Ik heb een blunder geslagen bij de IKEA. Ik ging van die kartonnen dozen halen (die van 70 cent per stuk). Ik wilde er 5 hebben dus ik neem er 5 mee naar de kassa incl. andere spulletjes. Ik zei: dit zijn 5 dozen (ze heeft ze niet meer geteld). Kom ik thuis zegt m’n man: je hebt 6 dozen gekocht dat is veel. Ik zeg 6???
Tsja wat moet ik nu doen? of wat zou jij doen? Mijn man zei gewoon laten zitten. Maar het voelt toch niet fijn (ook al is het maar 70 cent). Maar ik heb geen bon (die heb ik weg gegooid). Ik kan natuurlijk terug gaan en ze 70 cent gaan geven maar dan moet ik eerst heel het verhaal gaan uit leggen blabla.
Je deed het niet bewust, en ik denk dat je intentie het belangrijkst is waardoor je het jezelf niet kwalijk moet nemen. Bovendien gaat het om een heel klein bedrag. Misschien als je er toch eens komt dat je het dan extra zou kunnen geven met korte uitleg, of als fooi bij het restaurant, of voor een goed doel (geloof dat ze daar ook potjes voor hebben staan bij de foodmarkt (of hoe heet dat daar)?
gewoon dat je jezelf daardoor beter voelt, want daar gaat het om als ik je verhaal zo lees.
Had jij nou expres 6 had gepakt en geroepen had ‘het zijn er 5 hoor’ … dan zou ik het iets heel anders vinden. Had jij achter de kassa direct gezien/gemerkt dat het er 1 teveel was… dan had je die doos ook direct achter kunnen laten… maar nu dat je er thuis pas achterkomt, domme fout en kan echt iedereen gebeuren… nee hoor daar ging ik voor terug.
Ander verhaal zou het alweer worden als je van een produkt van 20 euro ofzo thuis 1 teveel/extra blijkt te hebben. Zou er niet direct voor terug gaan, maar zou wel even bellen en uitleggen en of je het produkt terug kan brengen zonder problemen, want je hoefde die extra ook niet.
Zou het wel even dom van mezelf vinden, maar over die 70 cent en die ene doos zou ik echt niet wakker liggen.
En kom ik in de verleiding dan wint mijn schuldgevoel het altijd. :roll:
Pas geleden stond er een man voor mij geld uit de muur te halen. Nadat hij zijn pasje had opgeborgen liep hij weg. Toen ik bij de pinautomaat stond zag ik dat hij zijn geld in de gleuf had laten zitten. (€50,00!!)
Het kostte me moeite, maar ik heb de man toch terug geroepen. Hij geneerde zich duidelijk om zijn fout en stamelde alleen maar een vage dankjewel en liep toen haastig weg.
Een vrouw die achter mij stond te wachten bij de automaat zei toen: “zie je nou, stank voor dank noem ik dat. Daarom doe ik dit soort dingen niet meer. Pas geleden was ik mijn portemonnee verloren en toen kon ik daar ook naar fluiten. Waarom zou ik mijn best doen, als niemand dat voor mij doet?”
Ik vond dat zo’n nare en negatieve houding.
Verbeter de wereld, begin bij jezelf, toch?
En als je goed doet, dan doe je dat toch ook voor jezelf. Het geeft je toch een fijn gevoel om iemand blij te maken?
Of hangt het samen met het feit dat er andersom ook goed terug gedaan moet worden :think: ?
