopelijk kan zij helpen de omstandigheden nog beter te maken zodat we eindelijk eens succes hebben.
:vlinder:
groetjes
Barbara
Hallo Angelbaby,
Misschien herinner je mij nog, ik zat samen met jou in het jan2005-stoppers clubje. Ik ben er uit gestapt om er iets minder mee bezig te zijn. Maar dat heeft bij mij nog niet geleid tot een zwangerschap. Sterker nog er is nog steeds niets gevonden. Alle oriënterende onderzoeken bij een gyn zijn geweest. In sept HSG gehad en tot jan zijn we naar huis gestuud om het zelf weer te proberen. Alle hoop op goed resultaat; maar tot nu toe noppes… Om moedeloos van te worden 
Ik leef erg met je mee en natuurlijk ook met alle anderen die hier in hetzelfde schuitje zitten. Het is goed om af en toe te lezen dat je niet alleen bent, al lijkt dat als je om je heen alle zwangere buiken ziet soms wel zo. Iedereen veel succes!
Groet Engel
Ook ik sluit me aan bij jullie. We zijn bezig vanaf april 2005 en helaas tot op heden nog steeds niet zwanger.
In maart dit jaar zijn we naar de gyn. geweest en die heeft een aantal onderzoeken gedaan ( bloedtest, hormoontest, samenlevingstest, hsg onderzoek, baarmoederecho) en hier kwam helemaal niets uit. Er zou ons niets in de weg staan om zwanger te worden. Na het HSG onderzoek in juni mochten we het weer een half jaar zelf proberen omdat het nog wel eens wil gebeuren dat je dan binnen een half jaar zwanger bent omdat alles is doorgespoeld. Nou, helaas ben ik dus daar niet een van en nog steeds niets dus. Alles gedaan om het te bevorderen en geen moment te missen, templijst, ovulatietesten, vitamines, goed eten noem maar op maar het mag ook bij mij niet baten.
Ik gebruik nu de persona zodat ik precies kan zien in welke periode ik mijn eisprong krijg zodat we ook die niet missen.
In januari mogen we weer terugkomen als we dan niet zwanger zijn en eerlijk gezegd reken ik er al op dat ik dan ook daadwerkelijk een afspraak moet maken. Dan gaan we bespreken wat de volgende stappen zullen zijn.
Net als jullie word ik er vaak heel moedeloos van, die hoop en dan weer de wanhoop. Iedereen om me heen wordt zwanger en meestal binnen een paar maandjes en dan vragen ze weer wanneer ik nou eens ga beginnen. Ze moesten eens weten dat we al anderhalf jaar bezig zijn!!! Maar dat ga ik ze niet aan hun neus hangen, ik wil geen zogenaamde goedbedoelde adviezen, medelijden of vragen waar ik toch geen antwoord op kan geven.
We zijn begonnnen dat ik 29 was en ik ben nu 31 inmiddels en heb de hoop eigenlijk al een beetje opgegeven dat ik voor mijn 32e nog een kindje ga krijgen.
Ook ben ik nog nooit over tijd geweest en heb nog nooit een zwangerschapstest hoeven te doen. Ben nog nooit zwanger geweest en weet dus ook niet of ik het dus wel kan worden dat is nog het frusterende van alles.
Ha Meiden
Bij ons was er ook niets te vinden waarom het niet wilde lukken. Na 3 jaar en6 iui is kwamen we uiteindelijk in aanmerking voor ivf en ja dat lukte wel Stijn is nu alweer bijna 1 en ja we willen voor nummer 2 gaan ben benieuwd hoe lang dit gaat duren…
Bij ivf hoorden we bij de meest kansvolle omdat er geen oorzaak gevonden was.
Ik hoop voor jullie allemaal dat het niet zover hoeft te komen en jullie alsnog zwanger raken…
want als het zo ver is vergeet je alle ellende waar je nu in zit neem dat maar van mij aan!! Ik duim voor jullie!!
Tans
Hoi meiden,
Heb jullie verhalen zitten lezen; veeeel herkenning.
Wij hebben in '99 (ik was 31) de pil overboord gegooid
en waren vol verwachting…
maar niet IN verwachting, helaas.
Nu ben ik DES-dochter dus had me al schrap gezet voor teleurstelling
op het zwangerschapsfront, maar toch…
Vele onderzoeken volgden, zowel man als ik,
man was iets verminderd vruchtbaar
maar zou geen probleem moeten zijn.
Bij mij werd niks aanwijsbaars gevonden,
behalve de afwijkende cellen in de baarmoedemond
die zo kenmerkend zijn voor DES.
We mochten kiezen: IUI of meteen IVF.
Ik wilde IUI wel overslaan; zag op tegen 6 x een teleurstelling.
Uiteindelijk is de derde IVF aangeslagen; zwanger van een 2-ling !
Een vruchtje strierf helaas bij 8 weken, en ik kwam in het ziekenhuis terecht ivm ernstig geval van overstimulatie.
Maar ik herstelde (langzaam), en het andere vruchtje
werd een prachtdochter, ze is nu 14 mnd.
We zijn overgelukkig: na 6 (!!) jaar een kindje …
Inmiddels ben ik 38,5 en begonnen aan de hormonen
voor een cryo-terugplaatsing
(bij laatste IVF waren er 4 “goede” embryo’s over;
die zijn ingevroren en gaan straks ontdooid worden)
Ik vind het opnieuw heel spannend,
maar merk dat ik er wel rustiger in sta, nu.
(Tijdens IVF pogingen liep spanning/stress soms heel hoog op
heb ook nog burn out gekregen- in combi met werkstress)
Nou, het was een lang verhaal,
weet dat jullie niet alleen staan
en dat wonderen soms de wereld nog niet uit zijn.
Ik hoop op een vruchtbaar 2007 voor ons allen
Sukses !
Maaike
vrienden van ons waren ook onbegrepen onvruchtbaar.
totdat in de ivf bleek dat er iets niet goed was met de deling die optrad na de bevruchting…veel onzekerheid en angst…
3e ivf…2 prachtige dochters :inlove:
houd moed :hug: :-*
Hoi dames, jeempie. Herkenbaaar!
Hier sinds maart 2005 bezig en vanochtend een zeer verhelderende sessie gehad in het vruchtbaarheidscentrum van het AMC Amsterdam.
Onze statistische kansen liggen momenteel te hoog voor behandeling, gezien dat er bij mij geen obstructies zijn en zaad hubbie ok is (zoals in andere ziekenhuis was getest een jaar terug).
Samenlevingstest is, uit onderzoek onder 7000 stellen, niet bepalend gebleken voor wel/niet vruchtbaarheid. Dat gaan we dus (nog) niet doen.
IUI (zaad getimed in eileider brengen) en IVF (bevrucht ei terug zetten) zouden wij pas in augustus over mogen nadenken. Die slagingspercentages liggen globaal onder de 30% per keer, zelfs 25 bij IUI. Met de resultaten van mijn cyclus-metingen van de afgelopen 14 maanden en een bevruchting na 18 maanden (helaas miskraam) vallen wij binnen de statistieken dat het vanzelf een keer moet lukken. Ze geven ons 44% kans tot augustus.
Ze hebben verder duidelijk aangegeven dat de Persona en Clear Blue stickjes weg moeten. Stellen die dat gebruiken zitten vaak in klusperiodes net verkeerd, waardoor het eerder tegen dan meewerkt. Zo he! De zaadlozing die tot bevruchting leidt zit vaak al verder voor een eisprong dan gedacht wordt. 3 dagen ervoor tót ei zijn de cruciale. Gezien dat mijn ei altijd tussen dag 14-19 komt en mijn ongi 11-13 dagen daarna, hebben we het volgende recept meegekregen:
Vrijen op dag 9-11-13-15-17!!! Wat we daarvoor en daarna doen, mogen we zelf beslissen. 
Nog een opvallend feit: hij zegt dat een cycluslengte die maandelijks verschilt, zoals die van mij, heel normaal is en absoluut geen indicatie is voor onvruchtbaarheid.
Ook interessant wellicht: een ei die springt is daarvoor al 3 maanden bezig met zich klaar maken. Dus ‘slechte dingen’ langer dan 3 maanden voor bevruchting hebben geen invloed op de kwaliteit van een vrucht (dit ivm mijn miskraam vragen).
Ook is een wijntje drinken (voor of na mijn ei) absoluut niet erg, zij het met mate. Zijn vrouw heeft tijdens de zwangerschap ook af en toe een glaasje gehad. Enfin, hiermee blijf ik altijd voorzichtig. Maar ik kijk wel uit naar gewoon weer leven, met vriendinnen op stap en niet meer op de milimeter mijn cyclus bijhouden.
Verder blijf ik actief bij de osteopaat, zij heeft 3 vriendinnen van ons geholpen (die net als wij zonder medische reden al 2 jaar bezig waren) en helpt ons ook goed. Zij zorgt ervoor dat de bewegelijkheid van je baarmoeder vrij baan heeft, dat kan wel eens vast komen te zitten namelijk (door darmklachten, blaasontstekingen en vooral antibiotica). Tijdens je cyclus staat de baarmoeder voor eisprong aan ene kant en tot je menstruatie, dan aan andere kant, hierbij rekt het de eileiders al dan niet op. Als dit niet vanzelf in goede banen gaat, loop je risico dat de baarmoeder na je eisprong zo scheef staat dat een eventueel bevrucht eitje niet op tijd in de baarmoeder komt om te nestelen (omdat hij een te lange of juist gekronkelde weg moet afleggen).
Hoop theorien, maar wie weet heeft een van jullie er wat aan! Ik voel me stukken beter na vandaag ieder geval.
Ohja Angel baby, mijn man heeft ook Bechterew. Hoe gaat dat nu met jou?
Veel liefs & grtjs, -M