voor en nadelen van het geslacht wel of niet weten?

@miro wrote:

Mijn man en ik zeiden tegen elkaar: of we het nou bij de 20 weken echo horen of bij de bevalling; het blijft een verrassing. Dus wij wisten het geslacht vanaf de 20 weken echo wel en hebben het ook niet geheim gehouden voor de omgeving.



Ik vond het fijn dat ik me erop in kon stellen. Ik kon me lekker uitleven met kleertjes en accesoires voor de babykamer. En met het verzinnen van een naam was het ook erg handig.


Idem, bij beide trouwens. Ik heb er veel voorpret aan gehad door het wel te weten en mijn man vindt alles aan een zwangerschap/bevalling al zo spannend. Hij wilde het ook heel graag weten, kon bijna niet wachten op de 20 weken echo.



Ik weet niet of er echte voor- en/of nadelen zijn aan het ene of het ander. Ieder z’n ding denk ik dan.

hier weten we het niet…de 1e hebben we het niet geweten en de 2e op komst weten we ook niet…ik vind het juist leuk om een extra verrassing als geslacht te hebben…tuurlijk is elk kind anders/uniek en is dat al een verrassing op zich, maar ik vind het gewoon leuk om te gissen en te mijmeren wat het eventueel zou kunnen zijn :inlove:

ik heb nu wel besloten om een jongens en meisjespakje te kopen…gewoon omdat ik het jammer vind dat je anders alleen op neutraal uit komt…dat hadden we bij de 1e…en op zich niks mis mee…maar ik vind het leuk om zelf ook een 1e pakje in kleur te kunnen kiezen…vandaar 2 nieuwe pakjes aanschaffen…de rest is neutraal en hopelijk krijg je bij de bevalling van visite leuke geslachtskleding…en sja zo niet dan vlieg ik zelf toch even lekker de winkel in…of je kan tegenwoordig veel via internet kopen :wink:



dus nee ik zou niet voor een geslachsbepaling gaan…al moet ik soms mijn nieuwsgierigheid in bedwang houden hoor :mrgreen:

Op met moment dat wij wisten wat het geslacht was werd het voor mij op de een of andere manier veel echter.

Er zat niet meer ‘een baby’ in mijn buik maar een zoon/dochter.

Ik vond het toen ook makkelijker met de naam trouwens.

bij Jesse na de 20 weken echo nog een aantal ( medische ) echo’s gehad en ik twijfelde bij elke echo hoor… vroeg ook steeds of ze nog ff geslacht kon kijken :wink: maar alle keren bleek het een jongen :inlove: De kans dat ze het verkeerd zien bestaat, maar is niet heel groot en je kan idd aangeven als jullie echt duidelijk kunnen zien wat het word, laat het dan weten anders niet…

@femmie wrote:

Ik weet idd wel 1 ding zeker áls we het gaan weten, dan weten de mensen om ons heen dat niet. Ik heb dat ook gezien om me heen, knettergek zou ik worden van dat gevis.




Hier heb je dus mijn punt om het dit keer niet te willen weten…



Bij N was er nog geen standaard twintigwekenecho. Mijn voorgevoel was heel sterk een meisje en dat deelde ik wel met mensen. Ik wilde eigenlijk een jongen (wat moet ik als niet-tuttebel met een meisje?) en was erg bang teleurgesteld te zijn als het een meisje zou zijn. Om die reden overwoog ik nog alsnog een pretecho te laten maken, maar dat ging uiteindelijk manlief en mijzelf te ver. Geen moment van teleurstelling gehad :inlove: .



Bij R was inmiddels wel de mogelijkheid voor een twintigwekenecho, maar toen kozen we ervoor van niet. Wederom een sterk voorgevoel gehad, voor een jongen. Nu wel teleurgesteld geweest :oops: , maar dat ging snel genoeg over. Reden van de teleurstelling: ik wilde altijd al graag een gezin met allemaal kinderen van hetzelfde geslacht :slight_smile: .



Bij J kozen we wel voor een twintigwekenecho. Getwijfeld of we het geslacht wilden weten. Ja, da’s makkelijker met een naam kiezen (als het een meisje is hoeven we geen jongensnaam te verzinnen, vinden we altijd zo moeilijk). Nee: we moeten er toch uit kunnen komen, wat als ze het verkeerd zien, dan moeten we in drie dagen alsnog een jongensnaam verzinnen, als het een jongen blijkt, moet het toch ook, enz. Dus besloten van niet, tot we op de fiets zaten naar de echo, toen won de nieuwsgierigheid het :slight_smile: :shifty: . Bij een latere echo (33 weken) nog even gevraagd of het echtechtecht een jongen was, anders konden we alsnog stoppen met onze jongensnaamdiscussies 8) . Maar wat ons heel erg tegenviel, en dat is dus wat ik in mijn eerste zin bedoelde: het liegen. We hebben aan niemand verteld dat we het wisten, wel van mijn voorgevoel (jongen). We wilden het namelijk niet vertellen en we konden ook niet zeggen: we weten wel wat het is, jij mag het niet weten, weet je nog een leuke jongensnaam :roll: ?



Dit keer wilden we het echt niet weten, en deel ik ook met niemand (behalve manlief) mijn voorgevoel, dat trouwens ook niet heel sterk is. Maar dat liegen was dermate vervelend, dat wilde ik echt niet weer.



Succes met jullie beslissing :slight_smile: .

Ik moet eerlijk toegeven dat ik zo nieuwsgierig ben dat ik niet eens wil wachten tot de 20 weken echo. Over 2 weken hebben wij daarom al een geslachtsbepaling bij een echobureau, de dame van de praktijk in kestie doet het al meer dan tien jaar en heeft het nog nooit bij het verkeerde eind gehad, het kost overgigens 25 Euro wat niet duur is voor een pretecho, we krijgen dan ook foto’s e.d. Dat hebben we de vorige keer ook laten doen. De 20 weken echo, is voor hele andere doelen, en al spannend en gecompliceerd genoeg, daarom gewoon ook even iets luchtigs en leuks vooraf gewoon om naar uit te kijken! Voor mij is dat halfuurtje echo bureau iets waar ik al weken naar uit kijk. Dat is bij een 20 weken echo toch anders omdat het een hele andere lading heeft en geslacht juist het minst belangrijk is. Bij de 20 weken echo vraag ik wel opnieuw naar het geslacht, voor de bevestiging om 100% zeker te zijn :wink:

Het maakt me overigens niets uit wat het wordt, maar ik ben wel SUPER nieuwsgierig!!

Hier wisten we het de eerste keer niet (hoewel mijn intuitie helemaal klopte).



Bij de tweede wist ik het alleen, verder niemand. En de echoscopiste hield een slag om de arm, dus helemaal zeker wist ik het niet. (ook hier klopte mijn gevoel)



Bij de derde wilden we het beide weten, en bij de 20 weken echo zagen ze heel duidelijk dat het een jongen was. Gelukkig hadden we met 23 weken nog een keer een echo, en toen bleek het opeens weer een meisje. ik heb dan ook altijd, tot het laatste toe, een slag om de arm gehouden, en zou nooit een hele babykamer roze maken bijvoorbeeld (tenzij ik echt meerdere keren dezelfde echo-uitslag zou krijgen natuurlijk) En het gekke was dat bij die laatste keer mijn intuitie het ook liet afweten, terwijl die normaal heel sterk is. Ook voor familieleden bijvoorbeeld, heel raar :think:



Hier dus alledrie de keren toch een beetje onzekerheid. Het echte 100%zeker weten lijkt me wel heel leuk, je hebt veel meer een beeld volgens mij.

@hanneke wrote:

Bij de tweede wist ik het alleen, verder niemand. En de echoscopiste hield een slag om de arm, dus helemaal zeker wist ik het niet. (ook hier klopte mijn gevoel)



Bij de derde wilden we het beide weten, en bij de 20 weken echo zagen ze heel duidelijk dat het een jongen was. Gelukkig hadden we met 23 weken nog een keer een echo, en toen bleek het opeens weer een meisje. ik heb dan ook altijd, tot het laatste toe, een slag om de arm gehouden, en zou nooit een hele babykamer roze maken bijvoorbeeld (tenzij ik echt meerdere keren dezelfde echo-uitslag zou krijgen natuurlijk) En het gekke was dat bij die laatste keer mijn intuitie het ook liet afweten, terwijl die normaal heel sterk is. Ook voor familieleden bijvoorbeeld, heel raar :think:


Dus je man wist het de tweede keer niet en jij wel :shock: . Dat lijkt me moeilijk zeg! Hoe was dat? Heb je het leuk over een bepaalde naam gehad, terwijl je al wist dat het niet nodig was? Versprak je je niet? Enz.?! En was het toen ook een meisje :) ?

En dat lijkt me ook raar zeg, als je denkt het is een j/m en dat het dan dat andere blijkt te zijn :shock: . Even omschakelen. Zo ken ik iemand die had begrepen uit wat de echoscopiste zei (iets over dat het duidelijk was) dat het een jongen was en die (zijn vrouw) kreeg dus een meisje. Hij is nog een kwartier lang overtuigd geweest dat er dan toch nóg één moest komen :lol: .

Ik wist het bij allebei…


  • Ik ben enorm nieuwsgierig :wink:
  • Vond het heeeel vreemd dat de doktoren / vk wel zouden weten wat ik bij me droeg en ik niet. Het is MIJN kind nota bene .
  • Vond het fijn om al eerder een meer ‘persoonlijke’ band met mijn kindje te creëren, helemaal bij de 2e, die zwangerschap sneeuwde al wat onder.
  • Ik wilde niet dat bij de geboorte de ‘verassing van het geslacht’ zou overheersen, wilde vooral voelen en zien en ruiken en horen wie mijn kindje was, niet wat.
  • Ik ken mezelf goed genoeg dat als mijn sterkte intuïtie verkeerd was geweest (wat het idd ook was) dat ik dan eerst had moeten wennen, en dat zou ik niet eerlijk / zonde van de tijd vinden.



    edit: Practisch was het ook handiger, maar dat had niet de overhand:
  • Stuk fijner met een naam zoeken
  • Handig met winkelen



    Als we een derde zouden mogen krijgen wil ik het weer weten.



    En een tip om van het gevis en gezeur af te zijn: Gewoon iedereen vertellen. (En dan gaan ze namen raden haha).



    Groetjes,

    LaBruja

voordeel :


  • je kunt gericht shoppen
  • het is leuk om een geheim met je man te hebben ( als je het stil wilt houden )
  • naam kiezen is makkelijker
  • ik vond het vooral heel speciaal te weten ’ wie ’ er in mijn buik zat





    nadelen :


  • als mensen weten dat je het weet gaan ze extra letten op of je je verpsreekt
  • de opmerkingen over geslacht kunnen je boos maken ( bij ons bleek onze 3e een zoon te zijn . we hadden er al 2 en ik was helemaal blij met nog een knul ! maar mensen zeiden vaak : zou leuk zijn als het nu wel een meisje is he ? hopen dat het deze keer geen knulletje is … en dan wilde ik ze wel slaan . )





    bij de eerste wisten we niet wat het werd en dat was ook heel speciaal, maar ik ben gewoon veel te nieuwsgierig !

Daarnaast kregen wij nu een zoon en écht we moesten even omschakelen (we waren er allebei van overtuigt dat het nog een meisje zou worden).

Het was echt fijn om die laatste weken nog even te wennen aan het idee.

Maar Mam van 2: die opmerkingen krijg je ook als je het niet weet hoor :wink: Toen ik net zwanger was had iedereen het al over ‘en nu zeker hopen op een meisje?’ Nou was dat in mijn geval ook zo :oops: , geef ik toe, maar bij mijn schoonzus(die dus drie knullen heeft) niet, en die vond die opmerkingen ook best naar(zij wisten het overigens niet…)

@Mam van 2 wrote:

nadelen :


  • als mensen weten dat je het weet gaan ze extra letten op of je je verpsreekt
  • de opmerkingen over geslacht kunnen je boos maken ( bij ons bleek onze 3e een zoon te zijn . we hadden er al 2 en ik was helemaal blij met nog een knul ! maar mensen zeiden vaak : zou leuk zijn als het nu wel een meisje is he ? hopen dat het deze keer geen knulletje is … en dan wilde ik ze wel slaan . )


nadeel 1: ondanks dat het gros wist dat wij het wisten wat nummer 4 zou worden... heb ik het toch voor elkaar gekregen om zeker 75% van de mensen om ons heen te laten denken dat het een meisje was :lol: .
En dat zonder het bewust te doen. Maar mensen wisten het zeker te weten door iets wat ik had gedaan (kleertjes gekocht voor de meisjestweeling van de buren :wink: ) of gezegd... tja het zal.

nadeel 2: mensen zijn gewoon irritant en menen altijd wel iets te moeten dan wel mogen zeggen.
Bij de 3e hebben wij dit ook ontzettend veel gehad die opmerking, bij de 4e was dit echt veel minder. Waarschijnlijk ook omdat ze er zelf al van overtuigd waren dat het een meisje was... EN omdat ik bij nummer 3 op een bepaald moment gewoon nogal verbaal van me afbeet omdat ik het zat was dat zelfs wildvreemden meenden te weten dat ik echt een meisje zou willen :twisted: .

Oh hier dus 3 meiden en zwanger van de 4e en ook al heeeeel veeeeel opmerkingen gehad over het geslacht zoals:



‘Nu hopen jullie zeker op een jongen?’

‘Zou wel leuk zijn als dit een jongen wordt’

‘Wij willen deze keer wel graag een kleinzoon!’

‘We hopen voor T. (mijn man) dat het een jongen wordt, anders zit hij straks tussen alleen maar vrouwen’ :shock:

‘Ze zeggen 3x is scheepsrecht, maar bij jullie gaat het de 4e keer vast wel lukken’ :twisted:



De meeste opmerkingen worden overigens wel met een lach gezegd, en ik trek me er dan ook niet zoveel van aan, meestal geef ik als antwoord gewoon eerlijk dat het ons niets uitmaakt dat ik denk dat wij geen jongens kunnen krijgen. :wink:

Ik denk ook dat het leuker is om het niet te weten. Ik zou het zeker niet aan andere mensen vertellen, als ik het wist. Misschien klinkt het gek, maar als je al een jongen hebt en je krijgt weer een jongen en vertelt dat al vroeg aan mensen, hebben ze toch een beetje zoiets van ‘wat jammer, he? Weer een jongen?’ Terwijl als de baby geboren is en het is weer een jongen, dan is men zo blij omdat de baby er is, dat niemand zegt/denkt ‘wat jammer, een jongen’. Snappen jullie me nog? :think: Zelf hoop ik op weer een jongen, lijkt me leuk!



Zelf wisten we het de 1e keer niet en willen het nu ook niet weten. Ontzettend moeilijk om weer een jongensnaam te verzinnen, maar zoals al eerder is gezegd: daar moeten we toch uit kunnen komen?!



Wel bedankt voor de tip om 2 sets eerste kleertjes te kopen! Zoveel nieuws hoef ik toch niet te kopen deze keer, dus een setje voor een jongen en een voor een meisje vind ik een goed idee :thumbup:

@Iev wrote:

Misschien klinkt het gek, maar als je al een jongen hebt en je krijgt weer een jongen en vertelt dat al vroeg aan mensen, hebben ze toch een beetje zoiets van ‘wat jammer, he? Weer een jongen?’ Terwijl als de baby geboren is en het is weer een jongen, dan is men zo blij omdat de baby er is, dat niemand zegt/denkt ‘wat jammer, een jongen’. Snappen jullie me nog? :think: Zelf hoop ik op weer een jongen, lijkt me leuk!




Je wilt niet weten… wij hebben zowel bij nummer 2, 3 als 4 wel kaartjes met teksten als ‘nog een jongen… ook wel leuk…’ nee niet ook wel leuk… hartstikke leuk!

Mensen zijn soms best onbeschoft hoor :oops: .



Toen hier laatst iemand begon over een 5e (want ja ik ben een vrouw met 4 zoons en dat mag en kan je gewoon niet leuk vinden, daar MOET een meisje bij, dus daar kan je maar vast overbegonnen zijn voordat de jongste droog is achter de oren) of doorgaan tot een meisje zei ik al: over 10 jaar proberen we of manlief dan 4 meiden kan maken :mrgreen:.



Ik vind het vooral ergens wel heel vermakelijk die overtuiging van mensen dat je als vrouw een dochter moet willen (of als man een zoon)… het is helemaal niet erg als je een (lichte) voorkeur hebt en ik geloof best dat er heel veel vrouwen zijn die heel graag een meisje/dochter willen en een gat in de lucht springen als ze na 3 jongens een meid krijgen… maar ik hoor daar dus niet bij.



Beide was leuk geweest. Ik had niet blijer kunnen zijn bij de 20 weken echo als na het nieuws dat de kleine echografisch gezond de mededeling was gekomen ‘het is een meisje’ als nu bij ‘het is een jongen’.

Dat het gezond was (op het oog dan) was het belangrijkste… en dat wij een meisje zouden krijgen leek me sowieso al onmogelijk :lol: .



Was het wel een meisje geweest… waren we direct naar de stad gereden voor een eerste roze setje. Nu gingen we voor nog een blauwe, maar dan echt voor deze kleine man.



Denk eigenlijk dat mijn man wel heel erg blij zou zijn geweest met een meisje, maar ook hij kon zich eigenlijk niet voorstellen dat nummer 4 ‘ineens’ van een ander smaakje zou zijn.



De meeste grappige dan wel hilarisch dan wel domme reactie die we gehad hebben was overigens wel: jammer, want roze muisjes smaken toch net even wat lekkerder :dance: .



@Marda, succes vast voor je man mocht het weer een meid zijn he, echt ik heb ook een ontzettend beroerd leven in mijn eigen harem :inlove: :inlove: :inlove: :inlove: :inlove:

@Deerntje wrote:

@hanneke wrote:
Bij de tweede wist ik het alleen, verder niemand. En de echoscopiste hield een slag om de arm, dus helemaal zeker wist ik het niet. (ook hier klopte mijn gevoel)



Bij de derde wilden we het beide weten, en bij de 20 weken echo zagen ze heel duidelijk dat het een jongen was. Gelukkig hadden we met 23 weken nog een keer een echo, en toen bleek het opeens weer een meisje. ik heb dan ook altijd, tot het laatste toe, een slag om de arm gehouden, en zou nooit een hele babykamer roze maken bijvoorbeeld (tenzij ik echt meerdere keren dezelfde echo-uitslag zou krijgen natuurlijk) En het gekke was dat bij die laatste keer mijn intuitie het ook liet afweten, terwijl die normaal heel sterk is. Ook voor familieleden bijvoorbeeld, heel raar :think:


Dus je man wist het de tweede keer niet en jij wel :shock: . Dat lijkt me moeilijk zeg! Hoe was dat? Heb je het leuk over een bepaalde naam gehad, terwijl je al wist dat het niet nodig was? Versprak je je niet? Enz.?! En was het toen ook een meisje :) ?

En dat lijkt me ook raar zeg, als je denkt het is een j/m en dat het dan dat andere blijkt te zijn :shock: . Even omschakelen. Zo ken ik iemand die had begrepen uit wat de echoscopiste zei (iets over dat het duidelijk was) dat het een jongen was en die (zijn vrouw) kreeg dus een meisje. Hij is nog een kwartier lang overtuigd geweest dat er dan toch nóg één moest komen :lol: .


Mijn man wist niet dat ik het wist. ik heb het gewoon niet gezegd, en ik kan erg goed toneelspelen :wink: Bovendien had ik zelf ook wel die twijfel, omdat de echoscopiste niet helemaal zeker was. Dat scheelt natuurlijk.
Het werd overigens echt een meisje :wink:

Bij de laatste was ik ook heel blij met die extra echo, anders was ik echt in shock geweest denk ik :eh:

Whahaha Marije… zo herkenbaar allemaal!!! Heerlijk om jou opmerkingen te lezen :lol:



Ben benieuwd wat voor kaartjes/reacties wij straks gaan krijgen, want of het nu een jongen of een meid zal zijn, het zal bij elk kraambezoek vast niet onbesproken gelaten worden… iedereen heeft er nu al een mening over en ik denk dat als het een meisje wordt dat we nog wel jaren opmerkingen over een meidengezin aan kunnen horen! :roll:



De opmerking van die beschuit met muisjes heb ik nog nooit gehoord! Mijn idee daarover is: DOM!! :mrgreen:

(vast iemand die via omweg jou persoonlijke mening wilde peilen, maar er niet direct over durfde te beginnen :wink: )



Eigenlijk mogen we gewoon hardstikke trots zijn op onszelf en onze viertallen! Veel erger/triester zouden we zijn als we allebei perse wel het andere geslacht hadden gewild! En jij nu al weken snotterend zou hopen dat je zoon als hij 4 is roze jurkjes aan zou willen :wink:

(ik zou het ook juist super leuk vinden om een vierde meid te krijgen! Kan me nu echt niets voorstellen bij een jongen :wink: )

@Marda wrote:

(ik zou het ook juist super leuk vinden om een vierde meid te krijgen! Kan me nu echt niets voorstellen bij een jongen :wink: )


En precies daarom leek het mij zo leuk om nu wel een meisje te krijgen: hoe het is om jongetjes thuis te hebben weet ik nu wel, wil ook wel de ‘andere kant’ meemaken :mrgreen: neemt niet weg dat ook een 3e jongetje hier van harte welkom is, vrees alleen dat die er niet meer komt: die 3e was al een verassingskindje :shifty:

Ik denk eerlijk gezegd dat als ik nu 3 jongens had ik nu ook wel heeeel graag een meisje had gewild :oops:

Die wens had ik al voor dat ik kinderen had, maar met 3 is dat in elk geval uitgekomen :slight_smile: