Ik heb vorig jaar niks geschreven en als ik dat wel had gedaan dan was het heel anders geweest dan hoe het nu het afgelopen jaar gelopen is.
Het jaar begon zo mooi, ik zwanger en bijna uitgerekend van een wereldwonder die er eigenlijk niet hoorde te zijn…de kans was 1 op de zoveel miljoen dat wij zwanger konden worden, dus eigenlijk nihil en toch was het zo…ooooh wat was ik blij zeg!!
Hij heeft de naam Destin gekregen afgeleid van Destiny want dit was toch zijn bestemming.
zijn tweede naam is Noah vanuit de bijbel…ik geloof niet, maar mijn ventje was echt een godsgeschenk.
Ik begon het jaar op een blauwe wolk en was de kerstboom aan het leeg halen tot mijn ex met de mededeling kwam dat ie niet meer verder wilde 
En toen verliep alles anders zoals ik me het had voorgesteld…als meisje van 12 jaar wist ik al dat ik graag 2 kindjes wilde, dat ik dan samenwoonde of was getrouwd met de vader van mijn kindjes en dat we een gelukkig leven gingen leiden.
De 2 kindjes heb ik god zei dank gekregen, maar de droom die ik als 12 jarig meisje koesterde spatte uiteen.
In de meivakantie zouden we naar Disneyland…met zijn allen om het 40 jarig huwelijk van mijn ouders te vieren…dat ging helaas ook niet door en mijn meisje vraagt regelmatig wanneer we gaan, we weten het niet maar in 2013 zal het niet zijn
Na een enorm turbulent jaar met diepe dalen en vele dagen van verdriet…wonen we nu in mijn geliefde stad vlakbij mijn ouders, broer en oma en ik vind het geweldig!!!
Mijn meisje doet het goed op school en voelt zich goed, heeft het met vlagen moeilijk maar dat komt wel goed.
Mijn ventje ontwikkelt zich helemaal geweldig en is het liefste en makkelijkste mannetje van de wereld :inlove: en ooh wat ben ik daar blij mee.
Voor 2013 heb ik geen wensen, het komend jaar word goed…we hebben een huisje, we hebben niet veel geld maar genoeg om mee rond te komen en we zijn gezond.
We gaan het redden met zijn drietjes en mijn 2 kindjes groeien als blije kindjes op naar goede volwassenen.
Voor iedereen hier wens ik wel alles wat ze zelf maar wensen, sommigen hebben het zo zwaar en zo zwaar gehad dat ik hoop dat al hun wensen uitkomen.
Dit is wat ik vorig jaar schreef.
2011. Mijn man die op 3 januari bij een nieuwe baas gaat werken. Helaas bleek dit niks en zit hij aan het einde van de maand weer thuis. Gelukkig niet voor lang want op 2 februari begint hij al weer bij een andere baas, waar hij tot nu toe met plezier werkt.
2011. Het jaar waarin mijn oudste dan toch echt naar de basisschool gaat. Oh wat heeft hij het naar zijn zin. En wat ben ik trots op hem
Ook het jaar waarin hij eindelijk goed gaat praten met dank aan de hulp van logopedie. En uiteindelijk hoeven we vanaf september niet meer terug te komen.
2011. We besluiten dat we nog graag een derde kindje willen. Als we er dan in juni voor gaan is het gelijk raak.
2011. Mijn oma die te horen krijgt dat ze longkanker heeft met uitzaaiingen op de lever. Dit was in oktober jl. Op 18 november krijgt ze een tia. En vervolgens een herseninfarct waar ze op 19 november aan oberleed.
Wat ik hoop voor 2012.
Dat mijn man zijn contravt wederom verlengd wordt. Hopelijk nu ook voor vast.
Dat we in maart de trotse ouders van een gezonde derde zoon mogen worden.
En dat we allemaal in uiterste gezondheid mogen blijven verkeren.
En mijn man kreeg dit jaar dan ook een vast contract.
En natuurlijk de geboorte van onze derde zoon!
Dieptepunten 2012
- De verbouwing van onze woonkamer, zo kort na mijn bevalling. (12 dagen na de bevalling werd er geheid, 5 weken na de bevalling begonnen met de uitbouw + sloopwerk. Heeft 2 maanden geduurd)
Dit heeft dan ook heel wat stress veroorzaakt.
- Door die stress ben ik na bijna 3 jaar te zijn gestopt met roken weer begonen.
- Het verbreken van een vriendschap, waar ik vandaag de dag nog steeds spijt van heb.
Hoogtepunten 2012
- Natuurlijk de geboorte van onze derde gezonde zoon :inlove:
- Het uiteindelijke resultaat van onze verbouwing.
- En toch ook weer gestopt met roken.
Mijn verwachtingen voor 2013.
- Dat D.ean met behulp van logopedie gaat leren praten. Hij heeft een spraakachterstand en staat nu dus op de wachtlijst.
- Dat J.ason zijn zwemdiploma mag behalen.
- Dat J.oshua zich blijft ontwikkelen zoals hij nu doet. En dat tevens zijn hoofdje door blijft groeien en niet nog verder buiten de groeicurve afbuigt.
- Iedereen die ons lief is in goede gezondheid mag blijven verkeren.
En voor iedereen die het kan gebruiken :hug: :-*
Heb vorig jaar niet meegeschreven, maar toch heel veel positieve dingen meegemaakt dit jaar, waarvan ik hoop dat het volgend jaar allemaal doorzet.
Onze positieve dingen van dit jaar
- ben tante geworden van een mooi meiske
- besloten om toch te gaan voor die 2de en direct in de eerste ronde raak.
- manlief zijn baan misschien kwijt geraakt, maar een betere baan ervoor terug gevonden.
- het nieuws dat ons 2de kindje een jongetje blijkt te zijn.
Onze negatieve dingen van dit jaar
- Ben helaas mijn baan kwijt geraakt
- me schoonmoeder die der knie brak.
Onze wensen voor het nieuwe jaar
- In april een gezond mannetje in me armen mogen houden
- Dat de knieoperatie van me schoonmoeder goed gaat
- Een nieuwe baan voor mij
- Inge het leuk gaat hebben op der nieuwe school
- Dat Amy82 en Smurf78 een nieuw wondertje in hun armen mogen houden
Ow en eigenlijk nog een wens voor dit jaar, een gezond meisje voor onze vrienden.
Vorig jaar:
Dieptepunten:
- Door therapie heb ik een hele ‘’ Kist ‘’ opgegetrokken, en heb ik hier héél veel moeite mee, dit een plek te geven.
- Mijn stiefvader verloor zijn baan, na 17jr.
- Mijn bewindvoerder die schulden achterlaat.
- Ik was te bang dit jaar aangifte te doen.
Hoogtepunten:
- We kregen een dochter!
- We zijn uit de bewind.
- Riley doet het onwijs goed op het kdv.
- Mijn moeder die nog bij de bevalling kon zijn.
- Schulden die af zijn betaald door onszelf!
Dit jaar:
Hoogtepunten:
We zijn getrouwd!!
Luna werd 1 jaar, en gaat naar het kinderdagverblijf, en ze doet het zo goed!
Riley ontwikkeld zich razendsnel! Wat ben ik afgelopen jaar verbaasd geweest!
Na 10 jaar vechten, heb ik eindelijk aangifte gedaan.
Ons huisje word langzaamaan van ons!
Luna en Riley zijn buiten dat ze soms ruzie hebben, zo leuk samen…
Stiefpapa - vriend moeder - heeft een leuke nieuwe baan!
Dieptepunten:
Vorig jaar was ik bezig met soort therapie, en daar heb ik toen een heftige terug val op gehad…
In de meest heftige depressie te komen, waar ik dacht niet meer uit te kunnen. Met daarbij angst en paniek aanvallen, en veel in bed gelegen.
Het begon namelijk met een buikgriepje (dacht ik.)
Ik vecht nog dagelijks tegen deze depressie, samen met mijn gezin en hulp van medicatie.
Mijn aangifte is nog steeds in volle gang, evenals dat ik ben verhoord (nog een keer) en dat het nog niet opschiet, het is afgelopen maand pas naar het OM gegaan, terwijl ik in januari aangifte heb gedaan.
Het is voor mij wel, ‘’ De ballen omhoog houden zolang het je lukt ‘’, ik ben er goed op getraind, maar laat nu steeds meer steekjes vallen… dat is niet fijn.
Ineens kwamen er deurwaarders aan de deur die betalingsregelingen hadden met de oude bewind waar wij niets van af wisten, en daardoor ons trots afbetaalde schulden last weer omhoog werd geduwd. (Met als hoogtepunt: We zijn nu echt bijna klaar…!!!)
Mijn wens voor 2013:
Een rustig jaar, dat ik mag herstellen van deze depressie, Riley die naar de basisschool mag, hij kijkt er al maanden naar uit. Dat Luna zo goed blijft doen. En hun ook samen goed blijven gaan. En genieten van mijn getrouwde leventje, dat hebben we nog te weinig gedaan. En naar Londen! :inlove: En dat ik mijn vader vaker kan zien, en hij uit zijn problemen komt.
En …
Dat Smurf en Amy een prachtig kindje mogen verwelkomen aankomend jaar, hun gezinnetje compleet kunnen maken.
Dit wenste ik voor 2012:
Toch kijk ik ook uit naar 2012.
Een jaar waarin het door ons gewenste nieuwe leven geboren zal worden.
Een jaar die in het teken van dat leven zal staan.
Een jaar waarin ik hopelijk verder mag helen en hopelijk weer zal leren voluit te kunnen genieten.
Hopelijk een jaar waarin de goede dagen zullen overheersen.
Het is een pad waarvan ik geen idee heb hoe het zal gaan, maar ik probeer me aan die kleine lichtpuntjes vast te houden.
Hopelijk zijn er in 2012 veel van die kleine lichtpuntjes.
Ik kan eigenlijk alleen maar zeggen dat het gelukt is.
De geboorte van mijn kleinste meisje was een gigantisch hoogtepunt in mijn leven.
Vanaf het allereerste moment voelde ik een enorme band met haar.
Het mooiste wat er had kunnen gebeuren gebeurde; het laatste stukje geboren worden deden we met ons tweetjes zij en ik…zij maakte haar draai en ik was de allereerste die haar vast had en haar aanpakte.
Maar haar geboorte leverde ook een dieptepunt op, pfff wat voelde ik me alleen.
Was me ervan bewust dat ik alleen was, dat dit niet was zoals het hoorde te zijn. Het alleen zijn was vooral ´s nachts extreem voelbaar.
Ondanks de stressvolle zangerschap is mijn meisje het zonnetje in huis.
Altijd lief, altijd vrolijk en zonder zorgen.
Ontzettend lieve mensen om mij heen, die ervoor zorgden dat ik met hun dit nieuwe leven vooral toe kon juichen.
Het is een jaar geworden waarin de goede dagen inderdaad overheersten.
Vele lichtpunten kwamen mijn kant op, de grootste is toch wel degene die mijn hart veroverd heeft.
Opnieuw verliefd en hoe!
Het is heel waardevol om dit mee te mogen maken en deze liefde te mogen ervaren.
Ik ben er iig heel erg gelukkig mee en vind het ontzettend fijn dat de mensen om mij heen dat ook kunnen zijn.
Ruimte voor verdriet en gemis is er gebleven.
Het nieuwe jaar zal in eerste instantie in het teken van verbouwen en verhuizen staan.
Een nieuw huis, een nieuwe start.
Het huis waar we nu nog wonen was het huis waar ik heelde en mezelf terugvond.
Het nieuwe huis word de plek voor een frisse toekomst.
Ik heb maar 1 wens voor mezelf voor komend jaar en dat is genieten en liefhebben.
Gewoon zo doorgaan…
Voor mijn lieve vriendinnetjes heb ik meer te wensen.
Rust, geluk, hun familie nog lang bij hen en lieve huilende baby-tjes
:-* :-*
Dit schreef ik verleden jaar:
Verleden jaar heb ik geloof ik niet in dat topic geschreven.
Ik kijk terug op 2011 als een best wel zwaar jaar.
-Met veel advocaten in de weer en het besluit alle contacten met schoonfamilie te breken.
-Maar ook het jaar dat mijn kleine jongen al naar groep 3 is gegaan. En zijn zwemdiploma heeft gehaald.
-Ook het jaar dat we onze (laatste 2)ICSI pogingen doen. En het einde van het jaar OF heel mooi afsluiten OF het jaar af moeten sluiten met de wetenschap dat er bij ons geen baby meer komt.
2012: Tja hoe die eruit komt te zien heb ik geen idee van. Wel ga ik net als nu genieten van alle leuke dingen in het leven en genieten van mijn gezin.
Mijn 2012 liep alleen beetje anders als dat ik verwachte.
Dieptepunten:
mislukte laatste ICSI poging
verbroken relatie
verlies baan
hoogtepunten
S.TEIN :inlove:
hele leuke nieuwe baan
2012 is ook het jaar dat ik de uitslagen van alle onderzoeken bij S.tein op school ga krijgen en dan een verder plan trekken.
Wens voor 2013:
dat S.tein op zijn plekkie qua school terecht komt. En hopelijk een jaar voor een nieuwe liefde voor mij.
Vorig jaar niet meegeschreven maar wil dat toch wel gaan doen deze keer 
Afgelopen jaar is een jaar geweest met vele ups en downs, ook psychisch voor mij. Openbaring gedaan naar hub toe dat ik het toch flink zwaar vond 3 kids, werken en alles wat erbij komt kijken aangezien hub een opleiding doet dus alles op mij neer komt. Mezelf (al jaren!) teveel weggecijferd… Er speelt nog meer, maar dit zal in 2013 wel een staartje krijgen denk ik. Hub reageerde trouwens heel positief: hij was blij dat ik het zo uitte en had nooit gedacht dat het ZO in elkaar zat… verklaarde een hoop buien en acties van me dus Een positieve stap dus nog in 2012
Verder hebben we ervoor gezorgd dat er geen nr. 4 meer gaat komen. Een echt punt gezet achter onze babyperiode toen T. 1 jaar werd.
Hub is begonnen met zn opleiding in 2012, sneller dan de bedoeling was maar zeker erg welkom!
wat wens in voor 2013:
Een hoop mooie baby’s voor mama’s die het verdienen! Met tranen lees ik verhalen die hier al geschreven zijn. Een mooi 2e dochtertje voor Amy, een meisje om vast te kunnen houden en te knuffelen. Natuurlijk mag evt. een jongetje ook Ook mooie kindjes voor andere engeltjesmama’s natuurlijk en dat alle andere nare dingen goed zullen uitpakken!
Voor mezelf en ons hoop ik dat mn zooi weer een beetje op orde komt. Dat hub een jaartje verder mag gaan in zn opleiding. Dat onze mooie dochter naar groep 3 mag en onze middelste zoon zijn spraak goed zal verbeteren en ook (in net 2014 dan ) zich bij zijn zus zal kunnen voegen in de groep van schoolgaande kinderen.
Heel misschien iets van een andere baan voor mij…
een hoop wensen, maar vooral dat er alles maar goeds zal mogen gebeuren en geen vervelende dingen!
Een heel mooi 2013 voor iedereen
Ik heb vorig jaar ook niet geschreven.
Maar dit jaar bracht mij iets heel moois , maar heb er ook veel ellende mee gehad…
Begin dit jaar de laatste loodjes voor mijn bevalling, op het laatst heel angstig geworden vanwege de vorige bevallingen. Ik kreeg zwangerschapsdiabetes en moest insuline spuiten. Ook heb ik EMDR therapie gehad om te kijken of ik wat rustiger aan de bevalling kon beginnen. De bevalling werd ingeleid , en kreeg een prachtige zoon.Helaas werd hij gelijk na zijn geboorte ziek, waardoor hij een week in het ziekenhuis moest blijven. Na zijn geboorte werd ik geopereerd omdat de placenta niet kwam (dit gebeurd bij mij nooit) , maar ik dacht dat alles weg gehaald was, maar helaas, maanden lang hebben ze geprobeerd de restjes placenta weg te halen dmv curretage. steeds lukte dit niet en in mei ging het helemaal mis, ze zijn tijdens de operatie door de wand van mijn baarmoeder heengegaan.
Nadat ik hier van hersteld was, bleek er nog steeds wat te zitten en was er sprake van dat mijn baarmoeder eruit gehaald moest gaan worden. 1 gyn durfde een curretage nog aan, het kon zijn dat ik uit narcose kwam zonder baarmoeder. Gelukkig is dit uiteindelijk goed gegaan en is alles nu schoon.
Jorre is niet een heel makkelijk mannetje… hij is elk uur wakker snachts, heeft behoorlijke reflux en kan zijn hoofdje nog steeds niet lang omhoog houden.
Gelukkig merken we vooruitgang en lijkt het allemaal beter te gaan. Toch blijft het moeilijk dat de gyn heeft gezegfd dat ik niet meer zwanger mag worden. en ook al zei ik ook dat ik dit niet meer wil, de keus is gemaakt en dat maakt het wel moeilijk.
18 dec krijg ik een buikwandcorrectie… zie er enorm tegenop maar wil het zo graag. mij weer fijn voelen want baal nu zo van mijn lichaam…
de meiden doen het verder goed, melissa gaat goed op school, en ondanks haar tremors in haar handen komt ze redelijk mee in groep 4.
Fenna heeft het wat moeilijk op school. ze is een dec kindje en zit in groep 2 , voor ons gevoel had ze eigenlijk nog in groep 1 moeten zitten en heeft ze het moeilijk op school.
voor 2013 hoop ik op een gezond maar vooral rustig jaar, mijn mab en ik gaan een BV beginnen dus dat zal ook veel spanning meebrengen, maar hopelijk komt dat allemaal goed!!
Vorig jaar…
2011 is voor mij een bijzonder jaar, vorig jaar om deze tijd zaten we net in de mm en was alles nog onzeker. Eind januari had ik een positieve test in handen, had ik een vrij zware zwangerschap met misselijkheid en veel pijn door mn bekken, maar hebben we een prachtig meisje mogen ontvangen Persoonlijk is voor daarom 2011 een bijzonder jaar geweest, met vooral heel blijdschap
Ik hoop dat in 2012 de mensen om mij heen gezond mogen blijven en we gelukkig mogen zijn met zn drietjes. Ook hoop ik dat we/ik vriendschappen mogen sluiten, iets dat ik momenteel nog mis.
Wat verandert er veel in een jaar, inmiddels is ons meisje al een klein dametje van bijna 14 maanden en zet ze haar eerste stapjes. Ik zelf ben plotseling van baan veranderd wat wel impact heeft gehad, maar o wat ben ik nu gelukkiger, ik zit beter in mn vel en heb meer tijd! Met mijn bekken is het dit jaar veel beter geworden, en ik voel me voor het eerst niet meer beperkt in mn bewegingen… ook qua vriendschappen is dit jaar heel fijn geweest.
Ik hoop voor 2013 dat ik goed begin mag maken met mijn opleiding en dit goed te combineren is met werk en kind. Dat de manueel therapeut in januari de laatste bekkenproblemen ‘oplost’, en ik me lichamelijk top voel. En dat we gelukkig mogen blijven net als in 2012, met iedereen om ons heen.
ik heb maar 2 wensen voor 2013: dat dit kleintje gezond geboren mag gaan worden over 8 maanden, en dat 2013 net zo vredig en rustig mag verlopen als 2012.
Dit schreef ik vorig jaar:
Bij ons begon het jaar 2011 niet goed.
Een paar dagen voor het nieuwe jaar kregen we te horen (en zien) dat ons oh zo gewenste kindje niet meer leefde.
Hub is 30 december jarig en dit was zijn rotste verjaardag ooit.
Op die dag hebben we afscheid genomen van een kindje wat zo welkom was bij ons. Waar we met alle liefde naar toegewerkt hadden en waar we ons zo verheugd op hadden.
Op oudsjaardag dacht ik: stik er maar allemaal in, ik wil geen gelukkig nieuwjaar vieren. Maar de tijd bleef doortikken en ja dan komt het nieuwe jaar vanzelf. Terwijl iedereen vrolijk vuurwerk afstak en elkaar nieuwjaar wensten werd het koud in mijn hart en de tranen wouden niet meer stoppen. We zijn naar bed gegaan en we stonden 1 januari wat beter op. Met de gedachten: een nieuw jaar met veel nieuwe kansen! En zo kenden we onszelf weer.
De eerste maanden krabbelden we zachtjes op. Lichamelijk was ik er zo bovenop, maar geestelijk natuurlijk niet.
Eind april was daar opeens het gevoel weer. We kunnen het weer aan om de MMM in te gaan. En met resultaat want een maand later had ik een positieve test in handen.
Dan begint weer een spannende tijd maar ook een bijzondere tijd.
Dit kindje groeit en groeit maar door en het ziet er echt naar uit dat we in het nieuwe jaar met ons drietjes zullen zijn.
Eigenlijk staat een groot gedeelte van 2011 in het teken van deze zwangerschap. En ik vind het prachtig, ik geniet met volle teugen.
Ik las in het oude topic dat Cell zei dat 2011 het jaar van het konijn werd en dus een vruchtbaar jaar. Nou Cell dat is het zeker geworden! Want bij ons februari maand mama’s, daar zitten nog veel meer bijzondere baby’s in spé bij Ook om mij heen, stellen die een tijd bezig zijn geweest zijn nu zwanger. Waaronder wij, hoe bijzonder is dat!
Mijn wens voor 2012:
Ons prachtige wonder in onze armen houden en dat dit kindje gezond is en blijft.
Het ritme te pakken kunnen krijgen en ‘wennen’ aan opeens een hele andere invulling van ons leven. We worden een gezin
Dat hub en ik beide ook gezond blijven.
Dat verdere dierbare mensen in onze omgeving ook gezond mogen blijven. We missen al teveel lieve mensen.
De maand januari ging voor mijn gevoel zo sloom om. Ik liep op het allerlaatst, was het allemaal spuugzat en ik keek erg op tegen de bevalling. Niet zozeer de pijn, maar of alles wel goed zou gaan. De dagen kropen voorbij.
Mijn moeder is 30 januari jarig en die dag hield ik me al helemaal gedeisd, want een baby op haar verjaardag wou ik liever niet.
De eerste van februari werd ik 's ochtends wakker en dacht: jaaaa eindelijk februari is aangebroken! Baby kom maar op.
Nou en dat deed hij :lol: Meeste van de dag weeen gehad en op 2-2-12 werd midden in de nacht ons kereltje geboren.
Ons mannetje… een kindje waar we beiden zo naar uit hadden gekeken en we al die jaren op gewacht hadden. En het wachten was het waard geweest want vanaf de eerste seconde waren we allebei verliefd op hem.
Een mooie tijd brak aan maar ook een hele vermoeiende 
Als ik terugkijk op de eerste maanden dan denk ik vooral nog aan hoe moe ik was :lol:
Eerste helft van 2012 was het vooral wennen aan een gezin hebben, genieten van een klein baby’tje en elkaar weer ontdekken want het is voor ons best een ‘aanslag’ op onze relatie geweest, zo’n klein baby’tje.
Ik kwam binnen die maanden ook 10 kg aan, puur omdat ik me niet zo fijn voelde. Niet om Siem, want daar was en ben ik nog steeds dolgelukkig mee. Maar de hormonen zaten me erg in de weg. Het gemis van mijn vader, oh wat had ik hem graag zijn eerste kleinkind willen laten zien. Gemis van mijn vriendin, die vorig jaar maart zelf haar rust zocht.Ik was erg bang om te krijgen wat zij had gehad, postnatale depressie.
Beetje bij beetje ging het weer beter met mij en onze relatie en sinds twee maanden sport ik weer. Ik voel me weer helemaal mezelf. 5,5 kg afgevallen dus het begin is er weer :dance:
Ook dit jaar tante geworden van een prachtig klein nichtje. Ook zo’n wonder, want 2012 begon voor hun met een miskraam. Wij een jaar eerder rond oud en nieuw en nu zij. Gelukkig waren ze al snel opnieuw zwanger. En wat is dat genieten zeg, tante zijn :inlove:
Kortom: 2012 was het jaar dat ik voor het eerst moeder werd :inlove: Voor het eerst tante :inlove:
Wat ik wens voor 2013:
- verder genieten van mijn gezinnetje
- genieten van mijn zoon, van zijn eerste stapjes en van zijn eerste woordjes, van zijn eerste verjaardag en van zijn vrolijke pretletterhoofd :inlove: .
- hopenlijk opnieuw zwanger mogen worden, ons gezin mag nog veel groter worden :inlove:
- nog meer afvallen
- gezond blijven en mijn dierbaren ook.
Ik zag dat ik vorig jaar niet geschreven had, althans ik kon het niet terugvinden.
2012 was een bijzonder jaar. Ik werd voor de 2e keer tante.
Was ik al tante van Wendy, nu kwam na 10 jaar Michel er bij. Ik meen dat ik met meer spanning de zwangerschap van mijn zus heb gevolgd als zei zelf. Maar wat was het het meest fantastische dag (en) die ik heb beleefd. Wel ontzettend moeilijk het kleine ventje na een aantal weken zwaar ziek te zien door allergie voor voeding Wendy had het ook,maar Michel lijkt het in nog hevigere vorm te hebben.
2012 was ook het jaar waarin ik een klein ongelukje had in maart… wederom nog steeds klein letsel er van heb en een rompslomp met de letselschadeverzekering. Op zich loopt dat wel ,maar t moet wel allemaal geregeld worden. Naast mijn altijd al veel ziekenhuisbezoeken komt dit er naast en bezoek ik met regelmaat de afdeling revalidatie.
Verder voelde ik me in mijn huisje niet zo veilig en prettig door meerdere reden, daarnaast door gezondheidsredenen steeds meer moeite met traplopen. ( ik woon 1 hoog en heb soms moeite de trap goed op te komen zonder pijn )
Voor 2 weken terug heb ik dan eindelijk een andere woning aangeboden gekregen. Alles benedenvloers, een klein tuintje er bij en in de wijk waar ik dichtbij alles woon wat belangrijk voor me is. Ik ben dus erg blij en verheugt. 2 januari krijg ik de sleutel en kan ik verhuizen.
En elk jaar weer de angst, en de hoop, de twijfel en het vertrouwen dat mijn grote kleine vriend Kanjer Pascal er nog is. ( zoontje van vrienden van mij )
Ook dit jaar hebben we weer in het ziekenhuis aan zijn bedje gezeten in de hoop dat hij het zou halen en was de kans nagenoeg nihil. Het ging zo slecht met hem. Wat een gevoelens speelden op, de gedachte dat hij nu het niet zou halen. Maar zo sterk als hij is… heeft hij weer de specialisten verbaasd. De operatie goed door staan, zonder chemo of wat ook zover overwonnen wat te overwinnen valt en is hij nog bij ons.
Momenteel ligt hij weer in het zkh, al een week en gisteren was ik bij hem.
Ik hoop dat 2012 eindigd dat hij thuis is en kerst wel thuis mag vieren ( sinterklaas niet helaas)
Voor de rest was 2012 een goed jaar op zich, ik kan jullie niet uitdrukken hoe blij en trots ik ben met mijn neefje Michel… ik geniet daar zo van. Zo enorm veel. Het feit dat je zelf geen kindjes mag ontvangen, nooit mama wordt verzacht ietsjes de pijn as je zo veel mag houden en zorgdragen voor je neefje en nicht.
2013: In mijn nieuwe huis me veilig en thuis voelen.
2013: Eens wat minder in het UMCG zijn… heb dat ziekenhuis te veel en te vaak gezien.
2013: Veel mooie momenten meemaken net als in 2012, want die waren er volop. En ben veel gelukkig geweest. 2013 zal ook gevuld worden met veel van die momenten.
2013: Dat Michel zijn voeding goed onder controle krijgt middels ziekenhuisvoeding en zijn allergie gecontroleerd blijft… dat de provocatietesten duidelijkheid geven…
2013: Dat Pascal zonder te veel ziekte pijn verdriet en zkh opnames het jaar weer doorkomt en nog bij ons mag zijn.
Ik heb verder niet echt wensen…mijn grootste wensen zijn uitgekomen. Een ander huisje en dat de zwangerschap van zus goed ging en het kindje goed ter wereld kwam. at kun je nog meer wensen.
Ik wens voor iedereen dat zijn/haar dromen en wensen uitkomen.
Veel liefde en kracht in 2013!
Bianca.
2012
dieptepunten
#Een mega paniekstoornis en angststoornis werd er bij me vastgesteld
Zo erg dat ik de eerste maanden echt mensen om me heen moest hebben .
Heb op het randje van een opname gezeten, gelukkig nog weten af te wenden …
#Mijn broer en vader hebben nu definitief met elkaar gebroken willen geen enkel contact meer met elkaar…
#Hoop onbegrip van mensen om me heen voor hetgeen wat ik heb …
Melinda is een pittig meisje en dat is af en toe best wel zwaar
Hoogtepunten
#Oogoperatie van Melinda is succesvol verlopen
# Mijn mannetje heeft gezegd dat ondanks alles wat er dit jaar zich heeft afgespeeld hij enorm veel respect voor me heeft hoe ik er mee omga
# Melinda doet het heel goed op de basisschool
# Heb een hondje gekregen een mini schnauzer genaamd Joep :inlove:
2013
# Hoop ik weer een stapje verder uit het dalletje te klimmen
# Nog meer zelfvertrouwen kweken en meer leren nee te zeggen
# Gewoon verder gaan zoals we als gezin dit jaar deden :inlove:
Vorig jaar wilde ik graag het graf van ons overleden vriendje bezoeken samen met de kinderen. En helaas is dat er nog niet van gekomen. Niet omdat we niet meer aan het jongetje en zijn familie denken maar diverse andere redenen. We denken veel aan hem en branden vooral deze maanden eigenlijk altijd een kaars voor hem. We hebben zo ons eigen plekje en rituelen en dat voelt goed. ( Wat heerlijk dat het al zo vroeg donker is en we samen met de kinderen op heldere dagen de mooiste sterren kunnen bekijken. ik, maar ook zeker de kinderen genieten daar echt van.)
Verder was 2012 een mager jaar. De crisis was ook bij ons voelbaar. Veel tijd ging ook zitten in een bestuursfunctie. Uiteindelijk is mijn man daarmee gestopt en gelukkig ging toen onze omzet ook weer omhoog. Achteraf bleek de bestuursfunctie nog meer tijd maar ook zeker heel veel gedachten opgeslokt te hebben.
Voor 2013 hoop ik een sportief jaar. Veel plezier in het ijshockeygebeuren. Vanaf september ook in competitieverband voor Victor. Voor mezelf hoop ik ook dat ik nu eindelijk eens mijn conditie op ga krikken. Ik kan het best maar neem er geen tijd voor.
Ik vertrouw erop dat onze gezondheid en die van vrienden en familie goed blijft gaan.
Wensen en dromen… je moet er zelf iets voor doen in de meeste gevallen. Ik hoop dat iedereen de kracht, de moed en het lef heeft om alles te doen wat ze graag willen.
Ik geloof niet dat ik vorig jaar geschreven heb, maar ik denk dat ik toen voor 2012 wenste om in augustus een gezond kindje op de wereld te mogen zetten, aangezien we toen net wisten dat ik voor de 2e keer zwanger was.
Nou 2012 heeft in het teken gestaan van die zwangerschap, en hoe! In januari de eerste echo en tot onze grote verrassing (en schrik :mrgreen: ) bleek ik niet 1 maar 2 kindjes in mijn buik te hebben :shock: Wij die een tweeling als ‘iets wat leuk is voor andere mensen’ zagen zouden et toch echt zelf een krijgen. Mijn eerst reactie was dan ook ‘oh nee!’ en: daar gaat mijn thuisbevalling want dit wordt ziekenhuis en klinisch etc. (en idd 2 dagen later zaten we al op de poli voor nog een echo om te bepalen of het een of twee-eiig was, gelukkig het laatste: alles gescheiden, het gunstigste van het gunstigste ). Maar we hebben er samen 1 nacht heel slecht van geslapen en zijn er daarna gewoon maar voor gegaan, het zou wel loslopen
En inderdaad: na een geweldige zwangerschap en een fantastische (ingeleide) bevalling, heb ik in augustus, 4 dagen voor de uitgerekende datum helemaal op eigen kracht 2 gezonde zonen op de wereld gezet. Zowel qua innerlijk als uiterlijk twee heel verschillende kereltjes: twee-eiiger kan niet :mrgreen:
Twee babies is natuurlijk druk, maar het valt me verder alles mee, de borstvoeding loopt weer fantastisch en het zijn vrij makkelijke knulletjes. De oudste doet het geweldig goed als grote zus, m’n ouders die haar regelmatig met open armen ontvangen zodat ik wat ontlast wordt en zij even alle aandacht voor zichzelf heeft, wat hebben we het weer getroffen :inlove:
Voor 2013 geen ‘grootste zaken’
Ik hoop dat het zo goed blijft gaan. Dat iedereen gezond blijft, dat het een beetje te doen is als ik weer aan het werk ben.
Onze grote meid gaat in januari een derde dagdeel naar de psz, iets waar ze heel erg aan toe is. En na de zomervakantie eindelijk naar de basisschool, dat wil ze zo graag.
Voor de kleintjes zal het het jaar zijn van de eerste woordjes en de eerste stapjes, ik hoop ook met hun het jaar borstvoeding vol te kunnen maken.
voor hier hoop ik op gezonde kindjes voor de zwangeren. Op eindelijk een zwangerschap voor degenen die al zo lang moeten wachten. En m’n voor Smurf en Amy een nieuwe zwangerschap met aan het eind een gezond kindje :hug:
Veel sterkte voor de meiden die er nu alleen voor staan :hug:
En ook voor de meiden die te horen hebben gekregen dat een (nieuwe) zwangerschap er waarschijnlijk niet gaat komen :hug:
Jullie hadden het je zo anders voorgesteld allemaal :hug:
Ollie, wat lees ik nu? Opnieuw verliefd… Wat fijn voo je zeg. Wat zal het ook eng zijn geweest voor je toen je die gevoelens ervoer. Maar wat heerlijk dat je het nog eens hebt mogen vinden en dat je zo gesteund wordt. Geniet er maar van meis, je weet inmiddels hoe kwetsbaar het is. Ik wens je alle, álle geluk toe samen met je nieuwe liefde… :inlove:
Dank je wel Marion.
Ja het is altijd spannend om aan iets nieuws te beginnen, en ik heb inderdaad de ervaring dat alles kwetsbaar is.
Maar de liefde is zo mooi, zonder kan een mens eigenlijk niet.
@ollie wrote:
Dank je wel Marion.
Ja het is altijd spannend om aan iets nieuws te beginnen, en ik heb inderdaad de ervaring dat alles kwetsbaar is.
Maar de liefde is zo mooi, zonder kan een mens eigenlijk niet.
Wow! Wat fijn voor je Ollie :inlove:
Ollie :inlove: wat een heerlijk bericht van jou! Na zo’n dieptepunt heb je dit geluk wel verdiend 
:thumbup:
Ik heb vorig jaar ook niet geschreven, dus nu voor t eerst:
2011
Ik heb eindelijk een vaste baan gekregen waar ik erg blij mee ben, eindelijk stabiliteit in mijn gezin/werksituatie. Ik hoop dat ik het leuk blijf vinden.
2012
Onze wens was voor een 4e kindje te gaan, en dat is gelukt, hij mag al bijna komen, zie banner :inlove:
Ik vind mijn nieuwe baan erg leuk en ben opgelucht dat er positief op mijn zwangerschap wordt gereageerd.
Voor de oudste 2 in behandeling bij het ZH voor plasproblemen. De oudste gaat steeds slechter. Inmiddels al een halfjaar broekpoepproblemen erbij :thumbdown: En dat ondanks verwijzing naar uroloog en medicatie. De tweede is ook dagelijks nat, en mag in januari weer naar de kinderarts.
Man wil (eigenlijk al jaren) heel graag ander werk maar vindt het moeilijk om een beslissing te nemen, want hij weet ook niet wat hij wel wil en kan. Maar dit gaat hij iig niet lang meer volhouden…
Hoop voor 2013:
- In januari onze 4e zoon gezond en wel in ons gezin opnemen.
- Een goed traject voor mijn man en hopelijk ook een nieuwe baan waar hij energie van krijgt.
- Dat er eindelijk minstens 1 van mijn kinderen hele dagen droog/schoon blijft.
- Dat we het financieel allemaal vol kunnen houden.
Vanochtend al een keer gelezen. Vanmiddag nog een keer. Vind het een fikse drempel, maar ik ga het toch doen… Ik dacht dat ik vorig jaar ook had geschreven, maar vind mezelf niet terug in dat draadje, dus dat zal dan wel niet. Niet gek ook, gezien de situatie toen…
2012
Dieptepunten:
Begin 2012 was ik erg depressief. Eind oktober 2011 hadden we te horen gekregen dat ons zo gewenste kindje niet goed was, en we een missed abortion hadden. Op 1 november 2011 heb ik Cytotec gekregen, na een hele heftige strijd, en in de dagen erna is ons kleintje afgekomen. Nooit heb ik me zo in de steek gelaten gevoeld, me zo leeg gevoeld… Mijn lichaam heeft me compleet voor de gek gehouden, en ik was er kapot van. Je moet door, want je hebt een gezin, en kinderen, die het niet begrijpen. Maar het is bijna onmogelijk. Bovendien duurde het vervolgens vele malen langer eer we opnieuw zwanger waren, dan dat we gewend waren, waardoor het vertrouwen in mijn lichaam alleen nog maar meer de put in geramd werd. Ik heb er erg sterk over gedacht me op te laten nemen. Ik zag geen enkel licht meer aan het eind van de tunnel. Nu kan ik dat toegeven, nu zie ik hoe diep ik toen zat…
Ook geen schoonheidsprijs waardig: Ik heb halverwege januari dan eindelijk toegegeven dat ik de zorg voor mijn stiefzoon niet aan kon, in de situatie zoals die was. Tijdens mijn relatie had ik al voor elkaar gekregen dat de regeling veranderde van nagenoeg dag-op-dag-af (ja, serieus :roll: ), naar week-op-week-af. Maar hij trok echt een veel te grote wissel op ons gezin, deels door zijn stoornis, deels door het enorme verschil in opvoeding tussen ons thuis, en dat van zijn moeder. Mijn oudste dochter leed eronder, ik leed eronder, manlief trok het ook niet bijster goed, en ook stiefzoon werd er steeds gefrustreerder van. Dus nu woont hij permanent bij zijn moeder, en komt hier eens in de twee weken een weekend. Het zorgt voor veel meer rust en harmonie in al onzer levens, maar toch voelt het nog steeds alsof ik hem in de steek heb gelaten…
Ook in 2012, ben ik mijn beste vriendin verloren. Niet door overlijden, maar door keuzes die zij gemaakt heeft. Eindelijk durfde ik weer iemand een klein beetje vertrouwen, durfde ik weer investeren in een vriendschap. Zelfs op FB durven zetten dat zij mijn BFF was. En slechts een paar maanden later, alles kapot. Mijn vertrouwen in de mensen om me heen was al niet bijster groot meer, dankzij mijn verleden…
Hoogtepunten:
Een lang weekend met ons gezin met 3 geweldige kids naar Efteling Bosrijk gegaan, zelfs al wonen we in Tilburg. Even een weekend eruit. Even een weekendje niet na hoeven denken over dagelijkse beslommeringen. Heerlijk! :mrgreen:
Ook een geweldig hoogtepunt: We hebben dit jaar een gigantische dakkapel op ons huis laten zetten, waardoor we op zolder twee mooie kinderkamers hebben kunnen maken!
