Hoi hoi,
Ik ben voor de 3e keer zwanger. De vorige 2 keren wilde ik het geslacht van de baby niet weten. Ik ben dol op verrassingen en vond het wel wat hebben, het onwetende.
Nu heeft mijn vriend aangegeven het ook leuk te vinden eens te ervaren hoe het is als je het wel weet. Naar alle waarschijnlijkheid is dit de laatste zwangerschap, dus ik ben er nu eens hard over aan het nadenken.
Ergens ben ik bang voor een anti-climax dat de verrassing eraf is en ook tijdens de bevalling omdat er een deel van de verrassing al duidelijk is. Ik vond het geweldig, beeb in mijn armen en nieuwsgierig gaan blieken “wat is het???”
Heb een vriendin van me al gevraagd en die zei dat het allemaal veel meer ging “leven” toen ze het geslacht wist, zeker omdat de zwangerschap wat langs haar heen ging met een kleine die al rondliep. Wat de bevalling betreft kon ze me niet vertellen omdat de gyn op het einde van haar 1e zwangerschap het met de echo alsnog verklapt had.
Nu vraag ik me af of er hier meiden zijn die het verschil ervaren hebben tussen wel en niet weten tijdens de zwangerschap van het geslacht en wat vond je wel en niet leuk hieraan?
Maar als je het alleen wel of alleen niet geweten hebt ooit, dan zijn je ideeen uiteraard ook welkom.
bij de oudste wisten wij het niet.
Al was ik er gewoon 1000% van overtuigd dat het een jongetje zou zijn… ik was dus helemaal niet verbaasd over het ‘een jongetje’ na de geboorte.
Bij de andere kids wisten we het wel en ik vond het juist ontzettend leuk om te weten. Al in de zw.schap kunnen dromen over (ons geval) een jongetje erbij :inlove: .
Bij nummer 3 en 4 vond ik het ook makkelijk ivm de naam. We waren er bij hun ontzettend niet uit. Bij de 3e hebben we een 3D echo laten maken en hem dus echt goed kunnen zien. We hadden voor de echo nog een lijst waar je u tegen zegt en we reden daar na tijd weg en het was beide tegelijk: het is een echte … ! En dat klopt nog steeds 
.
Bij de laatste heb ik voor het eerst toch wel een redelijk ‘geslachtsgebonden’ kamer gemaakt. Pas bij de 4e jongen een ‘blauwe’ kamer. Overigens wel een kleur blauw die ook makkelijk voor een meid zou kunnen.
Naamslinger gefröbeld die in de kamer hangt etc etc.
Dat soort dingen kan dan allemaal.
En echt… direct na de geboorte blijft er niks mooiers dan dat hij/zij er ‘gewoon’ is. De ontlading bij het op de buik krijgen dan wel leggen (de jongste heb ik zelf aangepakt en op mijn buik getild) is er niet minder om geweest, de euforie ook niet, het blijft gewoon zo’n geweldig moment :inlove: .
De verwondering is hier ook niet minder geweest… we wisten dan wel dat het een jongetje was… maar hoe zou hij eruit zien, is DAT nou het ventje uit mijn buik?!! etc dat was net zo sterk als bij de oudste.
enne… gefeliciteerd he :dance:
Bij onze eerste wilde mijn man het echt niet weten. Ik eigenlijk wel. Ik heb een hekel aan verassingen. Uiteindelijk zei mijn man dat als ik het dan perse wilde weten het prima was, maar ik het aan niemand mocht vertellen. Dat wilde ik ook weer niet, want dan zou ik het gewoon aan iedereen willen vertellen. Dus uiteindelijk besloten dat we het als verassing zouden houden. Ik vond het erg vervelend. Want ik was overtuigd van een meisje, gevoelsmatig. Helemaal niet omdat ik dat graag wilde (een knul als eerste leek me zo tof), maar dat voelde gewoon zo. Ik had me daarop ingesteld, en toen de dokter riep dat het een jongen was, moest ik echt even omschakelen. Dat vond ik zo rot voor mijn zoon zelf, net alsof ik hem niet wenste ofzo, wat totaal niet zo was!
Toen was ik overtuigd dat ik het een volgende keer wel zou willen weten. Dus nu weten we het wel, en dat vind ik heerlijk. Die verassing hoeft van mij niet.
Het nadeel is wel dat iedereen gaat raden, en vraagt, en denkt dat ik me verspreek enzo. Gelukkig mocht ik het van mijn man wel aan mijn moeder vertellen, zodat we samen wat gerichter kleertjes kunnen kijken enzo, verder heb ik totaal de behoefte niet om het aan iemand te vertellen.
Maar stel dat we ooit een 3e zouden krijgen, dan weet ik niet of het weer zou willen weten, aan de ene kant vind ik het heel prettig dat het geen verassing is (het kindje zelf is nog steeds een grote verassing natuurlijk ), maar al dat gissen enzo om me heen, daar word ik knetter van. En het niet kunnen showen van de accessoires van de babykamer (die krijgen dus de kleur lichtblauw of lichtroze), het niet met vriendinnen kleertjes kunnen uitzoeken. Dat mis ik wel een beetje.
Bij de eerste was het een verrassing.
Bij de 2e wisten wij dat het een meisje zou worden, deze zwangerschap was niet gepland en we vonden het ook makkelijker met namen en de kamer enzo. We hebben het toen aan niemand verteld.
Bij de 3e wisten we dat het een jongen zou worden en nu hebben we het aan iedereen verteld. (de hoofdreden was eigenlijk dat wij dachten dat het een meisje zou worden en we wilden vervelende reacties voorkomen in de kraamtijd, zoals…en nu op naar een jongen enz enz).
Vond het leuker om het te weten, maar ik ben gewoon een type die alles graag in haar hand heeft en vantevoren weet dus op zich ligt het ook aan jezelf natuurlijk.
Vond het heel leuk om een echte jongenskamer te maken en ook gerichter te kunnen shoppen. Bij de tweede hadden we een echte meidenkamer.
De verassing na de bevalling is er voor mij niet minder om…bij alle keren denk ik alleen maar…ben blij dat het eruit is!!!
Ieder kind is zo uniek en eigen dat het altijd weer een verassing is hoe hij er echt uit ziet.
ik wist het beide keren dus ik mag/kan hier helemaal niet antwoorden, maar dat doe ik lekker toch 
bij de eerste kon ik me zo geen beeld vormen van hoe dat zou zijn, een kindje, dat ik het heel fijn vond om iig het geslacht te weten waardoor het allemaal toch wel wat concreter werd. ik had totaal geen voorkeur, dus het maakte me niet uit wat het was, maar wel dat ik het wist en dus wat beter een plaatje voor ogen kon zien.
daarbij vond ik een jongensnaam echt onwijs lastig en ik wilde graag weten of ik daar nog een paar maanden mijn hoofd over moest breken of dat dat niet nodig was.
Bij de tweede gold dat laatste argument ook, en dat ik intussen ook gewoon het wel heel leuk vind om frutsels en kleertjes en zo te kopen en me dan niet wil beperken tot de naturel-kleertjes.
Daarbij kwam vooral dat ik gewoon rete-nieuwsgierig was of zusje ook echt een zusje was. En toen dat zo bleek heb ik echt een paar weken ubervrolijk door eht leven gehuppeld (jaha, een jongen was ook leuk geweest 
)
Ik denk dat als ik het pas had geweten bij de geboorte, die vreugde een beetje was ondergesneeuwd omdat er bij zo’n geboorte al zoveel andere dingen zijn om te bejubelen. Dit was dus dubbel genieten
Ook ik mag eigenlijk niet antwoorden omdat we het nu bij de 3e ook niet willen weten… maar alle plandingen die handig zijn als je het geslacht al weet… wegen voor ons niet op tegen de verrassing van de natuur.
