Ben vandaag weer op controle geweest bij de gyn en wederom ligt ons meisje gezellie in stuit. Nou lagen alledrie onze andere kinderen vanaf pakweg 22 weken met het koppie naar beneden en draaiden nog eens spilsgewijs maar bleven verder met t koppie naar benee liggen.
Dit eigenwijze ding lag bij de 20 weken echo, bij de 24 weken echo, bij de 27 weken echo en vandaag dus weer… in stuit.
De gyn zei dat ze normaal aanhouden dat een kind tot zelfs kort voor de bevalling nog kan draaien, maar dat hij wel in zijn achterhoofd hield dat ons dametje duidelijk voorkeur had voor stuitligging en dat ze ook wel eens kon besluiten zo te blijven liggen.
Nu ben ik dus nieuwsgierig hoe dat bij anderen was.
Met name als je kindje in stuit is geboren, vanaf welke periode lag het dan al zo.
Ik kreeg in elk geval te horen dat ze de volgende keer hopen op een hoofdligging en zoniet (dan zit ik rond de 33 weken) dat ze dan gaan bekijken wat er verder gedaan kan worden)
Maak me nog geen zorgen, maar ben wel nieuwsgierig… 
Hier lag ons kindje vorige week met 33 weken in stuit (nu volgens mij nog steeds). Met 35 weken krijg ik een liggingsecho, mocht ze dan nog in stuit liggen, dan wordt er evt een draaipoging gedaan, anders is de kans groot dat het kindje in gaat dalen in stuit. Mocht die mislukken, dan wordt er verder gepraat over keizersnede of vaginale bevalling.
Mijn oudste dochter heeft eigenlijk altijd in stuit gelegen… Tot 34 weken, toen is ze gedraaid in hoofdligging.
Lucas heeft altijd goed gelegen, onze Pepijn lag met de 20 weken echo tot de 32 weken in een stuit. Onze Merlijn lag met de 20 weken echo dwars, met de pretecho met 27 weken in een stuit en met 35 weken is hij uitzich zelf gedraaid, dat was me toch wat. Leek wel of hij er via mijn buik uit kwam zo bewoog mijn buik. :mrgreen:
Ze lagen dus allemaal tijdens de bevalling goed.
We weten vanaf een week of 23 met de pretecho zeker dat onze oudste in stuit lag (20 weken echo werd toen nog niet gedaan). Bij alle vele volgende medische/groei echo’s lag meneer ook in stuit. In week 36 heeft hij heel even met het hoofdje naar beneden gelegen, maar is daarna weer omgedraaid naar stuit. Hij is ingedaald met zijn kontje en lag bij met beide voeten naast zijn oren.
Tja… de gyn was wel nuchter en zij… ze draaien nog volop… Alleen doet dame dat dus niet.
Ik voel haar wel, maar hele buikverschuivingen doet ze niet aan.
Ik voel wel dat ze regelmatig met de rug dan weer links, dan weer rechts gaat liggen, maar dat koppie blijft gezellie boven.
Mede door een vrij grote placenta en daardoor een maanvormige ruimte om de placenta heen gaf de gyn wel het idee dat ze duidelijk voorkeur heeft voor stuitligging en hij hoopt natuurlijk wel dat ze het nog op een draaien zette, maar ik moest er rekening mee houden dat ze wel eens koppig kon blijven waar ze was. Hij kwam daarop omdat ze dus alle echo’s tot op heden in stuit ligt… net als dat we nog geen echo foto van madammeke hebben waar ze niet met haar arm voor d’r gezicht ligt… vandaag ook weer :roll:
Ik wacht het nog even lekker af, maar hoop dat ze toch wel nog gaat draaien…
Vind het maar een raar idee, de anderen lagen tussen de 22 en 24 weken gewoon" head down" en dat bleef dan zo.
Maar dit lijkt een koppig ding te zijn… jaar van de Tijger he :lol:
Mijn eerste lag netjes met het koppie naar beneden en was ook al vroeg ingedaald, de tweede lag ook altijd in een stuit (ik hoopte zo dat ze zo zou blijven want ik wilde graag een keizersnede i.v.m. traumatische ervaring met mijn eerste bevalling). Toch besloot ze in week 36 om te draaien (en achteraf heel goed want het was een :thumbup: bevalling…voor zover als dat kan :mrgreen: ).
Ze kunnen dus inderdaad nog heel laat gaan draaien, hier werd ook pas rond 36 weken de verdere mogelijkheden besproken, maar is dus niet nodig geweest.
oh… ik heb het juist andersom… de beste man noemde al versies (ik weet inmiddels dat dit dus draaipogingen zijn) en mogelijke keizersnedes en toen zei ik dus… nou lekker dan, zit ik straks met een extra ritssluiting in mijn tijgervel en dat terwijl ik mijn kinderen zo uitpoep :lol: :oops:
Zit ik dus niet op te wachten, ik beval juist supermakkelijk en snel.
Dus laat dame maar draaien… mag zelfs nog 1 dag voor ze komt, als ze maar draait :naughty:
Hoi! M’n jongste dochtertje lag ook bij alle echo’s in stuit. Ik voelde haar nauwelijks bewegen, maar dat kwam volgens de vk omdat ze met haar beentjes al best was ingedaald. Ja onderin voelde ik wel eens wat trappelen, :shifty: .
Met 37 weken lieten we nog een echo maken, zodat we de volgende dag een draaipoging konden doen. En ze lag weer in stuit.
Vlak voor de draaipoging de volgende dag gingen ze nog heel eventjes kijken en… bleek dat ze net was omgedraaid. :lol:
Gekke meid.
Maar het kan dus nog wel, ook al heeft ze een voorkeur. Mocht je meisje in stuit blijven liggen dan kun je misschien nog aangeven dat je toch gewoon wil bevallen, toch?
Succes in ieder geval!
hier net als bij jou Cell, steeds in stuit, en ook nog met de voetjes naast haar hoofdje.
De keizersnede was al afgesproken, maar toen is ze zelf in de 37e week in kleermakerszit gaan zitten :roll: en hebben we een draaipoging (38 weken was ik toen) laten doen, dat ging heel goed, (was niet eng of pijnlijk of met veel geweld zoals ik dat later op tv zag). En vervolgens is mevrouw nog lekker 4 weken blijven ‘hangen’ (zitten kan ik dan niet meer zeggen he!)
Ben benieuwd hoe het met jullie kleintje verder gaat!
Saar heeft ook heel lang in stuit gelegen. In week 36 een draaipoging gedaan… toen is ze blijven liggen. Vond dat draaien helemaal niet erg… geen pijn, beetje nasty als ze het kindje uit je bekken wippen, maar niet erg ofzo! Saar lag trouwens ook met kont naar beneden en voeten langs haar oren!
Bij mijn schone zus ook een draaipoging gedaan 3 weken geleden. Is dus niet gelukt. Kindje schoot iedere keer meteen weer terug!
Bij mij geen draaipoging vanwege zo goed als geen vruchtwater, te hoge bloeddruk en een veel te rustig CTG.
Stuit betekend ook niet automatisch een keizersnede. Daar heeft de moeder als het mogelijk is om een natuurlijke stuitbevalling te doen ook nog zeggenschap in. Sterker nog, mijn gyn probeerde er mij toe te zetten om voor een natuurlijke stuitbevalling te gaan (wat achteraf toch niet kon omdat ik een spoedkeizersnede heb gehad voordat het uberhaupt rommelde).
M lag geloof ik met 31 weken ook in stuit…daarvoor ook steeds.
Ze is vanzelf gedraaid.
Nou, het zal me echt benieuwen… Ik heb vanaf dag 1 gezegd toen ik wist zwanger te zijn dat deze zwangerschap " iets" mee zou brengen wat anders zou zijn dan anders. Heb ook veel angst gehad en lang gedacht dat het met mij niet goed zou gaan (joseetje heb ik dat wel eens gemaild :oops: ) later weer heel sterk het idee dat we met lege handen zouden komen te staan. Ik weet ook wel waardoor dat komt, dit kindje was niet gepland en mijn schoonzus heeft een kindje verloren rond de tijd dat Mies werd geboren. Dus ik heb sterk het idee gehad dat we onze hand overvroegen en dat ik nu vast een keer aan de beurt zou komen.
Ben er zelfs voor naar een therapeute geweest want ik zat echt in de knup… :oops: :shifty:
Inmiddels ben ik wel iets rustiger op dat vlak… er zijn zat mama’s die 4 gezonde kinderen op de wereld zetten en wij hebben met 5 miskramen en een miskraam op 16 weken ons portie ook al wel gehad.
Maar het zou me niet verbazen als mijn gevoel van " iets" uiteindelijk dan op een stuitligging zou wijzen… dit hele ding is al zo eigenwijs he, anders was ze er niet gekomen… :lol:
hier ook 2 stuitertjes, beide zijn ze gedraaid.
daimen was zelfs zo lekker eigenwijs dat ik een versie had gehad, dag erna lag hij weer in stuit… 3 weken later ong. bij de verlosk. savonds, nog in stuit dus afspraak gemaakt dat ze hem de volgende dag in het ziekenhuis zou draaien.
In ziekenhuis een heeeeeel druk kind aan de ctg, en na de ctg maakt ze een echo voor dat ze zou draaien en meneer lag goed…en is goed blijven liggen gelukkig!
