Hallo allemaal,
Ik ben nogal overdonderd gister en weet me niet goed raad. Misschien dat het al helpt om het even van me af te schrijven, maar ik ben ook benieuwd wat jullie in zo n situatie zouden doen.
Kennissen van ons hebben een zoontje die een maand jonger is dan Anne. Zeg dat we elkaar 1 keer in de maand-2maanden zien af en toe vaker. De voorlaatste keer dat we bij hun waren werd hun zoontje al erg handtastelijk naar Anne toe. Hij duwde haar tegen de verwarming, trok aan haar haren etc. Wij waren daar natuurlijk niet van gedient, maar de kennissen zeiden wel iets, maar traden naar ons idee niet goed op tegen hun kind, waardoor het maar door bleef gaan.
Nu waren wij gister weer bij hun. En ja hoor, hun zoontje weer slaan, duwen trekken en ga maar door. Anne werd op haar hoofd geslagen, over het speelgoed heen geduwd en ja ze doet niks terug. Anne kijkt mij aan en zegt heel zielig: mama 
maar huilt niet. Wel zien we aan haar dat ze het natuurlijk ook niet leuk vind. De kennissen zeggen wel iets, maar het kind blijft doorgaan. Op een gegeven moment was mijn partner het zo beu dat hij een tik op de vingers van hun kind heeft gegeven, maar ook dat zette natuurlijk geen zode aan de dijk.
Wij treden altijd heel kordaat naar Anne toe op. Nee is nee en wordt geen ja. Als ze iets doet wat niet mag gaat ze de gang op. Als ze eraf komt en ze doet meteen weer waarvoor ze erop moest gaat ze meteen weer terug.
Op een gegeven moment hebben hun hun zoontje ook 2 tellen op de gang gezet, maar je merkte dat ze dit niet vaker deden en het kind ging weer vrolijk verder met slaan…zn moeder zei weleens: daar is de gang he! Maar ja als je vervolgens niets doet :wall: . Ze vertelde mij dat ze het moeilijk vond om boos op het kind te worden omdat ze zich al schuldig voelt door fulltime te werken. Ook slaat hij als hij boos is zijn hoofd tegen de muur en dat willen ze voorkomen, maar ja om dan alles maar goed te vinden?
Anne heeft er niks aan over gehouden, maar ik zit met een rottig gevoel van binnen. Ze zijn ook een keer hier geweest en hij trok zo mn keukenlades open. Ik zei daar iets van en toen was de reactie: ach dat doet ie overal. Maar goed als die andere mensen dat prima vinden oke, maar ik ben er niet van gedient. Anne trekt hier thuis en bij andere geen kasten open, dat mag gewoon niet en als ze het wel zou doen dan wordt daar op gereageerd.
Maar goed, nogmaals ik voel me rot, heel de tijd hebben Arjan en ik Anne en dat kind in de gaten moeten houden en zo ga je niet fijn op bezoek. En dan ook nog zien dat Anne heel de tijd de klappen moet incasseren. Oke we hebben lichtelijk aangegeven dat het niet fijn was, en hun zullen het ook niet super vinden. Maar ik denk dat ze echt geen controle over hun kind hebben.
Wat moet ik nu doen? Ik wil niet als die 2 elkaar weer zien dat Anne weer geslagen wordt en geduwd en aan haar haren getrokken. Ik ben zelf aan het denken om als het nog eens gebeurd hun er serieus op aan te spreken en te zeggen dat we echt niet willen dat ze geslagen wordt. Ik wil die kennissen ook niet kwijt, maar ja, als hun niet kunnen accepteren dat wij dat niet accepteren wat moeten we dan?
Heeft iemand ook in zo n situatie gezeten en hoe hebben jullie dit opgelost?
Anne zit al vanaf 12 weken oud op zwemmen en daar zit ze met kindje s ook van dezelfde leeftijd en ik heb nog nooit gezien dat ze elkaar gingen slaan of zo. Ze gaan juist heel leuk met elkaar om, ook in de kleedruimte. Ja oke er wordt weleens een koekje afgepakt en een drinkbeker, maar dat blijft het dan wel bij en dat wordt ook meteen rechtgezet.
Pffff…ik denk dat ik het kwijt ben…gewoon frustrerend zo n bezoekje 
Bedankt voor het lezen
Jeetje dat is ook wat,maar ik zou er zeker wel wat van gaan zeggen.
En anders gewoon de volgende x weggaan als er niet word ingegrepen.
Die ouders ktijgen het nog heel moeilijk met hun zoon.
Esmie
tja…
Het is ook wel eens bij Mateo gebeurt op zijn peuterspeeluurtje…Als ik vind dat de ouders er te weinig aan doen, ga ik naar het kindje toe en spreek hem /haar (in ons geval) aan…
Zeggen dat het pijn doet en niet leuk is…
Ik blijf dat gewoon doen…
De ouders hebben er nog nooit iets van gezegd, dus blijkbaar vinden ze het niet erg…
Maar ik vind het belangrijk dat Mateo ziet dat ik hem wel ga beschermen en niet af ga wachten totdat de ouders van het andere kindje misschien iets gaan doen…Mateo moet daar van uit kunnen gaan…
Als je dat straks hebt gedaan en die ouders zeggen er wel wat van, zou ik gewoon niet meer gaan…
Succes…
Ik heb dat ook gehad met een vriendin van mij. Haar dochtertje is 3 dagen ouder dan mijn zoontje.
Zij sloeg hem ook elke keer en was ook heel ruw met spelen zeg maar. Haar moeder trad gelukkig wel op en gaf haar ook steeds straf (weg halen bij het speelgoed, of streng aanspreken)
Dit was voor haar echt een fase. Tegenwoordig geven ze elkaar kusjes.
Waar ik wel een probleem mee heb is Tycho’s neefje. Die is wel al 5 jaar, maar die heeft net zo iets als ADHD (mijn schoonzus heeft het me wel verteld hoe het heet, maar kan er even niet opkomen, maar het komt dus sterk overeen met ADHD). Hij krijgt dus te veel prikkels en weet dan niet meer wat hij allemaal moet doen.
Daardoor is hij dus ook heel erg gemeen met spelen.
Hij pakt altijd het speelgoed af van Tycho is heel erg lomp en gooit Tycho altijd om en maakt ook altijd wel speelgoed kapot.
Misschien dat het voor dat zoontje van je vriendin ook een fase of dat het komt door het lakse optreden van zijn ouders of misschien is er meer aan de hand.
Moeilijk hoor. Het gaat toch ten kosten van jullie vriendschap.
Pfoeh, het is moeilijk als je niets met de ouders bereikt.
Bij mij is het dus andersom, Ryan heeft er een handje van om andere kindjes te slaan/duwen, maar ik zit er dus wél met mijn neus bovenop.
Hij ziet het als een spelletje, en speelt ook best ruw.
Ik pak hem dus aan maar andere mensen dus ook.
Is mijn vriendin eerder bij hem dan ik dan geeft zij hem rustig ook straf als Ryan Raven weer eens een duw geeft.
Het enige dat denk ik zal helpen is tóch een serieus gesprek aangaan met deze kennisen, het is gewoon onacceptabel punt uit!
In het ergste geval treed je dus zelf op tegen het kind en als dat niet helpt en de ouders doen niets dan kun je er voor kiezen om te gaan óf om hen te verzoeken te gaan.
Natuurlijk wil je de kennisen niet kwijt maar tegen welke prijs?
Jouw kind hoeft niet geslagen te worden en dit gezin zal dat móeten accepteren :-*
Bedankt voor jullie steunende en lieve reacties. Ik was al aan het denken dat het misschien niet zo erg is, omdat een kindje niet zo hard slaat…maar dat moet ik niet denken, want het hoort zich gewoon niet en de kletsen hoor je door heel de kamer. Wij hebben hun kind ook al aangesproken, maar het boeit hem allemaal niks. Toen hij in mijn keuken de kasten opentrok zei ik ook tegen hem dat dat niet mocht…meerdere malen…hij keek me eens lachend aan en ging vrolijk door…toen heb ik hem weggetrokken…even later loopt ie met de aardappels door het huis heen…grrr weer een la open. Ik hoop dat het een fase is, maar die duurt dan wel al ruim een half jaar :think: . Zou het eraan kunnen liggen dat hij nooit andere kindjes ziet, alleen Anne af en toe? Oke Anne is ook altijd bij mij thuis, maar op straat en op het zwemmen (1 keer in de week) ziet en speelt ze wel met andere kindjes.
