Iuno, en weten jullie intussen al of er een jongen of een meisje in je buik zit?
Hier gaat het wel weer goed, kan het wel goed scheiden. En ik begin me al te verheugen op de komst van ons vierde jongetje :inlove:
Nope, was vergeten dat echo natuurlijk pas tussen de 30-34 weken weer is. Heeft dus alleen even naar het hartje gekeken (luisteren doen ze hier nooit), verder niets. Nog een paar weekjes geduld dus. 
Maar nu ik iig een leuke 1e jongensnaam heb, die hub denk ik ook wel leuk vind, kan er hier ook nog een jongen geboren worden. 
:thumbup: fijn dat jij eruit bent. Je man dus nog niet? Wij hebben hier ook nog geen tweede naam. Al wel wat gezocht, maar nog niet gevonden…
Had jullie lieve berichtjes nog helemaal niet gelezen… (zit alweer met tranen in m’n ogen)
Komt waarschijnlijk ook omdat ik vannacht gedroomd heb dat ik zwanger was.
Na mijn laatste bericht is de bom gebarst en hebben we echt onwijze ruzie gehad, kinderen waren niet thuis, dus ik kom me ook eens lekker laten gaan. Maar hij heeft het glashard gezegd. Er komen geen kinderen meer bij.
En vandaag heb ik gewoon echt weer een off day.
Eerst die droom, dan loop ik mijn slaapkamer uit en zie ik het wiegje op zolder liggen, vervolgens belt mijn vader om samen met mij wat grofvuil weg te brengen, dus ik vraag aan hub; Wil je het wiegje weg doen? Of verkopen? Nee, hij wil het bewaren voor de kinderen, oftewel ik wordt er tot mijn kinderen groot zijn en volwassen zijn mee geconfronteerd.
Soms denk ik echt dat hij niet beseft hoeveel pijn het me doet om me neer te moeten leggen bij zijn beslissing, want zo voelt het wel op dit soort dagen.
Ik mag hem niet dwingen en dat lukt ook niet, dus totaal zinloos om te proberen, maar het voelt zo oneerlijk.
Tja, kinderen krijgen is ook niet iets waarbij je een compromis kan sluiten… je kunt niet een beetje zwanger worden of een half kindje krijgen.
Het zal wel een kwestie van tijd zijn voordat het gevoel minder wordt, dat hoop ik althans.
@WoLa wrote:
Iuno, meestal is het toch zo dat als je voor een geslacht geen naam kunt vinden terwijl je voor het andere geslacht DE naam hebt, dit een juist voorgevoel is? Tenminste, dat heb ik al erg vaak gehoord
Nou, dit klopt niet helemaal hoor… Wij hebben nog steeds geen jongensnaam en weten heeeeel zeker dat dit ook een jongen is (waar ik overigens eerst ook heel erg aan moest wennen. Een oefenecho door vk studenten had nl een meisje voorspeld dus heb ruim een week gedacht een meisje erbij te krijgen. Bij de 20w echo werd echter overduidelijk dat het toch echt een jongen is. Nu over de gedachte heen en idd, we verheugen ons op ons 3e mannetje! Al droom ik wel vaak over een meisje :eh: ) :mrgreen: Meisjes naam hadden we zo.
sluipt weer weg :shifty:
Hier vond mijn man 2 wel genoeg … Maar voor mij komt er ook een 3de bij… En ik had nooit verwacht me ook nog in de rij van 4 kids aan te kunnen sluiten want die krijgen we er gewoon cadeau bij… En zoals een aantal hier 4 jongens en een een grote meisjes wens maar met deze 4 daltons houd het hier ook op…
Inge, ik had je er in ons topic al naar gevraagd…kun je het een beetje een plekje geven? Begint hier al wel wat beter te worden gelukkig. Kan er al weer over praten zonder tranen in mijn ogen te krijgen…als het er niet te lang over gaat tenminste
Broekie :hug: Moeilijk meis…probeer die wieg niet als confrontatie te zien. Als dat niet lukt; kun je hem ergens kwijt waar je m niet steeds ziet? Of een poos bij je ouders/schoonouders opslaan? Sterkte :hug:
Ik vind het ook wel weer stoer… Ik heb straks gewoon even 5 mannen …
En geen roze zal ook wel weer wennen… Straks nog 2 mooie mannen er bij met stoere kleding…
Maar vind het wel fijn het nu al te weten en alvast met iedereen te delen zodat ik straks gewoon lekker kan genieten…
Wola, heel herkenbaar je verhaal en verdriet dat je 4 kinderen van hetzelfde geslacht zal krijgen.
Ik ben in verwachting van de 4e. Met de 12 weken echo bleek er best wel veel tijd tussen het vrijen en de conceptie te zitten (zo-wo). Ik heb wel eens gehoord dat het meisjeszaad langer overleeft dan het jongenszaad. De vk bevestigde mijn verhaal. Na 3 meisjes denk ik dat de kans op een meisje groter is dan op een jongen. Ik heb dan ook een keer gehuild over het feit dat de kans op een meisje groter lijkt te zijn dan dat we nog een zoon krijgen. Manlief vond niet dat ik daar verdrietig om zou moeten zijn. We hebben 3 geweldige meiden, en van het 4e kindje zullen we vast ook wel veel gaan houden.
Later dacht ik er nog eens over na, en toen maakte het voor mij niet zo veel meer uit wat het geslacht zou zijn. Een jongetje lijkt me o.a. voor mijn man erg leuk, maar een meisje heeft zo ook wel weer z’n voordelen. Ik heb nog stapels leuke meisjeskleren liggen, we weten hoe het werkt met een meisje.
Toen kwam de 20 weken echo. De echoscopist vertelde ons dat we een jongetje krijgen. Ik kon het niet geloven. Ze was er erg zeker van. Ik heb er wel een paar vreugdetraantjes om gelaten. Dit had ik nooit meer verwacht.
Het lijkt wel iets erfelijks 3x hetzelfde, dan het andere geslacht. Mijn schoonmoeder komt uit een gezin van mmmj, zelf kreeg ze jjjm, wij krijgen mmmj.
Ik denk wel eens na over hoe het over ± 10/15 jaar zal zijn. Ik kan me soms best wel zorgen maken over het feit dat ik meiden heb. Ik denk dat meiden veel kwetsbaarder zijn dan jongens. Ze lopen een groter risico op verkrachting, seksueel misbruik, vriendje die verder wil gaan dan zij, loverboys e.d.
Ik hoop dat je het goed een plekje weet te geven. Je krijgt later vast wel hele lieve schoondochters.
Groeten
Karin
ps ken ik jou broertje ook? Jos, gestudeerd in Enschede, lid geweest van de VGST
Broertje van mij ? Nee zo heet die van mij niet en ook niet lid zo ver ik weet
Niet van jou Inge, maar van Wola
O okee… Nu ik het nog eens lees ook wel logisch… :oops:
@ Inge
Hier ook 3 jongens en een hele goede kans dat nr. 4 ook weer een jongen is. Op zich hier absoluut geen ´probleem´, niet alleen ivm het doorschuiven van kleding, maar heb mezelf eigenlijk ook altijd meer als ´jongensmama´ gezien. 
En toch…lijkt het me ergens ook wel heel erg leuk om er nog een meisje bij te hebben. Als kind al, maar vooral ook voor ´later´. Je kunt nl nog zulke leuke schoondochters krijgen later, het blijft toch anders dan een dochter (zo ervaar ik het tenminste met mijn (schoon)moeder, zeker als het om zs gaat).
@ Frogger
Wat grappig: al jouw kids zijn ongeveer zo oud als die van mij.
Jullie nu dus een jongen na 3 meiden. Zal idd wel ff wennen zijn, haha!
Hier als het goed is weer aardig goed getimed (heb getempt, dus kon dat achteraf mooi zien), dus de kans op een jongen juist groter, maar de gyn. kon bij de 20 weken echo steeds alleen een kontje zien of voetjes. Eerst zei ze dat ze helemaal niets kon zien, maar daarna dat een meisje zeker niet uitgesloten is… Ze weet het wel lekker spannend te houden (de gyn.), maar zou toch erg verbaasd zijn als het bij de volgende echo idd een meisje zal blijken te zijn.
Frogger, je hebt pb
Dank voor al jullie reacties, doet me goed!
Hoi allemaal,
Hier begin van de week even heel moeilijk gehad.
Eergisteren aan hub laten weten dat ik het jammer vind dat ik mijn verdriet niet bij hem kwijt kan en hij heel afstandelijk doet en dat ik het er nog steeds heel erg veel verdriet van heb, vooral omdat ik er iedere dag mee wordt geconfronteerd. Is het de wieg niet, dan is het wel in GTST of een ander programma, of op het schoolplein of de buren met hun 6 weken oude baby. :roll: Het is en blijft gewoon pijnlijk.
Na in eerste instantie weer te ruziën… heb ik 's avonds toch geprobeerd om aan te geven dat ik hier geen ruzie over wil maken.
Hij is bang dat het altijd tussen ons in zal blijven staan en dat ik hem daarom zal verlaten, maar dat is zeer zeker niet zo. Ja, ik zou het heel erg graag willen, maar mijn liefde voor hem en ons gezin is vele malen groter.
Uiteindelijk vroeg hij me: Oke, stel dat… hoe zie jij het dan voor je? Waarom zie jij de problemen die ik zie, niet zoals ik?
Dus heb hem uitgelegd hoe ik het voor me zag.
Zijn allergrootste punt is de auto. Hij rijd in een lease auto en heeft een bepaald budget waarvoor hij mag leasen. De meeste 7zitters zijn in de lease gewoon te duur en hij is bang dat we altijd aan huis gebonden zullen zijn.
Ik zie het als een tijdelijk obstakel, maar wel degelijk als obstakel. Maar niet iets wat onoplosbaar is.
Na een lang en heel goed gesprek, voelde ik eindelijk opluchting.
Ik kon mijn verdriet een plek geven, ik kon nu echt beginnen met verwerken en we kunnen er dus over praten zonder ruzie te maken.
Gisterenavond nadat hij mijn moeder thuis heeft gebracht en we GTST aan het kijken zijn, krijg ik een arm om me heen.
Hij merkte dat ik het moeilijk had (tja aflevering over zwangerschap en wel of niet een kindje erbij). Ik vond het erg fijn dat hij het aanvoelde dat ik het moeilijk vond om naar te kijken en voelde me gesteund. Eindelijk!
Na een uur zegt hij ineens: Je hebt me aan het denken gezet. Ik ben er al de hele dag over aan het nadenken en het is inderdaad belachelijk dat ik een auto laat beslissen over ons gezin en de samenstelling daarvan.
Ik wil namelijk heel graag nog een kindje, maar zag alleen maar problemen en jij hebt me laten inzien dat het een probleem is wat tijdelijk is en opgelost kan worden.
Dit was dus echt niet mijn bedoeling van het gesprek!!
Ik was oprecht bezig om het te verwerken en nu lijkt het alsof de achtbaan nog een rondje gaat, zonder dat ik het wist.
Hub heeft nu letterlijk gezegd: Ik wil nog een kindje samen met jou! Heel graag zelfs!
Hoe blij ik ook ben met zijn “ommekeer” ergens voelt het ook raar.
Heb ik hem “overgehaald”? Doet hij het voor mij? Is hij zo bang dat ik hem verlaat, dat hij maar toegeeft?
Hij zegt dat dit geen van allen zo is en dat wat ik zei gewoon binnen kwam bij hem en hem deed beseffen dat een kindje zoveel meer brengt dan alleen maar “problemen”.
We weten nog niet precies wanneer ik stop met anticonceptie. We zitten ook midden in huizenstress (nog geen zekerheid over ons nieuwe huis).
Als het doorgaat willen we natuurlijk eerst daar settelen en anders hier het huis wat aangenamer maken om te wonen.
Van een deur die op dubbel slot stond… naar een wijd openstaande deur in 3 dagen tijd… ik moet er even aan wennen geloof ik.
Het is nog een beetje onwerkelijk.
Wow Broekie, (nog meer) goed nieuws dus!
Maar snap best dat jij er nu een beetje door overdonderd bent…
Misschien is deze ommekeer (ook) wel gekomen doordat hij nu heel duidelijk van jou heeft begrepen dat jij het heus ook niet als alleen maar ‘rozegeur en maneschijn’ ziet, maar er weldeglijk problemen zullen zijn die moeilijk en soms iig tijdelijk niet zullen zijn op te lossen. Nou ja, hoe dan ook, iig gefeliciteerd met deze onverwachte ommekeer! :-*
Iuno; Dank je wel. Ja het is even wennen, maar mijn hub is niet iemand die zich makkelijk laat ompraten. Dat geeft mij wel een beetje vertrouwen in zijn ommekeer.
Maar eerst settelen in ons nieuwe huisje! :inlove:
wooww broekie wat super fijn!!!
IK ben heen heeeeel tijd weggeweet en moet me nog verder in lezen,beetje doordat mn wederhelft geen vierde wil althans we hebben niet nog een lege kamer :? moet eert verbouwt worden als hij t al wil)
Hier zijn er zeker van hubs kant bezwaren us hier staat t in de "koelkast"we hebben geen kamer meer over (wel eentje die op te delen is maar moet dan een zolderraam in)
onze auto is wel groot genoeg.
En financieel we hebben t goed maar benzo bang dat als ze allemaal willen studeren dat dat niet kan(tenminste niet op onze kosten dan)
Hoe zien julie dat?
ik zou zelf toch(steeds,raak de kriebels niet kwijt) wel graag nog een kindje willen niet nu maar over een jaar of 2
@ tamara
Ook al lijkt het tegenwoordig bijna een ‘must’ dat elk kind z’n kamer heeft (en is het vaak ook wel prettig, voor zowel de kinderen als de ouders), het is en blijft toch een luxe, hoor! Wij hopen ooit wel op genoeg ruimte om voor elk een eigen kamer te hebben, maar tot die tijd zullen er gewoon altijd 2 een kamer moeten delen. Is voor ons echt geen belemmering geweest om dan maar niet voor een 4e te gaan.
En studeren is wel heeeel ver weg nog, wie weet wat voor systeem ze tegen die tijd hebben… Je weet ook niet of ze uiteindelijk wel allemaal (willen) gaan studeren. En heel eerlijk gezegd vind ik dat tegen die tijd ook hun eigen pakkie an. Ik heb ook gestudeerd, maar alles zelf moeten bekostigen dmv studifinanciering, later nog een studentenlening en wat bijbaantjes - heb dat altijd heel normaal gevonden, hoor.
Even snel vanaf mijn mobiel…
Broekie, ik kan me voorstellen dat je even moet omschakelen!
Mijn man zei laatst dat hij nog aan het nadenken was.
Pete is bij mijn ouders logeren en Luc en Stan ook een nachtje bij mijn schoonouders, zodat wij uit eten konden gaan.
Als wij ons eerste drankje hebben dan gaan we altijd proosten. Meestal op onze gezondheid of de aanbouw die we willen.
Mijn man vroeg waarop we gingen proosten en toen zei hij ineens ‘op een meisje’ ‘of een jongen’ :shock:
Ik was even verbaasd en proostte gewoon, maar ging er verder niet op in. Daarna zei hij, ben je niet blij? Toen zei ik dat het nog niet doordrong. Ik had het nog niet verwacht…
Daarna zei ik dat ik niet wist wat ik nu kon verwachten. Wanneer enzo. Toen zei hij dat ik maandag met de huisarts mocht bellen om een afspraak te maken om mijn spiraaltje eruit te halen :o
Ik moet dus ook even omschakelen…
Het is niet zo dat ik het niet wil of er niet blij mee ben, maar ik had er gewoon rekening mee gehouden dat er hoogstwaarschijnlijk geen vierde zou komen. Ik moet dus heel even aan het idee wennen.
Dat we toch voor een vierde gaan :dance: :inlove: