Ik heb zondag om ca 17.30 de 1e miskraam van een tweeling gehad. Heftig bloeden, iets verliezen, en het bloeden stopte. Maandag zagen we op de echo het andere vruchtzakje naarstig kloppen. Helaas vond deze het afgelopen dinsdag ook tijd om te gaan. Alleen liep ik nu leeg, inclusief enorme stolsels. Woensdag naar het ziekenhuis omdat ik enorm veel bloed verloor. Daar bleek op de echo niets meer te zien, wel heel veel rommel in mijn baarmoeder maar geen vruchtje meer. Donderdag ook nog bloed verloren en nu heel weinig. Nog wel pijn in mijn buik (soort ongesteldheidspijn zeg maar) Maandag moet ik nog ter controle naar het ziekenhuis.
Nu wil ik eigenlijk geen maand wachten op mijn ongesteldheid en dan voor de volgende gaan, maar eigenlijk gewoon gelijk doorklussen zeg maar. Maar wanneer is nu mijn vruchtbare periode??? Hoe bereken je dat nu dan???
Nog een :hug: meid.
Ik ben toen direct begonnen met temperaturen en toen kon ik al heel snel mijn ei spotten. Nu had ik dat daarvor ook al gedaan, dus ik wist ongeveer hoe mijn cyclus verliep. Daarbij had ik het geluk dat ik bijna tot op de minuut regelmatig was, ook na de miskraam… Buiten dat ben ik gecuretteerd, ik weet niet of dat wat uitmaakt… :think:
Hoi,
Wanneer je weer vruchtbaar bent na een miskraam: bij de een herstelt het lichaam sneller dan bij de ander. Zolang je nog HCG in je bloed hebt, zul je niet vruchtbaar zijn. Pas wanneer de HCG op 0 staat, ben je weer vruchtbaar, en je ongi kan daardoor ook een tijdje uitblijven.
Bij mij duurde het 2,5 maand.
Groetjes Wilma32
Voor de zwangerschap van mijn dochter heb ik ook een miskraam gehad, en was diezelfde maand weer zwanger. Dus na de miskraam ben ik niet meer ongesteld geweest.
Je wilt het vast niet horen, maar het is echt verstandig om even een maandje rust in te lassen.
Jouw lichaam is van slag door de mk. Hoever was je?
Dan kun je meteen weer zien wat jouw cyclus doet en of je weer een normale bloeding hebt de volgende menstruatie.
Als je echt wilt, zou je het kunnen proberen vanaf het stoppen van de bloeding. Als jouw lichaam zich snel herstelt zou het zomaar kunnen. Wanneer en of je een eisprong hebt, dat is altijd afwachten.
Geef jezelf wel de tijd om deze mk te verwerken. Het gaat niet over door zomaar weer opnieuw te proberen. Het is niet niks. :hug:
Sterkte iig en heel veel succes!!
allereerst een :hug: valt nee mee een miskraam.
ik heb het zelfde gehad en wij zijn ook door gaan klussen 2weken na mijn miskraam was ik zwanger, ook niet ongesteld geweest. zelfde als roheryn.
Eigenlijk moet ik me wel een beetje aansluiten bij Nicje. Het is natuurlijk niet wat je wil horen/lezen, maar een cyclus afwachten is wel erg goed.
Ik was na de missed abortion erg boos op mijn lijf; ik vond dat het me in de steek had gelaten. Wel zwanger worden, maar het kindje dood laten gaan, dat klopte niet. Door te beginnen met temperaturen en heel duidelijk weer een cyclus met een eisprong en daarna een menstruatie te zien gaf me veel meer vertrouwen in mezelf en mijn lijf. Het maakte de cirkel weer rond, zeg maar…
Maar goed, iedereen doet het natuurlijk lekker op z’n eigen manier en wat voor mij goed voelt, hoeft voor jou natuurlijk helemaal niet zo te zijn. Luister alleen heel goed naar je lichaam!
Je bent na een mk meestal wel erg vruchtbaar. Zelf was ik direct na mijn mk weer zwanger. Voor mijn beste vriendin geldt hetzelfde…
Hoe dan ook: succes met zwanger worden!
Britt hoe gaat het er verder mee nu? het klinkt alsof je er alweer aan toe bent. Wij wilden na de MA direct weer door, wel moet ik zeggen dat het me mentaal tegenviel. De klap kwam later, maar dat deed niks af aan onze wens om zwanger te worden.
Mijn cyclus na de MA was: 10-24-28
Dus afgezien van de bloeding na 10 dagen, was het weer redelijk gauw regelmatig. Ik heb ook een curretage gehad, dat is toch iets minder natuurlijks dan in jouw geval, misschien maakt het wat uit?
Je hoort net zoveel tegens als voors om direct weer zwanger proberen te worden. Ik denk dat je er gewoon weer voor moet gaan als jullie er aan toe zijn :thumbup:
Ik heb trouwens weleens gelezen dat de waarde van het HCG niks uitmaakt voor je vruchtbaarheid en je gewoon een eisprong kunt krijgen…? :think:
Nienke
Ook hier net een miskraam achter de rug, ben gecureteerd, vandaag precies 2 weken geleden.
Britt je stelde precies de vraag waar ik dus ook meezat en ik heb dan ook echt wat aan de antwoorden die ik hier heb gelezen. Ik wil de dames daar dan ook voor bedanken. Momenteel is het hcg hormoon nog in mijn lijf aanwezig, dit weet ik omdat ik afgelopen dinsdag een test heb gedaan.
Mijn vraag is dan ook eigenlijk, hoe weet ik zeker dat ik een positieve positieve test in me handen heb? Zolang het hormoon nog aanwezig zal de test ten allertijde namelijk positief zijn. Misschien is tempen inderdaad wel een oplossing. Alleen vraag ik me dan af waar temp ik?
Britt ik wil je trouwens wel ff een dikke :hug: geven, een miskraam is niet niets zeker niet als het er eigenlijk 2 waren.
Groetjes Mascha
Kitt3n, je temp is hoog door de hcg waarde. Dus je tempt hoe dan ook hoog. Als je een + hebt vanwege het hcg van de miskraam of als je een + hebt vanwege een nieuwe zwangerschap.
Ik had trouwens vrij snel weer een negatieve test in handen, ik meen dag 10 of 11 na de curretage.
Tempen is wel handig om te constateren of je weer een eisprong hebt en dus wanneer je je NOD kunt verwachten en hoe je cyclus dus gaat verlopen.
Nienke
Jeetje wat een reacties. Wat lief. Alvast bedankt voor de antwoorden.
Eenerzijds weet ik dat het beter is voor de verwerking om te wachten, maar aan de andere kant wat schiet het op om te wachten. Ben de jongste niet meer. Heb de rest van mijn leven om het te verwerken. En iedereen hammert er maar op dat het goed is omdat de vruchtjes toch niet goed waren. Verwerken is ook zo … tja weet niet goed hoe ik het uit moet leggen. Ik ga het namelijk nooit begrijpen waarom dit moest gebeuren… Waarom in 1 x zwanger, dan blijkt van een tweeling (mijn wens is altijd drie kindjes geweest, maar ik zou geen drie zwangerschappen doen) dan moet je ze weer 1 voor 1 inleveren??? Het is allemaal zo oneerlijk… Dus hoe verwerk je iets wat je niet kunt begrijpen?
Een nieuw kindje is in mijn visie een nieuwe kans, dit zal ik achter me moeten laten, of ik het nu ga begrijpen of niet. Ik denk alleen dat ik het 20 juni een beetje moeilijk ga krijgen.
Persoonlijk vind ik het wel een mooi idee dat Adriaan een engeltje heeft en dat ik een engeltje heb, die ons nu gaat beschermen tegen toekomstige onregelmatigheden…
Tja ik wil ergens ook een zwangerschapstest nog doen om te zien of het HCG wel is maar dat zal waarschijnlijk niet eerder zijn dan komende vrijdag. Dan is het ca 10 dagen na de laatste miskraam. Eerst eens zien wat de echo maandag toont. Wellicht ben ik nog een curretage nodig. Iets waar ik enorm tegen op kan zien. Wie legt mij uit wat er precies gebeurd, hoe gaat de narcose, heb je pijn na die tijd? Hoe lang moet je in het ZH blijven???
Hoe hebben degenen het ervaren die na een miskraam gelijk weer zwanger waren. Werkte dat tegen in de verwerking of maakte dat niet uit?
Niekje: Aan toe, aan toe. We waren en zijn nog steeds toe aan een tweede. Jammer dat dezen niet mee wilden werken.
Cynthia: Die boosheid heb ik niet echt, ik zit meer met het niet begrijpen waarom?!?!?
Je moet het zelf weten, maar ik zou zeker toch een maandje wachten. Gewoon even je lichaam weer wat rust gunnen. Ik heb nu 3 keer een mk gehad en het doet echt wel veel met je lichaam. Je hormonen gieren door je lichaam en ook al is het HCG uit je lichaam, je lichaam heeft zich dan nog niet helemaal aangepast aan het niet zwanger zijn.
Ik ben maandag weer voor het eerst ongi geworden na mijn 3de mk. Dit was precies op de dag af 6 weken na het verliezen van het vruchtje.
@Britt_W wrote:
Hoe hebben degenen het ervaren die na een miskraam gelijk weer zwanger waren. Werkte dat tegen in de verwerking of maakte dat niet uit?
Ik vond de mk's verwerken zwaar. Heel zwaar, en de zwangerschap daarna maakte het me ook niet echt makkelijk. Ik was zo bang dat het mis zou gaan. Voor mij heeft het niets uitgemaakt met de verwerking.
De eerste mk kreeg ik in feb 2005 en in juni was ik zwanger van Lana. Toen Lana 4 maanden oud was heb ik een mk gekregen met 2,5 maand en nu in september weer een mk.
Ik moet zeggen, dat ik eigenlijk geen last heb gehad van mijn curretage.
Ik moest om 8 uur in het ziekenhuis zijn, werd uiteindelijk om een uurtje of 11 naar beneden gebracht. Daar werd een infuus aangebracht, daarna ging ik de ok in. In de ok werd er iets in het infuus gespoten, waarvan ik in slaap viel, heb de daadwerkelijke narcose niet eens meegemaakt.
Het volgende wat ik me herinner was dat ik wakker werd in dezelfde ruimte als waar ze het infuus hadden ingebracht. Ik was eigenlijk meteen klaar wakker en heb daar heel even de tranen laten lopen, want ja dan is het echt voorbij maar tegen de tijd dat ik weer naar me kamer werd gereden (ik had er 1 voor me eigen alleen) had ik weer praatjes voor 10 en wilde eigenlijk meteen naar huis.
Heb nog iets gegeten in het ziekenhuis en na controle van de gyn. mocht ik gaan. Heb geen napijn gehad en dacht ook niet te zullen gaan vloeien, totdat, dat toch gebeurde 3 dagen na de curretage en dat vond ik wel vervelend, want ik wilde verder. Ja das eigenlijk mijn verhaal, ik hoop dat andere mensen het net zo fijn hebben ervaren als ik. Ja de reden is niet fijn, maar hoe het allemaal geregeld was tja toppie eigenlijk
Bij mij net zo’n positieve ervaring. Ik zag het meeste tegen de narcose op, had ik nog nooit gehad. Maar ik kreeg een uur voor de operatie slaappillen om te ontspannen en dat werkte…een half uur later lag ik te slapen. Toen ik weggereden werd, werd ik even wakker tot ik 5 minuten later weggleed door de narcose, dat ging ook zo snel. En na die tijd vrijwel geen last gehad. Moest het soms wel bezuren als ik tot een week na die tijd fysiek teveel deed, een soort erge ongikramp.
Maar mentaal viel het me wel tegen. Na de curretage waren we vrij sterk en dachten we het verwerkt te hebben. Maar dat viel tegen. Ik was vrij labiel de weken erna.
Nu bij een vrij snelle zw.schap er achteraan kan ik zeggen dat het wel iets beladen is, maar dat zou het ook na een half jaar zijn denk ik.
Ik ben sowieso een ongeduldig type met dit soort dingen, dus voor mij gold dat ik pas weer rustig was als ik zwanger was. En dat verwerken gaat dan toch wel door, ondanks een nieuwe zwangerschap.
:hug: :thumbup:
Nienke
Ongeduldig ben ik ook, kan nu ook niet wachten om weer zwanger te zijn, ik bedoel, het is 1x gelukt vrij snel vind ik ook, binnen 4 maanden. Ik denk dat ik het ook wil omdat de mensen om me heen momenteel allemaal zwanger zijn. Ik bedoel onze beste vrienden verwachten in juni 2008 hun eerste baby, mijn schoonzusje kan ieder moment bevallen. Een andere goeie vriend van ons wordt in april 2008 voor het eerst pappa. Dat is soms wel een beetje moeilijk en vooral op die momenten gaan bij mij ook de tranen lopen.
Meid dikke :hug:
Ik heb ruim 6 jaar geleden ook een mk gehad van een tweeling ook 1 voor 1 erg gemeen…ik was wél heel boos,vond het zó oneerlijk op die manier en vlak voordat je het ‘‘mocht’’ vertellen aan iedereen 
Ik wilde even wachten…
Ik heb ook nog een echo gehad waar het dus thank god schoon op was (zelfde als jij gehad ook een bm met rommel na mijn mk wat dus bleek dat dat nog een aanleg was van een vruchtzak en placenta deze liet ook zelf los)
Ik heb nog 4 weken gevloeit waarvan de laatste 2 inlegkruisjeswerk wel hoor.
Toen ineens kreeg ik weer bloed…ik in paniek…echo gekregen bleek het een menstruatie :shifty:
Ik heb daarna even nog gewacht en toen zeiden we ach we zien het wel en bleek ik gelijk weer zwanger :thumbup:
Op dezelfde dag als mijn mk precies een jaar later kreeg ik Renzo :inlove:
Ik moet zeggen dat ik wel juist door hem een grote troost heb,hij had er nooit kunnen zijn als de tweeling wel goed was gegaan en hij hoort écht zó bij ons :inlove:
Ik denk nog ieder jaar eraan en soms komt het nog steeds terug vooral omdat de mk op zich erg pijnlijk en verdrietig was en er nog meer herinneringen aan kleven wat toevallig tegelijk in die tijd is gebeurt,maar je draagt het mee…ik denk dat een nieuwe zwangerschap niet veel afdoet aan het verwerken…nee…
Maar ik zou iig 1 cyclus ff oppikken zodat je een datum hebt en nu even wél erover kan denken zonder al met een volgende zwangerschap bezig te zijn…
Ik vond dat deze vruchtjes dat ook ‘‘verdiende’’ een momentje van ‘‘rouwen’’
Maar ik zou zeggen volg je eigen gevoel meis en veel sterkte! :-* Sas
O en niet leuk om te horen misschien maar een nieuwe zwangerschap blijft sowieso beladen denk ik…ik had het liefst mijn adem ingehouden en mijn hoofd onder mijn kussen verstopt tot ik de aantal weken ver was als bij mijn mk…
Ik had het ook stug over ons vruchtje tot ik die weken voorbij was en heb een enorme ontlading gehad rond die weken (ik was ruim 10 weken bij mijn mk) waarbij ik er zelfs van overtuigt was dat het ook mis ging :oops:
Dit bleek pure spanningspijn :oops:
Daarna heb ik het serieus los gelaten!(en steeds wat gespaard voor een pretecho :oops: :lol: 8) )
Uit de echo bleek dat mijn baarmoeder nog niet schoon is en nog steeds weefsel bevat van de zwangerschap en de laag is te dik.
Eigenlijk wilde ze een curretage, maar aangezien ik aangaf dat ik daar toch wel heel erg tegen op zag gaan ze het nu met Misoprostol pillen proberen. Heb er acht meegekregen en de 1e twee tegen 12.30 uur ingebracht. Volgende week nogmaals een controle of het wel leeg is, zo niet dan alsnog een curretage.
Hebben jullie ervaring met deze pillen???