tsja deze discussie heb ik hier al vaker voorbij zien komen
een goede native american gezegde is
loop eerst eens een mijl in mijn schoenen voor je over mij oordeelt
ik hoor iedereen hier vanuit het eigen referentiekader praten
dat is wat je KENT…mensen vinden vaak dat wat zij doen goed is …de maatstaf…en daar wordt iedereen aan gemeten
ten eerste, we weten niet hoe intelligent deze vrouw is…het kan best iemand zijn die zwakbegaafd is en daarmee mogelijk al minder geestelijke draagkracht heeft
dan een psychose is iets waar je je pas een echte voorstelling bij kunt maken als het je overkomen is of in je directe omgeving is gebeurt
ik heb een volledig normale man gekent die van de ene op de andere dag dacht dat hij god was en kon vliegen…hij is daadwerkelijk glimlachend een hoog raam uitgestapt en zit nu met blijvend hersenletsel in een psychiatrische kliniek.
vergis je niet wat het met je doet zo n psychose, zo iemand denkt totaal niet meer rationeel, je bedenkt niet van te voren zo en nu ga ik es effe lekker de baby uit t raam gooien…
zoiets gebeurt in een fractie van een seconde…er is een grens bereikt en iets geknapt in het hoofd van deze vrouw, en ZIJ moet nu verder hiermee
ook dit zijn maar aannames…het kan ook een aan drugs verslaafde vrouw geweest zijn
of een intens slecht iemand.
dat kan,…maar totdat dit niet bewezen en naar buiten gebracht is vind ik dat je iemand het voordeel van de twijfel behoort te geven
die onverdraagzame houding naar elkaar toe is al eeuwenlang bron van oorlog en ellende
in feite is het enige zinnige dat wie dan ook hier er over kan zeggen
dit is vreselijk, laten we hopen dat het kindje er niks aan over houdt,
laten we hopen dat als deze vrouw inderdaad psychisch zo in de war was en ze tot besef komt wat ze heeft gedaan ze er mee verder kan in dit leven en dit gezin de hulp krijgt die het nodig heeft. en steun van mensen die niet meteen klaar staan met hun oordeel zonder de nuances te kennen
niemand zei dat het niet erg was en dat het niet fout is…dat is het wel
laten we alleen wel beseffen dat die dingen waarvan we denken dat ze ons NOOOOIT kunnen overkomen …ons dus gewoon OOK kunnen overkomen
AMEN
Ik vind het zo jammer dat er hier en daar direct zo veroordelend wordt gereageerd. Het is verschrikkelijk wat er is gebeurd! Voor het kindje en voor de ouders. Ik hoop dat het kindje herstelt en dat de moeder ook de nodige behandeling krijgt.
Ik heb in mijn omgeving meegemaakt dat iemand na de bevalling in een postnatale psychose belandde. Ze heeft zelfmoord gepleegd uiteindelijk. Het dal kan verschrikkelijk diep zijn, onvoorstelbaar diep voor mensen die het niet hebben meegemaakt. Ik kan het me zelf ook niet voorstellen dat ik zover zou kunnen komen. En dat is misschien wel het meest beangstigende he, dat normale mensen zover kunnen komen doordat ze ineens een aandoening krijgen.
@Soleil wrote:
@Mariiyelle wrote:Ik kan me zo kwaad om maken… :evil:
Hoop dat die moeder nooit meer een baby in haar handen krijgt :thumbup:
Ik hoop dat jij het nooit meemaakt vreselijk in de war te zijn. Ik hoop dat die moeder hulp krijgt. Er zijn zoveel gevallen waarbij het net goed is gegaan omdat mensen in de omgeving het op tijd mis zagen gaan. Hier helaas niet. Vind het erg dat er zo geoordeeld wordt, zonder dat je weet wat er is.
Zonder dat je weet wat er is ? Sorry hoor, maar een baby uit het raam gooien, wat de reden ook is ‘‘deze vrouw mag nooit meer een baby in haar handen krijgen’’ daar ben ik het wel mee eens.
Ohh… ik vind het echt vreselijk 
We weten idd niet hoe deze moeder er toe gekomen is om dit te doen, maar juist daarom kan ik me het eerste gevoel van “ik hoop dat ze nooit meer een baby in haar handen krijgt” wel voorstellen.
