Wij zijn op 1 januari 2006 een jaar bezig met zwanger worden maar dit is tot op heden niet gelukt! Ik weet dat ik niet mag zeuren want er zijn andere die nog langer bezig zijn maar ik baal zo!!! Ik heb inmiddels diverse onderzoeken samen met hubbie achter de rug en mag eventueel met hormonen aan de gang. Hubbie en ik hebben afgesproken hier pas eventueel van de zomer aan te willen beginnen. Hoe ervaren jullie dit allemaal? Ik klets ook mee al enige tijd bij de dec04/jan05 stoppers waar ik veel aan heb maar zelfs daar is het meerendeel zwanger en is deze vraag moeilijker te stellen!!!
Wie kletst er mee en heeft er tips voor me?? :wall: :wall: :wall:
Groetjes Tamara
Tja Tamara, wij zijn ruim 4 jaar bezig geweest om zwanger te worden, waarvan in totaal 3 jaar via de MMM!
Geduld heb je echt nodig en doorzettingsvermogen! Eerst laten onderzoeken waarom het niet lukt van nature.
Wij hebben nu een scheet van een zoon, dus alles is de moeite waard geweest!
Succes en sterkte!
Groetjes,
Monique
wij hebben de meeste standaard onderzoeken gehad omdat mijn cyclus niet goed op gang komt! Volgens de gyn is bij mij alles goed en kunnen we de eisprong evt gaan sturen met hormonen. Bij hubbie dacht men dat het zaad in eerste instantie niet goed was maar bij de 2e keer testen bleek alles helemaal in orde dus volgens de gyn gewoon verder proberen!!!
inderdaad afwachten dus 
Hoi tamara
Ik begrijp je frustratie heel goed hoor wij zijn ook al 7 jaar bezig om zwanger te worden.
we hebben alles al gehad tot 3 keer IVF.
De eerste keer IVF raakte ik zwanger en na een week of a 6 kreeg ik een miskraam, en ben nooit meet zwanger geweest.
We zijn inmiddels al weer een jaar of 3 gestopt met het ziekenhuis, en volgens de doktoren kunnen we wel zwanger worden omdat alles prima blijkt te zijn met ons, maar tot op heden nog steeds niks geen zwangerschap.
Het enige wat we allemaal kunnen doen in deze situatie is afwachten en heeeeeel veel geduld hebben, want ook voor ons komt de tijd dat we kunnen zeggen tegen de wereld “WIJ ZIJN ZWANGER”.
Dus meiden onze tiojd komt nog wel gewoon geduld hebben :-* .
Groetjes Shirley
Ja inderdaad 7 jaar das lang hoop eerlijk gezegt dat ik niet zo lang hoef te wachten
maar ik zie dat je uit noord brabant komt… Bij mij uit de buurt toevallig???
Hoi Tamara,
Hopelijk wordt 2006 jouw en ook mijn jaar!
Mijn man en ik zijn inmiddels 1 1/2 jaar bezig met zwanger worden. Mijn cyclus is redelijk regelmatig. Wij zijn bezig met de eerste onderzoeken en gaan volgende week voor het eerst naar de gynaecoloog.
Wat ik momenteel heel erg probeer :roll: , is het allemaal een beetje los te laten en de onderzoeken af te wachten.
Ik blijf het allemaal wel heel moeilijk vinden, maar dat zul jij ook wel vinden toch? Nou, heel veel succes weer de komende tijd en fijne feestdagen!
Groetjes Jozie
Ik blijf het ook heel moeilijk vinden maar toen wij de eerste onderzoeken hadden kon ik het wat makkelijker van me afzetten als nu helaas
en met die dagen word je er toch mee geconfronteerd helaas vond ik tenminste
jullie ook hele fijne dagen en een vruchtbaar 2006
hallo,
Andre en ik zijn gestopt met de pil in 2002 en toen ook begonnen met proberen ons kinderwens te vervullen.
Toen dat niet lukte helaas, zijn we in juni 2004 naar de ha gegaan en zouden we juist een doorverwijzing krijgen toen ik augustus bleek dat ik ene miskraam had.
Dus we konden zwanger raken gelukkig maar. Dat was al moed hebben.
Toen we in dec 2004 weer zwanger waren en na een echo gehad te hebben bij 9 weken hadden we superhoop ,maar helaas klopte mijn gevoel en bleek ook dit kindje niet meer te leven en is in de 10 week overleden. In de 14 week werd ons vlindertje uitgevlogen.
Nu is het december 2005 en we zijn ruim 3 jaar verder na het begin van ons wens en zijn we eindelijk toch bij de gyn geweest.
Voor mij is het ene opluchting, want namijn b12 probleem en de zwangerschappen de niet lukken had ik veel vragen onduidelijkheden onzekerheden en verdrietitge momenten.
Maar nu gaan we dus wel naar de gyn en gaan we heel ms verder zoeken naarmogelijke ooorzaken van de mislukte zwangerschappen.
Het duurt lang maar ik blijf moed houden, mijn man en ik praten veel alhoewel we een paar maand terug echt een downpunt hadden saampjes , maar gelukkig gaat hetgoed weer en zijn we weer sterk om verder te gaan.
Maar het is en blijft moeilijk, elke maand teleurstelling.
Jij bent nu een jaar gestopt met de pil en hebt al het een en t ander onderzoeken gehad, heel fijn lijkt me en gelukkig voor jullie.
Het kan nl heel wat doen met je , ten goede vaak.
Maar ik weet zeker dat de pijn verdriet en de teleurstelling die jij ( jullie )
ook elke maand hebben net zo groot is alsbij mij en mijn partner en dat jullie wens net zo is en dat het niet wil de verdriet net zo erg is, je hartje ook breekt als je weer ongi bent.
Dat is geen tijdsverbonden iets wat je kunt afwegen,
hopelijk lukt het snel meid.
KOP OP en ms dat 2006 wel helemaal toppie wordt
succes bianca
Ik ben er even stil van… Ik zit te dubben wat ik tegen je moet zeggen maar kom niet op de juiste woorden voor mijn gevoel. Dus zeg ik maar dat hopelijk voor jullie ook 2006 een top jaar word en heel misschien hoef ik niet net zolang als jullie allemaal te wachten… 
Hey gekkie niet stil van worden hoor.
Je hoeft niks te zeggen.
Weet je wat het goede en fijne nu aan KOK is het begrijpen van elkaar, we snappen het wel , dan zijn woorden niet altijd nodig.
En nee dat jullie zo lang hoeven wachten hoop ik ook niet, maar nog even vetgedrukt dan:
OF JE NU EEN HALF JAAR, EEN JAAR , 2 , 3 OF 4 JAAR WACHT, HET GEVOEL VAN TELEURSTELLING EN VERDRIET VAN HET WEER NIET LUKKEN, VAN VRAGEN WAAROM HET NIET ZO IS DIE MAAND, WAT ER TOCH MIS IS O.I.D IS BIJ IEDERE VROUW HET ZELFDE!!!
FEIT IS DAT EEN DROOM EEN WENS NIET VERVULD IS NOG NIET EN NAAR GELANG JE LANGER WACHT IS GEWOON DE VRAAG MAAR OF HET NOG LUKKEN GAAT, ALLEEN DIE ONZEKERHEID AL IS HET ERGSTE.
dUS MEID NIET DENKEN WAT IS DIE LANG BEZIG, ZO WERKT HET NIET , OOIT WAS IK OOK EEN HALF JAAR BEZIG EN TOEN EEN JAAR EN TOEN WAS MIJN GEVOEL HETZELFDE ALS NU,
NOU KNUF VAN MIJ EN LATEN WE GEWOON HOPN DAT VOOR IEDERS DAN DIE DROOM uitkomt.
Bianca, mooi gezegd!
Ik hoop echt dat jullie wens vlug in vervulling zal gaan!
groetjes Jozie
DAT IS EEN VAN DE REDENEN DAT IK OP KoK KOM
HIER WORD JE BEGREPEN EN KRIJG JE NIET TE HOREN
ALS JE ER MINDER AAN DENKT IS HET EERDER RAAK
DAT IS VOOR MIJ ZO’N DOODDOENDER
IK MOET ZEGGEN IK HEB NU WEL EEN BEETJE EEN ERGE DIP
MAAR BEN BANG DAT DAT AAN DE TIJD VAN HET JAAR LIGT
AF EN TOE MOET T ER EVEN UIT
MAAR JE BERICHTJE VIND IK HEEL LIEF EN VOEL ME DOOR JOU NU EEN STUKJE BETER
HOOP DOET LEVEN EN HOPELIJK KOMT ER UIT HOOP LEVEN hihihi :**:
Wat rot dat je je zo vervelend toch voelt. En dan kan ik mooi praten maar dan is je gevoel niet minder, dat hoeft ook niet ,maar zou ik wel liever zien, je niet 100% in je vel goed voelt zitten is waardeloos klote. En dat kan zeker met de tijd van het jaar te maken hebben.
( het gaat niet om mij, ) maar ik heb ook wel moeite meer nu dan andere maanden.
Ten eerste omdat ik in aug uitgerekend was en tja nu zou er heel veel anders moeten zijn wat niet is.
En waar ik heel erg mee zat was eindelijk de stap naar de gyn, want ik dacht zeur niet zo je kunt zwanger worden en hebt nog maar 2 mk gehad, en ik dacht er is geen hulp voor mij voor mijn man en ons situatoie maar dat is er dus wel.
Maar ja het brengt wel een spanning met zich mee deze dagen hoor.
Je schreef in je eerste reactie dat jullie wel al wat onderzoeken hebben gehad? Is daar iets uitgekomen wat ms een oorzaak is van het niet zwanger worden op dit moment?
Ik vindt op zich dat je op tijd bent door verwezen door je ha naar de gyn, meestal moet je echt die jaar afwachten eer je bij de gyn komt en dan ook pas in de mmm komt voor onderzoeken.
Voor jou wel heel fijn denk ik dat dat al geweest is? Ms brengt het ook wel meer vragen op?
Nu ja als je er liever niet over hebt moet je maar zeggen hor meid.
Welke onderzoeken heb je zoals gehad?
Je ziet het al ik ben best aagje hoor hhi, maar wat je niet kwijt wilt lekker voor je houden.
Liefs bianca
hoi tamara ik ken het gevoel en de terleurstelling heeel goed ik ben vanaf 1 jan 2006 al weer 6 jaar bezig met zwanger worden en heb dan ook al 2 mk’s achter de rug.helaas mag ik hopelijk maar tot aan april niet zwanger worden door de diabetes en trage schildklier maar ik heb dan al wel al weer een jaar stop er op zitten en dan baal je ook goed hoor.ik loop ook al meer dan een jaar in de mmm en als de stop op geheven word ga ik er daar ook weer in terug.
aan de onderzoeken zeggen ze dus ook van er is niets te zien al denken ze nu (eerst wist ik nl niets van de schildklier en diabetes) dat die de oorzaken zijn van het uitblijven.ook de onregelmatige cyclus is daar afhankelijk van.
maar net als ik en het is moeilijk heb ook heel vaak hele zware dippen geef de moed niet op want dan vergaat de hoop.
we gaan met zijn allen op naar een goed en vruchtbaar nieuwe jaar.
2006 word ons jaar.(hoop ik zegt de septist in mij)
groetjes annie
Ik begrijp je gevoel ook heel goed. Wij zijn ook alweer een jaar bezig. En de grote vraag blijft toch terugkomen iedere keer weer. Waarom lukt het niet, waarom duurt het zolang. Ook de dipjes iedere keer weer komt me heel bekend voor. En ik moet zeggen dat dat bij mij vaak in de tweede helft van de cyclus het ergste is. Na de teleurstelling van de ongi gaan we er altijd met frisse moede weer tegenaan maar dat zakt dan heel langzaam weer naar een dieptepunt.
Ik weet dat ik zwanger kan worden. Wij hebben een prachtige dochter gekregen. Alleen is zij geboren met 27 weken en ze heeft het niet gehaald. Natuurlijk blijft de wens voor nog een kindje. Ik was toen in 2 cyclussen zwanger en was er van overtuigd dat ik gewoon weer snel zwanger zou zijn. Maar helaas. Tot op heden nog niks.
Ik heb ook heel lang getwijfeld of ik naar de gyn zou stappen. Wilde het echt eerst zelf proberen en dacht iedere keer dat het vast snel raak zou zijn.
Nu hebben we dan toch maar de stap gezet. We zitten vanaf deze maand in de MMM. Ze hebben wat bloedtesten gedaan en diverse follikelmetingen. Ik heb een keurige eisprong van mezelf alleen kwam er uit de echo’s dat ik weinig baarmoederslijmvlies heb. Dus ben aan de progesteron gezet deze cyclus. Waarschijnlijk heeft dat niet aangeslagen dus mogen we komende week weer terug naar de gyn. Dan gaan ze verdere onderzoeken doen.
Het geeft mij heel veel rust dat er nu eindelijk naar gekeken word. En ik laat het maar een beetje over me heen komen. Er is zoveel mogelijk tegenwoordig. Alleen word ons geduld heel erg op de proef gesteld.
Maar het komt vroeg of laat.
Blijf erin geloven, niet de moed laten zakken. In 2005 zijn onze dromen niet verwezenlijkt maar we hebben 2006 nog. En ik hoop dat dat voor ons allen brengt waar we zo naar verlangen.
Groetjes Guusje
Ook hier een vehaal van mijn kant,
Wij zijn met ongeveer een jaar proberen ook naar de ha gegaan. Op zich een hele mooie cyclus en met lh testen ook keurig een eisprong te zien. Ik had wel al vanaf dat ik begon met menstrueeren een hele pijnlijke menstruatie vond ik altijd zelf, maar kreeg dan vaak te horen dat het voor iedere vrouw een verelende week was in de maand. Als baby ben ik geboren met een eierstokje door het liesbreukzakje heen en dat hebben ze na weken huilen (volgens de arts was ik in eerste instantie een depressieve baby) het ontdekt en goed gemaakt. Beide eierstokken gehouden en volgnes de chirurg kon ik gewoon zwanger worden later want ik had er toch twee.
Ben een aantal jaar geleden vanwege de hevige menstruatie naar het zkh geweest maar ook daar kreeg ikhetzelfde te horen alles op de echo was ok, ik moest maar extra pijnstillers slikken. Ik nog eens gevraagd als ik later zwanger wil worden of dat problemen kon geven, ook ivm dik baarmoederslijnm en een gekantelde bm, was allemaal geen probleem.
Na een jaar proberen en menstruatie die nog heviger waren door de stop van de pil toch weer langs de ha, een ander ivm verhuizing. Die vond het nog te vroeg, maar ik was super onzeker.
Toen werd ik doorverwezen voor de pijnlijke menstruatie, in het zkh vroegen ze of er ook een zwangeschapswens was en die was er en doten ben ik toch de mmm in gekomen
In eerste instantie was alles goed, zaad en cyclus. Toch een kijkoperatie en toen bleek ik een ernstige vorm van endometriose te hebben en zijn nu bezig met iui.
Het forum was voor mij eerst een ontdekking naar de loop van het zwanger worden, nu is het vooral iets waar ik mijn gevoelens kan uiten, hopen dat ik andere kan helpen en steunen.
Ik hoop dat ik je niet afschrik met mijn verhaal en zie op het forum dat er ook wel een heleboel vrouwen zwanger worden zonder poespas, maar zekerheid is gewoon wel prettig. Wij hebben dan niet te horen gekeregen wat we graag hadden willen horen maar weten wel dat er nog een kans is. Ben blij dat we niet naar de arts hebben geluisterd en gewacht hebben met stappen te zetten.
Ik hoop dat je er wat aan hebt, en je weet het als je een luisterend oor nodig hebt dan roep je maar
Ik zal bij het begin beginnen:
Mijn cyclus kwam al moeilijk op gang en varieert tussen de 56 en 30 dagen. Tijdens die cyclus van 56 dagen heb ik ontzettend veel pijn gehad snachts en ben toen naar de huisartsen post gebracht.
Een week voor deze pijn was ik bij mijn HA geweest met mijn verhaal. Hij vond omdat het rond de eisprong al veel stres met zich mee brengt en die bij mij ergens tussen de 4 weken duurt dat dit wel invloed kon hebben op het zwanger worden. En omdat ik in het verleden al heel veel heb meegemaakt wilde hij dit voorkomen, Ook omdat ik al een poos geen medicijnen slik voor de weke delen reuma die ik heb vond hij een doorverwijzing noodzakelijk.
Daar ben ik geprikt op vanalles zoals soa, ijzer bloedarmoede etc maar ook een paar keer of ik wel een eisprong heb en die had ik gelukkig. Tevens heb ik een aantal keer inwendige echo gehad waarop volgens de gyn alles goed was.
Mijn hubbie was meegegaan en wat wij niet hadden verwacht werd hij ook volledig onderzocht. Na de eerste test van zijn zaad zeiden ze dat het een redelijk slecht kwaliteit had maar dat er meerdere wel mee zwanger waren geworden alleen dat het wat langer kon duren en als ik in januari niet zwanger zou zijn dat hij andere optie zou gaan bekijken. Mits de 2e test van het zaad ook slecht was. Deze bleek naderhand uitstekend te zijn. Je moet namelijk een punten totaal hebben van 20 wij hadden de eerste keer 4,7 en de 2e keer 31 punten. Wij mochten nu eventueel met hormonen aan de gang om mijn eisprong wat sneller op gang te krijgen maar wij wilde dit zelf nog even uitstellen. Ik heb namelijk in het verleden ook 2 mk meegemaakt, dit was niet toen ik zwanger was proberen te worden maar door de pil heen met een ex partner. Dit is al een ruime tijd (8jaar) maar komt nu wel steeds naar boven omdat we toch bezig zijn. Ik weet dus dat ik zwanger kan worden en omdat het toen door de pil heen ging verwacht je min of meer dat je ontzettend vruchtbaar bent zeker in het begin.
Bianca daarom kan ik begrijpen dat je het moeilijk hebt omdat je weet dat je zwanger kan worden
Annue dat is balen dat je verplicht moet stoppen poehee daar zou ik het ook heel moeilijk mee hebben
Guusje ik herken je verhaal ik heb steeds na de ongi een frisse moed maar daarna zakt het weg moeilijk he? Hoe lang is het geleden van je dochter als ik vragen mag?
Juudje hoever ben je nu met IUI ? en bedankt allemaal voor de lieve woorden voel me al wel wat beter… nu die dagen nog voorbij en dan gaat het hopelijk wel weer.
Tamara het verbaasd me hoe elk verhaal zo specifiek eigenlijk is dus hoe moeilijk het ook voor artsen moet zijn om een juiste diagnose te moeten stellen.
Om even te antwoorden op jouw vraag, wij hebben nu drie iui zonder stimulatie gehad en 2 jan hebben we een eva gesprek en horen we hoe nu verder.
Tamaar zo te zien heb jij ook nog eens een heel onregelmatige cyclus. Dan weet je helemaal niet waar je aan toe bent. Heb je altijd erge pijn of was dat eenmalig?
Heel frustrerend als ze niks kunnen vinden. Dan word de vraag waarom het niet lukt alleen maar groter.
Ik heb zelf juist een hele regelmatige cyclus en ook een hele mooie tempstijging iedere maand. Dus weet ook heel goed wanneer mijn eisprong is. Maar zitten toch al in cyclus nummer 15.
Volgende ronde gaat hubbie door de mangel en krijg ik waarschijnlijk een HSG.
En je mag best vragen hoelang het geleden is van onze dochter hoor. Zij is geboren op 15-11-2004 en overleden op 18-11-2004.
Dus voor mij zijn de feestdagen ook iets waar ik als een berg tegenop zie.
Maar je kunt er niet omheen en we moeten er maar het beste van zien te maken.
(toch) Fijne Feestdagen allemaal!
Juudje sorry heb je artikel nog niet gelezen. Maar ben het nog niet vergeten hoor. Zodra ik tijd heb ga ik het zeker voor je uitpluizen.