wat een moeilijke beslissing.
mijn man heeft aangegeven nog wel een derde kindje te willen.
zelf zou ik dit ook wel willen alleen zie nog al wat beren op de weg.
met de 2 vorige zwangerschappen bekkenklachten gehad, bij de 2de zelfs tot ruim anderhalf jaar naderhand.
financieel zal het wel wat zwaarder worden en hoe met oppas, nu passen de oma’s op.
moeilijk, wie twijfelt of heeft er ook zo getwijfeld. en gaan jullie er wel of niet voor.
Hier nog steeds een enorme twijfel voor een 2e kindje. Maar niet zo zeer financieel of lichamelijke klachten. Maar de psychische klachten.
We genieten nu volop van onze zoon en heel eerlijk zie ik het de 1e paar jaar nog niet zitten om (weer) een baby in huis te hebben. :oops: :oops: Klinkt misschien heel hard.
Geen idee hoe oud de oma’s zijn? En waarom zou je niet kiezen voor een andere vorm van opvang?
oma’s zijn pas begin 60.
wil liever geen andere vorm van oppas, dit is financieel gezien natuurlijk niet zo aantrekkelijk.
dat is idd een erg moeilijke keus!
Wij zijn er wel voor gegaan!
Het eerste halfjaar vond ik een ramp! J.illus heeft veel gekwakkeld en toen had ik echt wel zoiets van: was ik er maar nooit aan begonnen! Het was echt zwaar!
vanaf een half jaar is het allemaal beter gegaan en kan ik nu ontzettend genieten van onze 3e zoon :inlove: Hij is zo’n mooi, leif en vrolijk mannetje, echt een verrijking van ons gezin :inlove:
Suc6 met het maken van deze moeilijk keuze!
Ik lees even mee. Hier ook de enorme twijfels…
Herkenbaar. Hier ook twijfels.
Ik reageer later even uitgebreider.
We zijn ervoor gegaan en zie het resultaat! Sinds 10 weken heeft Thijs ons leven verrijkt. :inlove:
Ik zag ook echt wel beren op de weg, maar de wens en het gevoel was zo groot voor nog een kindje!
En echt, die beren zijn er soms ook hoor. En Pfoe, wat is het soms druk!
Maar wat een heerlijkheid!
Hij wordt door zijn oudere broers omarmd, het is een vrolijk en lief mannetje en als je zijn glimlach krijgt, dan smelt je weg en geeft dat weer een boost energie.
Ik heb ook heel veel steun/hulp van hub. Dat helpt erg in bijv. spitstijd of 's ochtends bij het naar school brengen.
Wat zijn jouw precieze twijfels?
Het heeft mij geholpen om niet te ver vooruit te kijken en gewoon maar zien wat de dag/week brengt. Dat geeft rust.
Hier zwanger van ons 4e kindje, bij de 3 eerdere zwangerschappen veel last gehad van bekkeninstabiliteit, bij de eerste zwangerschap pre en postnatale depressie, en na elke bevalling ook ruim 9 maanden psychische klachten en angstaanvallen gehad. Ik heb vaak gehoord waarom we uberhaupt nog voor een tweede (en ook derde, 4e weet nog niemand) kindje gingen gezien mijn lichamelijke en psychische toestand.
Onze oppaskring is klein: alleen opa’s en oma’s passen op. Man werkt fulltime, ik ongeveer 20/24 uur per week.
Als je er nu nog erg over twijfelt, kun je misschien nog even wachten met beslissen. Ik weet niet of er tijdsdruk is qua leeftijd, maar anders kun je misschien over een paar maanden nog eens een goed gesprek met je man hebben over de twijfels?
Wij zijn wel voor een 4e kindje gegaan omdat ik weet dat het na het eerste jaar weer goed met me gaat en ik vind het alle klachten waard, maar dat is voor iedereen persoonlijk natuurlijk.
Ik wil je in ieder geval veel succes wensen met het maken van jullie beslissing.
Ook wij zijn er voor gegaan. Onze kinderen gaan naar de kinderopvang dus financieel is het lastiger. Ook was het de eerste maanden erg zwaar, ons huwelijk heeft wel wat deukjes gehad en ik merk dat het nu eigenlijk pas een beetje beter gaat. Maar… Wat een heerlijk ventje is het en ondanks de strubbelingen tussen de kinderen onderling genieten ze ook volop van elkaar :inlove:
Ik kan niet wachten tot Thijs straks wat ouder is, ze alle 3 een beetje met ‘hetzelfde’ bezig zijn en we door kunnen met alles. Geen baby hier meer dus :lol: Al blijft het kriebelen hoor, zo’n kleintje. Maar nee… onze keus is gemaakt, geen 4e meer! Dat zouden we echt niet gaan trekken.
