Ik twijfel erg of ik nog een derde kind wil. Toen britt werd geboren na een super snelle bevalling wilde ik de bevalling nog 1 keer doen. Maar ja bij Wessel duurde de bevalling 36 uur. Ook toen ik bij de gyn in de wachtkamer zat en de echokamer open zag staan dacht ik dat wil ik ook weerIk heb ook al 3 miskramen gehad en ik weet niet of ik een evt volgende miskraam aan kan.
Verder heb ik nu een jongen en een meid.Als ik als tweede ook een jongen had gekregen dan wist ik het wel.
Ook ben ik nu al 36 dus als ik wil dan moet ik niet te lang wachten. Bij Britt heeft het ook een tijdje geduurd.
groet Anita
Hoi,
Ik heb ook lange tijd getwijfeld, wil ik het wel echt? Waarom wil ik het zo graag? Is het financieel en qua ruimte haalbaar? wordt het niet te druk? enz enz.
Ik heb er een half jaar over gedaan met wel/niet voordat ik overtuigd was dat ik het echt wilde. Misschien is het niet wat je wilt horen, maar het enige advies is geef het de tijd todat je 100% zeker bent.
Enne… er is veel meer dan de zwangerschap en een baby, veel vrouwen missen het plezier van een zwangerschap na een aantal maanden en willen daarom nog een kind. Die echo kamer zie je maar 9 maanden en de bevalling duurt hooguit een paar dagen, maar je krijgt er een kind voor de rest van je leven voor terug… Hoe klinkt die laatste zin, wat voor gevoel geeft je dat?
Mij een heel goed gevoel, ik denk dat je er aan toe bent als dat laatste ook echt goed voelt.
mijn gouden regel is twijfel is Nee…als je er 100% van overtuigd was had je niet getwijfeld…
Nou Aapie daar ben ik het eerlijk gezegd niet mee eens 
Wat zij beschrijft zijn hele natuurlijke twijfels. De financieen, de ruimte etc etc. Die twijfels heeft bijna iedere moeder die van 2 naar 3 gaat of van 3 naar 4.
Ik zou het inderdaad even de tijd geven! En ja een kind die heb je (gelukkig) voor heel je leven en ja een zwangerschap duurt maar 9 maanden en een bevalling maar een dag of 2…Maar daarintegen krijg je er een hele hoop voor terug! Je hebt dan wel een jongens en een meisje, maar ik vind dat dat niets te maken heeft met de drang voor een derde kindje.
Ik heb 2 jongens, en of ik er nu nog een knul bij krijg dat maakt mij geen verschil! Als het maar gelukkig is en alle liefde krijgt wat hij/zij verdient.
Ik zeg altijd maar zo waar 2 mondjes kunnen eten kunnen er ook 3 eten.
Wat betreft je leeftijd, kijk dat is wel een ‘risico’ factor. Maar goed mijn moeder was ook 36 toen de laatste werd geboren en die zei toen ook, ik geniet er nu juist op een hele andere manier van, omdat ik veel meer innerlijke rust heb en op een andere manier in het leven sta dan toen ik 25 was bijwijze van!
Maar wat dus betreft je leeftijd kan ik me de zorgen en twijfels wel voorstellen. Geef het de tijd.
Succes 
Williwortel, ik bedoelde ook niet resoluut nee…maar mee dat het nu voor haar nog niet duidelijk is dus dan zou ik er NU nog niet voor gaan… maar mss over een paar maanden als ze niet meer zo twijfelt…zo bedoelde ik m zeg maar 
Ik ben het weer niet eens met een stelling waar 2 kunnen eten kunnen er ook 3 eten…dat is mss wel zo maar het ligt er wel aan wat voor leven je voor ogen hebt. En buiten het eten zijn er ook nog andere kosten natuurlijk die een kindje mee brengt. Ook later.
Persoonlijk zou ik nooit voor nog een kindje gaan als ik wist van ok nu kunnen we alles doen wat we willen, maar als ik een 2e krijg moet ik elk duppie om gaan draaien. Dat wil ik niet, ik wil mijn kind(eren) alles kunnen geven zonder moeite…Maar tja dat is dus een persoonlijke keuze
Wesselsem, grappig dat je het juist hebt over de echo’s enz.
Wij willen ook graag een derde (nog wel even wachten), maar voor mij mogen we de zwangerschap wel overslaan, haha. Ik ben niet zo’n fan van zwanger zijn…m’n hormonen vliegen me dan om de oren en ik voel me echt niet gezelliger.
Maar juist nu ik Justin uit bed haal, en Mischa hem lekker knuffelt, dan denk ik: ik wil meer! :mrgreen:
Herkenbaar hoor… Heb ook een tijdje getwijfeld over een derde, en ik zeg ook altijd: bij twijfel niet doen.
Ikzelf heb na lang wikken en wegen besloten dat we het bij 2 kinderen houden. Mijn man is ook niet erg enthousiast over een derde kind (lijkt me niet onbelangrijk).
Op dit moment zijn we net verlost van de gebroken nachten en ik weet niet of ik dat weer maanden op kan brengen. Anna slaapt nl. nog maar sinds kort door, dus we zijn moe-moe-moe…
Bovendien heb ik twee keer hyperemesis (extreem veel overgeven) en zwangerschapsvergiftiging gehad waardoor ik voortijdig in het ziekenhuis ben beland. Niet bepaald een roze wolk dus.
Ook de bevallingen vond ik behoorlijk pittig, dus ik zie er tegenop om dat een derde keer door te moeten maken.
Als de tijd rijp is, wil ik gaan voor een pleegkind. Maar dan moet ik hubby daar ook van overtuigen, want die vindt het nu al druk genoeg met 2 eigen koters…
bedankt voor jullie reactie
Britt is zo’n makkelijk kind. Ze sliep eigenlijk al de tweede week door en vanaf dat ze vier weken was tot nu slaapt ze van 19.00 tot 08.00.
Dus de gebroken nachten heb ik niet gehad.
Ik ben er wel uit. Ik wil een derde kind. Ook omdat je zoveel liefde krijgt. En het geld is geen probleem. Ze komen zeker niet tekort.
groet anita
Wat vreemd dat je zegt dat als je 2 jongens had gehad je dan wél nog voor een 3e zou gaan, dat klinkt net alsof je het alleen maar doet om van elk geslacht een kind te hebben… 
Ik ben nochtans zeer gelukkig met mijn 4 zonen en daarbij stopt het ook, je maakt geen kinderen voor het geslacht maar voor het kind dacht ik toch… :eh: .
En wel of geen 3e kan niemand voor een ander beslissen dus volg hierin lekker je gevoel :-* .
Ik lees net dat je al beslist hebt (dat ging snel! 
).
Veel succes! :thumbup: :-*
Ik wilde ook even reageren maar toen zag ik dat Bietje me voor was :shock: @Bietje wrote:
Wat vreemd dat je zegt dat als je 2 jongens had gehad je dan wél nog voor een 3e zou gaan, dat klinkt net alsof je het alleen maar doet om van elk geslacht een kind te hebben…Deze reactie vond ik ook erg vreemd over komen
Ik ben nochtans zeer gelukkig met mijn 4 zonen en daarbij stopt het ook, je maakt geen kinderen voor het geslacht maar voor het kind dacht ik toch… :eh: .
.
Ja, sorry, het was niet slecht bedoeld maar deze zin vond ik zo overkomen :think: :
@wesselsem wrote:
Verder heb ik nu een jongen en een meid.Als ik als tweede ook een jongen had gekregen dan wist ik het wel.
@Bietje wrote:
Ja, sorry, het was niet slecht bedoeld maar deze zin vond ik zo overkomen :think: :
@wesselsem wrote:Verder heb ik nu een jongen en een meid.Als ik als tweede ook een jongen had gekregen dan wist ik het wel.
Ik vind dat niet gek hoor… als je nou heel graag een meisje wilt, en je hebt twee knullen, kan dat best een reden zijn om voor een derde te proberen. Is ook niet erg als het dan een jongentje wordt, maar proberen kan geen kwaad, toch??
@Bietje wrote:
Ja, sorry, het was niet slecht bedoeld maar deze zin vond ik zo overkomen :think: :
@wesselsem wrote:Verder heb ik nu een jongen en een meid.Als ik als tweede ook een jongen had gekregen dan wist ik het wel.
Ik zie net dat ik nogal raar gequote had, maar dat wat jij zegt bedoel ik dus ook helemaal zo :-*
@Mama_jeanet wrote:
@Bietje wrote:Ja, sorry, het was niet slecht bedoeld maar deze zin vond ik zo overkomen :think: :
@wesselsem wrote:Verder heb ik nu een jongen en een meid.Als ik als tweede ook een jongen had gekregen dan wist ik het wel.
Ik zie net dat ik nogal raar gequote had, maar dat wat jij zegt bedoel ik dus ook helemaal zo :-
Ah, nu begrijp ik het!
