Ik wil je niet nóg ongeruster maken, maar wat je zegt doet bij mij de alarmbellen afgaan. Een kleuter die zo afgepeigerd is dat hij vast in slaap valt buiten zijn bed… avondeten eruit spugen… afvallen… Ik zou als ik jou was nogmaals naar de huisarts gaan en vragen om een doorverwijzing naar een kinderarts. De alarmbellen gaan bij jou ook af, als ik dat zo lees, neem geen genoegen met: we kijken het nog even aan! :hug:
wat vervelend voor jullie en die kleine zeg… 
ik zou ook een verwijzing kinderarts vragen.
misschien heb je het gevoel dat je nu in allerlei trajecten tegelijk komt
(dat herken ik namelijk wel)
maar ik denk zeker dat alleen een huisarts niet kan bepalen of er niks lichamelijks aan de hand is.
misschien komt er uit bloeduitslagen wel dat ie ijzertekort heeft
wat heel goed kan, als ie weinig voedsel binnenkrijgt en vaak ziek/verkouden is. en dat ik combi met spanning, ook op school… ik zou ook moe worden.
heeft tyg toen ook ijzertekort gehad. en ff een periode een ijzerdrankje en hij was een stuk fitter dan voorheen.
maar wie weet komt er wel iets anders uit…
het is logisch dat een kind moe is van school,
maar het is niet normaal dat ie te moe is om te eten en dan gaat spugen.
ik zou er zeker ff goed naar laten kijken hoor!
heel veel succes :hug:
(vind trouwens ook dat er wel erg snel door leerkrachten wordt geroepen ADHD… dat moet toch echt gediagnostiseerd worden.
en ik zat me nog iets te bedenken: hoe ligt ie in de groep, heeft ie vriendjes op school? wordt ie niet gepest om zijn gedrag?
iets dat ook goed in de gaten moet worden gehouden! )
@Biebels wrote:
Ik wil je niet nóg ongeruster maken, maar wat je zegt doet bij mij de alarmbellen afgaan. Een kleuter die zo afgepeigerd is dat hij vast in slaap valt buiten zijn bed… avondeten eruit spugen… afvallen… Ik zou als ik jou was nogmaals naar de huisarts gaan en vragen om een doorverwijzing naar een kinderarts. De alarmbellen gaan bij jou ook af, als ik dat zo lees, neem geen genoegen met: we kijken het nog even aan! :hug:
Ik sluit me hier echt VOLLEDIG bij aan!!! Dit klinkt helemaal niet goed!
Nogmaals sterkte!!
Hoi wwb,
Hoe gaat het nu allemaal? Ben erg benieuwd aangezien mijn zoontje ongeveer in hetzelfde schuitje zit. Ik zou inderdaad ook naar de huisarts gaan. Mijn zoontje is maandag voor bloedafname geweest en gaat hoogstwaarschijnlijk naar de kinderarts…daar ga ik wel op aandringen.
Biebels…mag ik vragen wat voor alarmbellen er bij je rinkelen?
Wwb…veel succes met alles hoor…ik lees en leef met je mee hoor.
Groetjes,Monique.
hoi allemaal,
ik moet zeggen dat ik van jullie reacties nog meer onrustig word (hoe lief ze ook bedoelt zijn hoor!)
Gisteren is hij uitgeput in bed gelegd (zonder dat hij het merkte dus), vandaag ging het qua eten weer wel beter. Hij heeft niet gespuugd, en hij is wakker naar bed gegaan.
Ik word er gek van. Iedere keer duren de verontrustende dingen een poosje, en als ik denk, nu kan ik het niet meer aanzien, ik ga de dokter bellen, dan gaan ze weg, en komen er andere dingen voor in plaats.
Nu zijn het al weer een paar dagen de in zichzelf gekeerde momenten op een dag die ik van school en nso terug krijg. Hij is totaal niet te bereiken. HIj is er wel, maar oook weer niet.
Ik herken het gedrag. Thuis doet hij het ook. Maar ook dit gaat over een tijdje weer weg verwacht ik.
De nso (ik heb vandaag een uitgebreid gesprek gehad) vind ook dat het niet goed gaat, en zeggen dat ik bij het ggz ‘er bovenop’ moet zitten.
Ik ga morgen bellen om duidelijkheid te krijgen over de termijn voor de afspraak.
Kom ik op een ander dilemma:
zijn juf doet een studie voor (ik weet niet meer hoe het echt heet)lastigere kindjes, en gebruikt mijn zoon als studiemateriaal. Ze filmt hem regelmatig en dit gebruikt zij dan weer voor haar studie (alleen zij met haar begeleider zien die filmpjes)
Nu komt er weer een stagaire van de nso met een vraag of ze hem mag observeren en een stimuleringsplan mag uitvoeren bij hem.
Kijk ik gun iedereen zijn studie, en ik weet dat je in de praktijk van alles moet leren (ik ben in de gezondheidszorg opgeleid en heb ook veel op patienten moeten leren). Daar sta ik niet afwijzend tegenover. Alleen nu maakt het me verdrietig dat mijn kind het studieproject is omdat hij afwijkend gedrag vertoont.
Ik weet ook niet of ik er goed aan doe om dat toe te staan (op de nso), neutrale observaties graag maar een stimuleringsplan, ik weet het niet.
Ik heb de stagaire een mail gestuurd met mijn vragen en twijfels, dus ik zie het wel.
Ondertussen hebben we bijna een schriftje vol met observaties van thuis, school en nso, dus daar moet het ggz wat mee kunnen.
Ik weet het gewoon niet meer, ik observeer maar gewoon zo goed mogelijk, en ook meetbare dingen zoals gewicht, hoe lang hij slaapt, wat hij eet en hoeveel etc. En morgen ga ik het ggz nogmaals bellen.
Bedankt allemaal voor jullie lieve berichten!
tjee meid ik lees het nu allemaal pas.
wat zal je het nu zwaar hebben zo veel onduidelijkheid is niet fijn.
wel goed dat je naar een kinderpsychiater gaat, misschien kan hij zijn gedrag verklaren en kun je hier mee verder de goede positieve kant op.
zijn juf doet een studie voor (ik weet niet meer hoe het echt heet)lastigere kindjes, en gebruikt mijn zoon als studiemateriaal. Ze filmt hem regelmatig en dit gebruikt zij dan weer voor haar studie (alleen zij met haar begeleider zien die filmpjes)
is dit niet ppg wat je bedoelt praktische pedagogische gezinsbegeleiding?
daar wordt ook met video matriaal gewerkt.
als je er niet aan toe bent om je zoon als proefkonijn te laten zijn, moet je het ook echt niet doen. je bent nog maar aan het begin van iets waarvan je nog niet eens weet wat hij heeft.
en mocht er wel wat uitkomen waar zijn gedrag vandaan komt kun je altijdt nog doen of ook niet.
luister naar je eigengevoel en doe alleen dingen die jij wilt.
het is voor profesionele mensen alleen maar een nummer houd dat wel in je hoofd. jij alleen kan hem beschermen en weet wat het beste voor hem is niemand anders.
ik snap dat je kind niet in een hokje wil hebben en dat willen de artse/specialisten wel en maar al te graag.
denk maar niet aan die hokjes, maar denk hoe jij je kind wil helpen om te omgaan met zijn gedrag en hem een prettig leef omgeving te geven.
en mocht het hokje toch komen wat echt niet hoeft, kijk dan ook niet naar dat hokje maar naar je kind.
ook al past hij in een hokje in dat hokje zit ook weer een hokje als je begrijppt wat ik bedoel.(elk kind is anders ook in het hokje)
ik wil je heel veel sterkte wensen in deze moeilijke lange weg.
:hug:
Monique, volgens mij is het niet wat jij zegt, maar echt een studie voor haar zeg maar. Het ge-observeeerde word ook niet specifiek naar ons teruggekoppeld, maar is voor haar studie. Ik zal nog eens vragen wat ze voor studie doet.
We voelen ons inderdaad rot en machteloos nu. Je hoort aan alle kanten dit moet je doen, dat moet je doen, maar het is zo moeilijk allemaal.
Gisteravond heeft hij dus redelijk goed gegeten en is het er in gebleven (kostte moeite, maar goed dat is niet erg). Vannacht heeft hij enkele uren alles bij elkaar gehuild want zijn buikje deed zeer: mama ik wil dit buikje niet meer hoor zei hij op een gegeven moment.
Paracetamolletje laat hem dan wel weer rustig slapen maar goed, het klopt niet!
Vandaag maar weer gebeld naar het ggz, en over 1,5 week kunnen we er voor het eerst terecht.
Ik hou zijn gewicht goed in de gaten en valt hij echt meer af (meer dan hij vorige week woog), dan ga ik naast het qqz ook nog een consult kinderarts eisen. Nu kijk ik het ff aan, omdat ook ik mijn vinger er niet op kan leggen.
Bedankt nogmaals!
zou zijn gedrag misschien niet te verklaren zijn omdat hij ergens pijn heeft, het zij in zijn buik of iets anders. vaak geven kinderen van die leeftijdt pijn aan in hun buik terwijl de pijn ook ergens anders kan zitten.
ik kan me zo voorstellen dat je niet lekker in je vel zit als je pijn hebt en zeker als kind zijnde dan afwijkend gedrag gaat vertonnen :think: .
ik zou zeker de kinderarts weer inschakkelen.
en alles op papier zetten wat je wilt zeggen zodat je niks vergeet door de spanningen.
sterkte meis :-*
Hoi,
even een korte update van hier. Wij zijn via het ggz verwezen naar een coordinerende instantie die kijkt op sociaal, psychisch en lichamelijk vlak (dus niet enkel ggz voor psyche, kinderarts voor lichamelijk oid). Daar zitten ook diverse specialisten, die naar ieder verhaal kijken.
Hier hebben we binnenkort een intake, want dat er iets niet goed is, dat is wel duidelijk nu. Nu alleen nog de vraag wat, maar daar zijn we blijkbaar op de goede plek.
De mevrouw van die organisatie was al een beetje bezorgd om ons dat we al zo vaak op zoveel plekken ons verhaal hadden moeten doen.
We krijgen bij die intake een vragengesprek wat gaat over mijn zoon vanaf de zwangerschap tot nu, dus dat neemt nogal wat tijd in beslag.
Als ik iets meer weet dan zal ik een update geven (maar dat kan dus wel even duren),
fijn dat je nu op een goed plekje bent terecht gekomen en dat je nu straks wat meer te weten komt.
bereid je idd maar voor op de vragen want je wordt helemaal plat gevraagd 
.
gaan ze hem ook observeren?
sterkte ermee :hug:
het is nog een lange weg…
hoi hoi
jeetje wat een toestand zeg ik moet eerlijk bekennen dat ik hetgeen wat jij beschrijft in mijn kinderen niet herken maar ik merk wel een aantal dingen op
is het hem niet allemaal een beetje teveel aan het worden ik bedoel onderzoek hier onderzoek daar die houd hem in de gaten die opserveerd hem
ik hoop voor jullie beide dat er snel iets uit al die onderzoeken komt waar jullie beide baat bij hebben zodat je zoontje kan opgroeien zoals het hoort onbezorgd en gelukkig
veel sterkte nathalie
Hey!
Een heel herkenbaar verhaal voor mij. Emma is bij tijd en wijle ook totaal niet benaderbaar en corrigeerbaar. Stuiterde regelmatig door het leven. Stond soms letterlijk te springen omdat ze niert stil kon staan. Schoolwerk ging slecht. Ze kon zich er niet toe zetten. Slecht luisteren, etc
Aan de andere kant had ze wel de concentratie om een hele Pipi Langkousfilm te kijken.
Ik ben met haar naar een osteopaat geweest. Ze is met een hele heftige bevaling ( 5 uur persweeen op d’r koppie) ter wereld gekomen.Er bleek toch het een en ander vast te zitten in haar hoofdje. Bij de tweede behandeling had ik een ander kind! Gewoon een normale ondeugende kleuter, waar ik weer heerlijk van genieten kan!
Ik ben ook begonnen met visolie, dat bevordert het consentratievermogen.
Ik vind persoonlijk een kinderpsychiater wel een hele zware stap. Voor je het weet zit je in die molen en krijgt je kind inderdaad een stempel en wordt in een hokje geplaatst.
De juf heeft hem blijkbaar ookal bestempeld als “lastig” kind? Wat lijkt me dat kwetsend voor je. Misschien heeft hij juist meer uitdaging nodig?
Heel veel sterkte in ieder geval!
nou de juf heeft hem zeker niet als lastig kind betiteld hoor. Ze vond zijn gedrag opvallend en soms zorgelijk, maar veel vaker nog kon ze haar vinger er niet op leggen. De nso en wij ook niet.
Maar lastig kind, nee, sommige buien zijn lastig, maar hij zelf kan ook om op te vreten zijn. Echt een heerlijk manneke als hij niet in boze doen is.
