Mijn ha heeft me doorverwezen naar een psychologe die gespcialiseerd is in de werking van stresshormonen in je lichaam. Ze werkt met bio feedback, een hele simpele, maar effectieve ademhalingstechniek, waardoor je emotionele hersenen weer gaan samenwerken met je cognitieve hersenen, in plaats van tegen elkaar in.
Die psychologe raadde me het boek “je brein als medicijn” te koop bij Bol.
Ik moet zeggen dat dit boek mij een heel eind op weg heeft geholpen net als die bio feedback.
Misschien kan je hier iets mee? Ik ben zelf behoorlijk rationeel ingesteld en dit is ook absoluut niet zweverig, ofzo.
Het boek is makkelijk te lezen en legt heel rationeel de werking en interactie uit tussen je twee verschillende hersengedeelten en wat de werking en invloed op je lichaam is. Heel boeiend, vond ik.
groetjes en sterkte!
Dat boek heb ik ooit gehad, het sprak mij niet zo aan. ik heb met ha ook besproken om mogelijk haptonomie te gaan doen, dat spreekt mij wel aan. Ik heb t nog nooit gedaan overigens, maar heb er wel een goed gevoel bij. Bij mij zit t in voelen van grenzen. ik heb geen last van piekeren ofzo. vroeger wel, maar dat heb ik dmv een therapie ook afgeleerd. ik zit nu een beetje op t moment, wat nu? in die tussenfase…ik voel dat ik ongeduldig ben.
Nou ik had vorig jaar dus een gesprek met de arbo. Deze gaf aan dat ik in januari (nu dus) wel weer helemaal beter moest zijn. Maar ik merk dat ik het nog helemaal niet trek. Ben dus al naar mijn teamleider gestapt en heb aangegeven een nieuw gesprek te willen hebbem.
Voor mij is dit ook helemaal niet leuk, maar ik baal ook dat ik het gewoowweg niet red om fulltime aan de slag te gaan.
Bij mij hebben ze trouwens een uitgebreid onderzoek gedaan en alles was goed. loop nu elke week bij een psycholoog en ik hoop maar dat dit mij er een beetje bovenop zal helpen uiteindelijk. Nu eerst maar weer die arbo spreken.
Wat vervelend lakeisha om tegen zoveel onbegrip aan te lopen. Ik hoop dat het snel beter met je zal gaan.
ik vond de eerste weken ook afschuwelijk. Nu komt er verbetering, ik ben uren aan het opbouwen. ik werk overigens ook maar part-time. Maar ik blijf rustig aan doen, anders ren ik weer mezelf voorbij.
Lakeisha wat ontzettend vervelend zeg meid :hug:
Wat zei jou teamleider hier van?
Natasja. Groot gelijk heb je, met het rustig aan doen.
Lukt dat ook?
Ik bemerk dat ik weer in een oud patroon val, en me koppie wederom steeds voller en voller raakt…,
meid doe alsjebliefd rustig aan…
ik ben me gister dus weer tegen gekomen
heb na het hikken tegen een burn out en niet geheel volgens dokters advies en luisterend naar mijn baas weer dezelfde problemen 
hoofd vol… alleen maar huilen… knallende koppijn… beren op de weg zien … verschrikkelijk down gevoel…
ik ben gewoon iemand die wil zorgen maar daarvoor dus heel diep en ver kan gaan… ik ga tot het gaatje en tot ik erbij neer val
zucht… ik wou dat ik niet zo’n bonk met emoties was
zal vast ook extra uitwerking nu zijn van de clomid … maar ben er blijkbaar erg gevoelig voor
dus neem aub de tijd voor jezelf… luister naar je lichaam
de baas moet gewoon maar even de boom in… de pot op… weet ik veel waar hij heen gaat … als hij maar even weet dat ie op de laatste plaats staat.
als je straks helemaal out bent dan heeft hij helemaal niets meer aan je
en het belangrijkste je gezin die op nummer 1 staat
cin: het gaat redelijk. Ene dag meer dan de andere dag. Er komen wel veel emoties los. waar ik het meeste last van heb is vermoeidheid. gelukkig geen last van depressie. Ben me momenteel aan t inlezen in mindfulness. voor sommigen misschien zweverig, maar voor mij heeft het wel toegevoegde waarde. ik ga er door onthaasten. op leren.nl kan je zoeken op mindfulness, daar staat een gratis cursus.
poeizie: wat vervelend voor je dat het slechter met je gaat. neem tijd voor jezelf, veel uitrusten, leuke maar wel ontspannende dingen doen.
ik merk als ik leuke dingen doe, maar die toch inspannend zijn, dan is dat nu nog niet goed voor mij. ik probeer bewust te genieten van de kleine dingen, het inlezen in mindfulness helpt mij daar wel bij. ik wil mij daar graag verder in verdiepen. ik ga wel eens boven op bed zitten bladeren in tijdschriften ofzo en dan lekker in het winterzonnetje. ik herken de valkuil, ik ben ook een zorgzaam type, wil veel voor anderen doen, maar op lange termijn werkt dat dus niet.
Cin, ik herken je verhaal helaas heel goed.
Heb namelijk zelf een Burn-Out gehad, werkte toen ook in de zorg (verstandelijk gehandicapten met gedragsproblemen).
Je mag me als je er behoefte aan hebt PB-en!