Vreemd mamagedrag, hebben jullie daar ervaring mee?
Ik haal dochter op van school. Ze komt naar buiten, samen met een ander kindje met de mededeling dat ze graag samen willen spelen. Zoals onze meid weet, lukt niet dat niet altijd. Soms heb je andere plannen, is de mogelijkheid er niet of gaat het met mij qua gezondheid niet lukken. Heeft ze helemaal vrede mee, daar wordt niet moeilijk over gedaan. Een andere keer beter.
Maar dan sta je bij de andere moeder en vertelt dat het (bij ons) vandaag niet zo goed uitkomt. Dat andere kind zet het op een huilen. Vervolgens moeder van dat andere kind boos, waarna je een flinke sneer krijgt. Want het is toch zo vreselijk sneu, het kind had erop gerekend. Vervolgens toch maar mee daar naar toe, dat kwam voor ons beter uit. Haal ik om 17 u onze meid weer op, krijg ik vervolgens nog een opmerking naar mijn hoofd geslingerd dat er de volgende keer toch echt bij ons gespeeld gaat worden.
Dit soort dingen zijn me de laatste maanden vaker overkomen. Ik vind het zulk vreemd gedrag. Ik zou het niet in mijn hoofd krijgen om een ander een opmerking naar het hoofd te slingeren over het feit dat er toevallig vandaag niet/niet daar gespeeld kan worden. Maar ik heb het nu meerdere keren meegemaakt en ook met verschillende moeders. Als je ze tegemoet komt door aan te geven dat het op een bepaalde andere dag wel kan, dan is het vaak: O nee, dan kunnen wij niet! Ik merk heel erg dat andere moeders verwachten dat jij je aanpast aan hun wensen of aan de wensen van hun kind. Doe je dat niet, dan krijg je al snel een opmerking of een vreemd gezicht. Ik voel me daar heel vervelend onder. Je krijgt het gevoel dat je een ander tekort doet, dat het je aangerekend wordt. Ik weet ook niet zo goed hoe ik daarmee om moet gaan. Je wilt toch vriendjes en vriendinnetjes voor je meid, en daarmee ook een klik met de ouders.
Wat is jullie ervaring? Maken jullie zulk soort dingen ook mee? Of ben je zelf zo’n vreselijke moeder die verwacht dat anderen zich aan jouw plannen of aan de wensen van jouw kind aanpassen? 
Ik heb het eens met mijn oppaskindjes gehad, maar dan andersom…
Mijn oppaskindjes wilden beiden bij iemand spelen, terwijl hun moeder mij speciaal gebeld had om op te passen… Dus uiteindelijk na overleg besloten dat 1 van beide mocht spelen bij iemand anders en dat de ander dan een vriendinnetje mee naar huis nam… Vonden de beide dames prima, maar toen kwam het probleem… De beide andere moeders (de kids maakte het niet uit) vonden dat dat echt niet bij “ons” kon, want dan moesten ze de kinderen ophalen en dat ging allemaal niet met de planning… Dus ik aanbieden “dan breng i ze wel thuis”, maar nee dat kon ook niet…
Heb toen beide oppaskindjes mee naar hun eigen huis genomen… Wel allebei verdrietig…
Oooh ze passen zich maar mooi aan aan mij hahahaa.
Nee werkelijk Jippie dat meen je toch niet, ik zou het niet in mijn hoofd halen om zo tegen een andere moeder te doen.
Ik heb het ook nog nooit meegemaakt terwijl ik ook weleens nee moet zeggen omdat het niet uitkomt.
Maarja als ze op school iets afspreken dan kunnen ze ook wel verwachten dat moeders een keer zegt dat het niet kan.
Ik zeg ook weleens tegen mijn meisje als ik haar op school aflever “niks afspreken want we kunnen vanmiddag niet” en dan komt ze uit school en dan heeft ze wel afgesproken, maar niet dat de kinderen of de moeders moeilijk doen hoor!!