Ach ik moet het voor nu maar laten rusten en kijken hoe het een volgende keer gaat en dan spring ik er meteen tussen, niet 1 klap wil ik nog dat Anne krijgt en ook geen duw of trek. Oke als ze naar de psz zal gaan dan zal ze heus ook weleens een duw of klap krijgen, maar ik ga ervanuit dat dat sporadisch is en niet aan de gang blijft, en dat anders de leiders wel in zouden grijpen.
Ik ben benieuwd of ik nog mail of een telefoontje van haar krijg.
Groetjes en nogmaals dank voor de snelle reacties
Merijn is een ventje dat in zijn enthousiasme ook af en toe te ruw kan doen. Hij is gek op andere kindjes en wil graag knuffelen. In zijn blijdschap kan het knuffelen dan net even iets te hard gaan. Ook soort van slaan is een teken van affectie bij hem, maar dat begrijpen die ander kindjes dan niet en dan is het huilen.
Op het KDV zit Merijn met een groepje van 4 andere kindjes rond dezelfde leeftijd en ze zijn aardig tegen elkaar opgewassen, dus hij leert daar wel heel veel van. Ze houden het ook goed in de gaten.
Als we op visite zijn en Merijn doet te hardhandig of geeft een keer bewust een duw, want dat gebeurt ook wel hoor, dan probeer ik direct in te grijpen. Ik spreek hem toe dat dat niet mag en dat hij lief moet zijn. Ik laat hem dan ook altijd het kindje dat hij 'aangevallen’heeft een aai geven en het goed maken.
Ik vind het wel lastig hoor, want ik ben altijd op mijn hoede als hij in de omgeving van andere kindjes is. Ook al bedoelt hij het niet kwaad, ik vind het toch vervelend als een ander kindje van hem schrikt.
Wat mellie ook al zegt, ik zou toch een gesprek aan gaan met je vrienden. Lijkt me het beste om het bespreekbaar te maken, zodat jullie elkaar gewoon kunnen blijven zien maar dat wel duidelijk is dat jullie het niet prettig vinden als Anne steeds geslagen wordt…
@mama van anne wrote:
Zou het eraan kunnen liggen dat hij nooit andere kindjes ziet, alleen Anne af en toe?
zou kunnen uiteraard. Hij is niet gewend om te delen. Maar wat ik begreep van de leidsters op het KDV, waar ik aankaartte dat ik het niet fijn vind dat Merijn af en toe zo ruw kan zijn en hoe hier mee om te gaan, dat heel veel jongetjes dit hebben.
ZOals je het beschrijft is het bij dit jochie gewoon een gebrek aan opvoeding, ofwel ouders die alles maar toelaten, dus een verwend jochie.
Ik weet helaas precies hoe je je voelt.
Vorige week was Matthijs flink de pineut bij een feestje. Nichtje en buurjongetje (beide 5 maanden ouder) hebben hem de hele tijd geduwd, geslagen en geknepen.
Ik bleef er maar als een waakhond achteraan racen en de moeder van dat ene kindje deed helemaal niks.
Ik wist ook niet goed wat ik er mee moest. Een ander kind een tik verkopen doe ik niet, want dat doe ik bij mijn eigen kind ook niet.
Ik was zo kwaad en verdrietig. Mijn zoon heeft de hele tijd gebruld en durfde amper los te lopen.
Ik lees dus mooi even de antwoorden mee, hopelijk kan ik dan de volgende keer gelijk goed duidelijk maken dat ik dit niet pik.
Ik zou iig niet het kindje van een ander aanraken - maar ik zou ook niet willen dat mijn kind als boksbal gebruikt wordt.
Ik zou wel dat andere kindje aanspreken als ouders niets doen en kijken of iets de situatie kan veranderen maar als het niet ophoudt zou ik niet lekker zitten en dan maar weggaan.
Ik schrik hiervan. Ik zou echt optreden tegen het kind. Weghalen bij Anne, duidelijkheid scheppen. Als de ouders niet opvoeden moet een ander het maar doen. Hadewijch wordt door anderen ook gecorrigeerd als daar iets niet mag wat thuis wel mag. Logisch, ik ken de regels in andermans huis niet allemaal. Hier idemdito.
@Bella wrote:
Ik zou iig niet het kindje van een ander aanraken - maar ik zou ook niet willen dat mijn kind als boksbal gebruikt wordt.
Ik zou wel dat andere kindje aanspreken als ouders niets doen en kijken of iets de situatie kan veranderen maar als het niet ophoudt zou ik niet lekker zitten en dan maar weggaan.
Waarom zou je het kind van een ander niet aanraken? Dat snap ik dus echt niet. Ik vind het zo raar dat mensen liever de veiligheid van hun eigen kind aangetast zien, dan dat ze een ander kind aan willen raken. Als het over slaan gaat komt om de haverklap het ‘je leert je kind dat slaan ok is’ te voorschijn. Terwijl een kindje van dit soort gevallen dus leert dat het ok is dat andere kinderen mogen slaan, zonder reden, omdat het leuk is, en dat mama dat toelaat.
@Gerry wrote:
@Bella wrote:Ik zou iig niet het kindje van een ander aanraken - maar ik zou ook niet willen dat mijn kind als boksbal gebruikt wordt.
Ik zou wel dat andere kindje aanspreken als ouders niets doen en kijken of iets de situatie kan veranderen maar als het niet ophoudt zou ik niet lekker zitten en dan maar weggaan.
Waarom zou je het kind van een ander niet aanraken? Dat snap ik dus echt niet. Ik vind het zo raar dat mensen liever de veiligheid van hun eigen kind aangetast zien, dan dat ze een ander kind aan willen raken. Als het over slaan gaat komt om de haverklap het ‘je leert je kind dat slaan ok is’ te voorschijn. Terwijl een kindje van dit soort gevallen dus leert dat het ok is dat andere kinderen mogen slaan, zonder reden, omdat het leuk is, en dat mama dat toelaat.
Ik zou het kindje van een ander wel aanraken door hem/haar op te pakken en weg te halen uit de situatie maar niet een tik geven want dat vind ik dus niet nodig. Ik zou echt boos worden als iemand anders mijn kind een tik geeft, corrigeren ok, of mij aanspreken dat ik er wat aan moet doen en als ik dat niet doe maar even mij apart nemen in een andere ruimte en dan duidelijk zijn.
Ik begrijp overigens de situatie wel. Ik heb zelf een jongetje van net een jaar en een oppaskindje van 9 maanden.
Het oppaskindje heeft 2 oudere broertjes die een hele dag met hem zeulen. Hij is behoorlijk wat gewend en kan veel hebben. Het is ook een kindje wat in een orale fase zit en aan alles wilt zitten en in zijn mondje wilt steken. Ook de vingers en de oren van mijn kindje.
Mijn kind is een jongetje wat heel gericht zit te spelen en juist niet lichamelijk actief is, hij is nog alleen en weinig drukte rond zich gewend.
Zodra het oppaskindje straks weer binnenkomt moet ik er gewoon tussen gaan zitten en ze leren zachtjes tegen elkaar te doen en allebei aandacht te geven.
Na verloop van tijd gaan ze dan wel ieder hun eigen weg en liggen af en toe lief naar elkaar te kijken.
Komen ze uit bed begint het opnieuw en wil de een de ander voortdurend aanraken. Soms idd hardhandig.
Ik denk dat bovenstaande ook een situatie is waar het ene kindje gewoon meer gericht is op de ander en het niet perse tot straffen moet komen maar er gewoon aandacht moet zijn voor de kindjes die, in mijn ogen, te jong zijn om goed samen te spelen. Sommige kindjes zijn daar helemaal niet te jong voor(voor zover ze samen spelen maar dat is een ander verhaal) maar sommige kindjes dus wel.
Natas
De frustratie was gewoon zo hoog opgelopen dat mn partner een tik op zn vingers heeft gegeven. Anne krijgt in bepaalde situaties ook een tik op haar vingers en wij vinden daar niks mis mee en daar hoeft verder geen discussie over te komen, daar is het discussieforum voor. Een ander kind een tik geven zit ook niet in onze aard, maar werkelijk niets hielp en papa en mama van het kind zeggen wel iets maar totaal zonder reactie. De moeder heeft gezien dat mn partner een tik op zn vingers gaf (heb ik nog even negevraagd), ze keek een beetje stom zei mn partner maar zei er niks van. Toen hij bij mij thuis de lades opentrok van de keuken heb ik ook meerdere malen gezegt dat dat niet mocht en hem weggehaald, maar hij bleef aan de gang en papa en mama vonden het geen probleem, maar ik wel.
Anne kan heel leuk met kindjes spelen en de kennis van ons heeft een hele tijd bellenblazen gedaan, maar ook toen kreeg Anne gewoon een klap. Maar goed ik heb nog niks van hun gehoord en als ik iets hoor of ze komen langs dan ga ik met ze praten…ze moeten dan idd maar bij hun kind blijven en telkens blijven zeggen dat hij zachtjes moet doen of zoiets. Hij slaat hun hond ook gewoon :doh: , hij gaat erop zitten en hun zeggen niks. Die hond zal dat vast een keer beu worden en dan zijn de gevolgen niet te overzien (wij hebben hetzelfde ras).
het lijkt idd of die ouders een heleboel tollereren en niet zo goed grenzen aangeven.
Ik zou ook bij een volgende bezoek gewoon vooraf zeggen dat zij er maar tussen moeten gaan zitten hoor…
ik wilde ook geen discussie aangaan over wel of niet slaan of tikken maar gaf alleen mijn mening daarover hoe ik zou willen dat ze dat bij mij deden.
Moeilijk hoor en soms moeten sommige kennissen idd de deur uit…
succes
natas
@natas1 wrote:
het lijkt idd of die ouders een heleboel tollereren en niet zo goed grenzen aangeven.
Ik zou ook bij een volgende bezoek gewoon vooraf zeggen dat zij er maar tussen moeten gaan zitten hoor…
ik wilde ook geen discussie aangaan over wel of niet slaan of tikken maar gaf alleen mijn mening daarover hoe ik zou willen dat ze dat bij mij deden.
Moeilijk hoor en soms moeten sommige kennissen idd de deur uit…
succes
natas
Dat over die discussie was algemeen gericht, je hoeft je echt niet aangesproken te voelen, want hoe je het omschreef kwam het precies over zoals je het bedoelde…no hard feelings 
Hallo,
Jammer dat sommige van jullie zo reageren ten aanzien van het gezin. Mijn zoontje Dion van anderhalf is ook geen lieverdje en herken veel van het jongetje dat Anne slaat in hem. Dion slaat, bijt, trekt aan de haren en knijpt ons. Ik kan zeggen dat mag niet, nee niet doen, een tik op de vingers geven. Niks helpt. Hij gaat gewoon door met waar hij mee bezig is. Zo’n klein kindje kan wel degelijk hard knijpen, bijten en slaan, dus ik zou Anne zeker weghouden van het kindje. Sinds zeven weken heeft Dion een broertje en daar moeten we ook steeds mee uitkijken dat hij hem niet gaat knijpen. Een paar keer heeft hij hem al geslagen of geknepen. Ik kon het dan wel altijd voorkomen dat het niet hard was. Klimt op alle stoelen en van daaruit weer op tafel. Zijn eigen stoeltje klimt hij steeds uit en wil de keukentafel op. Hij weet zelfs hoe hij in zijn stoeltje komt, maar dat is gewoon veel te gevaarlijk en laat ik niet toe. Alle lades maakt hij open en we hebben de kasten van het dressoir op slot zitten. Op tafel hebben we niks meer staan. De stoel voor de pc hebben we plat op de grond liggen als hij beneden is want anders klimt hij op de stoel en gaat aan de gang met onze pc. De pc hebben gelocked zodat hij hem niet meer uit kan zetten, de lades van de pc hebben we softwarematig moeten locken anders hebben we binnenkort een laatje kapot. Het eten van Dion gaat ook erg slecht. Hij moet steeds afgeleid zijn wil hij zijn mondje open doen. Daarbij moeten het wel steeds nieuwe spulletjes zijn want iets wat bekend is is saai en vliegt meteen de grond op. Zelf eten lukt ook nog niet zo.