:-
hai hai,
ik zie dit onderwerp nu pas staan. ik zou zeggen doen! Ben je er al uit trouwens? Na mijn eerste kindjes(zware zwangerschap en dito bevalling) zei ik NOOIT meer!! :naughty: Tot het een aantal jaren later begon te kriebelen en ik voor een tweede ging. Toen onze zoon geboren was had ik zoiets van “dit kan toch echt niet de laatste keer geweest zijn” :shifty:
En kijk nu ben ik al twee maanden de trotse mama van een klein meisje. Ok, het is wel drukker maar ik heb het voordeel dat de andere twee al groter zijn en al bij al valt het wel mee. In het begin had ik wel zoiets van " hoe ga ik dit in godsnaam regelen met drie kids" maar na een tijdje geraak je in je ritme en gaat het vanzelf. Ik droom nu al van een vierde
Onze eerste zoon is een adoptiezoon. Vorig jaar zomer bleek ik ineens spontaan alsnog zwanger en inmiddels hebben we er een zoontje bij.
Ook ik heb een zware vervelende zwangerschap en bevalling gehad. Maanden riep ik Nooit, nooit, nooit meer!!!
Nou zoals je aan de banner kunt zien, we gaan meteen door voor de derde. Ik besef me goed dat het druk zal zijn, maar ik wil niets liever.
Succes met je beslissing.
Ik ben van mening dat je naar je hart moet luisteren en dan voel je het antwoord vanzelf wel. (zweverig hè en zo ben ik helemaal niet) :mrgreen:
Anke
Hi Anita,
Wat leuk dat jullie voor een derde kindje gaan!! Gaan jullie er al direct voor? Of nog even maandje of wat wachten?? Ik wil ook graag een derde kindje… Maar we wachten nog even omdat we in een wat rumoerige vaarwater zitten… En daarbij is Hannah net 2 en heeft best nog wel wat hulp nodig. Hoop dat we er dit najaar voor kunnen gaan!! Misschien komen we elkaar dan wel weer in eenzelfde forum tegen
:-* Marijke
Ik kom voor het eerst op deze site vandaag, eigenlijk door te googelen op “3e kindje”. Wij hebben 2 gezonde dochters, 5,5 jaar en 7 jaar. We hebben het goed met ons gezin, wel druk, de combinaties met werken en gezin. Maar we werken al enige tijd beiden in onze woonplaats, dus het is wel redelijk stabiel. Ik heb goede zwangerschappen en bevallingen gehad. We hebben altijd gezegd dat 3 kinderen leuk zou zijn. Maar de twee meiden kwamen kort op elkaar (bewust), met slechts 16 maanden er tussen. Drukke tijden dus. We zeiden dus ook snel: als er ooit een derde komt zal het een nakomertje worden. De afgelopen jaren blijft dit met vlagen onderwerp van gesprek tussen mij en mijn man. Inmiddels ben ik 34 jaar en wil geen jaren meer wachten met het nemen van een besluit. Gevoelsmatig voelen we er beiden veel voor. Praktisch zijn er allerlei redenen om het niet te doen. Tja, wat is dan wijsheid? Leuk om hier wat reacties te lezen. Voor dit moment hebben we besloten om tijdens onze vakantie (3 weken Italie in augustus) eens rustig alles op een rijtje te zetten. Maar ondertussen zit het elke dag in mijn hoofd…en bij mijn man ook.
Mijn man en ik hebben twee jongens van 6 en 3 jaar.Wij zijn beide ook 34 jaar.Bij mijn man leefde de wens voor nummer 3 een stuk minder dan bij mij,maar uiteindelijk ben ik de mening met mijn man gaan delen over de 3e.Tot we plots dit jaar overwacht toch zwanger bleken te zijn!We hadden het er al over gehad voor een sterilisatie te gaan,en zouden dat ook doorzetten,ook al zou die zwangerschap fout gaan in die eerste drie maanden.Want ons gezin was goed zo met twee gezonde jongens.Helaas liep het dus fout in week 17,nadat je dus alles al gevoeld heb,je buikje ziet groeien etc.Nu was het mijn man die zelfs op de dag van de bevalling van ons veel te vroeg geboren kindje (weer een jongen ) die zei dat we nog maar eens moesten nadenken over die sterilisatie.Ik was daar heel snel mee:NIET DOEN!We kunnen het niet over ons hart verkijgen om die wens NU te laten varen met dezelfde gedachtes die we toen hadden.We hebben nu beide het gevoel zowiezo dat ons gezin gewoon nog niet helemaal compleet is meer.Niet om onze te vroeg geboren zoon te vervangen,maar omdat we eruit zijn dat we een gezin met 3 kinderen willen hebben.
Nu maar hopen dat het ons gegund is nog want twijfels heb ik wel of het nu wel zo makkelijk zou gaan als het bij de eerste keren ging (1e kindje 1 week klussen,2e kindje 3 maanden klussen en 3e kindje 1 keer klussen op juiste moment bij toeval).
Help ons hopen