hoi
ik he het van ht weekend met mijn vriend over dat ik het fijn vind als hij ne week of twee na de bevalling thuis is
wat meneer zegt: ik heb op internet gelezen dat dat niet verstandig is ik blijf een paar dagn thuis en dan ga ik weer werken
nou dat is toch zeker iets wa e zelf beslist en niet internet
zegt ie ja heb geen zin in al di kraam visite mag je lekker zelf doen
nou je kan voorstellen ik was heel erg kwaad ik zeg ik loop nu al me moeite en dan na de bevaling mag ik gelijk alles alleen gaan doen
vind juist zo belnagrijk dat we met zij drie aan elkaar kunnn wennen
ook hebben we het al eerder gehad over feit dat we eerste twee weken gene visite willen als alleen ouders en zus en dat ze toch eerst moeten bellen voor ze langs komen
maar is toch zeker niet zo dat ik door de week hele week visite moet ontvangen zoda meneer in weekend uit kan rusten
hij zegt n al steeds ben moe en weekendrst terwijl juist hij vaak savonds door de week en in weekend allerlei hobbys heeft enzo
hij denkt momenteel nog erg makkelijk over de zwangerschap en dat terwijl ik al dik een maand thuis zit met bi klachten
na de bevaling ga ik bv geven en dus hoeft hij er snachts niet uit als ik dan aangeef jog ik ga in weekende kolven dan kan je het even over nemen (ik slaap nu al 3 uurtjes pr nacht) zodat ik kan bij tanken
zegt ie ja hey ik werk heel de week ik moet er heel de week vroeg uit dus doe in weekend zelf maar
is het zo raar wat ik vraag of zegt hij dit allene maar omdat hij zich geen raad weet omdat hij het anderservaart pfffff mannn
ik snapnet gewoon niet n hij ook niet kan zo boos om worden
iemand die dit herkend
Jeetje wat een verhaal, mijn eerste oordeel is: wat een lomperik.
Misschien is het een idee om eens ECHT met hem te gaan praten, misschien is hij wel bang voor het onbekende, omdat hij niet weet wat hem te wachten staat…
Mijn man heeft 3 weken na de bevalling vrij genomen en hier was het echt nodig, er was zoveel te doen en zoveel te halen en zoveel om voor te zorgen, dat had ik toen allemaal nog niet gekund en lichamelijk was ik daar zeer zeker niet toe in staat.
Ik denk dat jullie eens goed met elkaar in gesprek moeten gaan en elkaars verwachtingen uitspreken, wat wil jij van hem? Wat wil hij van jouw?
Ook hij heeft voor een kind gekozen op het moment dat jullie zwanger werden en daar zitten consequenties aan vast, ik denk toch dat je die heel duidelij kkenbaar moet maken.
Een hele moeilijke situatie, ben blij dat het niet mijn man is, want ik had hem gevild, of voor de bevalling de deur uit geschopt 
Wel de lusten niet de lasten :naughty: , nee zo werkt het niet papa in spé…
:hug:
nou heb hem dus oko gezegt dan zoek je het maar uit en rot j maar op dan doe ik het wel helemaal alleen
de zwangerchap wa niet gepland uiteindlijk wel amen gekozen mede omdatik niet weg kon laten halen en snap dat het allemaal onwennig enzo is voor hem en nadat ik boos was heb ik oko duidelijk uitgelegt wat ik dnke en verwacht in de kraam tijd en dat ik niet fijn vind als hij voor kraam visite wegloopt en hij zegt dan gelijk oed goed blijfik wel thuis en hoe veel ik ook vraag enzo hij geeft niet zijn mening en waarom hij aan het werk wil en niet de visite wil ontvangen hij praat gewoon al slecht dus vind het moeilijk
voel me nu alweer zo van joh je doet het omdat ik dat wil en wil zo graag is dat hij iets doet omdat hij het wil
Als ik dit zo lees dan staat je man nog een flinke verrassing te wachten want zo te zien heeft hij echt geen benul wat er allemaal bij komt kijken als jullie kleintje er eenmaal is.
Of jij nu wel of geen bv geeft wakker word hij waarschijnlijk toch wel s’nachts want je kleintje huilt, moet verschoond worden enz.
En dan is het voor hem juist ook wel lekker als hij niet de volgdende dag weer al moet gaan werken.
Ook alle dingen zoals het huishouden, geboorte aangifte, een boodschapje enz dat zal hij toch ook moeten doen…
Ik vind zijn hele houding erg onverantwoordelijk en mag toch hopen dat hij jou en jullie kleintje wat meer zal verzorgen als het eenmaal zo ver is.
het komt nu over alsof jij de enigste bent die met de zwangerschap bezig is en straks ook alleen voor de kleine mag zorgen.
Ik zou dus nu maar al duidelijke afspraken gaan maken want geloof me na zo’n bevalling kan je alle hulp, steun en troost gebruiken hoor,…maak hem dat nu maar al duidelijk…succes.
Ook al was de zwangerschap ongepland jullie hebben besloten het kindje te houden, wat ik lees is dat dat meer jouw beslissing was dan de zijne, misschien voelt hij dat de zwangerschap hem is opgedrongen.
Mag ik vragen hoe oud jullie zijn?
Ik denk toch echt dat jullie samen heel erg goed moeten gaan praten en dat hij helemaal kenbaar moet maken wat hij nou echt wil.
Ik krijg toch een beetje het gevoel dat hij er niet helemaal achter staat…
Ik hoop dat jullie er samen uitkomen, dikke knufff
ben er druk mee bezig
en moet zeggen hij is juist nu wel zorgzaam hij is degene die steeds zegt kom we gaan n aar de babaywinkels zo hebben we kids kamer al in huis en de rest oko bijna alles in huis we gaan deze week beginnen met de kamer enzo
en probeer hm ook erg bij de zwangerschap te btrekken door te laten oel waar baarmoeder zit t vertellen als de uk wer druk is en mee nemen naar echos en controles en vind ie geweldig maar ja dnek idd dat groot deel is omdat hij geen flauw idee heeft wat er gbeurd als kleine er is
tuurlijk ben ik zelf ook beetje bang ookal heb ik heeeel veel voor kleintjes gezogrt maar is van andere dus best lastig
ik hoop zo dat hij gewoon last heeft van uhhhhhh bepaalde angsten ofzo en dat als de uk er is alles gewon goed komt en dat hij dit soort dingen alleen maar zegtuit onwetend heid
thnx joy
ik ben 27 e hij 29 worden in jan allebij jaartje ouder
ik heb zelf ok tijdje gevoelggehad dat ik het hem opgdrongen heeft mar zoals je hier oven leest is hij toch ook wer enthousiast
we wonen wel pas 2 maanden samen zijn 10 maanden samen maar wel stonden we beide achter de keus heb ok gezget dat als hij niet wilde ik desnoods alleen ging doen maar wilde hij persee niet
en zijn reacties na de echo enzo wa zo gewedlig dus heb toch zeker wel idee dat hij inmiddels aan idee gewent is en er dus ook 100 % achter staat
vandaar dat ikook hoop dat het onwetendheid is enzo want ja hij is echt wel blij inmiddels met de kleine man
kee, tis dus niet zo dat hij met alles negatief is, dat is dan een klein pluspuntje.
Jij moet iig niet het gevoel hebben dat jij het hem hebt opgedrongen, want hij was er ook bij toen je zwanger werd.
Ik wens jullie heel veel sterkte samen en ik hoop dat jullie er uit komen en dat jullie straks met zijn drieën lekker van elkaar kunnen genieten
ik denk dat het ook een soort ontwettendheid is
mijn man en ik zijn heel bewust begonnen met een gezinnetje
zwanger worden etc… alles met volle overgave
maar toch gaat dat bij een man heel anders als bij de vrouw
alles wat ik vanzelf sprekend vind en instinktief gaat
gaat bij pat helemaal niet zo
in het begin als tygo huilde dan moest ik echt vragen van kan jij even kijken wat er is
en als ie dan ging kijken dan ging ie ook echt kijken, maar er iets aan doen dat deed ie niet
moest echt zeggen van, pak hem op, loop eens heen en weer, kijk of hij misschien een natte luier heeft, hij heeft vast honger maak maar en flesje, misschien zit er nog een boertje dwars.
denk dat dat ook met instinkt te maken heeft, vroeger deed de vrouw dat nou eenmaal allemaal alleen en pas sinds kort doen vrouw en man alles echt samen.
gewoon met elkaar om de tafel gaan zitten
en ook al kan hij er niet goed over praten, laat hem dan zo ie zo duidelijk weten wat je van hem verwacht
en laat ook duidelijk weten hoe je je voelt, wat er in je lichaam gebeurt
wat het geestelijk met je doet
ik was hormonaal voor patrick echt geen schatje
kon soms om niks boos worden en schreeuwde de hele boel bij elkaar
waarnaar ik daarna huilend in zijn armen viel om sorry te zeggen en dat ik het niet zo bedoelde
heb altijd laten weten hoe ik me op bepaalde momenten voelde
voor de rest kon ie er vrij weinig mee, alleen maar rekening houden en afwachten tot de volgende bom zou uitbarsten :mrgreen:
groetjes renate
hey poeizie
ik herken dat wel ik ben ook een bommetje kan ene dag heel lief en knuffelig zijn dan wat afstandelijk maar ook dat ik hele dag loop te mopperen end at ie alles verkeerd doet pffff hormonen
maar goed dat pakt hij oko goed op zeker als ik ook vertel aan hem dat ik iet zo bedoel en ik er niets aan kan doen is hij oko lief en zegt ie ja weet ik toch je kan er niets an doen je bent nog steeds mijn lieverd
hoop dat na de bavaling gewoon goed komt dat ij net zoveel van kleine mannetje gaat houden als ik en da hij goede papa word maar dit soort dingen maken mij zo boo maar ok onzeker is het goed dat ik kindje wilde houden enzo heb ik er echt goed aan gedaan is het goed voor kleine dat hij bij ons geboren word enzo en dan kan ik dat van hem er gewoon even niet bij hebben hij moet gewon blij zijn en gewoo zeggen ja schat blijf lekker thuis kan niet wachten enz enz dus misshcien ligt het ok wel heel erg aan mezelf pfffff 
dat kan ook natuurlijk
hormonen kunnen je ook dingen laten zien die er misschien helemaal niet zijn :hug:
het komt vast goed,
pat was nooit zo van ontbijt op bed en andere galante dingen
maar sinds de bevalling lijkt ie toch anders naar me te kijken
hij heeft me toen ook gezegt hoe trots ie op me was :inlove:
hij brengt nooit bloemen voor me mee, maar zegt wel heel vaak dat wij alles voor hem zijn en dat vind ik al genoeg 
Maar het is net zo onwennig voor jou. Als ik het zo lees is hij best egoistisch bezig. Ook al is het niet gepland hij heefd er wel voor gekozen. Mischien moet hij er eerst aan wennen. Maar hij heefd geen flauw benul volgens mij wat hem te wachten staat. Ik vind dit erg voor jou. De moeders moeten al veel doen. En als ik het zo lees moet jij alles doen. Maar mischien veranderd hij nog als de kleine er eenmaal is. Dat hoop ik maar. lastige situatie. Praat eens goed met hem.
Mannen zijn soms moeilijk te begrijpen.
Ooh ik lees net dat er ook wel een positief iets is. dat hij met je meegaat naar babywinkels etc. Dat hij je daarin meeneemd.
Dat deed mijn man nou nooit. Wel weer positief.
og ff aan praten net (welliswaar via msn maar blijkbaar werkt dat beter )
nu zegt hij heb maar 25 vak dagen en moet ook gewerkt worden
heb hem gezegt dat ie moet navrgaen naar ouderschaps verlof want dan nog vind ik wennen aan je kindje belnagrijker dan op vak gaan hoor lijkt mij
word gewoon heel verdrietog nou dan blijf ik wel thuis en nou dan regelen we wel weer wat
zo veel vraag ik toch niet
Dat vind ik ook hoor. Waarom is die keus nou nog moeilijk dan he. Vakantie gaan jullie waarschijnlijk toch niet. Dan kan hij toch wel die twee weken nemen dan? Of je nou op vakantie gaat of een paar weken bij de pasgeborene. Wat is nou mooier dan he. Die keus zou niet moeilijk moeten zijn.
@angelukkie wrote:
word gewoon heel verdrietog nou dan blijf ik wel thuis en nou dan regelen we wel weer wat
zo veel vraag ik toch niet
Als ik het zo lees absoluut niet. Meid :hug:
Soms moeilijk te begrijpen die mannen.
en nog wel steeds zeggen vind het hartstikke leuk bah ik word hier veel te onzeker van en vind hem op zulke momentenzo een eikel
hij is echt lief voor me hoor en hou zeker weten wel van hem maar hij wil zo graag zijn oude leventje vast houden
zegt ok vaak dat hij gewoon dingen die hij nu doet wil blijbven doen
hij duikt en is duikinstucteur is veel weg omdat hij les moet geven en in weekend duikt hij ga ik vaak mee en dat kan straks wat mij betreft ook allemaal maar ja 6 keer in jaar op vak gaan (ene keer met baas andere keer met mensen van duiken ) ja dat kan niet zo makkelijk meer en zelfs dat wil ik hem nog gewoon laten doen soms zou ik mee kunnen maar danmoet ik oppas voor uk hebben (das meestal weekend dan ofzo) maar ja als zo klein is ga ik dat dus niet doen dus wat dat aangaat geef ik hem ruimte genog maar ben toch niet enige doe moet inlevren
ja ik mag thuis blijven oor ukkie zorgen en ja dan moet hij werken maar hij vind zijn werk leuk en zei mij ook dat het kon enzo en dan nu zo moelijk doen pffff
Moeilijk he.
Mischien draait hij echt wel bij joh. Als de kleine er eenmaal is.
Mijn man was daar ook een beetje bang voor dat hij niet alle dingen meer kan doen. Zoals elke week uitgaan. Maar toen de kleine er was maakte hem het uitgaan een stukken minder intressant. Hij weet in zijn hoofd echtw el dat het minder word. En daarom zijn ze bang. Maar achteraf is dat gewoon onnodig geweest dat gevoel. Want je rolt er zo in. Straks als hij de kleine ziet dan denkt hij hopenlijk van wat heb ik gedaan en gedacht waar ben ik toch bang voor geweest.
Mischien kan je met hem over hebben dat hij dat niet helemaal op hoefd te geven. Echt niet alles word minder. Jij moet je dingetjes gaan doen. Maar hij ook. Alleen in mindere mate. Jij moet jezelf ook niet vergeten he. Dat jij ook nog wel wat kan gaan doen. Doe ik ook. je hoefd echt niet alles in te leveren. Zeg dat ook tegen je man. Ik denk dat hij gewoon bang is. Zo zijn mannen toch meer als de vrouw hoor. :hug:
Hier ook een vriend die bang is. Of hij nog wel aan zijn (nacht)rust toekomt. En eerlijk gezegd, knijp ik hem ook een beetje. Je weet wat je had, wat er komt, geen idee. En dan allerlei verhalen van mensen die je gaan ‘waarschuwen’; geniet nou nog maar van je rust, nu kun je nog alles doen, straks ben je beperkter. En dan vaak van dezelfde mensen die je jarenlang hebben bestookt met de vraag wanneer je nou aan kinderen begint.
Mijn vriend en ik hebben in het begin veel trammelant gehad. Mijn lijf veranderde, mijn gedachtengang ook. Ik voelde me moe, jankerig, down en wilde hem het liefst 24/7 om me heen hebben terwijl we voorheen veel ieder ons eigen ding deden. Dat is met de tijd flink veranderd. We hebben er een balans in gevonden maar dat heeft wel flink wat strijd opgeleverd. Hetzelfde zo’n beetje als waar jullie nu in zitten. Hij wilde gamen achter zijn computer, ik wilde hem meer betrekken in het ‘gezinsleven’. Met wat compromissen her en der zijn we er uit gekomen. En dan staat ons nog zometeen de Grote Verandering te wachten. Ik denk er maar niet over na, ik geloof dat we er wel inrollen zodra we onze kleine voor het eerst hebben gezien en in de zevende hemel zijn van ons wondertje. Dan zijn alle discussies snel vergeten.
Ik wens je sterkte en laat hem lekker zijn onzekerheid uitspreken. Deel jouw onzekerheid ook met hem, dan weet hij ook dat hij niet de enige is die niet weet wat er op hem afkomt.