Als er een kadootje klaarstaat voor je verjaardag over een paar maanden, ga je ook niet in het papiertje gluren wat het kadootje is. Dan is de verrassing weg…
Maar succes met je beslissing van wel of niet willen weten!
Mijn man en ik zeiden tegen elkaar: of we het nou bij de 20 weken echo horen of bij de bevalling; het blijft een verrassing. Dus wij wisten het geslacht vanaf de 20 weken echo wel en hebben het ook niet geheim gehouden voor de omgeving.
Ik vond het fijn dat ik me erop in kon stellen. Ik kon me lekker uitleven met kleertjes en accesoires voor de babykamer. En met het verzinnen van een naam was het ook erg handig.
Bij de eerste wisten we het niet, de spanning wat het werd vond ik grandioos. Omdat we bij de tweede al een peutertje hadden rondlopen en ik daardoor toch minder met de zwangerschap bezig was vonden we het wel leuk om het dit keer wél te weten. Omdat de 20 weken echo toen nog niet standaard was hebben we met 26 weken een pretecho laten maken. Ik vond het daarna ook erg leuk om gericht jongenskleertjes te kunnen gaan kopen. Bij Indy was alles neutraal (al kregen we de eerste week na de geboorte veeeeeeeel roze ) Overigens hebben we het wel geheim gehouden voor iedereen bij de tweede.
@Marcella1975 wrote:
Als er een kadootje klaarstaat voor je verjaardag over een paar maanden, ga je ook niet in het papiertje gluren wat het kadootje is. Dan is de verrassing weg…
gelukkig zijn er nog heel wat meer verrassingen aan een nieuw babytje te ontdekken dan alleen maar of hij wel of geen piemeltje heeft :wink:
@fiep klophout wrote:
@Marcella1975 wrote:
Als er een kadootje klaarstaat voor je verjaardag over een paar maanden, ga je ook niet in het papiertje gluren wat het kadootje is. Dan is de verrassing weg…
gelukkig zijn er nog heel wat meer verrassingen aan een nieuw babytje te ontdekken dan alleen maar of hij wel of geen piemeltje heeft :wink:
gelukkig wel, want wij hebben 4 'exemplaren' met een piemeltje en toch zijn ze allemaal anders. Ook de jongste is nu alweer duidelijk anders. Toch echt weer een verrassing dus wie je kindje nou zal zijn :inlove:
@fiep klophout wrote:
@Marcella1975 wrote:
Als er een kadootje klaarstaat voor je verjaardag over een paar maanden, ga je ook niet in het papiertje gluren wat het kadootje is. Dan is de verrassing weg…
gelukkig zijn er nog heel wat meer verrassingen aan een nieuw babytje te ontdekken dan alleen maar of hij wel of geen piemeltje heeft :wink:
Amen!
Al mag ik eigenlijk ook niet reageren omdat wij het 3x wel wisten :wink: maar we hebben het alleen deze keer verteld en dat voelt wel anders, prettiger ook omdat ik dat gedoe(dat iedereen probeert het toch te ontlokken, het gissen etc...) eromheen zo lastig/ vervelend vond. Waar ik vandaan kom weet iedereen het geslacht al en verteld ook de naam al voor de geboorte en toch zijn ze niet minder blij na de geboorte...
Bij de eerste wist ik het niet en vond ik het prima alles neutraal en lief… toen hij geboren werd en een jongen bleek te zijn klopt mijn gevoel wel…
Bij de 2de hoopte ik erg op een meisje (zat daarover op een roze wolk gevoel was er ook naar )erbij en kon er dus echt geen maanden op wachten omdat te weten dus bij 20 weken echo gevraagd… (we wisten het alleen zelf en niemand verteld)
toen was hij geen meisje en donderde ik echt even van mijn wolk en heb ik heel wat weken nodig gehad daar aan te wennen en om te schakelen…
maar mijn harem is bijna compleet ik heb al 3 mannen nu hoop ik er ooit nog een meid bij te krijgen maar een 4de man in mijn harem is ook welkom…
dus ik denk mocht er een volgende komen dat het een geheimpje blijft voor iedereen
Nadelen zou ik niet kunnen bedenken maar wel voordelen:
(overigens heeft iedereen een periode van ‘het niet weten’ dus vind dat ik er wel over mee kan praten )
- Je zwangerschap wordt ‘tastbaarder’ Ik ervaarde een heel ander gevoel vanaf het moment dat ik wist wat het zou worden. Zwanger zijn van ‘een meisje’ of ‘een jongen’ geeft voor mij een ander gevoel dan zwanger zijn van ‘een baby’. Ik kon me een betere voorstelling maken van de baby in mijn buik waardoor ik voor mijn gevoel een sterkere band kon creëren, ik vind het persoonlijk ook leuk om de baby in de buik als niemand het hoort al bij naam (koosnaam) te noemen.
- Practisch, je kunt gerichter kleertjes, spullen en een geboortekaartje uitzoeken.
- Je hoeft maar 1 naam te bedenken.
- Je weet in de zwangerschap al welke spullen van broers/zussen je nog wel or niet meer kunt gebruiken. Ruimt dus al lekker op.
- Het is (eventueel) een leuk geheim van jou en je partner ten opzichte van de buitenwereld.
Zoals anderen ook zeggen, er valt zoveel aan een pasgeboren kindje te ontdekken, het geslacht is daar maar een klein onderdeel van. Ik heb het nooit na de geboorte meegemaakt om het geslacht te ontdekken, maar mij lijkt persoonlijk de verassing tijdens een echo even groot.
Ik sluit me aan bij vooral punt 1 van Marda
Verder ook gewoon praktisch met kleertjes (en nu oude spulletjes uitzoeken idd ook), kamertje enzo. Maar mijn gevoel erbij dat was toch wel echt doorslaggevend om het dit keer weer wel te willen weten (ik wist het 1x niet, en dat is ook erg leuk hoor!).
ik laat me graag verrassen … maar ik werd zo ontzettend geleid door het gevoel dat het een jongetje zou worden dat ik het zeker wilde weten
mijn man dacht dat het een meid zou worden … het feit dat in onze fam. heel veel meiden voorkomen uit de vorige generatie
toen mijn gevoel werd bevestigd was ik zo blij en kon ik me helemaal uitleven voor het kamertje en kleertjes etc.
niet dat het een typisch jongetjes kamer is geworden maar toch vond ik het heerlijk om bevestiging te hebben van mijn gevoel
bij een brusje zou ik het ook graag willen weten
Ook ik mag niet antwoorden, maar doe het toch :inlove: Bij Elise & Jesse wisten we het beiden en ondanks dat ik twijfelde over een ‘verrassingskindje’ zijn we nu toch gezwicht voor het wel weten.
De punten waarom zijn eigenlijk al genoemd: de zwangerschap word tastbaarder. We weten al of het een Ze of een Hij is ( en wij houden het ook niet geheim voor de familie dus iedereen mag ernaartoe leven!)
We kunnen straks kijken wat we bewaren of wegdoen ( van Jesse hebben we alles nog, van Elise is errug veel al weg, maar dan weten we of Jesse z’n spulletjes bewaard moeten worden )
We kiezen toch 2 namen, jongens en meisjes, stel dat het verkeerd gezien word… Maar toch word ik denk ik bij de bevalling al overstroomd door alles ( was bij de andere 2 ook ) dat het niet erg is dat het geslacht dan al bekend is… Al heb ik bij beide bevallingen achteraf geroepen en is het echt…
Oftewel: wij gaan met 20 weken kijken en kunnen ze dan niets vertellen, dan kijken we met 24 weken nog een X in 3D.
he meiden, thx voor jullie reacties! En om te beginnen: iedereen mag natuurlijk reageren he, haha ik ga toch niemand verbieden hier iets te mogen schrijven, had alleen mijn vraagstelling geprobeerd hier zo concreet mogelijk neer te zetten, maar alle ideeen en visies zijn welkom!
