Misschien moet hij naar het discussieforum, maar ik wil er geen kv-bv strijd van maken… Wil rouwens sowieso geen discussie, maar ben gewoon benieuwd naar jullie ideeën
De vraag: wat is voor jou een reden om te stoppen met bv geven? Ik bedoel: waar trek je de grens, welke investering is teveel?
De één vindt zichzelf ‘geen bv-moeder’ en begint er dus helemaal niet aan, de ander volgt 2 jaar lang een streng dieet om te kunnen blijven voeden of put zichzelf volkomen uit.
Bij Lara heb ik fulltime gekolfd. Dat vond ik toen blijkbaar geen te grote investering, maar nu bij Tessa had ik dat niet weer gedaan. Desalniettemin heb ik met Tessa ook al een hoop moeilijkheden moeten overwinnen waarvan ik hier zie dat het voor andere moeders genoeg reden is om ermee te stoppen. En zie ik soms moeders dingen doen waarvna ik me afvraag of ik dat zou kunnen opbrengen.
Dus: waar trek jij de grens? wat zou je nÃet doen?
Ik vind borstvoeding geven iets heel erg belangrijk voor kind maar ook voor moeder, Ik ben voor borstvoeding door de antistoffen,voedingsstoffen, voor de hechting tussen moeder en kind en ook omdat het natuurlijk gratis is,
De grens voor mij zal heel ver liggen,
Je hebt soms moeders die wel borstvoeding willen geven maar gewoon te weinig hebben ofzo Te weinig voedingsstoffen of iets dergelijks,
Als dat ineens zomaar zou gebeuren bij mij dan zal ik stoppen met borstvoeding,Want dan geef ik mijn kindje niet voldoende,
Ik zou niet weten wat voor reden er nog meer moet zijn om Jasly geen borstvoeding meer te geven, Tjah, als zij 1 jaar is dan stop ik wel,
Maar dat doe ik omdat ik dan voldoende heb gegeven denk ik,
Ik ben daar nog niet helemaal over uit, Ik weet niet hoe het er over 7 maandjes er voor ons uit ziet, Of ik dan werk heb of niet, Of Jasly nog behoefte heeft aan borstvoeding,Misschien ga ik wel gewoon door tot anderhalf jaar als het lekker loopt met de borstvoeding,
Ik ken zat vrouwen die al binnen de 3 maanden na geboorte van hun kindje stoppen met voeden alleen maar omdat ze het zat zijn,
Dat snap ik niet, Het is toch juist heel erg makkelijk, Zo die (.) eruit en voeden maar, snachts niet uit je bed om een flesje te maken of iets dergelijks, En je doet je beeb er heel veel goeds mee,De band tussen je kindje en moeder is ook veel hechter.
Ik vind het een leuk topic, Ik weet alleen niet of ik juist je vraag goed beantwoord hebt :oops:
Groetjes Jeanette
ik ben gestopt omdat mischa zelf niet meer wou.
en ik had echt geen zin om een paar x per dag een mega strijd aan te gaan. Mischa heeft 6 mnd. borstvoeding gehad, waarvan het in het begin super ging.
(fles weigerde hij ook hoor, maar dan kon ik hem iig nog in de gaten houden)
In eerste instantie trok ik de streep bij 4 maanden maar dit is uiteindelijk 5 maanden geworden. Toen was het voor mezelf tijd om heel erg hard aan mezelf tegaan werken in verschillende opzichten en dat werkte niet met BV. Ik ben niet pro-bv en ik ben niet anti-kv. Het intieme, het speciale, dat vond ik wel heel lastig om afscheid van te nemen maar omdat mijn lichaam enTyas het eigenlijk zelf regelde ging het heel natuurlijk en geleidelijk.
Eén van de hoofdredenen was voor mij dat ik heel veel moest gaan afvallen van mezelf. Onze trouwerij op 8-8-8 was op dat moment al gepland en er moesten van mezelf heel veel kilo’s af. Ook voor mn rug en bekken waar ik nog steeds veel last van heb was het belangrijk voor. Als de trouwerij er niet aan zat te komen had ik misschien nog door gegaan. Sommige zullen het misschien ego vinden maar ik vind het belangrijk dat ik op die ene speciale dag in mn leven me lekker in mn vel voelt zitten.
Mijn streep zat bij de aandacht die ik mijn oudste nog kon geven…geen dus.
Ik had genoeg, Mirthe pakte prima, maar ze kwam ieder anderhalf uur…was dan een uur bezig om tevreden te worden, sliep een half uur en wilde dan weer drinken.
Op een gegeven moment was ik zo moe en voelde ik me waardeloos als moeder naar Thijmen toe dat ik gestopt ben.
Ik gaf de bv de schuld van het Thijmen geen aandacht kunnen geven en van Mirthe haar onrust.
Achteraf denk ik weleens had ik maar doorgegaan, want zus en zo.
Maar toen was stoppen voor mij de beste oplossing.
Mijn grens was bij Kleine M. toen het nare gevoel op mijn tepels en het misselijke gevoel dat ik van bv geven krijg weer te veel naar de voorgrond trad. Dit was gelukkig na de 6 maanden…
Leuke topic, maar wel een lastige.
Jouw vraag zet me nu wel aan het denken. Wanneer stoppen met BV??
Momenteel zit ik ‘between job’ en heb geen ‘haast’ om weer aan het werk te gaan. In eerste instantie zou ik BV geven, net als bij mijn oudste totdat ze tandjes krijgt en gaat bijten :roll: (6 mnd).
Bij mijn jongste dacht ik automatisch ook aan die 6 mnd, waarom weet ik dus niet :think:
Nu ik inderdaad thuis zit, wil ik wel net zolang volhouden als mogelijk. Het is ook zo knus en gezellig om die kleine aan de borst te hebben
:inlove: :inlove:
Ik hoop alleen dat ik wel genoeg heb, ook ivm kolven als de kleine op de KDV zit 
Kortom, ik probeer zo lang mogelijk, maar hangt uiteindelijk van allerlei factoren af.
@lena3 wrote:
Dus: waar trek jij de grens? wat zou je nÃet doen?
Ik heb die grens nog niet bereikt en ik hoop ook niet dat ik die snel zal bereiken. Bij Samara stopte ik met 13 maanden maar dat kwam omdat zij mijn borst gewoon echt niet meer wou nemen. Ze was er klaar mee.
Djanel die krijgt nog volledige bv. Ik werk 32 uur in de week en ik kolf me suf hihi maar ik red het elke keer net en als ik op een dag te kort kom dan kom ik even naar huis om te voeden. Maar echt niet dat ik een pak kv gaat halen.
Djanel heeft twee tandjes onderin en bijt nog steeds heel vaak heel hard in mijn tepel, vreselijk gevoel. Ik heb al 2 keer een bo gehad en een keer spruw, in het begin kloven. Als ik thuis bent komt hij soms wel eens om de twee uur en dat terwijl ik toch een kleine peuter rond heb lopen die ook aandacht wil en een puber die ook niet de makkelijkste is… Ook ben ik weer wat aangekomen maar dit alles is voor mij dus geen reden om te stoppen. Ik denk dat mijn grens gewoon niet snel bereikt is maar bv is heel belangrijk voor mij…
Ik denk dat die keuze voor iedereen heel verschillend kan zijn. Nou heb ik tot nu toe weinig tot geen tegenslagen gehad. Maar ik denk dat ik er ook best veel aan zou doen om door te gaan tot minimaal 6 maanden. Ik heb ook geen tweede rondlopen, dus daar kan ik ook niet over mee praten. Ik weet mezelf goed te motiveren, en als het ff tegenzit bel ik mijn zus die een zoon van een maand ouder heeft een ook bv geeft. Dan krijg ik wel weer een oppepper. Ik wilde ook zeker doorgaan als ik weer ging werken, maar vond dat wel het moeilijkst omdat het kolven in het begin erg moeilijk was. Nog steeds komt er soms maar weinig uit. Maar ieder zijn eigen keuze. In mijn pufclubje zei iemand: het deed zo’n pijn dat ik er na 5 dagen mee opgehouden ben. Tja, de eerste week vond ik ook geen pretje met (rug)naweeen tijdens het aanleggen en schrale tepels waar ik veeeeeeeel purelan op heb gesmeerd, maar daar lag voor mij nog lang niet de grens.
Ik zit er ook wel eens aan te denken wanneer zou ik nu stoppen ?
Geen idee,Zolang Anne en ik het allebei nog kunnen en Willen,
Anne geef geen enkel teken dat ze niet meer wil.Ze drink ook nog maar weinig,maar de momentjes dat ze wil drinken.Zijn voor zowel haar als voor mij erg fijn.Aangezien het best moeilijk is dat mijn KleineMeissie al bijna 1 jaar is,
Poeh… ik wilde koste wat kost het jaar volmaken. Toen dat gelukt was, had ik een grens gesteld op 1,5 jaar, daarna zou het echt wel genoeg zijn. De grens verschoof naar 2 jaar, en inmiddels voed ik 2 jaar en 2 maanden… Ben nu wel de laatste voeding (de vroege ochtendvoeding) aan het afbouwen. Vooral omdat meneertje dan het liefst nog ruim een uur naast mij slaapt, en wél graag continue mijn tiet in zijn mond wil, en dat irriteert me en doet bovendien pijn (dankzij zw.schap).
Dat ik zo lang heb gevoed is vooral het laatste half jaar gemakzucht geweest. Had geen zin om de strijd 's nachts aan te gaan door te stoppen. Ik kreeg meer nachtrust door hem maar gewoon aan te leggen.
Het volgende kindje wil ik een jaar voeden en dan wel afbouwen. 2 jaar doe ik niet meer (haha, zeg ik nu 8) )
Maar goed, ik heb dan ook geen grote tegenslagen gehad. Weet niet hoe ver ik zou gaan. Ik vind BV ook heel erg belangrijk, maar of ik het zou volhouden om langer dan de eerste paar maanden te kolven? Weet ik niet.
hele lastige vraag, bij mij ging alles zo lekker.
ze sliepen door op de bv enz enz.
we paar keer bo gehad maar dat was ook maar 2dagen.
tepelkloven ook gehad maar dat ging ook weer over.
ik denk dat mijn grens zou zijn als blijkt dat ze niet goed groeien en als ik maanden nachten zou moeten voeden en dan niet 1x maar een aantal keer.
ik heb er zelf nooit ondergelden maar als ik zou merken dat het wel zo is dan zou ik stoppen. ik heb bijde 9mnd bv gegeven.
Ik stop alleen als mijn boobs eraf vallen…
Nee serieus 
dingen waar ik zelf niks meer kan… als ik in coma kom te liggen of als 1 van mijn kinderen ziek zou blijken te zijn… en niet meer kan drinken aan de borst… dan MOET ik stoppen… Het is net waar je grens ligt…
leuke doch moeilijke vraag!
hier zou ik tot 6 maanden ver gaan voor de bv. tot 1 jaar zou ik er nog wel moeite voor doen, maar gaat het niet, dan niet. en na 1 jaar zou het niet meer zo hoeven van mij.
maar ja, wat is ver? wat een moeilijke vraag. ik vind bv zo goed en zo mooi omdat het zo natuurlijk is. zodra door omstandigheden dat natuurlijke ver te zoeken is, zou ik denk ik afhaken. Gebruik maken van het moedermelk netwerk bijvoorbeeld, maar ook fulltime kolven (al vraag ik me nu af of mijn weerstand daar te maken heeft met het onnatuurlijke of met de enorme inspanning die het kost :think: ) zou ik niet zo snel voor kiezen. (al probeer ik me nu voor te stellen dat ik nano (of zijn zusje) dan met 1 maand aan de kv zou doen, en dan denk ik dat ik tóch voor het fulltime kolven zou gaan :lol: ).
Goh, precies deze vraag op dit moment… Ik ben net begonnen met afbouwen en ik voel me er aardig rot onder 
Mila is vandaag een half jaar geworden op volledige bv en nu ga ik afbouwen. Door het werken krijgt ze vaak de fles en wil ze de moeite niet meer doen om goed te drinken aan de borst. Op mijn vrije dagen komt ze dus om de 2 uur zo’n beetje en slaapt ze niet langer dan 3 kwartier achter elkaar. En dat is zo moeilijk te combineren met een dreumes die het niet goed begrijpt. Ik heb eigenlijk het gevoel dat ik continu met een baby aan de borst zit de laatste tijd. Ik vind het prachtig, bv, maar Mila weigert de borst zodra ze een flesje ziet, de luie tut hola.
Maar goed, als ik een flesje afgekolfte melk geef gaat dat ook beter, maar vaker kolven, petje af hoor, maar ik kan die verrekte kolf wel wat.
De grens ligt bij mij dus op een half jaar. Ik heb er alles aan gedaan om dit half jaar te halen, en dat is gelukt, en daar ben ik trots op :dance: Nu moet ik vrede zien te krijgen met deze beslissing. Ik moet wel zeggen dat het met 1 kind een stuk makkelijker is je doel te halen dan met twee, of tenminste, dat geldt voor mij.
Mijn grens is wat mijn kindje wil en wat mijn lijf aankan.
Bij Thomas was ik gewoon te weinig geinformeerd (dankzij mijzelf :wall:) en had ik na 4 weken de strijd opgegeven.
Aanleggen was een ramp en kolven kostte me veel moeite en veel frustratie en ook tijd…
Bij Sofie heb ik het niet opgegeven en was heel erg gemotiveerd en heeft ze tot een week of 2 voor haar 6e maand volledig BV gehad.
Ik werd toen ziek, was net weer zwanger en was doodop.
Mijn productie liep heel hard achteruit en ik had geen puf meer om haar extra veel aan te leggen voor de productie.
Heb ik ook niet gedaan en accepteerde dat ze toch bijna de 6 maanden had vol gemaakt.
En ze kreeg nog steeds overdag, alleen de fles op de creche en die voor de nacht werden vervangen door KV.
Echter, vlak nadat ik ziek was werd Sofie ziek en kon ze alleen maar mamamelk verdragen.
Toen was mijn knop zo weer om en heeft ze nog 2 weken extra volledig BV gehad omdat ze niets anders kon verdragen, dat kwam er net zo hard weer uit.
Maar nadat ze weer wat KV kon binnen houden, ben ik toch weer gaan afbouwen omdat ikzelf erg moe was en het gewoonweg niet meer trok al die nachtvoedingen (soms wel 4 in een nacht :? )
We hebben nog 2,5 maand de ochtendvoeding volgehouden en sinds een paar dagen vind Sofie het zelf genoeg.
Ik dring niet meer aan en voel me er verder ook niet schuldig om dat we net niet helemaal de 6 maanden hebben volgekregen…
Wat ik dus niet doe: Mezelf uitputten, dan ben ik binnen de kortste keren een labiel wrakje…
@fiep klophout wrote:
leuke doch moeilijke vraag!
hier zou ik tot 6 maanden ver gaan voor de bv. tot 1 jaar zou ik er nog wel moeite voor doen, maar gaat het niet, dan niet. en na 1 jaar zou het niet meer zo hoeven van mij.
maar ja, wat is ver? wat een moeilijke vraag. ik vind bv zo goed en zo mooi omdat het zo natuurlijk is. zodra door omstandigheden dat natuurlijke ver te zoeken is, zou ik denk ik afhaken. Gebruik maken van het moedermelk netwerk bijvoorbeeld, maar ook fulltime kolven (al vraag ik me nu af of mijn weerstand daar te maken heeft met het onnatuurlijke of met de enorme inspanning die het kost :think: ) zou ik niet zo snel voor kiezen. (al probeer ik me nu voor te stellen dat ik nano (of zijn zusje) dan met 1 maand aan de kv zou doen, en dan denk ik dat ik tóch voor het fulltime kolven zou gaan :lol: ).
Even OT: Nano’s zusje?
Liefs Moirah
@fiep klophout wrote:
leuke doch moeilijke vraag!
hier zou ik tot 6 maanden ver gaan voor de bv. tot 1 jaar zou ik er nog wel moeite voor doen, maar gaat het niet, dan niet. en na 1 jaar zou het niet meer zo hoeven van mij.
Hier evenzo, ver gaan betekend voor mij eigenlijk zolang ik er Stijn en Lieke geen kwaad mee doe, of tekort door doe. Dus tot 6 maanden fulltime kolven indien nodig, maar bij ernstige ziekte is mijn gezondheid belangrijker voor mijn gezin zodat ik in staat ben hen goed te verzorgen.
Ik zou best ver gaan denk ik, maar op een gegeven moment is wel mijn grens bereikt. Wessel krijgt nog steeds bv, maar ik merk wel dat ik afscheid aan het nemen ben. 10 maanden en zeer steng dieet ivm koemelkallergie, tig keer spruw, een bijtertje, meerdere malen een beginnende bo. Zijn voor mij nu het punt om te gaan afbouwen. Vandaag ook voor het eerst weer ongesteld geworden, dus weer een voordeel minder voor mijzelf. De afgelopen maanden heb ik me zelf te vaak moeten verbijten omdat ik medicijnen niet kon gebruiken door de bv en ik merk dat mijn lichaam echt toe is aan rust.
Hoe het afbouwen gaat lopen weet ik niet, maar dat k de beslissing heb genomen is al een stap.