Jawel,zij geloven dat je in het paradijs komt als je dat leven leidt (dat paradijs zou komen na armageddon,dan vergaat de wereld dus).
Ik geloof dat niet :shifty:
En al zou dat paradijs er komen…wat ik gelezen en geleerd heb in de bijbel is dat God in je hart kan kijken,dat hij wéét of je een goed mens bent…ik leef met de maatstaf dat ik dát wil zijn,een goed mens die een ‘‘normaal’’ leven leidt en ‘‘juiste’’ keuzes maakt naar eer en geweten.
Ik heb dan ook de kapsones…ook naar mijn ouders toe :oops: om te zeggen dat ik zeker weet dat ik een ‘netter’’ leven leidt dan sommige mensen die daar zitten bij hun in de zaal.
Er zijn echt veel mensen die écht de regels van de bijbel naleven,maar er zijn ook genoeg sneaky’s die daar ‘‘heilig’’ zitten te zijn en ondertussen dingen doen die volgens hun geloof niet door de beugel kan…en dáár kan ik niet goed tegen…
Schijnheiligheid :shifty:
Maar mijn ouders zeggen dan op hun beurt en terecht dat zij daar zitten en het geloof volgen voor hen zelf…en niet voor de mensen die daar zitten…en dat die mensen dus vanzelf ‘‘door de mand vallen’’ als zij zich moeten verantwoorden aan Jehovah.
Dát is wat zij geloven.
Ik vind het knap…
Ik kan het niet :shifty:
En mijn ouders hopen dat zij hun kinderen terug zien in het Paradijs,maar laten dat idd zoals zij geloven aan God over.
Ik ben vanaf mijn 16de bij mijn oma gaan wonen. Mijn oma was JG (mag ik dat afkorten??). Mijn oma liet me vrij in wat ik wilde. Ben 1 keer mee geweest naar de zondag dienst en als er mensen kwamen gewoon egzellig mee gepraat. Heb hele goede herinneringen ervan.
Mijn oma is 10 dagen na de geboorte van denzel overleden was heel zwaar ,maar heb bij het overlijden alle vrije hand gekregen van de familie. Zodat oma alles naar haar wens is vergaan. Mensen bij het strefbed constant van JG. Ze zijn zeer zorgzaam vor hun mensen.
Rauw dienst in de zaal bij de JG. Hele stoet naard e begraaf plaats en noem maar op. Nu nog als ze aan de deur komen weten ze dat ik grada’s kleindochter ben.
Renzosmam, jouw ouders klinken als hele fijne mensen :thumbup:
Ook ik heb in mijn omgeving nare dingen gezien, niet alleen bij Jehova’s Getuigen, maar net zo goed in de (streng christelijke) kerk waarin ikzelf ben opgegroeid, en ook in de familie van mijn (joodse) man. Te veel mensen doen hele rare dingen uit naam van hun geloof.
Als ik jouw verhaal lees ben ik echt blij dat die kant er dus ook is!! :thumbup: :thumbup:
Zelf ben ik wel gelovig, maar niet meer op de manier van mijn ouders. Ik geloof zeker in God, probeer zo te leven zoals ik denk dat Hij dat wil, en zoals het goed is voor mij en mijn medemensen. In ieder geloof zitten goede en leerzame dingen vind ik.
Mijn ouders zijn niet echt blij dat ik niet meer naar de kerk ga, maar ook zij respecteren mijn keuze. Dat is toch wel een fijn gevoel vind ik.
@Jarreau wrote:
Ik ben vanaf mijn 16de bij mijn oma gaan wonen. Mijn oma was JG (mag ik dat afkorten??). Mijn oma liet me vrij in wat ik wilde. Ben 1 keer mee geweest naar de zondag dienst en als er mensen kwamen gewoon egzellig mee gepraat. Heb hele goede herinneringen ervan.
Mijn oma is 10 dagen na de geboorte van denzel overleden was heel zwaar ,maar heb bij het overlijden alle vrije hand gekregen van de familie. Zodat oma alles naar haar wens is vergaan. Mensen bij het strefbed constant van JG. Ze zijn zeer zorgzaam vor hun mensen.