Wat jullie schrijven zijn ook wel mijn overwegingspunten:
- het lijkt me prachtig om eens een keer gericht een 1e pakje te kunnen kopen ipv een neutraal pakje (die overigens ook leuk waren, maar had lekker knalroze toch leuker gevonden :oops: )
- wij zijn ook niet zo’n held in een gezamelijke leuke naam vinden dus bij het wel weten maakt het het wel wat makkelijker.
- en ik hoor vaak dat het meer gaat leven, allemaal meer werkelijkheid wordt en laten we eerlijk zijn, met twee van die kleintjes die hier ronddenderen gaat er nogal wat aan me voorbij.
En idd, dana en elin zijn zooooo totaal anders, dana was precies van vriend zijn kant kwa uiterlijk bij de geboorte en elin precies mij. Dus dat is en blijft altijd een verrassing natuurlijk en dan over het karakter nog maar niet te spreken :inlove:
Ow en als ik dan lees over het lekker frobelen voor beeb :inlove: dat maakt me helemaal blij, al weet ik niet wat te frobelen, want de babykamer is helemaal intact nog van dana en elin en neutraal van kleur en in bloemetjesstijl dus daar hoeft weinig aan te gebeuren. Maar toch wie weet wat ik bedenk hihi.
Maar… de andere kant van het verhaal is, dat ik zo bang ben dat ze het net bij ons verkeerd zien. En dan ben ik zo’n muts die totaal van slag is in het kraambed vanwege het om moeten schakelen… :shifty:
Zit te denken anders aan te geven dat we het alleen willen weten als ze het heeeeeeeeeeeeeeeeel, heeeeeeeeeeeeeeeeel, heeeeeeeeeeeeeel zeker weet dat ze het goed ziet :roll:
Pfffff maar ik laat het op me inwerken, wordt helemaal enthoussiast als ik jullie verhalen lees over het wel weten, maar kan me ook wel vinden als ik iets lees over het niet willen weten, dus ik zit nog steeds op de wipwap.
hier idd ook deze keer voor het eerst een niet neutraal eerste pakje.
Bij de andere 2 waarvan we het wisten durfde ik dat toch niet aan om 1 of andere reden.
Overigens denk ik dat ik helemaal in een deuk zou hebben gelegen als hij toch een meisje was geweest hoor.
Zie mezelf al liggen met die mooie blauwe babykamer, slinger met naam erop kant en klaar in de kast en dan door de VK: kijk jullie dochter :lol: .
Had ze zelf overigens heel raar opgekeken denk ik, want zij was ook degene die de 20 weken echo deed en wist te vertellen dat het een jongen was… al was dat duidelijk zat hoor.
Voor wat betreft het fröbelen… een nieuw gordijntje, een lakentje voor in de wieg/ het bedje, slinger (al dan niet met naam), aankleedkussenhoes, schilderijtje oid voor aan de muur… wordt het kamertje net weer even anders van, helemaal eigen voor de nieuwe kleine :inlove:
Overigens wisten alleen mijn moeder en een vriendin van mij dat we een knul kregen.
Ik weet idd wel 1 ding zeker áls we het gaan weten, dan weten de mensen om ons heen dat niet. Ik heb dat ook gezien om me heen, knettergek zou ik worden van dat gevis.
Heb het ook meegemaakt trouwens. Ondanks dat we keer op keer zeiden dat we het niet wisten, waren mensen ervan overtuigd dat we het wel wisten en bleven maar doorzagen.