De intake is ondertussen geweest. Niemand kan er iets van maken, en dus gaat er een aanvraag voor video home training weg. Er word navraag gedaan bij diversen (school, cb, huisarts etc) om zijn ontwikkeling beter in kaart te brengen, en naar aanleiding van dit alles worden er verder acties ondernomen.
Geen stempel lastig kind, dus, gelukkig maar! Ondertussen maak jij je natuurlijk best zorgen over je mannetje.
Hopelijk kunnen ze snel iets opsporen.
Geniet in ieder geval van alle heerlijke momenten dat ie om op te vreten is.
Uit ervaring weet ik dat zorgen soms de overhand kunnen krijgen en daar is uiteindelijk niemand bij gebaad, toch?
Ik heb met Emma vaak met mijn handen in het haar gezeten. Eigenlijk wil ik het liefst dat iedereen net zo weg van haar is als ik. :oops: Emma haar gedrag zag ik eigenlijk als falen van mijn kant en daar werd ik onzeker van. Maar goed, zo steek ik nu eenmaal in elkaar.
Nogmaals sterkte en succes!
ow maar dat herken ik wel hoor. Deze week was hij een kindje een kop kleiner dan hij aan het domineren in een speeltuin (echt ik zat er 1 minuutje niet bovenop). Dat kindje begon te huilen, en ik schaamde me dood. Ik wil niet dat hij zo doet.
Driftbuien op de NSO, ik wil hem mee naar huis sleuren om maar niet die priemende blikken te hoeven voelen…
Aan de andere kant is hij ook weer zooo schattig. Net zei hij op de fiets: mama ik ben belieft op jou. Dan smelt ik hoor.
Het is geen lastig kindje, alleen wel een kindje met een mega temperament wat hem zelf in de weg zit.
Die zorgen waar jij het over hebt, die overspoelen me soms… Dan lig ik uren wakker in de nacht, met wanhoop en angst.
Nu is het even rustiger omdat mijn zoontje rustiger is nu (zijn gedrag gaat in golfbewegingen) en dan geniet ik wel echt van hem.
even een feitje :mrgreen: :-*
“Eén moment van vreugde verdrijft honderd zorgen.”
hmm ik ben hier al lang niet meer geweest.
We staan nog steeds op de wachtlijst… we hoppen van de ene naar de andere…
6 weken wachtlijst ggz, 1 weekje wachten op vroeghulp, 6 weken wachten op CIZ, en nu is het wachten op de thuiszorg. We krijgen namelijk iemand van de thuiszorg die komt observeren hoe het hier gaat, mij adviezen geeft en mij ruimte geeft te ventileren. Ook zal diegene video hometraining gaan doen en dan hopen we daarmee verder te komen.
Het is een hele poos rustiger geweest hier in huis. Mijn zoontje zat op een goede golf zeg maar. Nu is de boze golf er weer. Gelukkig weten we uit ervaring dat deze ook weer wegspoelt.
Het lastige is alleen dat het wachten zo lang lijkt te duren nu.
Voor zover deze korte update…
meis bereid je er maar op voor, wachten moet je altijd als je eenmaal in de medische molen zit, ik weet er alles van helaas .
wat goed dat jullie thuiszorg krijgen, ik heb ook zoiets in die trant gehad, echt heel leerzaam en leuk.
Hier thuis is er op dit moment ook een rustige golf maar dat komt ook omdat hij op een ortopediche dagcentrum zit wat ook gewoon in de vakanties doorgaat en hij heeft nu veel regelmaat en dat is heel goed voor hem.
heel veel sterkte met wachten, het is heel zwaar ik wacht nu al 6mnd op een uitslag en ik heb te horen gekregen dat het nog eens 6mnd gaat duren.
:-*
Ja helaas komen we er achter. We zijn nu vanaf augustus hulp aan het zoeken en belanden van het ene buro op het andere. Ondertussen zijn we dus al maanden verder.
Die rustige golven zijn heerlijk he. Ff batterijtje opladen.
Maar moet een uitslag dan zo lang duren? Vreselijk zeg, sterkte!
ja ik weet ook niet hoe het komt dat het zo lang duurd, normaal staat er ongeveer 6mnd voor, het gaat om een dna onderzoek.
maar als je ergens op moet wachten in het belang van je kind lijken zelfs een paar weken een eeuwigheid.
met het ciz heb ik 1x geluk gehad dat de aanvraag binnen 2weken behandelt en toegewezen werd, daar ben ik ze nog eeuwig dankbaar voor stond gewoon te janken aan de telefoon zo blij was ik 