In Maart ben ik begonnen met afvallen met behulp van Cambridge. Het was ontzettend motiverend om steeds die weegschaal iets te zien zakken. Het heeft me heel wat bloed zweet en tranen gekost, maar wat was ik trots op mezelf!!! Ik ben in totaal 14kg afgevallen met deze methode, en moest toen om financiële redenen ermee stoppen.
En het allermooiste van 2012, op het moment dat ik de moed op gegeven had, en me erbij neer probeerde te leggen dat het ons niet meer gegund was: Een positieve zwangerschapstest!!! We hopen nog in december, of in januari, een gezonde zoon te mogen verwelkomen in ons gezin. :inlove:
2013
In 2013, na de bevalling, en wanneer ik geen borstvoeding meer geef (kan dus ook best pas over een paar jaar zijn! :mrgreen: ), ga ik weer hard werken aan het verliezen van die extra kilo’s!
Ik hoop dat deze laatste aanvulling in ons gezin, me de kans zal gunnen om eindelijk een positieve ervaring op te doen met borstvoeding. Het liefst word ik een langvoedster! :inlove: Ik heb me volledig ingelezen, er is nog 1 boek dat ik heel graag aan wil schaffen. En ik ga erg gemotiveerd van start dit keer. Ik hoop heel erg dat het lukt!
Ik hoop dat in 2013 ons thuis nog meer thuis mag worden. Er moeten nog heel wat klussen gedaan worden in en om huis, die ik dan hopelijk weer zelf allemaal kan doen!
Ik hoop ook dat ik in 2013 eindelijk goed mag herstellen van de bekkeninstabilliteit, die me feitelijk al sinds de zwangerschap van Isabelle parten speelt. Het is nooit echt compleet over gegaan, en ik hoop dat ik nu de juiste therapeut heb gevonden, om ervoor te zorgen dat ik na deze bevalling wel weer gewoon alles kan wat ik wil, zonder die eeuwige pijn!
Voor 2013 hoop ik dat een aantal lieve KOKmeiden hun grote droom in vervulling mogen zien gaan. De meiden die al kindjes verloren zijn. De meiden die keer op keer miskramen te verwerken krijgen. De meiden die steeds nieuwe gezondheidsproblemen tegemoet moeten zien te treden. De meiden die maar elke maand opnieuw de duivels moeten verwelkomen, in plaats van die oh zo gewenste positieve tests. De meiden bij wie de armen leeg blijven…
Ik hoop dat we in het komende jaar onze kinderen gelukkig mogen zien zijn. Gelukkig in hun velletje, gelukkig met hun velletje. Ze hebben, de oudste twee dan met name, de afgelopen jaren behoorlijk heftige jaren moeten doorstaan. Nu komt alles steeds meer tot rust, en ik hoop dat dit zijn vruchten mag gaan afwerpen. Bij beiden zijn we hard aan het werk om ze op het juiste spoor te krijgen, met allerlei hulp van alle kanten. We blijven ervoor zorgen dat ze de stabiele basis houden die we nu met zijn allen gevonden hebben.
Naast dit alles hoop ik dat mijn manlief zichzelf mag vinden, in 2013. Dat hij goed leert wie hij is, en dat hij goed is, zoals hij is, ondanks zijn stoornissen. Hij leert nu net accepteren dat hij toch echt ‘iets mankeert’, doorloopt de verschillende verwerkingsstadia hiervan, en doet hard zijn best om te leren. Ik hoop dat hij en ik samen nog lang dat onoverwinnelijke team mogen vormen, dat wij ons al jaren voelen, en zoals men ons van buitenaf ook ziet. We hebben best wat downs te verwerken gekregen, maar ook hele mooie ups, dus daar blijven we ons aan optrekken. Ik zie al heel lang wie hij echt is, nu hij nog… <3
En nu is mijn hoofd heul erg leeg, en weet ik totaal niet meer wat nog te schrijven, terwijl ik het gevoel heb nog zoveel meer te kunnen schrijven…
:roll: