Hoi,
ik weet het niet meer met mijn zoon van 4. Hij is anders dan anders. Driftiger, dromeriger. Hij trekt zijn eigen plan en is er niet van af te brengen. Hij wil niet eten, dan kan ik straffen wat ik wil, hij eet niet. Hij wil niet stil zijn (bijv omdat ik aan de foon ben), ik kan afleiden, boos worden wat ik wil, hij doet echt wat hij wil.
Ook de nso kwam vandaag naar mij toe dat hij zo abrubt van stemming kan wisselen (ineens boos of agressief worden), en ze herkennen mijn wanhoop van niet corrigeerbaar zijn ook
Ik maak me zorgen. Normaal zal het niet zijn anders word ik niet aangesproken door een nso-leidster.
Het andere moment is hij mijn lieve aanhankelijke ventje. Maar als ik dan in zijn knuffels mee ga kan ik een kopstoot verwachten (dit is misschien overdreven maar zo voelt het wel).
Klappen en kopstoten krijg ik wel in zijn drift. Hij lijkt totaal niet onder de indruk van mijn gezag, terwijl wij wel consequent zijn. Nee is nee en zal nee blijven (tenzij er een verdomd goede reden voor is om ja te worden)
Dit gaat echt niet lekker zo, en ik zit met mijn handen in het haar. Ik maak er ruzie over met mijn vriend omdat die er ook niet tegen kan en die spanning is ook weer niet goed he.
Wie o wie heeft een 4,5 jarige rondlopen en herkent dit of kan tips geven,
is hij in een nieuwe situtatie gekomen?? voor het eerst naar school??? etc… dan willen kinderen wel ander gedrag vertonen!!!
sterkte in elk geval!!
hij is sinds begin dit jaar naar school gegaan, en een ruime maand erna ging ik werken (dus toen is er veel veranderd voor hem).
In mei ben ik 3 dagen gaan weken ipv 2. Hij vind het heel leuk op de nso dus ik dacht dat het wel goed zat.
Hij zit wel sinds half augustus op zwemles, maar daar hoor ik hem ook alleen maar enthousiast over. Hij doet daar ook heel uitbundig mee.
Ik weet het niet, echt niet. Het enigste wat ik me kan bedenken dat het zou kunnen zijn is dat het hem te veel word, en 3 dagen nso te veel voor het manneke is. Maar dan vind ik het toch raar dat hij er van mei t/m juli (in aug hadden we pas vakantie) geen last van had, en nu wel.
Ik denk dat ik morgen maar eens een gesprekje op school aan ga vragen.
Ik wou net zeggen: hoe gaat het op school? Het kan ook zijn dat kinderen zó hun best doen aangepast gedrag te vertonen op school, de nso, etc, dat er af en toe even afgereageerd moet worden (vaak thuis = veilige plek). Maar kopstoten… :think:
Als ik je zo ‘beluister’, dan zegt je instinct dat er ‘iets’ is. De nso heeft ook aangegeven dat er ‘iets’ is. Als nou de school ook nog aangeeft dat er ‘iets opmerkelijks’ is, dan kun je even een afspraak maken met de huisarts. Gewoon om even je verhaal kwijt te kunnen en te kijken wat je verder kunt doen.
Er is niets veranderd in zijn eetpatroon (ineens meer suikers, allergie voor het één of het ander)? :think:
Hoi Biebels,
nee er is niks veranderd in zijn eetpatroon voor zover ik weet. Ik ben daar op zich wel heel oplettend in omdat hij enkele overgevoeligheden heeft waar hij met driftig gedrag op reageert. (o.a. chocolade). Die voedingsstoffen krijgt hij uiteraard niet en op school en de nso ook niet want zij weten dat.
Er is alleen wel meer strijd om eten, echt veeeeeeel meer. Er kan geen maaltijd meer plaats vinden zonder dat ik hem moet aansporen en bijna elke maaltijd eindigd in boosheid of van ons of van hem.
Hij lijkt ook bezig met vanalles en nogwat en eist zo’n beetje de aandacht voor wat hij in zijn hoofd heeft. Hij is dan echt heel dwingend. (bijv. hij bedenkt tijdens het eten dat zijn schoenen nog boven liggen. Ik zeg dat hij ze mag pakken als hij klaar is, en dan eet hij dus niet meer. Wil hij eerst zijn schoenen pakken. Nu klinkt dit erg onschuldig, maar de regel is niet van tafel voor we klaar zijn met eten. Als hij zijn schoenen mag pakken, wil hij de volgende keer van tafel omdat hij zijn speelgoed wil pakken, en is hij niet meer te houden aan tafel. Om die reden houden wij voet bij stuk en mag hij niet van tafel. Dat betekent dus dat hij weer niets eet omdat zijn schoenen nog boven liggen. Snappen jullie het?
HIj raakt dan gefrustreerd en zegt: wat ben jij stom zeg, ik ga naar de mama-winkel en ga een andere mama uitzoeken :naughty: :evil: 
)
Ik denk ook wel dat er iets lichamelijks onder kan liggen maar wat?? Hij is verkouden en hoest veel, maar veroorzaakt zoiets zulk gedrag? Ik vind het nogal heftig zeg, pffff
Ik weet 1 ding zeker, hij is geen gelukkige kleuter nu, en dat maakt me onwijs verdrietig
ik maak me nu wel een beetje druk.
Ik had de juf gevraagd of ze even tijd had na school. Zegt ze: ‘het is goed dat je dat vraagt, want anders had ik je binnenkort even benaderd’
Ze vind ook dat het niet goed gaat. Maar inhoudelijk gaan we dadelijk dus bespreken. Ik maak me zorgen.
Het gaat niet goed met mijn apie.
Ik heb nu al uit voorzorg een gesprek gepland met de huisarts voor donderdag (dan kon ik een dubbel spreekuur plannen) voor onder schooltijd.
Meeeeeeeeeen wat wil ik mijn manneke gelukkig zien, ik voel me zo machteloos.
Sterkte ermee!
Dank je Heleen,
ze gaan op school een speciale juf mee laten kijken. Ik hoor haar bevindingen nog.
Op school heeft hij met regelmaat 1 op 1 aandacht/coaching nodig. Wat ik ook herken thuis.
Hij is soms afwezig/dromerig/onbereikbaar en dan stuitert hij weer door de klas. Ik herken alles wat ze zeggen alleen werd ik boos toen ze adhd in haar mond nam. Alle kids die tegenwoordig wat druk zijn hebben adhd. Kan mijn mannetje niet gewoon om een andere reden niet lekker in zijn velletje zitten?
We moeten even afwachten maar ik maak me wel zorgen.
Wat goed dat je zelf de stap naar de huisarts gaat zetten. Zo’n gesprek is altijd goed, jij kunt aangeven wat het probleem is, en hij/zij kan vertellen wat je kunt doen, waar je heen kunt gaan.
Een gesprek op school is ook goed, al zal het voor een leerkracht ook nog een beetje gissen zijn. Zo lang is het schooljaar nog niet onderweg, maar het feit dat ze nu aan de bel trekken, wil in ieder geval zeggen dat ze ook ‘iets’ zien. Jij ziet dat ook, en dan is het goed de verhalen van school en thuis eens naast elkaar te leggen.
Over het eten: dat is het ultieme machtsmiddel van een kind. Hij bepaalt zelf wat er zijn mond in gaat, en als hij de controle op alles verliest, kan hij hier in ieder geval de touwtjes nog in handen houden. Ik zou zeggen: laat dat los, probeer er geen strijd van te maken, maar negeer het gewoon eens. Ja, ik weet het, gemakkelijk gezegd. Wees niet bang dat hij te weinig binnen krijgt, hij zal zichzelf niet verhongeren. Hooguit zal hij eerder honger krijgen, maar daar geef je dan niet aan toe. Door duidelijk te zijn, leert hij die grenzen kennen. Ik hoor/lees nu natuurlijk maar een klein stukje van het verhaal, maar ik denk dat hij die grenzen gewoon aan het aftasten is. Als de wereld even weer onveilig wordt (nieuwe situatie) moeten de grenzen even weer uitgeprobeerd worden. Hij bedoelt natuurlijk niet echt dat hij een nieuwe mama wil, maar ook hier probeert hij uit hoe ver hij kan gaan. Het boos/verdrietig maken van iemand is ook een stukje macht. Dat wil hij misschien ook uit proberen.
Ik zou zeggen: heel veel succes de komende tijd! Een gesprek met de huisarts, in de gaten houden op school en rust en veiligheid thuis. :hug:
Wow dit is echt een moeilijke situatie.
Heel goed dat er nu actie wordt ondernomen. Ik hoop dat jullie er gauw achter kunnen komen wat er aan de hand is.
Veel sterkte en laat je kindje niet zomaar een stempel opdrukken he!
Liefs Gismo
Biebels, ze baseren hun zorg ook over de gehele schooltijd (sinds begin 2007). Bepaalde regels en gewoonten zou hij toch echt nu door moeten hebben, maar hij trekt zijn eigen plan. Is daarin niet te corrigeren. Het ene moment staat hij afwezig te dromen (en lijkt niet bereikbaar), en het volgende moment stuitert hij door de klas.
Hij kan geen enkel werkje afmaken, heeft vaak 1 op 1 begeleiding nodig om hem gefocust te houden.
Het is (in mijn ogen) een heel inteligent kind, wat de dingen heel snel oppikt. Ook is hij mega bijdehand, maar ook ooo zo driftig. En dat laatste word de laatste tijd steeds erger. Het is soms echt niet meer gewone drift maar agressie te noemen.
Ook mijn omgeving uit nu naar mij dat ze incidenten gezien hadden die ze niet normaal vonden, maar die ze als incidenten zagen (omdat ze mijn zoon ook niet dagelijks zien waarschijnlijk).
Het doet pijn dat iedereen nu ineens vind dat mijn zoon niet ‘normaal’ is.
En over het eten. Ik ben me er bewust van dat het een machtstrijd is die veel kinderen voeren op deze leeftijd. Alleen mijn kleine bijdehandje pakt me als ik iets toe sta de volgende keer des te harder.
Hij weet me er weken lang nog haarfijn op te wijzen dat hij toen en toen niet zijn boterham op hoefde te eten, of niet aan tafel hoefde te blijven zitten. Hij heeft een steengoed geheugen als het hem uitkomt. Dus zal hij dat zeker gebruiken.
Ik maak geen strijd over wat hij eet (bijvoorbeeld wat voor beleg, of hoeveelheid op zijn bord), maar wel over regels als wat je opschept eet je op, aan tafel blijven tot iedereen klaar is (hij is altijd de laatste dus hij hoeft niet echt te wachten op ons).
Maar goed het is en blijft een strijd.
Morgen heb ik een gesprek met de huisarts over zijn gedrag en de bevindingen van de nso en school. Maar even kijken wat hij zal zeggen.
En Gismo, ik laat mijn kind zeker niet in een hokje drukken. En al helemaal geen kant op sturen waar ik niet achter sta. Al vrees ik het ergste en is er wel wat loos. Ik voel 't helaas. En mijn moedergevoel heeft me nog nooit in de steek gelaten.
Meid, geloof me, geen enkel kind is ‘normaal’! Ik begrijp wel wat je bedoelt, ik denk alleen dat je af moet van het gevoel ‘ze willen mijn kind in een hokje plaatsen’.
Toevallig heb ik laatst ongeveer zo’n gesprek gevolgd als juf. Ik wil graag meer weten over het kind, om te kijken hoe ik hem/haar het beste kan benaderen/helpen in de klas. Mocht dat niet in de klas lukken, dan moeten we kijken wat daarna de beste mogelijkheid is. Het gaat uiteindelijk altijd om het kind, niet om het stempeltje/hokje!
Jouw gevoel zegt je dat er iets niet goed zit, en dat gevoel is heel waardevol. Blijf dat soort dingen steeds uitspreken, want jij kent je kind het beste. Waarom? Omdat hij thuis het gedrag laat zien wat het dichtste bij hemzelf ligt, omdat dat zijn veilige omgeving is. Op school en op de nso kunnen ze alle tips van jou gebruiken om de beste omgangsmanier te vinden.
Ik ben met je eens dat tegenwoordig wel heel snel geroepen wordt dat een kind ADHD heeft. Maar ik denk niet dat dat het uitgangspunt moet zijn. Het gaat niet om het stempeltje, maar om wat je daarna gaat doen. Na een diagnose begint het eigenlijk pas echt!
Ik weet wel dat ze er zijn voor de kids, en niet om problemen te zien die er niet zijn.
Alleen heb ik nogal een verleden met hinder door etiketjes. Vandaar dat ik nogal ‘allergisch’ ben voor hokjesdenken.
Vanmorgen ben ik naar de huisarts geweest. Deze nam me in eerste instantie niet echt serieus. Hij zei: alle kinderen zijn wel eens een periode vervelend en vroeg hoe we met hem omgaan. HIj dacht dat het aan ons lag (dat wij niet consequent genoeg zouden zijn en hem als kleine volwassene zouden behandelen enzo). Daar ging ik dus van stijgeren.
Kijk ik ben niet perfect, en zal als opvoeder zeker mijn fouten maken, maar consequent zijn we echt wel. En ik behandel hem echt niet als volwassene, ik zie echt wel dat het een manneke is van 4 en niet van 18.
Nadat ik dit zei en enkele incidenten vertelde nam hij me serieuzer en heeft hij me doorverwezen naar een kinderpsychiater om te onderzoeken of er wat achter zijn gedrag zit waar we wat aan kunnen doen.
Ik baal erg dat we dit traject in moeten (omdat ik zelf lang bij het ggz heb gelopen, en zijn bio papa ook en dus de nodige ervaringen daar heb en dat mijn zoon niet aan wil doen). Aan de andere kant hoop ik dat we nu dmv handvaten etc hem gelukkiger en prettiger in zijn velletje kunnen krijgen.
Ik vind het allemaal wel heel eng, en ben echt erg emo momenteel, pfff
:hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug:
Kus Deb
sterkte hoor! Ik hoop dat de ervaringen deze keer positief zullen zijn, en dat ze jullie allemaal verder zullen helpen! :hug:
Hoi wwb,
Pffffff…wat toch een hoop zorgen he?! En wat is dat frustrerend vind je niet? Jouw verhaal is voor mij heel erg herkenbaar. En mijn zoon is ongeveer zo oud als de jouwe…een paar maanden ouder. Inmiddels ben ik met hem naar een homeopaat geweest die tevens kindertolk was. Het leek toen even beter te gaan maar dat kan toeval zijn. Vervolgens ben ik naar een pedagoge geweest en daar ben ik afgelopen week weer geweest. Zij zei dat het probleem met Thom niet zozeer pedagogisch is maar vooral voortkomt uit zijn enorme vermoeidheid. Dus ga ook ik de komende week maar eens weer naar de huisarts waar ik met hetzelfde probleem al meerdere keren ben geweest. Telkens konden we het op iets ‘gooien’…nieuwe buisjes nodig…amandelen eruit…enz…maar nu zit ik echt met mn handen in het haar! Ik wens je ontzettend veel succes met je menneke en ik lees met je mee.
Groetjes,Monique.
Ja Monique,
hier lijkt het nu ook meer op iets lichamelijks, alleen de huisarts kan niks vinden.
Ik snap er niks meer van hoor.
2 weken geleden zijn we met een observatieschrift begonnen op school, nso en thuis. Sinds dat schrift is hij veel liever en toegankelijker dan daarvoor. Ook is hij veel minder driftig en agressief.
Maar hij is niet lekker. Hij hoest, en rond 16.00 is hij afgebrand. Als ik het eten op tafel zet begint hij groen te zien, en tegen de tijd dat het eten opgeschept word begint hij te spugen. Het komt uit zijn tenen uit bij wijze van.
Hierdoor eet hij dus slechter, en valt hij af. Ja echt hij is al 0,8 kg afgevallen, en het is al een mager manneke (ruim 1 m, misschien al wel 1,1 m, en nu dus 16,6 kg) Hij is zooooo dun, zijn nekje ziet er uit als een kippenekje, brrrr…
En ik weet het echt niet meer… ik voel gewoon dat er iets dwars zit, maar wat? Vorige week ben ik niet lekker geweest en een week thuis gebleven van mijn werk, mijn zoon ook een dagje extra thuis gehouden, maar dat lijkt niks te doen… (meer rust geeft hem geen rust zeg maar)
Ik weet het gewoon echt niet meer. Ik kan me vinger er niet opleggen maar voel gewoon dat er iets is, maar wat dan he???
Heeft de huisarts al bloed laten prikken?
Blijf doorzetten hoor, als je gevoel zegt dat er iets niet goed zit. Luister naar jezelf als moeder! Blijf aan de bel trekken!
Wat een naar verhaal zeg. Veel sterkte ermee!
Nee er is geen bloed geprikt. Ze heeft alleen naar zijn longen geluisterd, en buikje gevoeld. Ook ff gewogen (alsof het gewicht wat ik zei niet klopte)
We moeten nu wachten op de oproep van het ggz voor de screening daar. Mocht dit te lang duren of mochten die niks vinden, dan ga ik echt wel actie ondernemen.
Vanavond heeft hij weer al zijn avondeten uitgespuugd, en sliep hij om 18.30 zo vast dat ik hem op kon pakken om in bed te leggen.
Normaal werd hij daar altijd wakker van.
Het gevoel dat er iets niet goed is met hem vreet aan mij, ik maak me echt zorgen!
Heej meis…
Allereerst: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug:
En als je er echt geen goed gevoel bij hebt, gewoon opnieuw naar de huisarts gaan! Laat je niet afschepen hoor! Als er iets belangrijk is om naar te luisteren is het wel moederinstinct.
Wat voor screening willen ze gaan doen bij het ggz?
En wat zijn spugen betreft, is er wel iets wat hij overdag binnen houdt? Hoe lang na het eten en/of drinken spuugt hij alles er weer uit?
Meid, ik wou dat ik wat voor je kon doen…Je weet me te vinden he?
Kus Deb