Hij gaat 3 dagen in de week naar het KDV en daar doet hij zulke dingen weer niet bij andere kindjes en is hij een grote lieverd. Ik weet ook niet hoe ik hem moet straffen want als ik hem in de box zet dat vind hij niet erg. Gaat lekker wat liggen relaxen. De gang op, vind hij leuk. Wil altijd de gang op, terwijl ik de gang gewoon te koud vind om te spelen. Een tik op de vingers ben ik eigelijk ook geen voorstander van, want ik merk gewoon dat het niet helpt. Hij huilt even en is het dan weer vergeten en de volgende keer doet het weer gewoon. Verder geef je daar ook een beetje mee aan, slaan mag, want wij doen het tenslotte ook. Dion kan ook nog niet echt praten. Verder dan af en toe mama, papa, kijken en nee komt hij niet. Lijkt me een zeer beperkte woordenschat voor een kindje van 18 maanden. Ik weet het af en toe niet meer, maar dit is niet leuk meer. Ik doe de hele dag niets anders dan nee zeggen, hem wegpakken bij vanalles, maar niks helpt.
De lades van de keuken, de oven en keukenkastjes gaan steeds open en hij haalt er steeds vanalles uit. Het is af en toe gewoon een puinzooi in de keuken. Je word er moe van om steeds nee te zeggen en dan laat je het op een gegeven moment gewoon toe. Dion doet dit ook bij de oma’s en opa’s en daar mag het uiteraard ook niet. Hij kan ook niet alleen spelen. Meestal heeft hij geen interesse in zijn speelgoed en als hij wel wil, dan moet ik er perse naast zitten. Wij houden van orde en zelf hebben we beide altijd als kind goed geluisterd en zijn ook rustig van aard. Het is niet altijd fair om de ouders de schuld te geven dat het kindje niet luisterd en Anne slaat want misschien kunnen zij er ook niks aan doen. Wij zouden in ieder geval de dingen heel graag anders zien en als iemand tips heeft hoe we het bijten, slaan af kunnen leren graag. Wij zitten een beetje met de handen in het haar.
mama van Anne: Ga eens rustig met je kennissen praten. Wie weet zit er meer achter dan alleen maar slaan. En weet jij veel wat ze allemaal al hebben geprobeerd? (zie verhaal van Niekie)
Niekie: Heb je het al besproken met het cb (of is die niet plezierig?) Misschien is een dooverwijzing naar een euh, hoe heet zoiets eigenlijk, een opvoedingsdeskundige? iets om te overwegen? Kwaad kan het niet, wie weet heeft die handige tips? Je hoeft niet zelf het wiel uit te vinden he. Heel veel sterkte in ieder geval :hug:
ff niet alles gelezen hoor…
ik zou wel boos zijn als een kennis van ons Wessel een tik over de vingers zou geven… wat Wessel ook doet, een volwassene mag hem niet slaan!!! Vind ik (ook) over de grens.
Wat die kennissen echter (niet) doen is ook niet oke hoor… En ik zou het kindje zelf gaan corrigeren op dezelfde manier als dat ik Wessel corrigeer als hij slaat.
Naar hem toe gaan, handjes pakken en duidelijk “nee, slaan mag niet”, sorry zeggen of een handje geven aan het “slachtoffer”… en iets te spelen aanbieden!
En ja… gewoon 100 x als het moet…
hoewel een eenmalig optreden al stof tot praten geeft toch … je kunt ook zelf het gesprek aanzwengelen… “oeps… nu heb ik jouw kind wel gecorrigeerd, maar vind je dat wel goed? Ja? Waarom doe jij het niet?”…
Sterkte
Mijn zoonte was ook zo’n fel mannetje. Duwen, speelgoed afpakken, slaan enz enz (tis trouwens nog steeds een ventje met karakter ;-))
Maar ik liet dat nooit op zijn beloop. En trad echt wel op. Want het mag gewoon niet.
Weet je wat ook nog wel eens wil helpen. Het kind dat slaat of duwt expres negeren en dan overdreven aandacht geven aan het “slachtoffer”.
Even op schoot nemen en lekker kroelen en knuffelen, kusje op de pijnlijke plek doen.
Dat heb ik een keer bij mijn neefje gedaan nadat mijn zoontje hem een duw gaf. Mijn zoontje stond erbij en keek ernaar. Die dag hielp het wel want daarna is mijn zoontje poeslief gaan spelen 
Ik zeg erbij die dag, want een week later was hij het wel vergeten