Vind het ook maar raar gedrag en kan me voorstellen dat je niet weet wat je daarmee moet…ik zou het eigenlijk ook niet echt weten.
dit heb ik nog nooit meegemaakt…
vind het ook erg vreemd…
onze dames vinden het geweldig om bij andere te spelen, soms komt het niet goed uit, maar nog nooit iemand gehad die er een probleem van maakt…
Het was ook niet zo dat het al afgesproken was. Soms merk je dat de kinderen onderling dingen afspreken, zonder het eerst aan de ouders te vragen. En die gooien dan soms roet in het eten. Onze meid heeft daar nooit zoveel problemen mee. Als je uitlegt waarom het vandaag niet kan, dan legt ze zich daarbij neer en gaat ze zelf spelen. Het eindigt bij ons nooit in huilen en dreinen.
Echter bij andere kindjes vaak wel. Waarna de moeder daarin meegaat en je een opmerking naar je hoofd geslingerd krijgt. Net alsof je hun kind onrecht aandoet door te zeggen dat het spelen vandaag niet kan. Terwijl de ouders zelf helemaal niet flexibel zijn. Ik vind dat zo apart… :roll: Ik ga dan toch met een rotgevoel naar huis. Want je krijgt het gevoel dat ze jou als moeder niet leuk vinden en je wilt niet dat dit consequenties heeft voor je eigen kind. Dat andere kindjes niet meer met jouw kind willen/mogen spelen, omdat jij in hun ogen dwarsligt.
Zo moeilijk zijn we hier ook helemaal niet. Op bepaalde dagen kan er niet gespeeld worden vanwege zwemles. Als hub late dienst heeft en ik de hele middag en avond in mijn eentje ben, heb ik liever niet dat er hier gespeeld wordt. Vanwege mijn gezondheid is dat te druk en lukt dat niet. Ze mogen hier spelen als hub 's middags ook thuis is (twee weken achter elkaar 's middags wel, dan een week niet). In die week mag onze meid wel bij andere kindjes spelen, dan breng en haal ik haar. Dus het is niet zo dat het hier altijd nee is en niets kan en mag en dat het al heel vaak gevraagd was. Anders had ik me zo’n reactie nog kunnen voorstellen.
Ik merk het ook vaak, er moet altijd hier gespeelt worden…andersom wordt ze nooit uitgenodigd, maar dan ook nog makkelijk een uur later ophalen, of een sms sturen, dat het later wordt omdat ze nog bij een kapper zitten ofzo…ik vind dat het makkelijk gezien wordt als oppas, van zo dan hebben wij er geen omkijken na :roll:
Niet schuldig voelen hoor, een gebrek van de ander…soms komt het wel uit soms niet…
Een ouder zou dat bij mij niet moeten flikken hoor, sorry :oops:
Hier word vaak genoeg nee gezegd. Ik wil graag dat speelafspraakjes van te voren geregeld worden ( anders zitten we met Elise dr fiets die bij school staat bijvoorbeeld, omdat klasgenootjes te ver wonen en met auto gehaald/gebracht wordenen ik op de fiets geen 4e kind kan meenemen) Bovendien ben ik vaak alleen en heb ik nog 2 kinderen naast Elise en 4 kinderen in een flatje in mn eentje zie ik eigenlijk niet zo zitten :oops: bovendien hebben we dan vaak een vervoersprobleempje.
Oftewel: vragen mag altijd, nee als antwoord is een mogenlijkheid. Heb nog nooit een ouder gehoord die daar een probleem mee had. Sterker nog, ik krijg juist veel begrip en sommige ouders bieden zelfs aan Elise thuis te brengen na het spelen daar.
Ook stel ik dat er maar 1x door de weeks ergens gespeeld word en 1x eventueel in het weekend. Op woensdag heeft ze zwemles dus word het een lange dag voor haar, dus dan het liefst niet (uitzonderingen uiteraard daar gelaten) en op vrijdag zit ze op de NSO.
Oftewel: ik ben een zeurmama denk ik :lol:
Overigens is het hier 50/50 geweest het spelen. Vaak doen we 1x ergens anders, en de volgende keer hier. En met 1 klasgenootje hebben we met de ouders zelf privé contact dus dat gaat dan wat gemakkelijker. Is er een keer iets, dan kan Elise daarheen en andersom nemen wij ook wel eens haar mee vanaf school. Om het even
eh nee hier nog nooit meegemaakt… als er niet gespeeld kan worden dan leg ik dat uit aan mijn kind en dan is dat het.
Of dat nou komt omdat het bij ons niet kan of omdat het andere kindje om wat voor reden nou ook niet kan.
En ja dan kan mijn kind of een ander kind sneu van zijn… maar daar kan ik ook niet altijd wat aan doen.
Afgelopen week is mijn verstandskies er met heel veel moeite uitgekomen… daar heb ik een week later nog last/ pijn/ ongemak van… ja sorry, dan ben ik niet de makkelijke moeder die ik anders ben en wil ik dus liever geen eters tussendemiddag of een speler mee aan het eind van de dag en nee dan kan er ook niet gespeeld worden bij iemand die in een andere wijk woont, want daar ga ik niet heen fietsen met een enorme pijn in mijn hoofd en bijkomend kort lontje… sorry kinders, sorry andere moeders… en gelukkig zowel van kinderen als moeders is daar gewoon begrip voor…
Het is leuk als het kan dat spelen en of dat nou hier is of ergens anders… ik moet sowieso rekening houden met nog 3 broers/broertjes… dus het kan gewoon niet altijd zoals het in het hoofd van een ander zit en dan hoef je ook niet met een tirade aan te komen, zijn ze nou helemaal betoeterd :naughty: .
kinderachtig is die moeder! fijn om zo je kind op te voeden!! ff staan stampvoeten en mama geeft te kennis van meerdere ouders een andere mama onder uit de zak!
nee hoor jippie, niks mis met jou en je planning, ga zo door denk ik maar!
Hier gelukkig geen ervaring met zulke mama’s, maar wat een bizarre reactie zeg! Hoe haalt zo’n moeder het in haar hoofd? Kan me goed voorstellen dat je je daar op z’n minst vervelend onder voelt. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar ik zou de betreffende moeder wel vertellen wat je van haar reactie vindt!
Hier een kind wat vaak ergens anders wil spelen
Sterker nog hij kan dan gaan huilen als het niet gaat zoals hij wil
Dat mag maar dat wil dan maar niet zeggen dat ik toch toe geef.
Moet eigenlijk zeggen dat het hier hier makkelijk gaat in overleg met ouders als de een het niet uit komt dan bij de ander.
Heb ook weleens gehad dat ik tegen zoonlief zei vandaag even bij ons ik kan even niet halen en brengen want je broertje is ziek
Dat die moeder zei ow dan breng ik hem toch even thuis . En zo ook een keer terug gedaan bij iemand anders
aanpassen aan mij… nope… het kan hier namelijk ook regelmatig niet…
Maar ik herken je frustratie en ben tegenwoordig gewoon ietwat bot…
Ik zeg dan meestal dat het leven gebeurt terwijl je plannen maakt en dat als het niet kan, het niet kan… dat ik best snap dat kind teleurgesteld is, maar dat teleurstellingen bij het leven horen.
Inmiddels ben ik zelfs wel een beetje van mening dat kinderen die door hun ouders behoed worden voor teleurstellingen en dus menen een sneer te moeten geven naar in hun ogen, de bron van de teleurstelling, niet het soort kinderen zijn waar ik mijn kinderen graag mee zie. Dat zijn kinderen van de prinsjes en prinsesjes cultuur.
Hier is het ook wel eens gebeurt… laatst nog… Peet kwam huilend thuis… Bram wilde niet met mij spelen omdat hij voetbal had zei hij, nu spreekt hij wel af met Huib… Tja jongen, Bram zal gewoon niet met jou hebben willen spelen vandaag, maar je ziet hem dan ook dagelijks. Ik snap dat je teleurgesteld bent, maar je weet wat mama dan zegt he… “ja mama, de cursus omgaan met teleurstellingen gaat helaas weer niet door”
We zijn wel even wezen praten later, dat het wel zo zou moeten zijn dat Bram niet hoeft te jokken en voetbal als excuus moet gaan gebruiken als hij gewoon niet wil. Gewoon niet willen moet namelijk soms ook kunnen.
ik las echt met verbazing je verhaal :shock: gelukkig heb ik dit nog nooit meegemaakt.
hier is het ook vaak genoeg ‘nee’ van beide kanten uit. soms is Elize (of een ander kindje) hier dan wel verdrietig of boos over maar helaas pindakaas, dat hoort er bij. daar wordt door beide partijen niet moeilijk over gedaan.
vervelend is het wel voor jou, net alsof jij je moet verantwoorden.
:shock: Nouja zeg!
Sorry maar dat gaat mij boven mijn pet… Dat doe je toch niet
Heb het nog nooit aan de hand gehad
Maar misschien komt dat ook omdat tygo met speciaal onderwijs de hele dag onder de pannen is
Maar vind het heel raar gedrag en een slecht voorbeeld voor de kinderen
Het kan toch gewoon voorkomen dt het niet zo gelegen valt
Nee hoor ik zou na zo’n eerste uitspatting al niet eens meer op een ander voorstel ingaan.
Zo leert een kind nooit omgaan met teleurstellingen als het altijd maar gaat zoals die het wil.
Nee hoor bij ons is nee nee en niet toch ja
Wat een vervelende reactie zeg. Zeker als ze dan zeggen als je je meid ophaalt dat het de volgende keer perse bij jullie moet.
Ik heb soortgelijks gehad met een speelafspraakje voor zoon. Mijn kind wilde bij een ander jongetje gaan spelen, samen met nog een kindje. Dus met zijn drieen. Toen bleek 1 ander kindje geen speelafspraak te hebben en dat werd een drama. Uiteindelijk is mijn zoon toen met dat laatste kindje meer gegaan om te spelen.
De keer erop had mijn zoon niemand om mee af te spreken. Moeder van het laatste kind ziet en hoort dit, maar doet net of haar neus bloedt. Terwijl ik dat voor haar zoon wel wat had geregeld (terwijl mijn zoon toch echt liever met dat andere jongetje wilde stpelen)!
Dus in die zin ben ik een zeikmoeder geworden: mijn eigen kind is de enige waar ik naar kijk als het gaat om afspreken. En meestal is dat vaker bij mij thuis dan bij een ander. Tot nu toe heeft dat nog niet voor problemen gezorgd.
Laat je wel duidelijk merken naar de andere moeders toe dat het echt niet kan? Misschien dat zij dat niet zo in de gaten hebben en dan inspelen op jouw gevoel?
Maar of het ‘echt’ niet kan doet er toch helemaal niet toe?
Zo’n sneer heb ik nooit gehad, maar ik kan me wel ergeren aan kinderen die dan gaan vragen waarom niet (of moeders die doorvragen van oh moet je weer naar … zwemles/tandarts vul maar in). Soms heb ik gewoon geen zin in nog meer kinderen in huis, soms heb ik gewoon geen zin om die dag voor de derde of vierde keer op de fiets te moeten stappen (en dat zijn vrijwel altijd ritten van 20/25min enkele reis) om ergens een kind te halen> Mijn leven is druk zat en soms wil ik gewoon een dagje thuis zijn met mijn eigen kinderen.
Bedankt voor jullie reacties! Ik ben wel heel blij om te lezen dat jullie het ook vreemd gedrag vinden en dat dit zeker niet normaal is. Ik heb het nu bij twee verschillende moeders meegemaakt en je begint een beetje het idee te krijgen dat dit normaal is. Daardoor begin je aan jezelf te twijfelen. Je wilt niet overkomen als een vervelende moeder, maar blijkbaar zijn zij de uitzondering op de regel.
Ik heb het er 's avonds nog met mijn man over gehad. Want hij had onze meid 's middags uit school gehaald. Er was echt niks afgesproken, beide dames hebben zelfs geen enkel moment genoemd dat ze samen wilden spelen. Een week geleden heeft onze meid daar gespeeld en mijn man heeft bij het ophalen de opmerking gemaakt dat F. dan ook maar eens bij ons moest komen spelen. Zoiets zeg ik ook vaak. Maar dan bedoel je niet dat het afgesproken is voor de volgende keer. Het is maar net hoe het uitkomt. En de twee vorige keren dat ze daar gespeeld hebben was op voorstel van dat andere meisje en/of haar moeder. Er is toen niet door ons aangegeven dat het hier niet mocht. Dus het blijft een vreemde reactie…
Ik weet niet waar zo’n reactie uit voortkomt. Bescherming van hun kind tegen teleurstelling? Maar het leven bestaat toch heel vaak uit nee? Zou zo’n kind dan thuis ook alles mogen en nooit nee te horen krijgen? Of is het een stukje egoisme dat alles zo moet gaan zoals zij willen? Dat de moeder wil dat het kind elders gaat spelen op beslist die dag, ongeacht of het een ander schikt?
Lune Ik vind niet dat je uitleg verschuldigd bent aan een ander kind of ouder waarom er niet gespeeld kan worden. Ik herken het echter wel, je gaat al snel in de verdediging. En sommige ouders spelen daar heel erg op in. Soms heb je er ook gewoon geen zin in, fut voor, wil je zelf iets met je kind doen, of staat er iets anders op de planning. Een ander zal dat moeten accepteren. Het is niet aan mij om een oordeel te vellen over andermans dagindeling. Dat zou ook niet in mij opkomen. En onze meid heeft daar ook geen moeite mee, een andere keer beter.
Cees Ik denk dat ik inderdaad wat “harder” moet zijn naar andere kindjes en ouders toe. Je schiet al snel in de verdediging, laat op je inpraten of pikt bepaalde opmerkingen. Maar dat komt ook doordat je op zo’n moment met de mond vol tanden staat, omdat het je het niet verwacht had. Ik ben niet iemand die over zich heen laat lopen, maar op onverwachte momenten weet ik soms niet hoe ik moet reageren. Dat bedenk je later pas.
Ik zou zeggen, wat een raar mamagedrag en er verder echt niet mee zitten.
Echt heel, heeeeeeel bijzonder, opmerkelijk en raar mamagedrag. Meer niet.
Herken dit totaaaaal niet. Hier is vooraf duidelijk welke dagen ze wel af mogen spreken, maar uiteraard weten ze ook dat je het eerst aan beide mama’s moet vragen. is het antword nee, dan is het nee!
Punt…zelden is het hier een nee en lijstjes van wie het meest bij wie, doen we hier niet aan.
Als het een keer voorkomt, dat mijn kind 2 of 3 keer achter elkaar bij een ander speelt, dan geef ik zelf al aan dat we het de volgende keer bij ons doen.
Soms komen de kids naar buiten en vragen om te spelen. Als ZIJ wel kunnen maar 1 van ons als ouders niet, dan bekijken we samen of de kids toch kunnen spelen bij diegene die er wel tijd voor heeft. Ik heb mijn kind anders toch thuis, dus die ene erbij maakt toch geen drol uit?
Zo heb ik 2 woensdagen een kind meegenomen naar de logopedie afspraak van mijn jongste, omdat ze anders helemaal niet kunnen spelen, doordat die afspraak van 30 minuten de hele middag zou verpesten.
Als ik aangeef dat ze alleen af kunnen spreken als het NIET bij ons is, omdat we een afspraak hebben o.i.d., dan is dat nooit een probleem. Dan is het aan de andere ouder aan te geven of het oke is…zo niet, dan niet.
“Omdat het kind er op gerekend heeft” is echt een kulargument. Mama bepaalt, niet kind. Als die moeder het zooooo belangrijk vindt, dat het wel doorgaat, moet ze niet zeuren over de condities…
Goddank herken ik dit niet! Bied zelfs eerder aan kids sneller mee te nemen naar ons, omdat wij vaak met zijn tweeen zijn en die andere ouder bijvoorbeeld nog meer kids over de vloer heeft die middag.