Ik heb de doden nooit gezien,
de angst, de massagraven.
Ik heb de honger niet gekend,
de kille grauwe dagen.
Ik heb de cellen niet gezien,
ik heb geen vriend verloren.
Ik heb er niets van meegemaakt,
ik ben erna geboren;
maar ik heb de foto’s wel gezien
van stuk geschoten huizen,
het grijze oorlogsmonument,
de reeksen witte kruizen.
Wat hebben wij er van geleerd?
De oorlog blijft ons dreigen,
daarom zal ik op vier mei
toch eerbiedig zwijgen.
Ik heb, toen ik 16 was, de barakken, de gaskamers en de verbrandingsovens van Auschwitz wél gezien. Ik heb tegen de dodenmuur aan gestaan. Ik heb de oorverdovende stilte op het kamp gehoord. Geen vogel die er floot. Ik zag de uitgesleten traptreden, ik zag de bergen haren, koffers, schoenen. Ik las de brief van een 12 jarig kind aan haar ouders: ‘Als je me wilt zoeken, zoek me dan in de wateren van Birkenau, daar zul je mijn as vinden…’ Ik ben, als 16-jarige, door mijn knieën gezakt en hebt gehuild in de armen van mijn vader. Gehuild van verdriet om al die mensen, die kinderen wiens leven zo bruut beëindigd werd. Maar ik huilde vooral van schaamte. Dat een mens, zoals ik, een ander mens zulke verschrikkingen kan aandoen.
Ik heb het gezien en ik zal het nooit vergeten… En daarom ben ik op 4 mei stil.
Nou… Je hebt mij iig aan het huilen 
Mooi geschreven.
Ik ken alleen de verhalen, van de ene oma die wel wilde vertellen, van de zus van oma die razend werd en dekamer uitliep als het onderwerp aangesneden dreeg te worden.
Vanavond kijken we vor het eerst met de oudste. En schaamte, ja, dat is waarom ik er tegenop zie. Hij weet wel eea, maar in de verste verte niet alles. Hoe is het in godsnaam mogelijk…
Ik ben stil voor de verhalen die mijn oma me vertelde, en voor de verhalen die haar ogen vertelden maar haar mond niet kon…
Voor alles wat we in deze tijd weten…
Uit respect.
Daarom.
Ik ben stil, omdat mijn Opa in de oorlog onder moest duiken.
Ik ben stil, omdat de verhalen die hij wel eens vertelde zo heftig waren.
Ik ben stil, uit respect voor de gevallenen van toen.
Ik ben stil, om de mensen die nu in een oorlog moeten zien te overleven.
Ik ben stil, omdat het respect voor de mensheid ver te zoeken is in deze maatschappij.
Ik ben stil, om te denken aan de mensen die zijn gestorven in mijn jaren op aarde.
Ik ben stil, omdat ik oorlog maar niet begrijpen kan…
Daar ben ik stil…
En nog om veel meer redenen…
Ik ben stil uit respect voor alle slachtoffers die getroffen zijn door oorlogsgeweld.
Ik ben stil voor de mensen die niet stil willen zijn.
Marion, je hebt mij ook aan 't huilen… Wat mooi gezegd :thumbup:
Ik ben stil voor de slachtoffers. Niet alleen van oorlogsgeweld, maar voor iedereen die door geweld om het leven kwam.
Ik ben stil voor de herinneringen en verhalen van m’n oma’s die met tranen in hun ogen vertellen over wat ze hebben gezien.
Voor de gruweldaden die plaatsvonden in de vele kampen, voor iedereen die zonder hun kinderen,ouders,broers,zussen etc verder moesten, voor de vele mensen die moesten onderduiken.
Ik ben stil omdat niemand het verdient zo opgejaagd te worden als toen. Omdat iedereen gelijk is, en respect voor elkaar iets is wat steeds meer mist tegenwoordig.
Ik ben stil vanavond, om hen te eren die hebben gestreden voor onze vrijheid, en daar zelf hun leven voor hebben verloren.
Mooi gezegd Marion 
Ik ben stil uit eerbied en respect voor hen die aan hun einde zijn gekomen door geweld.