Cell meis, ik weet niks (of nou ja, weinig dan) van stuitekindjes, maar ik kom je gewoon even een :hug: :hug: :hug: brengen. Want hoe je het ook wend of keert , het blijft deze komende weken toch wat extra piekermomenten opleveren.
Dus… :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug:
:-*
Siep lag hier ook regelmatig in stuit en mij werd alleen maar verteld dat hij nog kon draaien, niets om zorgen om te maken. Maar ondertussen bekijk je idd alle scenario’s en ook ik poepte de andere 2 er zo uit, dus ik lag zelfs al aan een stuitbevalling te denken (hellup) :shock:
Met (ik meen, weet niet meer precies uit mijn hoofd) 33 week kreeg ik een groeiecho, en lag meneer, prima :dance: Met 34 weken voor het laatst bij de vk, lag meneer in een stuit. Later die week bij de gyn lag hij toch weer in stuit :roll: (en ik voelde echt wel beweging, maar om nu te zeggen dat hij steeds draaide, nee, geen idee)
Toen een afspraak met 36 weken. Ja hoor, weer in stuit. Met bijna 37 weken moest ik weer langskomen voor een versie. Maar gelukkig was hij toch weer teruggedraaid. :dance:
Met 38 weken zou ik ingeleid worden en vroeg mij ook echt af of hij nog wel goed zou liggen :lol: Ja hoor, prima :dance:
Om het verhaal gelijk maar af te maken. Ik had bij de andere 2 met 38 weken ontsluiting en was snel bevallen. Dit keer geen ontsluiting. 's middags nog niet. Echter toen ik al begon te denken dat ik dit keer misschien idd zou blijven overnachten, begon het in een keer. Meneer had opeens haast en voor ik het wist poepte ik Siep er ook uit. (een uur naar 5 cm ontsluiting, toen vliezen gebroken en volgens de papieren heeft het toen 9 minuten geduurd, maar als je zou zeggen 3 weeën geloof ik het ook)
Hoezo, een grappenmakertje onze Siep :inlove: Hij is blijkbaar met reden op 1 april geboren :lol:
Maar goed, ik zou je nu nog niet zo druk maken. Het is niet je eerste en je hebt gewoon meer ruimte en de baby maakt daar gewoon gebruik van :thumbup:
Ik heb mezelf toen voorgehouden dat ik mij nog druk genoeg kon gaan maken over die stuitligging als ik 36 weken zwanger zijn en de gyn met mij zou overleggen wat de doen. Ik ging wel die 36 weken over, maar de gyn heeft het eigenlijk nooit besproken met mij en is uiteindelijk dus ook niet nodig geweest.
:-* Liefs, Evelien :vlinder:
Bo heeft tot 36 weken vrijwel continu in stuit gelegen. De afspraak voor een draaipoging was gemaakt, toen mevrouw besloot zelf te draaien. En tot de bevalling is ze zo blijven liggen.
Noortje heeft vanaf dat we het konden voelen in stuit gelegen.
De vk zei ook telkens: ze kan nog makkelijk draaien.
Ik had alsmaar al het gevoel dat ze dat toch niet zou doen, aangezien ze nog nooit met haar hoofd naar beneden had gelegen.
Dat klopte dus ook, met 36+2 is ze uiteindelijk door de gyn gedraaid. Dat vond ik erg spannend, maar na uitgebreide controles ging het erg soepel. Ik heb veel vruchtwater altijd, dus ze had ook veel ruimte, dus het draaien ging erg vlot (niet aangenaam trouwens).
Stuitbevalling had er hier niet ingezeten, aangezien de jongens rodn 38 weken geboren zijn en beiden al 8 pond waren. Uiteindelijk was Noortje zelfs 9 pond, dus dat was echt geen stuitbevalling geworden (zag ik ook niet zitten).
Ik hoop voor je dat ze zelf nog draait :hug: .
Mijn oudste is in stuit geboren. Hij heeft áltijd in stuit gelegen.
Er werd héél lang gezegd dat hij nog uit zichzelf kon draaien (zelfs t/m 37 weken) maar ik wÃst al lang dat hij dat gewoon niet meer ging doen.
Mijn tweede heeft in stuit gelegen tot 34 weken. Ik ben bij 33 weken met moxa begonnen (ook al had ik weinig vertrouwen) en bij 34 weken bleek hij gedraaid! Toeval?! Of niet?
Ik zal je willen adviseren om goed naar je gevoel te luisteren en “op tijd” in te grijpen als het nodig blijkt te zijn. Ik ben bij de eerste te laat begonnen met moxa en achteraf was de versiepoging ook best wel laat.
Succes!
Mijn kids hebben beide altijd in stuit gelegen, niet dat ik dat op de echo zag of hoorde van de gyn/vk maar ik heb achteraf altijd een harde bal onder mijn ribben gevoeld.
Zijn ook met stuitligging geboren. Geen draaipogingen gedaan.