Gefeliciteerd!
Het lot bepaald idd, zo lijkt het.
Hier ook iemand die twijfelt.
Onze jongste is nu 19 maanden en ik heb eigenlijk constant gezegd dat het goed is zo. Alleen begin ik nu toch wel te twijfelen. Mijn vriend wil de deur ook nog niet helemaal dichtgooien.
Ik heb net als Twijfel bij mijn vorige zwangerschappen heel veel last van bekkeninstabiliteit gehad. bij de laatste ben ik met 38 weken ingeleid omdat ik niets meer kon en zoveel pijn had. Nu na 19 maanden gaat het eindelijk beter en ben ik weer aan het sporten. Ik ben dus heel bang voor de gevolgen. Ik denk dat ik daarom ook eerst heel radicaal besloten had dat er geen kindjes meer gaan komen.
Daarnaast hebben we geen extra kamer en op langere termijn moeten we verbouwen of gaan verhuizen omdat het met 3 grotere kinderen echt te klein wordt (vindt ik). 3 kinderen laten studeren is ook een behoorlijke aanslag op je budget.
Ook ben ik blij dat mijn jongste straks zelfstandiger wordt…terug naar de babyfase is dan wel weer heftig.
Ik ben 28 dus ik heb nog even tijd maar ik wil ook niet teveel tijd tussen de kinderen…Dan is het helemaal een hele overgang. Er zit 3 jaar tussen onze kids nu
Kortom nog een hoop om over na te denken…
@mamavanayden
hier ook weer de twijfel :lol:
dacht dat ik het had afgesloten maar nee hoor,de laatste weken kriebelt het weer heel fel :shifty:
@ petatje, ja dat dacht ik ook hoor.
Hier spreken verstand en gevoel elkaar nog steeds heel erg tegen 
O wat herken ik de twijfels!!! Het gevoel zei bij mij al vrij snel dat ik wel graag een derde wilde. Bij mijn man ook wel maar vooral hij zag de beren op de weg. Mannen zijn vaak wat praktischer dus hij zag andere beren dan ik hoor. Mij hield de zware zwangerschap en babytijd van mijn dochter (nu 3,5) me erg tegen. Ik had bi en A.ukje heeft de eerste 5 maanden 17 uur per dag gehuild. Dat vergeet je niet ff
Bij mijn man waren het de auto, een evt. verbouwing en meer van dat soort zaken die hem tegenhielden. En ja, financieel zou er ook wel wat veranderen.
Een maand of 2 hebben we er heel veel over gesproken en ook gediscussieerd. Uiteindelijk besloten we in december dat we er toch voor zouden gaan. In januari had ik al een positieve test :inlove:
En weet je… als je eenmaal zwanger bent verdwijnen heel veel twijfels. Natuurlijk moet je een hoop uitzoeken, aanpassen of regelen maar je hoeft nergens meer bij na te denken of je het wel of niet gaat doen. Je doet het, want het kindje gaat er komen. En dan ben je er ook wel vrij snel aan gewend.
We hebben inderdaad een nieuwe auto aangeschaft en we hebben in huis wat moeten klussen. In september is S.epp geboren en het voelt alsof het nooit anders is geweest. Ja, sommige dingen waren ff wat makkelijker met 2 kinderen maar je wordt er ook heel creatief en handig in.
Ik ben blij dat we toen de stap gezet hebben :inlove:
Hier hebben uiteindelijk besloten om het af te sluiten. Voor ons dus geen derde kindje.
Ik kan eigenlijk niet echt zeggen wat nu precies de doorslag gegeven heeft. Ik ben veel te bang dat ik bij een volgende zwangerschap weer veel te veel last krijg van mijn bekken en dan met 2 kindjes is dat heel erg zwaar. Ik vind ook niet dat ik dan die zorg op iemand anders zijn schouders mag leggen voor een hele lange tijd. Ik kon namelijk bij mijn vorige zwangerschap de laatste 3 maanden eigenlijk al niks meer. Het heeft daarnaast ook nog eens 1,5 jaar geduurd voordat ik weer de mama en vrouw was die ik wil zijn en die mijn kinderen en man ook verdienen.
Ook het ruimte gebrek in ons huis is een issue. Dan zouden we radicaal moeten verbouwen of verhuizen.
Daarnaast willen we ook nog een hoop doen (verre reizen ed). Met een derde kindje wordt dat toch financieel wel lastig. Niet dat dat nu het belangrijkste is maar toch iets wat we meenemen in onze beslissing.
Het allerbelangrijkst…we zijn heel erg gelukkig met onze 2 prachtige gezonde meiden!!! Ik tel mijn zegeningen!
Dus wij durven het niet aan om mijn lijf weer uit te testen, te hopen op een gezond ( en makkelijk) kindje, en het financieel weer uitdagender te maken. Het voelt ook goed zo.
Ik hoop dat een ieder die twijfelt gelukkig wordt met hun keuze!!!
Hier nooit getwijfeld over een derde…
Wat Smurfs moeder al zegt :Je krijgt spijt van een gewenst kindje dat uiteindelijk niet is gekomen.
Ik sprak laatst een collega van rond de 50 en zij had heel graag destijds een vierde kindje gewild, maar haar man wilde niet. En zelfs nu zei ze “mis ik die vierde, die er niet is”, “en dat gemis zal er altijd blijven”
Ik denk stiekem dat ik dat ook zou krijgen, ik ben blij dat mijn man ook graag een derde wou.
Hier ook lang getwijfeld, heel veel beren en vooral mijn bekken was een punt.
Onze derde boef ik een heerlijk mannetje van nu 20 maanden. Een handenbindertje die nog steeds 3 keer per nacht komt. Maar wat ben ik blij met hem. Wat ben ik blij dat ik toen de beren aan de kant heb geschoven en ondanks dat ik het enorm druk vind, financieel regelmatig een stukje maand over houden en ik nog steeds veel pijn heb, wekelijks fysio en nog niet alles kan (ws nooit meer) door mijn bekken. Zou ik als ik het van te voren had geweten zo nog een keer doen.
Wel moet ik eerlijk zeggen een vierde zal er nooit komen door deze redenen. Dat hadden we graag gewild, maar de drukte, de financiën en mijn lichaam denken we niet dat het verstandig is.
Ik dacht altijd dat ik 2 wel voldoende vond. Maar al op de 1e dag van onze 2e dochter, wilde ik graag een 3e. Die is er gekomen! Begin en einde van de zws vond ik erg zwaar en ook de 1e 10 weken van haar leventje. Daarna ging het beter en ze is echt zo enorm leuk!
Kriebels voor een 4e heb ik helemaal niet. Als ik een baby zie vind ik het heel schattig, maar voel ook heel sterk; niet nog 1.
Mijn kinderen zeggen wel af en toe nog een 4e zus te willen.
Bij mij was het gevoel ook de doorslag, voor alles zijn voor en nadelen te bedenken, maar dat is niet de essentie voor mij.
Hier ook een twijfelaar,
Het kriebelt zooooooo
Maar ja, oppasoma’s, gaan die op een derde willen passen?
En mijn werk? Ik heb nu vaste dagen waardoor alles loopt. Maar met zwangerschap moet ik van de groep af (want agressie) dan ben ik mijn vaste plekje waarschijnlijk meteen ook kwijt. Er zijn genoeg collega’s die op mij dagen azen, en die krijg ik na een jaar nooit meer terug. Dan wordt het onregelmatig werk, van mij en mijn man, combineren met school en oppas. Dat lukt toch nooit? En een oppas in de avond ga ik ook nooit vinden. Schoolgaande kinderen in de avond naar een gastouder? Ook geen optie he?
Financieel wordt het ook lastig. Zeker met studeren later.
Maar ja, huis, auto, dat is het probleem niet. Dat komt wel goed.
Mijn werk… dat ik wat me nu echt tegen houdt. En daar baal ik van. Want ik werk toch om te leven, en leef niet voor mijn werk toch? Maar heb de centjes wel nodig.
Ik schuif de definitieve beslissing nog maar een paar jaar voor me uit :shifty:
Hey meiden,
Heb even dit topic weer geopend want ik zit met hetzelfde als meerdere meiden hier.
Twijfel ook enorm over een derde, zo typisch want over een 1e en tweede nooit getwijfeld.
Ik heb twee gezonde meiden van juli2010 en januari 2013.
De eerste zwangerschap was een eitje en kan ik zo nog 10x doen, bij de tweede zwangerschap had ik ook bi en lage bloeddruk waardoor ik constant duizelig was…
Mijn gevoel is erg sterk dat er nog eentje ‘mist’ in ons gezin.
Maar toch zie ik veel beren…want vind het aardig druk met twee kids en wil het financieel allemaal?Want we houden van leuke dingen doen en op vakantie gaan…Ik werk drie dagen in de week, twee dagen naar crèche en 1 dag naar mijn moeder, ik hoop dat zij er nog 1 bij kan opvangen…
Mijn man twijfelt ook erg, maar zou het ook geen probleem vinden om het bij twee te laten. Hij zegt wel altijd als we heel rijk zouden zijn dan wou ik wel vijf kinderen…dus hij is meer bang voor het financiële plaatje en lukt het met dagjes uit e.d.?
Momenteel staat ons huis te koop en eigenlijk willen we ook sowieso wachten tot we verhuisd zijn om te kijken hoe dan onze lasten zijn, qua ruimte lukt het dan wel. Maar ja misschien duurt dit nog wel een tijd…moet ik daar op wachten?
En wat Miro ook al zei…ik heb nu wel twee meiden en wat nu als er wat met mij gebeurd in de derde zwangerschap?Of dat er iets mer het kindje is?
Elke dag is mijn gevoel weer anders…dan denk ik ach we hebben genoeg liefde en ruimte we gaan er gewoon voor, en de andere dag denk ik neeee het is goed zo. Vreselijk die twijfels en ben er veel mee bezig…
Heb nu met mijn man afgesproken om sowieso tot eind dit jaar te wachten om er misschien weer voor te gaan.
Vind het erg moeilijk, mijn verstand zegt nee en gevoel zegt ja…en ben ook bang voor die spijt. Maar zou het praktisch allemaal kunnen?
Ben ook erg benieuwd naar ervaringen van moeders met drie kids en werd het financieel nu echt een stuk duurder? En wat viel je stiekem wel tegen?
In het begin van het topic heb ik volgens mij ook mijn twijfels aangegeven.
Zelfs toen we toch besloten hadden we gaan er voor en ik zwanger raakte had ik twijfels. Ohhh waar begin ik aan
Het verlies van R* heeft er zeker in gehakt. En toch, heeft het ons ook echt verrijkt. We zijn nog hechter geworden en we genieten echt veel meer van de kleine dingen. Dagjes uit kun je zo duur maken als je wilt. Zo ga ik soms met de middelste naar de film en manlief met de oudste. Je hoeft niet alles met zijn vijven te doen. Is zo leuk om even quality time te bieden 1 op 1. Daarbij blijft het materialistisch. Bij elkaar zijn, liefde, plezier hebben daar draait het om! En daar hoeven geen dure uitstapjes zoals de efteling voor aan te pas te komen.
Nu F.a.ya er is ben ik zo gelukkig. Het is mij enorm meegevallen. Kwa kosten merk ik het nog niet zo. Voeding haal ik van AH eigen merk, hapjes maak ik zelf. Kleding combi van tweedehands en nieuw.
Nadelen die ik nu kan bedenken is dat ik er s nachts weer uit moet, het is drukker en meer geregel (werk, creche, school, gastouder, zwemmen, sport van de kids, fysio, ergo etc.), dat ik afhankelijk ben van lopen of de auto omdat fietsen niet kan nog en slaap/voedingstijden. Alhoewel dat laatste minder lastig is nu want zij moet zich aanpassen aan de schooltijden en dergelijk hoe vervelend ook. Dan slaapt ze een keer in de wagen oid het is niet anders. Gek genoeg heb ik het idee dat een derde snel aanvoelt dat ze vaker even moeten wachten.
Al met al snap ik niet meer dat ik twijfels had dus geen spijt hier. :inlove:
Daarbij heb ik nu voor 100% zeker het gevoel dat er geen kinderen meer komen. Compleet zal het nooit worden maar het is echt goed zo. Ben echt klaar met zwanger zijn etc. Dat gevoel had ik daarvoor niet. Merk daarin echt verschil.
Heel erg bedankt voor je reactie Smurf…
Wij doen ook vaak een dagje naar de kinderboerderij of lekker wandelen of fietsen, dat hoeft ook zeker niet duur…maar het is meer of het lukt met drie kids. Nu heb je vaak allebei 1 die je in de gaten houdt, is het te doen om met drie kinderen weg te gaan?
En quality time met 1 van de kids vind ik ook belangrijk inderdaad.
Als de derde zou komen zit de oudste al op school, hoe deed je dat in de kraamtijd? Gewoon mee in de kinderwagen?
De kosten voor later denk ik niet aan, we sparen voor de kids en je weet nu toch nog niet of en wat ze gaan studeren en hoe de situatie dan is…
Het lijkt me wel druk met zwemles en sporten en feestjes etc. Maar gelukkig heb ik een auto dus dat is al een stuk makkelijker.
Baby kosten vallen denk ik ook wel mee omdat je al veel hebt en tegenwoordig heb je veel eigen merk wat ik persoonlijk niet zo duur vind.
Ben benieuwd waar echt de kosten in gaan zitten…
Fijn dat het voor jou goed voelt nu en het een goede keuze is geweest…ik hoop er ook ooit helemaal uit te zijn en compleet te voelen.
Het is wel lekker om nu beetje bij beetje weer wat vrijheid terug te krijgen en om me weer helemaal terug te storten in die babytijd lijkt me wel lastig…maar aan de andere kant denk ik…hoelang is dat nou.?
Voor alles is wel een voor en tegen te bedenken en dat maakt het zo lastig hihi…
Ik ben benieuwd wat onze keuze gaat worden eind dit jaar
@ Liz zo herkenbaar wat je schrijft!
Hier ook nog steeds twijfels. En bij manlief ook.
En het gaat enorm heen en weer. Het ene moment lijk ik er zeker van te zijn dat ik een derde wil. Het andere moment moet ik er niet aan denken!
Ik wil de beslissing ook niet te lang voor me uitschuiven. Ik ben inmiddels 35 en ik wil ook niet een te groot leeftijdsverschil tussen onze jongste nu en een evt. 3e.
Maar ik ben sinds 10 dagen gestopt met BV aan onze jongste. En ik wil nu eerst ook een paar maanden rust. Geen hormonen onbalans in mijn lijf. Even tot mezelf komen. En wellicht is het dan makkelijker om een knoop door te hakken over een evt. 3e.
De kosten komen vooral later voor zwemles, sporten, feestjes, schoolgeld, enzo.
Ook wij moesten weer onze vrijheid inleveren. De oudste twee zijn nl. 8 en 4 Dus van redelijk zelfstandige kinderen ineens weer terug in de luiers etc. De overgang van 2 naar 3 heb ik tot nu toe als het makkelijkst ervaren. Je bent zelf ouder en relaxter geworden denk ik.
Kwa schooltijden enzo moet zij zich inderdaad aanpassen. Als ik weet dat ik met een half uur weg moet leg ik haar alvast in de wagen in ligstand. Kan ik zo gaan lopen. Als de jongens een speelafspraak hebben gaat ze gewoon mee halen rond 3 uur. Ook al ligt ze nog te slapen, dan pluk ik haar uit bed. Het is niet anders Enige wat ik een beetje vooruit plan zijn de voedingen.
Oja een nadeel: na de bevalling en een gebroken nacht met voedingen gaat toch je wekker omdat de jongens naar school moeten. Echt relaxen en uitrusten in de eerste weken is er niet bij. Je moet gelijk door.
In het begin was manlief nog thuis maar na 2 weken moest ik het toch echt zelf doen. En dan is het met 3 ff aanpoten s morgens om iedereen gereed te krijgen op tijd.
Miro…ja vreselijk hè dat getwijfel haha. Aan de ene kant mist er echt nog 1 en aan de andere kant vind ik het zo ook heerlijk en zijn ze allebei gezond. De oudste is heel makkelijk gelukkig en de jongste loopt nu net en is wel wat pittiger en boefiger, dus dat wil ik ook wat afwachten hihi.
Voor mijn gevoel moet eentje erbij echt nog wel kunnen maar ben toch bang dat het uiteindelijk niet lukt of dat het me veel te druk is…
Vind het echt heel lastig allemaal…Meeste komt toch op mij aan omdat manlief fulltime werkt…en dan word ik wel bang als ik mezelf alleen zie met drie kids hihi.
Maar dan denk ik weer er zijn zoveel vrouwen die dat kunnen dus waarom ik niet?
Ik ben nog wel jong dus qua leeftijd hoef ik niet op te schieten maar wil er inderdaad ook niet al teveel tussen hebben. 3.5 jaar er tussen is wel beetje de Max.
Waar ik persoonlijk het bangste voor ben is de drukte van drie kids…
Smurf…denk dat je bij een derde idd wat makkelijker bent met tijden e.d. Had ik bij de tweede al, bij een eerste houd je een keurig schema aan haha.
En je moet ook een beetje geluk hebben met het karaktertje van je kindje etc.
Wel grappig dat je de overgang van twee naar drie het kleinste vond, ik vond nu van 1 naar twee drukker dan van 0 naar 1.
Werk jij er ook nog naast?
De overgang van 1 naar 2 vond ik het lastigste. Dus dat herken ik wel
Ik werk zelf 28 uur per week. Op ma di en do maak ik ook nog eens 2 reisuren per dag…manlief werkt fulltime.
Oké, ik 24 uur…
Is dat ook goed te doen met de kids?qua ren en vlieg werk en huishouden?
Ja dat hoor ik vaak dat mensen van 1 naar 2 het t lastigste vinden…
Ik had al gekeken naar vakanties maar dat is nog wel te doen met vijf personen zie ik…dus die beer is weg haha.
Wij willen geen derde, ben er helemaal klaar mee. Ik vind babys zo :inlove: , maar mijn gevoel is gelukkig zo duidelijk. Dat lees ik bij jullie niet liz en miro. Jullie gevoel had ik ook toen we nog maar 1 hadden :mrgreen:
Hier zelfs 4 kinderen en bij geen één twijfels gehad. 
Wel eens gedacht 'waar ben ik in ‘s hemelsnaam aan begonnen…?!’ (zeker tijdens de laatste zs, want wisten toen al dat mijn lichaam naar vroeggeboortes neigt, wat de artsen dmv één of andere test toen ook bevestigd hebben), maar echt getwijfeld, nee. Het voelde tot de 4e zs gewoon nooit ‘compleet’. Mijn man zou er met 3 ook heel tevreden zijn geweest, maar ik wist gewoon dat het altijd aan mij zou blijven knagen als het bij 3 zou blijven (en gelukkig mochter van hub ook nog wel een 4e komen ). Makkelijk is het niet, financieel is vaak wel goed passen en meten, maar wij hoeven dan ook niet naar verre/dure bestemmingen op vakantie en ook verder zijn wij niet zo materialistisch ingesteld, dus is het wel te doen - en je krijgt ook vanzelf wel handigheid in sparen/zuinig met geld omgaan.
Belangrijkste voor mij is dat de jongens gek zijn op hun zusje en ikzelf ook altijd een heel warm gevoel krijg als ik naar de jongste kijk - misschien is zij, als laatste kind zelfs nog wel het meest gewenst van allevier, gewoon omdat zij ons gezin ‘compleet’ heeft gemaakt… :inlove: