Ik heb dus vandaag gemerkt dat mijn oudste van bijna 7 lichamelijk echt te sterk voor mij aan het worden is.
In die zin, ik kreeg hem, nadat hij gewoon van mij weg liep terwijl hij ergens moest gaan zitten van mij, niet meer bij z’n bovenarm gepakt en op die stoel gezet. Hij was gewoon te sterk en te lang zeg maar.
Als hij iets in z’n kop heeft, heeft hij het niet in z’n kont, en hij was dus niet voor rede vatbaar. Het was op school, en ik vond eerlijk gezegd dat ik al wel genoeg te kijk stond, en heb het erbij gelaten met de mededeling dat ik er nog niet klaar mee was.
Nu heeft hij vorige week ook iets behoorlijk dwars gepresteerd dat echt niet door de beugel kon vond ik, en ik dacht toch dat hij wel zou leren van de straf (deze hele week uit school niet met iemand spelen en klusjes voor mama doen).
Niet echt dus.
Nou ben ik wel heel benieuwd, wat geven jullie voor straffen (dus niet op mijn situatie bedoeld) en heb je het idee dat het een beetje wat doet?
Niet met iemand spelen na schooltijd maakt hier altijd heel veel indruk.
ik lees ook mee want niks help hier zo ver ik al uit geprobeerd heb…
dus helaas geen tips voor jou en hoopt dat dit maar een fase is…
bij mijn 7 jarige heb ik niet zoveel waarmee ik hem straf en lees ik graag mee naar tips. Al is het niet vaak nodig om hem te straffen.
Mijn oudste kan ik straffen door de controlers van zijn playstation weg te halen. En dan voor langere tijd. Maand ofzo.
Bedenk me net dat ik beide ook een keer niet heb laten sporten. En dat was echt straf want ze doen het graag. En omdat ze op hetzelfde tijdstip op dezelfde plaats sporten moesten ze op de tribune naast mij zitten kijken naar hun teamgenoten. En dus ook uitleggen waarom ze niet meededen. Maar dit zijn wel uiterste noodgevallen.
Geen televisie kijken, niet op de DS/computer of op zaterdagavond niet op blijven. Dat zijn hier de toverwoorden.
Ik zou persoonlijk niet als straf geven dat hij/zij klusjes voor papa/mama moet doen. Ik vind dat iets wat sowieso moet vanaf een bepaalde leeftijd, meehelpen in huis.
Ook een bepaalde periode niet sporten zou ik niet doen als straf, want je betaald toch wel geld daarvoor?
Een bepaalde periode niet spelen met schoolvriendjes is een prima straf. Of niet op een (spel-)computer.
@sassie1980 wrote:
Ik zou persoonlijk niet als straf geven dat hij/zij klusjes voor papa/mama moet doen. Ik vind dat iets wat sowieso moet vanaf een bepaalde leeftijd, meehelpen in huis.
Ook een bepaalde periode niet sporten zou ik niet doen als straf, want je betaald toch wel geld daarvoor?
Een bepaalde periode niet spelen met schoolvriendjes is een prima straf. Of niet op een (spel-)computer.
Dat ben ik helemaal met je eens eigenlijk.
Maar het niet spelen vond hij wel een soort van best, en ik wilde eigenlijk voorkomen dat hij hier thuis maar lekker ging spelen. Ik vond dat hij er wel wat voor moest laten wat hij voelde zeg maar.
tja het is denk ik heel erg afhankelijk van wat je wilt bereiken.
Ik straf niet (of nou ja… zelden) om het straffen eigenlijk. Als mijn dame een onwijze puinzooi van haar kamer maakt is haar ‘straf’ geen vriendinnetjes boven: een logische consequentie van het feit dat zij vertikt de boel op te ruimen, maar vindt ze absoluut niet leuk.
Ik wil niet boven mijn kinderen staan en ze op zo’n manier straffen, ik wil niet dat ze naar me luisteren ‘omdat ik het zeg’, of ze bang zijn voor straf. Dus wordt er veel besproken, oplossingen gezocht en soms hangt er een logisch, maar niet zo leuk, gevolg aan gedrag.
Bij een van mijn kinderen is het vrij moeilijk om op deze manier met hem om te gaan. En hij mag dus weleens niet zn (computer)spelletje doen in het weekend… maar ik voel me daar eigenlijk helemaal niet prettig bij.
Hier heel ouderwets… in pyama, niet spelen, naar bed. Rond etenstijd eten wij lekker warm en kan kind met straf een broodje krijgen. Maar geen toetje en daarna direct weer naar bed, geen verhaaltje… hup klaar.
Met niet spelen, niet sporten, geen toetje, geen tv, daar heb ik ze dus niet mee.
Verder doen we hier wel aan time out, dus als het puur even kort een dwarse bui is, dan is het 7 minuten op de trap met je mond dicht, mond open doen betekent opnieuw de kookwekker zetten. Peter 6 minuten, michel 3 en met Suus beginnen we net, die gaat op een stoel waar ze niet zomaar af kan…
Maar als ze echt tekeer gaan en echt straf verdienen, dan gaan ze dus zo vanuit school naar bed… vinden ze ontzettend genant en stom… :shifty:
:shock: huh Cell? Ik dacht dat jij ook van het nietstraffen was :eh:
Lune, dat is ook wel wat we hier in basis doen… maar helaas zit Peter soms vast in zijn autisme en valt er niet te redeneren met hem en heeft Niek sinds een maand of 9 last van pre puberale buien waar je U tegen zegt. Soms trekt ze bij elke “logische consequentie” haar schouders op en doet er dan nog een schepje bij…
Dat is dan ook het signaal en voorbeeld wat ze afgeeft naar de kleineren en dus straffen we wel… time out werkt over het algemeen goed. In de meer extremere gevallen dus naar bed. Tja… je moet soms wat.
Maar het gebeurt zelden omdat wij dus over het algemeen ook de gewone logische consequenties gebruiken om ze te laten inzien dat wat ze doen niet echt gewenst is.
Vind het alleen wel heel moeilijk om te zien dat ik geen straf wil geven om het straf geven, maar mijn enigszins puberale dochter dus wel heel boos kan doen om het boos willen doen… en ik laat me dus niet slaan of 20 keer stomme rot moeder noemen… de consequentie daarvan is dat ik dat niet wil horen en dat ze zich in mijn ogen dan gedraagt als een klein kind wat zijn zin niet krijgt en die gaan vroeg naar bed…
Oei dat vind ik moeilijk…
En waar ik me normaliter goed kan vinden in de visie van cell straft zij zoals ik hier lees met de twee dingen waar ik uit principe niet mee zou straffen BED en ETEN…
Mijn keuze zou dat niet zijn omdat ze dan hun bed/slapen en eten/aan tafel zitten gaan associeren met iets negatiefs, namelijk de straf.
Hier helt het afnemen van privileges overigens wel goed, dus “niet bij iemand spelen en niemand bij ons voor X tijd”
“niet met de computer/ds voor X tijd”
“geen snoepje voor x tijd”
enzovoorts.
ik zat te tikken…
hahahaha
klopt dus wel
dat is wel hoe we zoveel mogelijk proberen om de negatieve buien af te leiden… helaas lukt dat nu dus niet altijd meer…
Zeker niet bij Aniek :?
Ook heel logisch… :lol:
Sja, lastig hoor. Ik zie hier idd ook bij middelste zoon dat die zn schouders ophaalt, dus zetten we niet xboxen in… Gelukkig maakt het voor de anderen niet uit en werkt het bij hen over het algemeen prima.
Noem het voortschrijdend inzicht…
wat hier bij het ene kind wel werkt, werkt bij het andere niet.
het is gelukkig zelden nodig, maar de keerzijde is… dat als het dan nodig is, dat is omdat ze echt extreem tekeer gaan en dwars zijn.
Zo heeft Aniek mij dus al een keer in mijn gezicht geslagen terwijl ze de trap opliep en ik achter haar liep… ze draaide zich om en sloeg me en zei toen “je bent een rotmoeder.” Natuurlijk heeft ze daar later spijt en verdriet van. Maar ze zit al een tijdje behoorlijk met haarzelf en haar buien in de knoop. En het gebeurt niet wekelijks… zelfs niet maandelijks. Toen heb ik haar dus wel gezegd dat ze naar bed kon verdwijnen omdat ik haar gedrag niet passend vond voor een meisje van 7 die goed kan praten en nadenken. Dat kleine dreumesjes slaan…
Tja, het maakte (als 1 van de weinige dingen) dus wel indruk. Want met andere dingen, die ik hier lees… ach, daar trekt ze haar schouders bij op, rolt met haar ogen en zegt… oke… :?
Overigens, een time out past goed in het niet willen straffen om straffen beleid. Dat zou het pas zijn als ik er een soort van venijn bij voel, zo’n jij moet dit omdat mama zich door jou rot voelt ofzo.
Hier is het waarschuwen, een keuze geven… je gaat dit of dat doen net als de rest omdat dit nu eenmaal de bedoeling is van X en zo niet, dan mag je even je boosheid gaan uiten op de trap. Papa en mama willen daar niet bij zijn namelijk. En als ze dan doorgaan, gaan ze dus op de trap. Dan is dat de consequentie van de keuze die ze zelf gemaakt hebben.
Als we hier Peet idd verbieden om bijvoorbeeld op de playstation te spelen, dan brengen we dat ook als consequentie hoor… "papa en mama merken dat jij nog bozer en ruwer word in je gedrag als je mage spelen op de ps, dus mag het nu een keer niet, je gaat eerst een weekend weer wat tot jezelf komen.
Maar afhankelijk van hoe je dingen bekijkt, is alles straf natuurlijk 
Het hangt ook af van wat een kind doet of juist niet doet…
Ik heb hier een werkelijke prepuber van 10,5 jaar
en dat is echt ander gedrag dan prepuberachtig gedrag van een zevenjarige, want dat dacht ik toen ook, maar nu is het ook fysiek te merken. en haar straf ik vooral met beperkte of geen computertijden, maar 9 van de 10 keer kan ik met haar een normaal gesprek voeren over ongewenst gedrag en dan is straf niet meer nodig.
De middelste is niet op de gang te zetten, hij rent gewoon terug, een tik interesseert hem niet, maar hij gaat werkelijk door het lint als je zijn speelgoed afpakt of de tv uit zet. Ook niet leuk, maar consequent zijn werkt bij hem volstrekt niet.
Soms denk ik dat je beter andersom kunt denken in de richting van belonen; zo van: na een week luisteren mag jij een toetje kiezen in de winkel. Zoiets werkt bij Lev bijvoorbeeld beter dan straffen…
Ga ik toch even wat kwijt moeten over pubers en pre pubers…
Lydia… niemand zegt toch dat een 10,5 jarige pre puber hetzelfde is als een 7,5 jarige pre puber… het is alleen wel een gegeven dat er heel wat meisjes zijn die al in de pre puberteit belanden rond de 6,5 a 7 en niet pas met 11… Dat de fases waar ze door gaan veranderen met leeftijd, daar twijfel ik niet aan.
Een bijna 11 jarige is anders dan een bijna 8 jarige. Hoor niemand dat betwisten…
Maar het woordje “werkelijke” pre puber is in deze een beetje onnodig… alsof een meisje van 7,5 een valse pre puber is… daar doe je wel wat mensen mee te kort, onder andere wat boekschrijvers over pre puberteit.
Een puber van 13 is ook anders dan een puber van 16, toch zijn het beide pubers… ze zitten alleen in andere fases van de puberteit, net als dat jou dochter en mijn dochter beide door leeftijd gevormd in andere fases zitten van de pre pubertijd… tja… Misschien zit ik er naast, maar het leest nu een beetje alsof je kriegel word van het feit dat ik het over mijn dochter heb als zijnde een pre puber… overigens niet zelf bedacht, hulpverlener kwam ermee, ze voldoet in alle opzichten aan de “voorwaarden” om het zo maar te noemen, aan het beeld en we hebben het er maar mee te doen.
Vind de gedachte van belonen voor positief gedrag heel mooi, vraag me alleen af of voor jonge kinderen een hele week wel te overzien is. Mies zou hier na 1 uur al vragen wanneer we een toetje gaan kopen want hij is toch goed bezig geweest…
Maar wellicht per dag en dan als ze ouder worden, wat langere tijdsspannes…
En een echte tiener 
zal je misschien in de huidige tijd straffen door een mobieltje weg te nemen… volgens mij vinden ze dat niet grappig…
:think:
Dat een hulpverlener je dit heeft gezegd is mij niet bekend, maar ik had het niet bewust over jouw kind.
Het gaat om het begrip werkelijke, en dat is dat de prepuberteit rond de 9 jaar inzet. En dan met alle kenmerken die daarbij horen. Dat begint inderdaad steeds vroeger, want eerder ging het om 11-15 jarigen.
Als ik snel scan en ik lees: 7, grote mond, ouders soms slaan, en ik weet niets van uitspraken van hulpverleners, dan denk ik niet aan een prepuber, maar aan agressief gedrag wat je van een kind (en ook niet van een prepuber) niet kan tolereren.
Ik geloof niet dat ik boekschrijvers tekort doe. Ik ben wel bang dat er een hoop kinderen tekort worden gedaan door ze onterecht en te snel als prepuber te kwalificeren. Want het gaat niet om heel veel kinderen maar om een klein groepje, die tegelijk overigens nog altijd kind zijn.
En nogmaals, ik heb dat niet eerder begrepen van jouw kind.
Topic hieronder gelezen, duidelijk
Dus maar weer meer ontopic nu.
Overigens is voor Lev een week goed gedrag echt te overzien, gelukkig.
Want daarmee krijg ik zelf het idee dat door de herhaling zijn gedrag structureel verandert plus dat hij niet voor alles beloond hoef te worden.
Maar zoveel kinderen zoveel straffen/beloningen.
Bij Lev heb ik vandaag de tv uitgezet omdat hij er een kussen tegen gooide.
Mag niet van mij 8) Dan maar even door het lint.
Eerlijk… wellicht is het dan gewoon mijn projectie… ik moet me al zo verdedigen soms als het op mijn oudste 2 aankomt… zit zelfs als volwassene mijzelf regelmatig af te vragen of ik het nou wel allemaal goed zie Maar dat schiet al helemaal niet op natuurlijk… dus ik ga dan toch af op wat we aan tools hebben gekregen via via en probeer te accepteren dat sommige kinderen blijkbaar niet keurig volgens het boekje der ontwikkeling gaan. :shifty:
Maar vind dat oprecht wel eens heel moeilijk hoor… ik ben echt nog niet toe aan al die semi-grote meiden praat…
Lev is trouwens wel een jaar ouder dan Mies… en dat is zo dicht bij de 0 een groter verschil dan bij wijze van bijna 8 om 10,5 Mies zijn besef van tijd reikt nog niet veel verder dan 1 dag 
Maar ga het wel in gedachten houden, vind het wel een top idee om voor mijn gezin verder uit te werken.
Niek heeft me overigens pas 1 x geslagen… ze schrok er zelf ook van en aangezien ze eerder gevoelig dan wat anders is van karakter, is ze er nog dagen door van slag geweest. Vaak ligt het niet aan mij, maar aan andere dingen…
ach ja… gemiddeld genomen is een kind van 7 idd nog geen pre-puber. Dus moeten we dan maar concluderen dat 7-10 een rot leeftijd is… of zoals mijn oma altijd zei… te klein voor servet, te groot voor tafellaken… :mrgreen: