Ow en in dit topic ben ik de enige die er zo over denkt en dan ben IK degene die hard is?
Sorry hoor… :wall:
Geirriteerd?
Nee dat ben ik niet zo snel.
Ik bedoel met invoelingsvermogen dat je leert begrijpen dat mensen soms tot daden overgaan terwijl ze dat helemaal niet willen. Dat er iets in het lichaam gebeurd waardoor ze er geen controle meer over hebben. Een stukje begrip voor de situatie misschien. Ik denk dus ook niet dat een moeder zomaar een kind uit het raam gooit. Denk jij dat wel?
Dus....
Dan snap ik toch wat je bedoelde met invoelingsvermogen?
Ik snap heus wel dat een moeder dat zomaar niet doet....
Maar ze heeft het gedaan, al kan ze er misschien niets aan doen, dus geef deze vrouw hulp.....
En oppassen voor een eventuele herhaling.
zullen we het er maar op houden dan geen van ons het fijne er van weet
dat dus geen van ons een volledig onderbouwde en volledig juiste reactie kan geven
en dat iedereen hier het heel erg vindt dat dit gebeurd is
uiteindelijk kunnen wij heel lang over en weer hierover door discussieren maar zijn het deskundigen die zullen bepalen wat er nu moet gebeuren voor moeder , kind en andere eventuele gezinsleden
kibbelen over al dan niet juist quoten en (niet) geirriteerde reacties met dit soort emticons( :wall: ) doen niet zo veel ter zake denk ik
laten we hopen dat het kindje hersteld, dat de moeder een weg vind die bij haar past in de hulpverlening en zo erger kwaad voorkomen kan worden
Temeer omdat je over je BO begon en je je niet kon voorstellen dat je dan je kind wat aan had kunnen doen. Een BO is een situatie waarin je jezelf kwijt bent. Ik kom van heel ver… en helaas… ik kan me wel voorstellen dat je stoppen door kunnen slaan! Ook al wil je dat zelf helemaal niet…
Nee dat kan ik nog steeds niet, dat als je een BO hebt en je doet je kind wat aan. Nee… dat kan er bij mij niet in.
Ik kom ook vanuit een heel diep dal doordat ik een BO had, maar dr is nog nooit 1 seconde geweest dat ik mijn kinderen iets aan wilde doen!!!
Het is niet eens zeker of de moeder het kind wel uit het raam heeft gegooid. Dat stond in de telegraaf, op 112 groningen en de politie had inderdaad dat vermoeden. Maar niets is zeker. DvhN heeft het later genuanceerd. In het dagblad van het noorden spreken ze van een ‘val’.
Maar ja, het blijft vreselijk. Voor alle betrokkenen. Voorlopig onthoud ik me van alle commentaar. Want je weet niet wat er gebeurd is, dus een oordeel is makkelijk geveld. Misschien was het echt een ongeluk. En echt, ik heb ook dingen gedaan waarbij ik me later afvroeg hoe ik dát had kunnen doen. En dan heb ik het niet over expres gooien, dat is weer iets heel anders.
De moeder die vrijdag haar baby uit een dakraam van haar woning in Sappemeer liet vallen, is nog niet aanspreekbaar voor de politie. “Het is nog niet gelukt een goed gesprek met haar aan te gaan. Ze is in de war”, aldus politiewoordvoerder Anthony Hogeveen.
De 31-jarige moeder zit in bewaring, onder toezicht.
De baby van enkele weken maakt het naar omstandigheden redelijk. De toestand van het meisje was kritiek, maar lijkt nu stabiel. Ze liep enkele breuken op en inwendige kneuzingen
als je niks weet moet je ook niet oordelen/beschuldigen
Op wie doel jij dit? :think:
op niemand in het bijzonder? je haalt nu de zinsnede uit het verband waar hij in stond.
ik schreef dat ik denk dat het dagblad van het noorden iet over gooien spreekt omdat ze niet weten of dit ook daadwerkelijk zo is.
niet oordelen dus voor je weet of iets zo is…
zowel in positieve als negtieve zin.
een krant moet gewoon uitkijken wat ie zegt denk ik, en daar doelde ik op
ik zei ook nog
zoals hier al vaker is gezegd
en dat is gewoon een constatering, het is hier al vaker gezegd dat we niet moeten oordelen zolang we niks weten
en meer bedoel ik daar niet mee
ik ga nu verder niet meer in op alles wat niet direct te maken heeft met het bericht hoor, persoonlijk houd ik niet zo van dit geweeg met woorden…je kunt overal wel verkeerde bedoelingen achter zoeken als je berichten leest
voor mij gaat dit volledig voorbij aan het trieste bericht waar deze topic mee begon
Deze mensen zijn 3 jaar bezig geweest om een kindje te krijgen. De vrouw heeft een pnd gekregen in ernstige vorm en was nooit alleen met de baby in huis. s 'morgens is de baby nog bij opa en oma geweest zodat papa en mama even eruit konden. 's middags hebben ze de baby weer opgehaald en is papa even naar de wc gegaan. Mama is naar boven gegaan met de baby en heeft het kindje uit het raam gegooit. Kindje is op het dak van de geparkeerde auto gekomen. Toestand is heel kritiek geweest maar hoe het nu gaat weet ik niet. Wellicht kan ik daar morgen iets over zeggen.
Bron: opa
Een vrouw zoals jij en ik, Een vrouw die de pech had niet zo makkelijk zwanger te worden. Een vrouw die heel erg ziek is geworden na de bevalling en daar hulp bij had van verschillende mensen. Helaas heeft ze iets gedaan wat heel erg is. iets wat ze zichzelf waarschijnlijk nooit meer vergeeft. Ik vergeef het haar wel. Ik kan niet boos zijn op een moeder die in deze situatie zoiets doet. Ik heb zorgen om zo’n vrouw. Ik hoop dat deze moeder hulp krijgt, dat de baby uiteindelijk geen gevolgen van dit ongeluk overhoud en dat het kindje met haar moeder, vader en grootouders op kan groeien tot een gelukkig en verstandig, begripvol mens.
Ik hoop ook dat deze vrouw geholpen word. Dat ze niet gestraft word. Niet door de wet maar ook niet door haar omgeving en al helemaal niet door wildvreemden die kilometers bij haar vandaan wonen en keihard oordelen over iets waar ze helemaal niets van weten.
Deze vrouw heeft de ergste straf die je je maar kunt indenken. Levenslang…
ach gos wat een verdrietig verhaal en inderdaad zo ongeveer als velen van ons al hadden ingeschat.
ik hoop dus WEL dat ze hier uit komt en gewoon de zorg over haar kindje kan gaan dragen over een tijd…als alles rustig is , misschien wel onder toezicht na zoiets maar toch, een kind is er ook niet bij gebaat dat het niet in kontakt met de moeder is op de lange termijn
Er zijn wel degelijk baby’s die zomaar huilen, hele dagen lang :? .
Ja das een goed excuus… Kom laten we de baby uit raam gooien.
:roll: :wall:
Rooike, sorry... deze reactie is toch echt een gebrek aan invoelingsvermogen. Wat weet je van de situatie af?
Ik heb overigens ook een zware Burn-Out gehad (jaar of 3 geleden). Ik was dolblij dat ik geen kindjes had, want ik kan me dus WEL voorstellen dat de stoppen door kunnen slaan. Als je zo aan de afgrond zit weet je soms niet meer wat je doet. En mensen die zeggen dat dit niet zo is die hebben naar mijn idee geen echte Burn-Out doorgemaakt. Want het is echt een hel!
Tuurlijk is het triest wat er is gebeurd, maar kom op... een beetje meer inlevingsvermogen mag ook wel!
Ik bedoel met invoelingsvermogen dat je leert begrijpen dat mensen soms tot daden overgaan terwijl ze dat helemaal niet willen. Dat er iets in het lichaam gebeurd waardoor ze er geen controle meer over hebben. Een stukje begrip voor de situatie misschien. Ik denk dus ook niet dat een moeder zomaar een kind uit het raam gooit. Denk jij dat wel?
Rooike, jou reacties zijn echt heel hard… heb je dat zelf wel in de gaten?
Ow en in dit topic ben ik de enige die er zo over denkt en dan ben IK degene die hard is?
Sorry hoor… :wall:
Geirriteerd?
Nee dat ben ik niet zo snel.
Ik bedoel met invoelingsvermogen dat je leert begrijpen dat mensen soms tot daden overgaan terwijl ze dat helemaal niet willen. Dat er iets in het lichaam gebeurd waardoor ze er geen controle meer over hebben. Een stukje begrip voor de situatie misschien. Ik denk dus ook niet dat een moeder zomaar een kind uit het raam gooit. Denk jij dat wel?
Dus....
Dan snap ik toch wat je bedoelde met invoelingsvermogen?
Ik snap heus wel dat een moeder dat zomaar niet doet....
Maar ze heeft het gedaan, al kan ze er misschien niets aan doen, dus geef deze vrouw hulp.....
En oppassen voor een eventuele herhaling.
Maar nu zeg je het wel genuanceerder... je snapt wel dat een moeder niet zomaar haar kind uit het raam gooit. Zo had je dat nog niet eerder geschreven...
Er zijn in dit topic zeker mensen die er net zo over denken als jou en dat mag. Maar jou reacties vallen mij het meeste op. Temeer omdat je over je BO begon en je je niet kon voorstellen dat je dan je kind wat aan had kunnen doen. Een BO is een situatie waarin je jezelf kwijt bent. Ik kom van heel ver... en helaas... ik kan me wel voorstellen dat je stoppen door kunnen slaan! Ook al wil je dat zelf helemaal niet...
Ik dacht op ons 