Ik ben stil omdat zij die de oorlog niet overwonnen respect verdienen.
Ik ben stil omdat ik wil dat ook mijn kinderen moeten weten wat er toen is gebeurd.
Ik ben stil omdat in kamp vught ben geweest en mij dat heel diep raakte.
Ik ben stil!
Ik ben stil uit respect voor alle slachtoffers van oorlogsgeweld waar ook ter wereld.
Ik ben stil uit respect voor mijn opa die het verzet gediend heeft en veel geleden heeft in de oorlog.
Ik ben stil uit respect voor mijn familie die bij het bombardement in Rotterdam is omgekomen.
Ik ben stil omdat ik in concentratiekamp Sachenhausen ben geweest en mij dat diep van binnen getroffen heeft.
Ik ben stil uit respect voor hen die omgekomen zijn zodat wij nu in vrijheid kunnen leven.
Om 18.00 uur gaat hier de vlag voor bovengenoemde halfstok.
De vlag halfstok vanaf ongeveer 18.00 uur. En stil uit respect voor alle slachtoffers van oorlogsgeweld. Voor burgers die de ene dag nog gewoon hun leven leefde om een dag erna gedood te zijn om redenen die geen redenen zijn en zeker niet door hen gedeeld werden. Meegesleurd, casualties of war.
Niet alleen vanwege de 2e wereldoorlog, maar zeker ook vanwege alle oorlogen nu nog gaande. Oorlogen waarbij ook de afgelopen jaren weer vaders zijn omgekomen, zonen, mannen… omdat ze een beroep hebben gekozen waar het risico op uitzending aan vast zit.
of vrouwen en jonge kinderen die in hun eigen huis worden overvallen en verkracht omdat het in hun land als een “gegeven” word beschouwd dat vrouwen als oorlogswapen worden misbruikt.
Of jonge kinderen die worden ontvoerd en geronseld als kindsoldaten.
Allemaal slachtoffers van hetgeen oorlog word genoemd en was de 2e wereldoorlog schaamtevol, dat is oorlog nog steeds. Ik kan nog steeds niet zonder betraande wangen kijken en luisteren naar verhalen van senioren die verhalen over de 2e wereldoorlog vertellen, maar ook kan ik dat niet als ik verhalen hoor van gevluchtte congolese vrouwen die de meest gruwelijke dingen hebben meegemaakt.
Oorlog sucs en het maakt niet uit hoe lang geleden of hoe kort geleden er ergens oorlog was of is, waar, welk land en om welke redenen er oorlog word gevoerd.
Ik ben stil om mijn opa, voor de daden die hij deed en de straf die hij daarvoor moest dragen.
Ik ben stil voor zijn trauma, die zijn leven verder bepaalde.
Ik ben stil voor allen die streden voor onze vrijheid.
Ik ben stil omdat dit nooit meer mag gebeuren.
Ik ben stil, samen met mijn kinderen, omdat dit NOOIT meer vergeten mag worden.
Maar ik ben ook stil voor de duitse soldaten. Niet de nazi’s, maar wel de jonge duitsers die gehersenspoeld waren en werden gedwongen om te vechten.
Ik had het nooit gedacht, tot ik verhalen hoorde hoe het duitsers verging die hitler niet aanbaden.
Ik hoop dat ik niemand voor het hoofd stoot, maar nu ik die verhalen heb gehoord, hoe de duitse jeugd werd behandeld, denk ik ook aan hen, die te jong moesten vechten en hun leven gaven. Niet omdat ze wilden, maar moesten…
ships… sta er nu bij stil dat het dodenherdenking is. Met dat ik dit lees hoor ik de klokken van de kerk, heb heel de vlag niet uitgehangen :oops:
maar ik ben stil voor de vrijheid van alle mensen.
Hier ook de vlag half stok en 2 minuten stil. Sowieso rond deze dagen weer even erbij stil staan.
Ik sta stil omdat mijn vader de oorlog heeft meegemaakt als jochie van 4-9 jaar. Zijn vader die mensen hielp onder te duiken.
De hongersnood. Mensen die zomaar werden vermoord.
Auswitz. ben er nooit geweest maar genoeg boeken gelezen. Laatste was van een britse man (Denis Avey) die daar gezeten heeft. Vooral zijn verhaal dat een baby in de armen van zijn moeder werd doodgeslagen en waarom? Kindje wou niet stil worden 
En nog meer vreselijke verhalen. Daar word iedereen toch stil van. Onmenselijke praktijken. Vreselijk :kaars: :kaars:
Hier ook stil, en de vlag halfstok.
Voor alle slachtoffers, en als teken dat dit nooit vergeten mag worden…
@Madre wrote:
Ik ben stil uit respect voor alle slachtoffers die getroffen zijn door oorlogsgeweld.
Ik ben stil voor de mensen die niet stil willen zijn.
Ik ook.
Lasse was nog wakker en ik heb voor het eerst aan mijn kind uit proberen te leggen. WO II zegt hem natuurlijk al helemaal niets maar oorlog in het algemeen zegt hem zachtjes aan wel wat. Maar op een dag hoop ik hem toch meer te laten weten over WOII.
@~Marion~ wrote:
Ik heb, toen ik 16 was, de barakken, de gaskamers en de verbrandingsovens van Auschwitz wél gezien. Ik heb tegen de dodenmuur aan gestaan. Ik heb de oorverdovende stilte op het kamp gehoord. Geen vogel die er floot. Ik zag de uitgesleten traptreden, ik zag de bergen haren, koffers, schoenen. Ik las de brief van een 12 jarig kind aan haar ouders: ‘Als je me wilt zoeken, zoek me dan in de wateren van Birkenau, daar zul je mijn as vinden…’ Ik ben, als 16-jarige, door mijn knieën gezakt en hebt gehuild in de armen van mijn vader. Gehuild van verdriet om al die mensen, die kinderen wiens leven zo bruut beëindigd werd. Maar ik huilde vooral van schaamte. Dat een mens, zoals ik, een ander mens zulke verschrikkingen kan aandoen.
Ik heb het gezien en ik zal het nooit vergeten… En daarom ben ik op 4 mei stil.
Ik ben er een paar jaar geleden ook geweest. Ik hoop dat mijn kinderen er ooit heen gaan met schoolreis en anders gaan we er een keer samen heen. Het is een hele indrukwekkende plek.
Wij woonden vlakbij Westerbork, en ben er dan ook meerdere malen geweest. Dit jaar niet de kans gehad, maar volgend jaar wil ik de kids mee nemen.
Helaas nog geen vlag, maar we hebben met alle kids NL1 gekeken… Zo indrukwekkend…
@Bella wrote:
@Madre wrote:Ik ben stil uit respect voor alle slachtoffers die getroffen zijn door oorlogsgeweld.
Ik ben stil voor de mensen die niet stil willen zijn.
Ik ook.
Lasse was nog wakker en ik heb voor het eerst aan mijn kind uit proberen te leggen. WO II zegt hem natuurlijk al helemaal niets maar oorlog in het algemeen zegt hem zachtjes aan wel wat. Maar op een dag hoop ik hem toch meer te laten weten over WOII.
hier ook voor het eerst. Twijfelde vanmorgen over wel of niet (is net rond zijn bedtijd), maar ontstond vrijwel vanzelf; eerst de vragen over de vlaggen buiten, toen ging klokhuis en jeugdjournaal erover (eigenlijk iets gedetailleerder dan ik had gehoopt, hij was er ook echt een beetje stil van), en toen was die twee minuten stilte een logisch vervolg.
Maar het voelt wel weer als heftige shit als je het je kind voor het eerst een klein beetje probeert uit te leggen, terwijl die nog ervan uit gaat dat de wereld een soort van paradijs is.
ik ben stil omdat het hoort.
verder heb ik er helemaal niks mee
Ik sta stil voor iedereen die ervoor hebben gezorgd dat wij nu vrij kunnen leven.
Ik sta stil voor alle slachtoffers van geweld, oorlogsgeweld of zinloos geweld.
Ik sta stil bij de verhalen van mijn opa.
Ik sta stil voor zoveel dingen.