Misschien kan je aangepast werken? Dan ben je toch nog een beetje in het ritme, en zit je niet volledig in de ziektewet?
:-*
aangepast werken lukt haast niet bij ons…,Ja heel misschien op kantoor, maar dan nog wordt je in de sleur (problemen) getrokken van de huizen bij ons dan.
Maar als ik een stuk minder werk, is het al een stuk gunstiger!
Heb een contract van 25 uur per week, en sinds eind augustus werk ik bijna standaard iedere week meer dan 40 uur.
En dan heeft mij nu helemaal gebroken, in combi met alle problematieken van 1 bepaalde woning.
Jeetje, ja dan heb je waarschijnlijk gewoon veel te veel van jezelf gegeven.
Als je maar onthoudt dat JIJ belangrijk bent!!! Het gaat erom dat jij beter wordt en als dat betekent dat je wat vaker nee zal moeten zeggen, zo be it…
Goed zo! Je klinkt al een stuk sterker dan aan het begin van het topic.
Nadat ikzelf zo diep heb gezeten sta ik ook veel meer op mijn uren. Het kost mij best veel energie en het wordt me ook niet altijd in dank afgenomen. Maar het levert me zoveel meer op. De tijd dat ik altijd moe was als ik uit mijn werk kwam ligt achter me en ik wil het ook niet meer terug.
Als ik uit mijn werk kwam ging ik op de bank liggen en viel ik in slaap. Ik kon het niet meer opbrengen om aandacht te besteden aan mijn jonge kinderen. Achteraf kan ik me wel voor mijn kop slaan, dat ik het zover heb laten komen.
Ik moet eigenlijk ook bellen voor een afspraak met de ha ivm een doorverwijzing naar de psycholoog(moet van de arbo) maar ik durf niet zo goed :shifty:
Ik moet eigenlijk ook bellen voor een afspraak met de ha ivm een doorverwijzing naar de psycholoog(moet van de arbo) maar ik durf niet zo goed :shifty:
Gewoon bellen hoor meid! Doet je echt goed…,
Je kunt kiezen uit 2 werkwijze’s dan: of eentje waarbij je 10 euro per sessie extra moet betalen, of via GGZ.
Update :mrgreen: Ik heb gebeld :dance: Alleen zullen ze er op mijn werk minder blij mee zijn aangezien ik tot 12:00 uur werk en ik de afspraak alleen in de ochtend kon krijgen :wall:
Ja i know, maar op mijn werk is het begrip (op mijn teamleider na) ver te zoeken. Heb aanstaande donderdag ook al een gesprek met p&o…en daar hou ik ook al mijn hart voor vast…Onderwerp was: Plan van Aanpak…
Pff, daarvoor ben ik toch naar de arbo geweest of ben ik nou koekoek
ik heb ook altijd in de zorg gewerkt en ben vorig jaar (rond deze tijd) ook helemaal opgebrand. Ik kon niets meer en kreeg ook weinig begrip van vooral de manager.
om een lang verhaal kort te maken ben ik toen maar helemaal gestopt met werken want daar ging het gewoon echt niet meer. Hoewel arbo arts aangaf dat ik nog echt niet in staat was om te werken, werd ik toch gewoon ingepland en belde ze nogal boos op dat ik niet kwam.
met mij ging het toen alleen maar meer bergafwaarts doordat ik niet de kans kreeg om op te knappen.
toen besloten om te stoppen met werken en eindelijk begon ik de rust te voelen die ik nodig had, en ontdekte ik dat dat was wat ik al wilde zolang sophie geboren was.
Nu voelt het nog altijd erg goed om thuis te zijn bij mijn meisje! gelukkig kan het ook en komen we op 1 salaris rond, want zou niet weten of ik weer terug de zorg in zou willen…
:hug: voor jou, want je k linkt als een sterke vrouw! jij komt er wel denk ik hoor!! :hug:
Hier is gisteren de bom gebarsten. Mijn ha heeft mij ook overspannen ‘verklaard’. Hij wilde het liefste dat ik me ziek zou melden, maar ik heb meteen gezegd dat ik dat niet kan. Mentaal bedoel ik dan he, ik kan het niet verkopen dat ik ‘geestelijk’ ziek ben, zoals ik het wel kan als ik griep heb. Dat is zichtbaar zeg maar. Maar goed, ik moest dan wel een gesprek aangaan van mijn ha met mijn werkgever. Nu is dat het grote probleem, hij is er bijna nooit. En als hij aanwezig is is hij meestal niet te genieten. Dat is dus ook een stressfactor wat aanleiding heeft gegeven tot mijn overspannenheid.
Ik weet wel wat ik wil, ik ben bezig met omscholing van secretaresse naar visagiste, omdat ik dat LEUK vind. Ik vind het heerlijk om met mensen en make up te werken. Uiterlijk, stylen, is altijd al mijn passie geweest. En nu heb ik voor mezelf de keuze gemaakt om dat pad te volgen.
Neemt niet weg dat het moeilijkste nog komt: mijn baan opzeggen. Ik hik er zo tegenaan, wanneer moet ik het doen (nu al of wachten tot eind januari ivm wat omstandigheden hier op het werk).
Ik begrijp heel goed hoe je je voelt, want als je niks meer kan hebben van zelfs je gezin, moet er wat gebeuren. Enne, je leeft niet om te werken hoor!!! Je werkt om je leven (financieel) wat gemakkelijker te maken, dat wel.
kan me sinds deze week ook aansluiten in de rij Iemand tips, waar begin ik, hoe kom ik snel weer op de been. ik heb geen rotbaan en wil graag terug. bij mij is t probleem dat ik mijn grenzen niet meer voel en doorga totdat ik niet meer kan. Als iemand mij goede tips kan geven, dan pb me alsjeblieft. Ik wil niet lang thuis zitten, ik wil niet de hele dag liggen enzo. Ik heb geaccepteerd dat het zo is en nu wil ik graag vooruit.
ik ben ruim een jaar geleden ook met “afgebrand zijn” klachten naar de ha gegaan die ook richting een burn out dacht. Afgezien van het gevoel wilde ik daar niet aan, gewoon omdat ik er geen reden toe had om afgebrand te zijn (afgezien misschien van een druk gezin). Ik heb hem ook gezegd dat ik eerst uitgebreid bloedonderzoek wilde voordat ik maar zou kunnen beginnen te denken aan de mogelijkheid van een burn out.
Gelukkig (vind ik) kwam er wel degelijk iets uit dat bloedonderzoek wat behandeld kon worden waardoor ik vrij snel daarna me weer een stuk beter ging voelen.
Dus degene die er zelf niet aan “willen” een burn out te hebben/overspannen te zijn zou ik aanraden eens grondig bloedonderzoek te laten doen (vooral op vitamines en dan nog specifieker B12)…
Iemand tips, waar begin ik, hoe kom ik snel weer op de been. ik heb geen rotbaan en wil graag terug. bij mij is t probleem dat ik mijn grenzen niet meer voel en doorga totdat ik niet meer kan. Als iemand mij goede tips kan geven, dan pb me alsjeblieft. Ik wil niet lang thuis zitten, ik wil niet de hele dag liggen enzo. Ik heb geaccepteerd dat het zo is en nu wil ik graag vooruit.