Want dit gaat toch door merg en been… 
Is ze in een psychose beland, dan is het weer een heel ander verhaal dan dat de baby huilt tijdens een computerspelletje (zoals ik in een ander berichtje las :sick: )
Maar desondanks hoop ik toch dat de moeder hulp krijgt, en natuurlijk ook dat het kindje er niks ernstigs aan over houdt 
@Lune wrote:
:roll:
Zeker geen huilbaby gehad?
Er zijn wel degelijk baby’s die zomaar huilen, hele dagen lang :?
En misschien had ze er inderdaad wel iets aan kunnen doen, maar blijkbaar was ze daar niet toe in staat.
Het is geen keuze die je maakt. Het staat er zo lekker makkelijk ‘ik had wel hulp via cb ingeschakeld’. Heb je weleens iemand meegemaakt die psychotisch is? Vast niet… Zo iemand kan geen hulp meer vragen. Waan en werkelijkheid kun je niet meer uit elkaar houden. Zoiemand moet geholpen worden, door anderen, en als dat niet gebeurd is dat heel triest en kan dat dramatische gevolgen hebben.
Nu is het idd zo dat deze vrouw misschien niet psychotisch was… maar ik vermoed van wel, zoals in zoveel van dit soort tragische zaken.
Ik kan nergens uit de nieuwsberichtje lezen dat die baby gehuild heeft waardoor die moeder haar uit het raam heeft gegooid. Dus vraag ik aan mezelf af waarom ik ‘‘janken’’ erbij heb gehaald… Dus laten we dat achterwege!
En nee, Katie is geen huilbaby. Tenzij er wat is!
@Ninanien wrote:
Ik vind het zo jammer dat er hier en daar direct zo veroordelend wordt gereageerd. Het is verschrikkelijk wat er is gebeurd! Voor het kindje en voor de ouders. Ik hoop dat het kindje herstelt en dat de moeder ook de nodige behandeling krijgt.
Zou je hetzelfde denken als een moeder haar kind vermoord, is het dan ook verschrikkelijk voor de moeder?
Want zo’n moeder is dan ook de weg kwijt, anders maak je je kind niet dood.
Moet zij dan ook hulp krijgen?
Dit kindje heeft geluk gehad!
Dus een tweede keer kan het wel slecht aflopen!
Ik hoop dat ze het kindje niet terug krijgt.
Ik denk dat er heel wat moet gebeuren voor een ouder een kind vermoord. En ik keur dat natuurlijk never nooit niet goed. :shifty: Maar inderdaad ik denk dat een ouder dan wel hulp nodig heeft ja. Of wil je zo iemand gewoon na een aantal jaren zonder behandeling weer in de maatschappij terug laten keren?
Nee die hebben zeker hulp nodig ja…!!!
Maar in zulke gevallen mag het kindje dus niet terug keren naar huis.
Word er een beetje verdrietig van reacties hier…
We weten niet precies wat er gebeurd is, maar een psychose kan ernstige gevolgen hebben, en je bent niet toe in staat om realiteit en waan uit elkaar te houden.
Als zij in haar waan haar kindje heeft getroost, kan in de realiteit soms zijn dat het kindje inderdaad stil is, om een andere reden :kaars: .
Op internet reageerde ‘de vader’, of het echt zo is, is de vraag maar er werd o.a gezegd ‘Als zij beseft , wat ze gedaan heeft, dan wil ze niet meer leven’…
Misschien is ze wel die hele lieve zachtaardige geduldige moeder, maar na nachten lang niet slapen , en meerdere dingen…want wie zegt dat er niet véél meer aan de hand was? kan het net triggeren. Idd een kraampsychose.
Ik hoop dat dit ook het geval was (een psychose) hoe spijtig ook… :**:
Zodat ze hulp krijgt, en niet dat ze het kindje met OPZET! naar buiten heeft gegooid met volle 100%, want dan spoor je inderdaad niet.
Maar ik denk niet dat dit het geval was.
Pfff ik had hier een heel verhaal getypt over mijn eigen ervaringen met Kaylee. Maar heb het weer gewist… Verbaas me elke keer weer over sommige reacties.
Ben benieuwd naar het waarom… Psychose, huilbaby, depressie… het is allemaal moeilijk voor te stellen als je er zelf niet mee te maken hebt gehad.
En wat ik wel uit eigen ervaring kan zeggen, is dat ik hoop dat niemand hier te maken krijgt met een baby die 7 mnd lang 16u/dag huilt. En daarna tot dat ze een jaar is nog zo’n 8u/dag. Want echt, dat kun je je gewoon niet voorstellen wat dat met je doet.
@Rooike wrote:
@Lune wrote::roll:
Zeker geen huilbaby gehad?
Er zijn wel degelijk baby’s die zomaar huilen, hele dagen lang :? .
Ja das een goed excuus… Kom laten we de baby uit raam gooien.
:roll: :wall:
En een burn-out… is toch niet te vergelijken met een psychose?
Ik heb zelf aan de afgrond gezeten met een burnout maarre… geen haar op mn kop dat ik dat op de kinderen uitwerkte…
Als je dan quote, trek dan niet een opmerking volledig uit zn verband.
Ik heb overigens ook een burnout gehad, met kinderen… En in alle eerlijkheid, ik had ook weleens zin om de kinderen een mep te geven of flink door elkaar te schudden. Ik schrok daar vreselijk van en het is gelukkig nooit zover gekomen, maar ik had dan ook gelukkig heel veel mensen om me heen. Ik had het echt niet aangekund toen alleen voor de kinderen te zorgen, echt niet.
@Vicky wrote:
Pfff ik had hier een heel verhaal getypt over mijn eigen ervaringen met Kaylee. Maar heb het weer gewist… Verbaas me elke keer weer over sommige reacties.
Ben benieuwd naar het waarom… Psychose, huilbaby, depressie… het is allemaal moeilijk voor te stellen als je er zelf niet mee te maken hebt gehad.
En wat ik wel uit eigen ervaring kan zeggen, is dat ik hoop dat niemand hier te maken krijgt met een baby die 7 mnd lang 16u/dag huilt. En daarna tot dat ze een jaar is nog zo’n 8u/dag. Want echt, dat kun je je gewoon niet voorstellen wat dat met je doet.
nee ten volste kan ik dat, gelukkig, niet echt bevatten, maar mijn inlevingsvermogen is groot genoeg om me voor te stellen hoe verschrikkelijk dat moet zijn…ik kan er zowiezo erg slecht tegen, huilen…dus ik snap zo goed dat je er KNETTER van wordt, mijn oudste huilde wel vrij veel, en vooral erg indringend…net alsof de huil IN je hoofd zat…als dat zo lang door was gegaan als jij beschrijft was ik gillend gek geworden
ik pleit nogmaals bij iedereen voor meer begrip en een zachtere houding tov dingen die je niet kent of begrijpt, elk verhaal heeft kanten die wij niet kennen …ieder mens verdient dat respect
ik hoop dat het me nooit overkomt …niet bij mezelf , niet bij eventuele kleinkindjes of kindjes in de omgeving…dat de mama zo in de war raakt en door zoiets moeilijks heen moet
wij zijn allemaal vrouwen, we behoren , vind ik, naast elkaar te staan, elkaar te steunen , en waar we kunnen begrip voor elkaar te hebben…als wij dat niet voor elkaar kunnen doen, wat voor wereld is dit dan?
@Vicky wrote:
Pfff ik had hier een heel verhaal getypt over mijn eigen ervaringen met Kaylee. Maar heb het weer gewist… Verbaas me elke keer weer over sommige reacties.
Ben benieuwd naar het waarom… Psychose, huilbaby, depressie… het is allemaal moeilijk voor te stellen als je er zelf niet mee te maken hebt gehad.
En wat ik wel uit eigen ervaring kan zeggen, is dat ik hoop dat niemand hier te maken krijgt met een baby die 7 mnd lang 16u/dag huilt. En daarna tot dat ze een jaar is nog zo’n 8u/dag. Want echt, dat kun je je gewoon niet voorstellen wat dat met je doet.
Je kunt je dan idd niet voorstellen wat je moet doen…maar ik kan me je eigen kind uit het raam gooien ook helemaal niet voorstellen…Ik snap niet hoe je dat kan doen, al huilt het de hele dag…wat ik me zeker voor kan stellen dat dat heel heel erg zwaar is. Maar dan nog is dat natuurlijk geen excuus om je kind uit het raam te gooien, toch?
Dat iedere verhaal meerdere kanten heeft ben ik het mee eens, maar ik ga het niet goedpraten wat deze moeder heeft gedaan en dat pik ik uit sommige reactie hier wel op. Het lijkt of er goede redenen voor gezocht worden en die zijn er voor mij echt niet.Daarom vind ik ook, hoe triest ook, dat deze vrouw geen kind meer bij zich mag hebben.Ik denk hier bij toch aan het kind en sorry nu even niet aan deze mevrouw. Tuurlijk ze heeft hulp nodig dat is een ding wat zeker is.
Psychoses zijn verschrikkelijk.
Je herkent iemand echt niet meer terug hoor.
Daar hoeft een baby niet eens veel voor te huilen, psychoses zijn onvoorspelbaar.
Zie het als een kabeltje wat kortsluiting maakt.
wij hebben er in onze omgeving persoonlijk mee te maken gehad.
Het leek wel alsof die persoon was overgenomen door een ander.
Als deze vrouw daadwerkelijk een psychose heeft gehad dan is dat heel verdrietig voor alle partijen, grote kans dat ze nooit meer 100% dezelfde zal zijn.
Ik hoop dat ze de hulp krijgt die ze duidelijk nodig heeft.
IK hoop tevens dat het kindje helemaal hersteld en een plek krijgt om veilig en zorgeloos op te groeien.
@janet76 wrote:
@Vicky wrote:Pfff ik had hier een heel verhaal getypt over mijn eigen ervaringen met Kaylee. Maar heb het weer gewist… Verbaas me elke keer weer over sommige reacties.
Ben benieuwd naar het waarom… Psychose, huilbaby, depressie… het is allemaal moeilijk voor te stellen als je er zelf niet mee te maken hebt gehad.
En wat ik wel uit eigen ervaring kan zeggen, is dat ik hoop dat niemand hier te maken krijgt met een baby die 7 mnd lang 16u/dag huilt. En daarna tot dat ze een jaar is nog zo’n 8u/dag. Want echt, dat kun je je gewoon niet voorstellen wat dat met je doet.
Je kunt je dan idd niet voorstellen wat je moet doen…maar ik kan me je eigen kind uit het raam gooien ook helemaal niet voorstellen…Ik snap niet hoe je dat kan doen, al huilt het de hele dag…wat ik me zeker voor kan stellen dat dat heel heel erg zwaar is. Maar dan nog is dat natuurlijk geen excuus om je kind uit het raam te gooien, toch?
Dat iedere verhaal meerdere kanten heeft ben ik het mee eens, maar ik ga het niet goedpraten wat deze moeder heeft gedaan en dat pik ik uit sommige reactie hier wel op. Het lijkt of er goede redenen voor gezocht worden en die zijn er voor mij echt niet.Daarom vind ik ook, hoe triest ook, dat deze vrouw geen kind meer bij zich mag hebben.Ik denk hier bij toch aan het kind en sorry nu even niet aan deze mevrouw. Tuurlijk ze heeft hulp nodig dat is een ding wat zeker is.
hoi
je schrijft, je eigen kind uit het raam gooien …ik snap niet hoe je dat kan doentsja dat is eigenlik ook niet iets wat moeders kunnen…iets in ons blokkeert als het normaal is zodra we er zelfs maar aan denken dat ons kindje iets kan overkomen, dat is dus een duidelijke indicatie dat hier iets mis is gegaan op eenheel ander nivo dan wij ons kunnen voorstellen
en dan
ga het niet goedpraten wat deze moeder heeft gedaan en dat pik ik uit sommige reactie hier wel op
als je dat er uit oppikt mis je een nuance.niemand hier praat goed dat dat kindje uit dat raam gegooid zou zijn… NIEMAND…en niemand praat dus zo n actie goed
er is een groot verschil tussen iets goed praten, en verder kijken dan het op het oog voor de hand liggende…
voor de hand lijkt te liggen ,…ik ben zat van mijn kind dus hoppa uit t raam ermee
maar als je er nou eens goed over nadenkt…is dat dan wel echt t meest voor de hand liggende? als iemand zo iets kan doen…is er iets serieus mis
dat is een simpele rekensom, 1+1=2
dat ik het inzicht heb dat er achter zo n situatie iets aan de hand is wat heel tragisch is, namelijk mogelijk een psychose…wil niet zeggen dat ik het maar goed vind dat er een baby uit een raam gegooid is…
ik ben echter niet iemand die maar gaat lopen oordelen voor ik een heel verhaal ken…
als die vrouw slecht is…een naar rotmens dat kindjes haat , er eentje baart en die dan hops uit t raam bonjourt, ja dan ben ik daar ook snel klaar mee…
iets zegt me gewoon dat t zo niet is…dat is TE onwaarschijnlijk. te veel tegen de natuur van een moeder in
ik denk dat wat hier vooral heel duidleijk wordt is dat mensen zich ( logisch hoor) niet goed kunnen voorstellen hoe vreselijk je de weg kwijt raakt als je een psychose hebt…
een depressie en een psychose daar zit nog wel een stap tussen …niemand hier zegt…o depressief nee dan snap ik dat je je kind uit t raam kegelt
maar als iemand die stap verder is…in een psychose zit, een totale kortsluiting in de persoonlijikheid dus…en ja dat kan ons echt allemaal overkomen hoor in de juiste omstandigheden…dan vraagt de situatie wel om iets meer inlevingsvermogen…
kortom,…nee niemand keurt het goed, maar er zijn hier, gelukkig , wel ook nog mensen die buiten het normale kader durven te kijken en zonder meteen een negatief oordeel te vellen naar zo n situatie kunnen kijken. ik wil me niet eens voorstellen hoe deze vrouw zich ( ervanuitgaande dat dit inderdaad in een psychose is gebeurt) zal voelen als ze tot besef komt van wat er is gebeurt…een ergere straf is er niet…
Wat schrijf je mooi en duidelijk (en ik ben het helemaal met je eens).
Ik had toen het topic geplaatst was en er een stuk of 3 reactie’s waren gekomen al een heel verhaal getypt maar het maar weer gewist.
Ik heb ook een tijd helemaal niet lekker in m’n vel gezeten (understatement) en met een dreumes en een hele dagen huilende baby ook echt hele rare en nare gedachten gehad over de kinderen.
Het is bij mij nooit zover gekomen (omdat ik veel hulp had van m’n ouders) maar bij deze vrouw zijn de stoppen dus gewoon wél doorgeslagen. Ik heb dus medelijden met het kindje maar ook met de vrouw, want denk je nou serieus dat een moeder haar eigen kind voor de lol uit het raam gooit? :think: Ik hoop dat ze goede hulp krijgt!
@Lune wrote:
@Rooike wrote:@Lune wrote::roll:
Zeker geen huilbaby gehad?
Er zijn wel degelijk baby’s die zomaar huilen, hele dagen lang :? .
Ja das een goed excuus… Kom laten we de baby uit raam gooien.
:roll: :wall:
En een burn-out… is toch niet te vergelijken met een psychose?
Ik heb zelf aan de afgrond gezeten met een burnout maarre… geen haar op mn kop dat ik dat op de kinderen uitwerkte…
Als je dan quote, trek dan niet een opmerking volledig uit zn verband.
Wat nou?
Ik heb je toch goed ge-quote?
En Zeemeermin, invoelingsvermogen?
Moet ik me gaan inbeelden hoe het lijkt te zijn…?
Zodat ik mn kind uit raam gooi?
Sorry maar dat kan ik me niet inbeelden, echt niet!
Gewoon hulp geven die vrouw en verder niks.
Jullie zeggen gelijk al; oh, deze dame heeft een kraampsychose want volgens de politie troffen ze haar verward aan… Waar staat dat ze verward is door een psychose… Het kan ook zo zijn dat ze verward werd doordat ze iets gedaan heeft wat ziek is. Baby van enkele weken oud uit het raam flikkeren…
Ik blijf bij me standpunt en dat is; ze verdient geen baby meer in haar handen want mocht ze idd psychose hebben, wie zegt dat het ooit weer goedkomt? Wie zegt dat het nooit meer herhaald? Als het al een ziekte is, het wond zal altijd open blijven…