Rauw dienst in de zaal bij de JG. Hele stoet naard e begraaf plaats en noem maar op. Nu nog als ze aan de deur komen weten ze dat ik grada’s kleindochter ben.
Wat leuk om dit te weten Corina!
Waar zo een topic al niet goed voor is.
Ja…JGer zeggen ze zelf onderling ook wel
Klinkt als een lieve Oma…en idd ze zijn een erg betrokken gemeenschap…’‘ze’’ zijn soms naar mijn mening te streng naar mensen die zich afkeren van het geloof,maar ik moet zéker toegeven dat als je bij hun gemeenschap hoort en je er goed bij voelt ze zéér betrokken zijn en voor elkaar klaar staan,ik kan niet anders zeggen.
Hanneke idd zoals ik al zei…iedereen kan een verhaal vertellen over een JG die iets te fanatiek is…die gewoon ronduit TÉ zijn…
Maar in ieder geloof lopen die wel rond.
Dit topic is de andere kant van het verhaal…het zijn ook maar gewoon (onvolmaakte) mensen.
Mijn ouders hebben gewoon net als andere ouders ook hun fouten gemaakt,daar heeft dat geloof niets mee te maken…het is een aparte manier van opgroeien maar moet zeggen dat ik er niet veel slechter van geworden ben,eerder integendeel denk ik :think: :shifty:
Wij hebben ook vrienden die JG zijn en ik moet zeggen het zijn fantastische mensen om mee om te gaan.
Wij respecteren hun keuzes en zij de onze.
Het zijn mensen die voor je door het vuur gaan.
Toen onze oudste zoon net geboren was raakte mijn vriendin zwanger van haar 1ste kindje en ze had een bepaalde Rhesusfaktor waardoor het kindje mischien na de bevalling gespoelt moet worden met ander bloed.
Ik heb haar toen gevraagd wat ze zouden doen en inderdaad dit zou niet gebeuren.
Maar wat dan als het kindje anders komt te overlijden? Ja dat was dan inderdaad de keuze van god.
Ik heb het daar heel moeilijk mee gehad.
Het is n.l. hun keuze en hun overtuiging dus ja wie ben ik om daar moeilijk over te doen.
Gelukkig is alles goed gekomen, maar volgens mij had ik daar echt niet mee om kunnen gaan als het wel anders was gelopen.
Dat is dus ook mijn grootste zorg w.b. het JG geloof.
Sas, wou nog even zeggen dat ik het heel mooi vind dat je zo openhartig hier wil vertellen. Er zijn zoveel mensen met vragen over dit geloof en op deze manier krijgen ze duidelijkheid en is het ook allemaal beter te begrijpen.
Ik vind het wel leuk…er zijn namelijk altijd meerdere kanten aan alles ook aan dit geloof en soms wordt dan alleen de negatieve kant belicht die er ook heus is hoor,maar vond de vraag van de TS erg lief…
Ik vind het leuk dat er mensen zo mee om kunnen gaan,dat heb ik als kind ook altijd erg fijn gevonden als mensen er iets van wisten want dan kom je als kind ook niet in een ‘‘ongemakkelijk’’ gevoel.
Het is en blijft ‘‘apart’’ als je zo een levenwijze hebt…
Bloed is idd. een ‘‘minpunt’’…
Door mijn opvoeding heb ik er persoonlijk moeite mee.
Maar met mijn man al vroeg besloten dat wij idd de kinderen er niet mee op zouden zadelen.
Mijn man heeft dezelfde boedgroep als ik…zijn bloed zou ik wel willen.
Maar ik heb hem beloofd dat als er ooit een situatie zou zijjn waarin hij de beslissing moet maken over mij,hij die keus zelf moet maken…ik zou er zelf zo lang als kan mee wachten :shifty: maar dat komt idd puur en alleen door gevoel.
In hun geloofsovertuiging is dat een helder feit…
Een heel moeilijk feit.
Maar wat ik ermee in mijn omgeving heb gezien is het altijd goed afgelopen…altijd met een sisser en zónder bloed,mazzel?
Ik weet het niet…
Ze zeggen dat de dokters met JGers al meer secuur te werk gaan omdat ze geen bloed willen,maar er zijn ook dokters en ZH die het weigeren te opereren zonder bloed of kúnnen toedienden van bloed.
Als je niet die levensovertuiging hebt als een Jger is het moeilijk te begrijpen…
Ik ben blij te weten dat er nu vele manieren zijn om de bloedwaarde op te kriken zonder bloedtransfusies.
Er ligt nu een kennis van mij die JGer is in het ZH…zij had na de bevalling een placenta die niet los liet…ze hebben eraan getrokken en zij is bloed verloren tot 1,7 :shock:
Ze heeft kantje boord gelegen,meerdere keren de afgelopen dagen…
Dan krijg ik het hondbenauwd…
Ze ligt nu op zaal,zonder transfusies heeft ze het geredt…pfffff…ik kan naar eer en geweten zeggen dat ik niet zou weten of ik hetzelfde zou kunnen…
Zij noemen dat idd vetrouwen op God…
Maar het is een héle dubbele ‘‘regel’’ in dat geloof idd. :shifty:
Het blijft inderdaad een moelijk beslissing als je geen bloed wilt en die is denk ik heel moeilijk te begrijpen als je niet JG bent.
wat schrijf je hier heel mooi over hoe jij er over denkt en hhoe het erbij jouw aan toe gaat/ging.
en natuurlijk is het voor ouders denk ik heel moeilijk om te ervaren dat je kinderen niet verder gaan met de geloofovertuiging die je zelf hebt ik dnk dat het niet uitmaakt welk geloofovertuiging je hebt als ouder.
wat ik me wel af vroeg worden je ouders dan ook aangekeken dat ze wel met hun kinderen omgaan terwijl jullie geen getuigen meer zijn?
Nee over het algemeen niet…
Nu moet ik zeggen dat mijn ouders wat dat betreft zich er weinig van aan trekken hoor,hun kids zijn ze heilig
Mijn vader is wel gestopt met een ouderling zijn,dat is dan iemand die meer doet in en voor de gemeenschap.
Daar was ik heel boos over…want toen hadden mensen dus wel hem aangesproken over het feit dat het merendeel van zijn kinderen er dus niet is daarzo… :evil: …oeh toen was ik zooooo kwaad!
Die man heeft zijn stinkende best gedaan om ons alles mee te geven over hun geloof en hij was echt een strenge vader…dat wij zelf hebben gekozen voor iets anders daar kan hij niets aan doen.
Daar was ik echt verdrietig over toen,voor hém…ik wist hoe hij het met heel zijn hart deed.
Ze hebben hun excuus wel aangeboden,maar mijn vader was wel gekwetst en voelde zich toen niet meer op zijn plaats.
Hij doet nu gewoon het geloof volgen als ieder ander,hij is geen ‘‘voorbeeldfunctie’’ meer verder…hij heeft daardoor wel meer rust gevonden in zijn geloof vind ik…
Wat mij betreft een beter evenwicht.
Ik pest hem wel eens ermee,dat hij van mij dat wel had mogen doen toen wij nog thuis woonde :mrgreen: want wij werden soms ook erop aangekeken als we onbesuist en niet zo braaf waren 8) want wij waren dus wel kinderen van een ‘‘ouderling’’
Maar goed het gaat zo…ik vind het knap dat zij daar nog zitten en zo sterk staan in hun geloof,daar heb ik respect voor,ik zou het niet kunnen…
Te veel vragen,te grote mond en sommige mensen daar :roll: kan ik niet zo goed tegen…van die heilige boontjes :silenced: 8)
Ik wil heel graag even zeggen dat ik het fijn vond dit allemaal te lezen
Ik had vroeger een vriendinnetje die JG was. Helaas is ze op 14 jarige leeftijd overleden als gevolg van een hart aandoening. Het was een hele lieve vriendin en ze kwam uit een leuk gezin.
Toen was ik nog te jong om als niet gelovige te begrijpen wat geloof kan betekenen in iemand’s leven daarom is het fijn dat ik dit nu gelezen heb 
Zijn jh getuigen het enige geloof dat zo denkt over bloed?
Een paar jaar geleden was er een stel, (ze leken mij niet nederlands, meer marocaans) die hadden een kindje in de couveuze , naast mijn kleine.
Hun kindje had bloedtransfusie nodig, maar de ouders weigerden dat. Ik weet niet hoe het afgelopen is, maar het was wel een hele toestand daar op de couveuze afdeling zeg.
@stillewater wrote:
Zijn jh getuigen het enige geloof dat zo denkt over bloed?
Een paar jaar geleden was er een stel, (ze leken mij niet nederlands, meer marocaans) die hadden een kindje in de couveuze , naast mijn kleine.
Hun kindje had bloedtransfusie nodig, maar de ouders weigerden dat. Ik weet niet hoe het afgelopen is, maar het was wel een hele toestand daar op de couveuze afdeling zeg.
Ik zou het niet weten…ik weet wél dat bij de JG alle ‘‘rassen’’ zijn,dus er zijn ook mensen van andere afkomst die wél voor dat geloof kiezen
dus ze zouden ook wel JG geweest kunnen zijn :think:Ik moet zeggen…ik vind jullie reacties allemaal erg leuk…ik hield mijn hart even vast toen dit topic kwam :shifty: maar ik vind het best leuk om over te vertellen en ook leuk dat jullie het interessant vinden :-*
Hij is weer up
Ik ben ook niet alleen maar negatief over JG, het zijn over het algemeen hele vriendelijke mensen met een nogal ideaal beeld van hoe de wereld zou moeten zijn.
Vind ik alleen maar mooi, dat je dat zo na kan streven.
Die schijnheiligheid waar Sas het over heeft heb ik helaas ook wel ervaren, maar dat is misschien meer mens eigen. Een stukje scepsis en jaloezie naar een ander zit er altijd wel in.
Wat gevraagd werd over hoe het is om eruit te gaan.
Tja, in Sas haar geval is het te doen, je bent dan nog niet gedoopt en kiest er voor om niet verder te gaan. Dat is minder bezwaarlijk als uitsluiting.
In mijn geval was ik dus wel gedoopt. Ik was 18 en zwaar labiel door onze gezinssituatie. Als men me toen had gezegd dat ik me weer happy zou voelen door te gaan touwtje springen had ik het ook gedaan.
Alles wat het geloof me beloofde leek me geweldig en ik zou weer gelukkig worden. Dus ik liet me dopen.
Op de dag van doop wist ik echter al dat ik een fout beging.
Een aantal jaar heb ik echter keurig in gelid gelopen. Eenmaal zelfstandig wonend begon ik meer en meer zelf na te denken en werd ik kritisch. Ik kwam met veel vragen en dat werd me niet in dank afgenomen.
Uiteindelijk draaide het uit op een reprimande want ik was een zuster en wie was ik om kritiek te hebben op geestelijk voedsel.
Dat was de druppel, mei 2002 heb ik aangegeven dat ik me voorlopig als inactieve (dus niet meer mee zou doen) op zou stellen omdat ik na moest denken.
Ik kwam voor mezelf tot de conclusie dat ik het geloof en- sich prachtig vind en ook best wel iets heb met schepping en met jehovah, maar dat ik niet achter de in mijn ogen puur menselijke organisatie kon staan die de JG de JG maken.
In september 2002 had ik dus mijn exit gesprek en 1 week later werd er afgeroepen van het podium dat ik niet langer onderdeel was van de christelijke gemeente, uitgesloten dus op eigen verzoek.
Het hele besluitproces heeft 2 jaar geduurt, zo een besluit neem je niet zomaar, je weet dondersgoed wat je kwijtraakt.
