hoi hoi!
Weet niet zo goed waar ik dit kwijt moet, misschien is het hier wel volledig niet op zijn plaats, maar goed…
Heb ditzelfde berichtje ook al onder mijn “eigen” topic staat (gaan voor eerste kindje…), maar wou het toch nog hier ook even neerzetten, hopelijk dat er meer meiden zijn die mijn gevoel herkennen:
Ben nu iets meer dan 5 maanden gelden bevallen van een prachtig meisje…Helemaal fabtastisch, maar ik zit toch nog steeds wel een beetje met mijn hormonen in de knoop hoor… Ergens is het misschien een soort taboe, maar moet het toch kwijt…
Ik ervaar telkens nog weer een soort vreemd gevoel van weemoed of heimwee naar mijn zwangerschap en de kraamtijd en alles wat erbij hoort…
Begrijp me niet verkeerd, ben zo dolgelukkig met mijn prachtige meisje, dat kan je je echt niet voorstellen, en ben zoooo ontzettend blij dat ze er is… Maar toch, vond het zwanger zijn (de verloskundige, de echo, het speciale gevoel dat deze periode met zich meebrengt) en de bevalling zo iets bijzonders en zo iets emotioneels, ik ben er nog steeds niet los van… Het is net alsof ik op dit moment gewoon geen afscheid kan nemen van deze voor mij meest bijzondere periode in mijn leven…
Als ik naar mijn zwangerschapskleding kijk, dan mis ik nog steeds mijn buik en de trapjes…
Soms ervaar ik zelfs een soort jaloers gevoel als ik andere zwangere meiden zie… En dat voelt dan ook meteen weer absurt, omdat ik het allemaal al een keertje mee heb mogen maken, en een geweldige gezonde dochter heb! :inlove:En er hier een paar hele lieve meiden zijn die dit ook zo graag willen en die ik het ook zo gun…
Maar goed, het heimwee gevoel blijft erg sterk! Hoop echt zo dat ik het ooit nog een keertje mag meemaken…
Ben echt enorm verandert, van een best wel harde tante naar een emotionele hormomenbom…!
Wil overigens niemand voor het hoofd stoten hoor, wilde gewoon even mijn gevoel kwijt
Hopelijk zijn er meer meiden die dit gevoel een beetje herkennen?? Pff soms begrijp ik mezelf echt niet…
Herkenbaar!! 
herkenbaar.
herkenbaar
heel herkenbaar
Heel herkenbaar.
Op de dag dat ik ging bevallen moest ik al huilen in het zkh omdat ik die trapjes in mijn buik zo zou gaan missen. En dat terwijl ik mijn buik zo zat was :lol: :lol:
Ook hier heel herkenbaar. De periode waar je nu door heen gaat…heb ik ook gehad. Zeker als je ontdekt dat je kindje weer wat meer kan. Na mijn bevalling waren 2 vriendinnen van mij zwanger, in het begin vond ik dit wel moeilijk, miste mijn dikke buik (waar ik totaal geen last van ondervond) heel erg. Nu is dat gevoel wat minder, maar oh wat hoop ik dat alles nog eens mee te mogen maken!!
:-* Moon.
Hier deze dip ook, ik kijk heeeel erg uit naar zijn 1ste stapjes en verjaardag,
maar … ik mis alles heel erg, heb heimwee ondanks de laatste weken van mijn zwangerschap.
Ik was in het ziekenhuis, keek dol gelukkig naar mijn mannetje in het glazenbakje, maar was intenst verdrietig omdat ik zijn schopjes niet meer voelde in me buik. :eh:
Loesje, misschien ben je al toe aan een 2e? 
heel herkenbaar,… ik ben soms ook een beetje jaloers als ik zwangere meiden zie… lijkt me fantastisch het nog eeen keer te mogen ervaren… wie weet in de toekomst… nu vind ik het nog vrij druk 2 dametjes in huis…
Echt heel herkenbaar!
Ik wist dan ook heel snel na de geboorte van mijn 2e zoontje dat dit niet mijn laatste zwangerschap/kindje was (als het ons nog een keertje gegeven wordt).
Ik kan en wil me ook niet voorstellen dat ik na een 3e kindje (als het ons gegeven wordt) nooit meer zwanger wordt en nog een kindje krijg. Dat het dan definitief is… (manlief wil er max. 3)
Ik denk dat dat gevoel lang blijft ook al ga je dan nog voor een 4e of 5e kindje… Het is zo ontzettend bijzonder!
Natuurlijk zegt dat helemaal niet dat je niet ontzettend blij bent met je kind(eren) die je hebt gekregen!
Herkenbaar maar dan voornamelijk in de eerste 9 maanden na de bevalling. Voor mij was het echt 9 maanden ontzwangeren. Na no time wou ik wel weer aan nr. 2. Maar nu :naughty: begin juist echt super te genieten het was bij mij puur hormonaal had dan ook op basis daarvan een keuze gemaakt, gelukkig had hubbie andere ideeen :mrgreen: . Mijn zus is gister bevallen en als ik dat dan zie dan vind ik het heerlijk, maar ben ik anderszijds blij dat ik nu alle tijd heb genomen om optimaal te genieten van mijn kleine mannetje en we zien hem ook duidelijk genieten van alle aandacht die nu echt voor hem is.
Heerlijk toch lekker van je af schrijven hier.
Heel herkenbaar, ik had het ook al een dag na mijn bevalling.
Ik heb ook zo ontzettend genoten van mijn zwangerschap, mijn buik en alles er om heen :inlove:
oh meiden, wat ben ik ontzettend blij te lezen dat er meer meiden dit gevoel hebben, en dat het geen rare kronkel bij mij is!
Voelde me soms de laatste tijd wel een schuldig ten opzichte van mijn meisje, als ik weer van die heimwee gevoelens had, maar kan er niets aan doen… Soms weet je ook niet meer wat normaal is… Eigenlijk hebben al mijn vriendinnen kinderen, maar ik heb nog nooit iemand over dit gevoel gehoord… En daardoor lijkt het een soort taboe te zijn…
Maar kan gelukkig ook intens genieten van alle momentjes met haar! En kijk ook erg uit naar alles wat nog komen gaat! Maar eigenlijk wil ik haar ook nog zo klein en afhankelijk houden, gewoon om hier in te blijven hangen :eh: :think:
Maar toch he…vond mijn buik en alles wat erbij hoorde zo geweldig! Kan me het gevoel nog zo oproepen van haar schopjes!
Nogmaals ik lijk erg veel moeite te hebben met het afscheid nemen van dit alles, maar ben erg blij om te lezen dat het gevoel erg herkenbaar is!!!
Nadat Juul is geboren had ik dat gevoel ook heel erg. Ik miste mijn buik, de schopjes, ook de bezoekjes aan de verloskundige, ik miste alles wat maar bij de zwangerschap hoort. Ik wilde zo graag weer zwanger worden, maar mijn man wilde het nog niet.
Ik was er dag en nacht mee bezig. Net voor Juul z’n eerste verjaardag, ging bij mijn man de knop om en zijn we voor een 2de gegaan. Op de dag dat we Juul z’n eerste verjaardag vierde had ik een positieve test in mijn handen. Ik heb een heerlijke zwangerschap gehad. Imme was geboren en het gevoel dat ik de zwangerschap mis, heb ik nu helemaal niet meer. Ik ben nu tevreden met de 2 gezonde kindjes die wij hebben mogen krijgen en moet zelfs niet denken aan een derde zwangerschap.
Yeps, deels is het het ontzwangeren, deels omdat je ‘ineens’ na 9 maanden je kindje ‘moet’ delen met de rest van de wereld (dat knusse is dan weg) lekker ego eigenlijk hihi. Dikke buik heeft me hier ook nooit in de weg gezeten dan mis je dat ook al sneller.
Gek genoeg lijkt dat gevoel nu ineens iets minder heftig te worden. :think: dus ik heb ditmaal 13 maanden nodig gehad om te ontzwangeren? Het gevoel dat ik nog een keer wil is er nog wel heel sterk, maar het is niet meer allesoverheersend. Lastig uit te leggen. Maar ja dat zal ook wel komen omdat dat het hormonale eraan is :lol:
Ik herken het gevoel ook.
Ik wil wel weer zwanger zijn, maar niet een baby haha. Maar dat wordt lastig denk ik :think: :mrgreen:
Liefs Suzanne
wel grappig om te lezen dat sommige meiden hetzelfde gevoel hebben en dat het ook zo sterk is, maar dat het vervolgens na een tweede zwangerschap lang niet zo sterk is!! Of er helemaal niet meer is…
Misschien omdat de kinderwens steeds meer vervuld is??
Maar ik wet het ook niet hoor! Denk wel dat de hormonen hier ook erg meespelen! Tja 9 maanden ontzwangeren… eens kijken hoe de vlag er over een aantal maanden voorstaat hier!!
Op dit moment is het idd een allesoverheersend gevoel en ben er ook bijna dag en nacht mee bezig!!
Heel herkenbaar!!
Onze kleine schat is nu 4 maanden en het wordt iets minder maar wat heb ik een heimwee gehad naar mijn zwangerschap… Vooral toen ze zo’n 2 maand oud was, toen heb ik echt een week of 2 niets anders gedaan dan huilen en dat terwijl ik echt reuzeblij ben met onze kleine meid. ik geniet ook echt van haar.
Maar idd ik miste ook alles wat jij beschrijft, het intieme gevoel van dat kleine mensje in mijn buik, de controles, de kraamtijd, etc etc
Wat hormonen al niet met ons kunnen doen
Sterkte met je gevoelens en schrijf lekker van je af, ik meende ook dat ik niet in orde was dat ik die gevoelens had, wel fijn om te lezen dat er meer zijn!
:hug:
@suzusuzu wrote:
Ik herken het gevoel ook.
Ik wil wel weer zwanger zijn, maar niet een baby haha. Maar dat wordt lastig denk ik :think: :mrgreen:
Liefs Suzanne
haha wordt je draagmoeder
:mrgreen: