Sinds vier dagen ben ik met slaaptraining bezig met Juul, omdat het hele slaapgbeuren toch een beetje uit de hand begon te lopen.
Al vanaf dat ze een paar maanden was, was ze heel druk in bd en sloeg ze zichzelf steeds in haar gezicht. Met drie maanden hebben we bakerzakken aangeschaft en het was alsof we een ander kind hadden, wat slipe ze er heerlijk in.
Met een maand of zes probeerden we ’ uit te bakeren’, maar dat werd een drama; het bleef hetzelfde probleem.
We hebben toen een maatje grotere bakerzakken aangeschaft en Juul kon weer een paar maanden vooruit.
Met negen maanden werd het uitbakeren toch wel heel erg nodig, omdat ze ontdekte dat je ook met de bakerzak aan op je buik kan draaien, maar dat het ook wel heel frustrerend is. Cold turkey dus.
Dat ging in eerste instantie hartstikke goed, maar na een poosje wilde ze niet meer alleen in slaap vallen. (Eigenlijk hadden we toen al met slaaptraining moeten bginnen, maar dat is achteraf gepraat…) En zo kwam het dat we maandenlang naast haar bedje hebben zitten wachten tot ze eindelijk eens in slaap viel. Het ging van kwaad tot erder en uiteindelijk werd het een enorm tijdrovende klus die eigenlijk ook niet meer werkte; mevrouw ging er een spelletje van maken.
Goed, slaaptraining dus. Ik heb uit zitten zoeken hoe het werkte en vond een aardig stukje op de site van de EO van het programma ‘Schatjes’, vast wel bekend hier.
Variant 1
Ø Na het in bed leggen negeer je elke vorm van probleemgedrag. Je gaat dus niet meer terug.
Ø Dit is de meest rigoureuze aanpak, maar meestal ook de manier die het snelst werkt.
Variant 2
Ø Leg je kind na het avond ritueel in zijn eigen bed. Neem kort afscheid en vertrek
Ø Indien je kind huilt (of wanneer hij weer gaat huilen) mag je na 5 minuten naar je kind toe
Ø Als je bij hem bent: ga er bij zitten of staan, niet praten of heel zacht alleen maar 1x zeggen “het is slaaptijd, we gaan nu slapen�. Aai over zijn buikje of rug, niet aankijken en niet oppakken!! Je bent alleen aanwezig. Zo voelt je kind dat je er bent en het niet 'in de steek' laat.
Ø Zorg voor zo min mogelijk prikkels: geen licht, geen lawaai, niet praten, niet aankijken, niet oppakken
Ø Na 2 minuten ga je weer weg, ongeacht of je kind stil is.
Ø Blijft je kindje huilen: na 10 minuten mag je erheen en handel net als hierboven staat
Ø Vervolgens pas na 15 minuten pas erheen, dan na 20 minuten.
Ø Als je kind na 3x 20 minuten nog huilt check je of er iets anders is (ziek, luier, honger)
Ø Indien je kind een tijd stil is geweest en het begint weer te huilen begin je opnieuw.
Variant 3
Ø Indien variant 1 en 2 voor je kind of voor jezelf (!) te zwaar is kun je ook starten met een minder heftige variant
Ø Na het in bed leggen van je kind blijf je in de kamer en gaat bv. naast het bed van je kind zitten.
Ø Je blijft wel in de kamer, maar bent als 'dood'-voorwerp aanwezig. Dus niet reageren op het huilen of vragen van je kind, niet kijken, niet vasthouden/aanraken, maar alleen aanwezig zijn zodat het veilig voelt voor je kind.
Ø Je probeert steeds iets verder weg te gaan zitten zodat je op het laatst uit de kamer weg kunt.
Ø Deze methode is zeker ook effectief, maar kan wat langer duren.
Ik ben voor variant (1, was een foutje!) 2 gegaan, omdat ik weet dat Juul een volhoudertje is die zichzelf niet in slaap zal huilen. Zij wordt juist steeds hysterischer en aanvankelijk vond ik dat niet nodig. (lees: vond!)
Maar goed, vier dagen geleden begonnen en de eerste keer heeft ze er twee uur over gedaan om in slaap te vallen. Dit werd steeds korter, tot ze vrijdag nog maar 20, 25 minuten nodig had. Super, zou je zeggen. Nou, niet na gisteren en vannacht. Gisteren heeft ze voor beide dutjes overdag (en ja, ze heeft ze echt allebei nodig) anderhalf uur gehuild en in de avond zeker een uur. Ze slaapt tijdens de dutjes trouwens maar een half uurtje en is 's avonds echt uitgeput!
Eindelijk, eindelijk sliep ze en konden wij even ontspannen en om half twaalf zelf naar bed.
Om twee uur was ze weer wakker en dat is ze nu nog. :evil:
Ik merk dat het emotioneel steeds moeilijker voor me wordt om haar zo lang te horen huilen en zit hier dus ook met tranen in mijn ogen. Niet omdat ze van mij niet mag huilen, maar omdat het haar allemaal zo frustreerd, omdat ze zo moe is en niet in slaap valt...
Even doorbijten en zo doorgaan, of toch maar voor de eerste variant gaan en haar laten huilen? Ik weet het even niet meer.
Ik verwacht ook niet zo snel resultaat, maar ik vind het zo moeilijk...
Wie is ook bezig geweest met slaaptraining, is er nu nog mee bezig of wil het gaan doen?
Wie heeft hele brede schouders waar ik even op mag uithuilen om daarna weer door te gaan?
Wie wil er ervaringn uitwisselen?
Kortom: help!
(oh ja, we gebruiken ook nog de Kindivaltabletjes van VSM, zonder dat is het nog erger!)