Mijn vader belde ik op, die verklaarde mij dood, hij zei “dan ben je in mijn ogen dood en heb ik geen dochter meer” Dat had ik zien aankomen, maar ik begreep het wel, zo ervaart hij dat nu eenmaal.
Mijn moeder vond het moeilijk en verdrietig maar is altijd achter me blijven staan.
Vriendinnen had ik op voorhand persoonlijk verteld hoe en wat, allemaal waren ze ontzet, maar duidelijk… dan willen we niets meer met je te maken hebben. Prima.
kort erna ben ik bij Ruud gaan wonen, de beste zet ooit gedaan want daardoor was ik weg uit mijn woonplaats en kon ik een nieuwe leven opbouwen in een andere stad.
Makkelijk was het niet, de grote klap kwam bijvoorbeeld rond mijn trouwen.
Mijn moeder is er vreselijk op aangevallen dat zij, mijn broer en mijn toenmalige JG pleegzus naar mijn bruiloft gingen en de hele dag genodigd waren. Ze is er zelf door met uitsluiting gedreigd. Ze hebben het uiteindelijk met hulp van een kringopziener (iemand van het hoofdkantoor die periodiek alle gemeenten aandoet) weten te betijen. Maar ik trok het amper.
Mijn schoonouders hebben me fantastisch opgevangen, werkelijk, t zijn schatten en eigelijk gewoon een extra stel ouders.
Maar zij waren wel huiverig, toen Ruud over mij vertelde en zei dat ik uit de JG gemeenschap kwam heeft zijn pa gezegd…“weet waar je aan begint, ze laten zo een meisje niet zonder slag of stoot gaan”
Nu is hij bere trots op me omdat ik het echt allemaal wel los heb gelaten.
Mijn pa heeft zelf na 8 maanden weer contact gezocht, hij is alleen en heeft weinig vrienden, ik was altijd zijn enige houvast en hij mistte dat.
Dat is dus eigelijk eigenbelang en hypocriet, maar mijn pa is zwakbegaafd door zuurstofgebrek bij geboorte, dus ik nam het hem niet kwalijk. Voor hem bied de JG houvast in een voor hem ongrijpbare wereld. Altijd zo geweest.
Ik kan dus goed met beide ouders door 1 deur, ze gaan heel leuk om met hun kleinkinderen en sommige vriendinnen van toen heb ik wel een geboortekaartje gestuurd van de kids nadat ze via mijn moeder hadden laten doorschemeren dat wel fijn te vinden.
Thats it.
Verder heb ik het echt nooit gemist, ik heb nieuwe vriendinnen, extra familie en een heel ander leven nu.
De beste beslissing ooit genomen al zal ik idd net als Sas niet gauw een bloedtransfusie willen ondergaan en kan ik nog steeds niet zonder paniekzweet een kerkgebouw in…
Maar als dat alles is, ben ik er goed vanaf gekomen :mrgreen:
Ik dacht eerst ook: oh jee als er maar geen discussies ontstaan maar gelukkig zijn jullie zo vrij en open geweest om erover te vertellen. Ik ben i.i.g. een stuk wijzer geworden over de gedachtengang en mijn dochter is superblij met zo’n vriendinnetje dus wilde ik graag meer weten over de JG zodat ik haar ook kan uitleggen waarom dat meisje niet op haar feestje mag komen.
Nogmaals :-*
kuzzz
wat ontzettend interessant! Ik vind het ook heerlijk dat er ‘gewoon’ open en eerlijk over gepraat kan worden, zonder allerlei onvriendelijkheden :thumbup:
Cell en Renzosman: bedankt :-* !
Ik heb zelf weinig ervaring met JG…alleen de gezinnen aan de deur mét grote leren tas .
Wèl dachten ze in het ZKH dat ik een JG was omdat ik tijdens de KS gegild heb dat ik géén bloed wilde tenzij het echt nodig was 8) . Maar dat had gewoon een andere reden…(mijn neefje is te vroeg geboren en die wilde ze extra bloed geven omdat 'ie een beetje pips zag, dit kwam op de een of andere manier boven tijdens de KS).