Maar wat ik al zei… Het is een heerlijk ventje en ik heb geen minuut spijt gehad dat we besloten hebben mijn 3e kinderwens in vervulling te laten gaan :inlove: (want van hub had het niet persé gehoeven)
Hier dus ook twijfel over wel of geen derde.
Voor onze oudste er was, wilde ik 2 kinderen.
Toen de oudste er eenmaal was vond ik het zo leuk en was alles me zo meegevallen, dat de wens voor misschien wel een gezin met 3 kinderen ontstond.
Inmiddels hebben we een tweede kindje mogen krijgen.
En nu is er toch twijfel. Ik zie ook ‘beren op de weg’
Kan ik het wel aan: lichamelijk en mentaal. (ik vind 2 kinderen al erg druk)
Ik heb zwangerschapsdiabetes gehad in de 2e zwangerschap. Dat kan weer gebeuren en maakt het ook wat minder zorgeloos.
Wat als mij iets overkomt hierdoor, dan laat ik een gezin met 2 kinderen achter.
Maar ook: wat als dat derde kindje niet gezond is?
Op de 1 of andere manier wegen deze punten nu veel zwaarder als bij de wens voor een 1e en een 2e. Net of de wens voor die eerste twee veel sterker was, dan die wens voor een derde.
In ieder geval hebben we onszelf nog de tijd gegeven om hierover na te denken. We hoeven niet nu een knoop door te hakken. Maar ik snap de twijfel dus heel goed.
het blijft moeilijk.
soms hebben de twijfels de overhand en soms denk ik we gaan er gewoon voor.
kan er 's nachts soms niet van slapen en zie nu plots overal mensen zwanger van een derde kindje.
vind zelf dat ik niet meer te lang kan wachten, ben 36.
kindjes zijn 7 en 4.
de beren op de weg worden steeds meer, maar het verlangen naar een kindje ook.
twijfel, wil ik nog een keer zwanger worden met de kans op bekkeninstabiliteit en wat houd ik eraan over.
kindjes hebben het nu goed waarom alles overhoop halen.
oppas, willen de oma;s die het nu doen dan ook nog blijven doen.
wie twijfelt er ook zo of heeft getwijfeld.
Hier ook getwijfeld hoor. Precies alles wat hier voorbij komt is ook door mijn hoofd gegaan.
Uiteindelijk zei een vriendin: hoe zou je het vinden als je nu onverwachts zwanger bleek te zijn. Zonder nadenken zei ik prima, helemaal welkom.
Dat heeft mij wel inzicht gegeven.
Mijn moeder met wie ik mijn twijfels besprak gaf aan volg je gevoel. Je krijgt spijt van een gewenst kindje dat uiteindelijk niet is gekomen.
Wij zijn er voor gegaan en na een maand was ik er volledig mee bezig en kon niet wachten eer ik zwanger was. Haha.
Helaas is die zwangerschap anders gelopen. Na het verlies van R* wist ik in elk geval zeker dat ik opnieuw zwanger wilde zijn. Alle twijfel was weg!
Nu 25 weken onderweg en de kids vinden het ook fantastisch. Dit wordt echt ons kersje op de taart.
Dus als je hart en gevoel eigenlijk 100% ja zeggen dan zou ik kijken hoe zwaar wegen de materiele twijfels. En stel je kijkt over 4 jaar terug en je hebt gekozen om het niet te doen, denk je er dan spijt van te krijgen het niet geprobeerd te hebben?
Toen wij ervoor gingen, hadden we afgesproken hoe lang we het zouden proberen. Dit, gezien onze leeftijd en ook gezien het leeftijdsverschil tussen de kids.
De ‘laatste’ maand bleek ik zwanger, hoe bijzonder is dat.
Misschien heel stom, maar mocht dat niet zo zijn geweest, hadden we er vrede mee gehad, alsof het zo niet moest zijn.
Maar nu ik wel zwanger bleek, gaf me dat extra het gevoel dat het dus wel voorbestemd was dat het kindje zou komen.
Ik lees even mee.
Hier opeens ook twijfels. Hebben twee prachtmeiden van 6 en 4. Helemaal zeker dat het bij twee bleef. Al veel babyspullen de deur uit en sinds 2 maanden toch die twijfel…
En toen ik het er met mijn man overhad bleek hij ook te twijfelen…
Aan de ene kant lijkt het me heerlijk weer zo’n hummeltje, jongste dochter zou ook echt een leuke ‘grote zus’ zijn. Hebben sowiezo een zevenzitter dus auto is ook geen punt. Zolder moet over een paar jaar verbouwd worden maar nu slapen de meiden nog op een kamer, dus er is nog een kamertje vrij…
Maar dan denk ik weer aan de nadelen: Meiden zitten allebei op school, leven is nu echt een stuk makkelijker, kinderopvang wordt een stuk duurder, wordt weer open neer naar twee verschillende opvangplekken, de eerste twee jaar zijn toch weer pittig, en over anderhalf jaar wordt ik 40…
Kortom: Ik weet het niet…
Hihi happiness die zolder dat is precies ons verhaal. Nu niet met vakantie maar voorzolder is bijna af. Kids zitten hier ook straks op school. Heeft ook voordelen. Alle tijd voor de kleine :inlove: ze zijn al flink zelfstandig, 1 in de luiers, 1 die je s nachts wakker houdt in het algemeen.
Wij dachten de eerste 2 jaar zijn zwaar door weinig slaap en weer de kinderziektes door vd creche en stress om s morgens oppas te regelen als de kleine ziek is en je moet naar je werk. Maar wat is 2 jr op n mensenleven?
Ons oudste zoontje is chronisch ziek en kost veel energie ookal is hij nu bijna 8. Zijn baby en peutertijd was drama dus wij dachten erger kan bijna niet. klopt meteen af
:oops:
Wij hebben wel of geenbroertje of zusje erbij ook besproken met de kids. Voor en nadelen op hun niveau. Zij waren unaniem voor. Nu zijn ze ook super betrokken en blij.
Volg je hart.
Hihi happiness die zolder dat is precies ons verhaal. Nu niet met vakantie maar voorzolder is bijna af. Kids zitten hier ook straks op school. Heeft ook voordelen. Alle tijd voor de kleine :inlove: ze zijn al flink zelfstandig, 1 in de luiers, 1 die je s nachts wakker houdt in het algemeen.
Wij dachten de eerste 2 jaar zijn zwaar door weinig slaap en weer de kinderziektes door vd creche en stress om s morgens oppas te regelen als de kleine ziek is en je moet naar je werk. Maar wat is 2 jr op n mensenleven?
Ons oudste zoontje is chronisch ziek en kost veel energie ookal is hij nu bijna 8. Zijn baby en peutertijd was drama dus wij dachten erger kan bijna niet. klopt meteen af
:oops:
Wij hebben wel of geenbroertje of zusje erbij ook besproken met de kids. Voor en nadelen op hun niveau. Zij waren unaniem voor. Nu zijn ze ook super betrokken en blij.
Volg je hart.
Ik durf het niet met de kids te bespreken omdat ik 100% zeker weet dat ze volmondig JA schreeuwen 
Het gaat steeds meer kriebelen…
Jij nog gefeliciteerd met je zwangerschap!!!
Wij hebben ook lang getwijfeld, maar we konden er niet veel langer over twijfelen omdat 1x onveilig vrijen voor ons de beslissing heeft gemaakt. J.illus was onderweg :inlove:
Dit is ons laatste mannetje en dat heb ik steeds gevoeld en gezegd, maar desondanks denk ik heel stiekem wel eens aan een 4e…
Mijn ander 2 zitten ook op school en ik vind het een heel gevlieg (heb geen rijbewijs en ze zitten op 2 verschillende scholen) maar had mijn kleinste niet willen missen. ik dnek ook wel eens: wat een vrije tijd had ik nu gehad zonder hem, maar zou voor geen goud het anders willen!
Het blijft een moeilijke beslissing. Voor ons is het min of meer bepaald net als bij Pé, alsof het zo heeft moeten zijn. Heel fijn:D
Suc6! :hug:
Pffff,
Hebben laatste maanden veel zitten wikken en wegen.
Erg druk geweest op mijn werk en mede daardoor besloten dat het toch een stuk rustiger was het bij twee te houden.
Van de week echter misselijk en een zwaar gevoel in mijn buik en vanmorgen een positieve test…
Het lot beslist blijkbaar…
Moet nog erg aan het idee wennen
Wauw Hapiness, dit kindje wil heel graag komen :inlove: Bijzonder zeg!
Is het al een beetje geland?