@fluppie wrote:
maar ik loop mezelf voorbij, ik weet het niet meer
Wat heb je nodig om je leven anders in te delen.
Wat heb je nodig om weer gelukkig te zijn.
Wat heb je nodig om je leven anders in te delen.
Wat heb je nodig om weer gelukkig te zijn.
Oeh…loop al de hele dag met het idee “moeten” in mijn hoofd en vraag me af wanneer ik daar vanaf ben gestapt…geen idee.
Na Eli kwamen de tijdbesparende ideeen vaak ineens opzetten…dingen waar je al jaren tegenaan loopt, komt ineens een oplossing voor. Zo ook tijd…
Door de handelingen vandaag wist ik het weer…heb vandaag veeeel te veel gedaan,maar totaaaaaaaaaaaaaaal niet wat moest.
Ja…het moest wel,maar omdat ik het zelf wilde.
Heb geen stofzuiger gepakt, heb de toilet niet gedaan, de keuken niet gesopt, de kleedkamer van de jongens niet opgeruimd.
Man moest vanmiddag/avond werken,maar werk belde of hij vrij wilde.
Heb dus gevoelsmatig mijn hele planning omgegooid (zag er als een berg tegenop,voelde me zo rot en moe).
Man vertrok naar zolder in een poging de zolder aan te pakken…en heeft later gekookt zoals hij eigenlijk altijd doet.
Ipv een rustige middag met standaard opruim en schoonmaakwerk incl eten maken, keuken ruimen, kids onder de douche en slaapritueel heb ik vanmiddag de ladekast van de gang naar buiten geduwd en ben hem gaan schuren…f*ck de andere planning. DIT gaf mij vandaag voldoening!
Aangezien ik ineens wel een auto had met beide kids naar de bieb gegaan, voorleesuurtje en daarna de hema ingedoken voor een emmer verf. Daarna de rest van de middag de muren in de gang staan verven met de jongens.
Heerlijk…1 dag niet stofzuigen,dat stoort me niet. 1 dag later de toilet,vallen we niet van om…maar de muur kon ik geen dag langer aanzien!!! Hij is van vies zalmrozebeige naar wit (nog lelijk,maar liever lelijk wit,dan lelijk zalmroze beige…het behang moet er ooit vanaf).
Korter gezegd…soms is kiezen voor wat je nu ECHT voldoening en rust geeft veel fijner,dan doen wat moet. Heeft niet eens iets met inspanning te maken…
Het moeten zat het hem bij mij in,dat die gang af MOEST! Het was te erg. Maaaar…al het oude behang er af, nieuw behangen (incl trappegat) is een klus van minimaal een week…zelfs langer als ik het tussen de kids door moet doen. Ik zeg 2 weken minimaal…
Die klus moest echt gebeuren…maaaar…heb nu wat tijd “gekocht” door 2 dagen te besteden aan het (snel) verven van die muur. Het gaat niet lang mee en ooit moet die klus toch gebeuren,maar voor nu is het voor het zicht “opgeruimd”.
2 dagen investeren,om deze zomer nog 1 week vrij terug te winnen.
En rust in het koppie…
Beetje bij beetje het to-do lijstje overdenken…wat heeft nu echt prio en waar haal je echt voldoening (dus energie) uit…
dat is ook wel een goede, doen waar je voldoening uit haalt.
het gekke is alleen dat ik erg veel voldoening haal uit een schoon en opgeruimd huis. ik kan daar echt heel blij van worden en ik kan dan optimaal genieten van andere dingen.
heb het er nog eens met manlief over gehad, ik heb toen nog nagedacht over het weghalen van troepjes. en ik kwam tot de conclusie, dat als ik alle kleding van de strijkplank weghaal, en de losse kleding in de slaapkamer. dat het kwa vies zijn erg meevalt. ik heb vorige week nog boven gedweilt en ik heb maandag nog boven gestofzuigd.
het enige wat eigenlijk nog moet gebeuren is even stoffen en de badkamer (die is nu 2 weken geleden). verder valt het dus reuze mee (zeg ik nu heel stoer 
)
Zeemeermin, goede tips! het klopt helemaal dat ik nog erg moet wennen aan mijn nieuwe rol.
tijd voor mezelf schiet er heel vaak bij in. soms ben ik de hele dag alleen maar bezig en gun ik mezelf niet eens tijd om te gaan plassen of om iets te drinken.
rijstkorrel, ik weet niet zeker of ik begrijp wat je bedoelt. wat ik nodig heb om weer gelukkig te worden? op zich ben ik wel gelukkig, heb een schat van een man, een prachtig kind en een mooi huis. het enige wat mijn ultieme geluk in de weg staat is mijn dwangmatige perfectionisme.
Ik begrijp het wel van je lijstje en dat alles belangrijk voor je is. Maar ik denk dat je vast zit in een bepaalde gedachtegang. Moet je nou echt de overhemden van je man strijken? Kan hij zelf ook. En is het erg om schone hydrofielluiers vanuit de droger/wasmand te halen ipv uit zijn kastje? En stofzuigen 1x per week begrijp ik goed. Hier wordt het 3 of 4x per week gedaan (mijn kids zijn 5 en 2 en brengen bergen zand naar binnen). Maar als je een laminaatvloer hebt is een swiffer ook erg handig. 
En je bent zo klaar.
Ik ben het met Kittycat eens, je moet er echt vanaf dat alles jouw verantwoordelijkheid is, want zo geniet je nooit van je kindje! En geloof me, ze zijn zo 5 jaar oud en dan heb je 5 jaar aan leuke dingen doen met je kindje gemist.
Ik werk op het moment 2 1/2 dag. Dat gaat vanaf april 3 1/2 dag worden. Daarnaast run ik het hele huishouden en verzorg de kinderen, dus ik snap het gevoel dat je nergens tijd voor hebt heel goed. (de vader van mijn kinderen is erg weinig thuis en werkt ook de zaterdagen) Maar dan zal je toch echt tijd moeten maken voor leuke dingen. Een planning werkt ook, zoals al eerder werd voorgesteld. Echt waar, probeer tijd te maken voor je kind. Daar wordt je ook blij van. Niets is zo mooi als je kleintje zien lachen omdat de blokkentoren omvalt.
Wat anderen al schrijven, dat klopt wel. Ik moest en moest en moest ook altijd alles. En toen kreeg ik een burn out. Dus een paar praktische tips die mij goed helpen/hebben geholpen.
Een hulp in de huishouding (komt hier nu een ochtend in de 2 weken). Scheelt een hele hoop schoonmaakstress. Het kost wat, maar ik heb er zoveel rust voor teruggekregen dat me het wel waard is.
Kan je zoontje niet op het kdv eten zodat jij na het werk even thuis bij kunt komen. Gewoon een half uurtje op de bank niks, of een lekker een half uurtje naar buiten (wandelen). Even een oplaadpunt.
Koken voor 2 dagen. Bv. een grote pan macaroni die je op kunt warmen. Of soep, de ene dag met brood en de andere dag met quiche of pizza.
Je zoontje hoeft niet heel de dag vermaakt te worden. Hij kan ook lekker in de box of op de grond spelen als jij bijvoorbeeld de strijkwas doet. Ik herken het wel hoor, dat je al het idee hebt dat je er de dagen dat je er bent ook heel de dag voor hem moet zijn. Maar zo leert mijn zoon nu niet dat hij ook alleen moet kunnen spelen. Doordat ik dus altijd mee ga spelen als hij dat vraagt. En dus niet dan even ga stofzuigen of strijken of gewoon even zitten met een boekje
En wat mij heel goed doet is de 2 uurtjes dat zoonlief slaapt tussen de middag, is zelf ook minimaal 1 uur daarvan op de bank gaan zitten en de boel de boel laten. NIet eerst gaan opruimen of wat dan ook als hij in bed ligt, maar eerst zelf rusten en dan pas aanpakken. En dan gaat het vaak ook een stuk makkelijker!
Kan je zoontje niet bij je moeder slapen als je hem in zijn ritme wilt houden en toch naar haar toe wilt gaan? Dat hij niet goed slaapt, kan ook komen door de oorontstekingen. De druk in de oren bouwt zich vaak op als ze liggen. Daardoor is mijn zoon ook heel lang om 5 uur wakker geworden. Ik zou vragen om een verwijzing naar de kno-arts en eventueel buisjes laten zetten. Hij is nog klein en een narcose is niet niks, maar steeds ziek en niet goed slapen is ook niet goed voor zijn ontwikkeling.
Veel sterkte en pas goed op jezelf :hug:
Kun je geen ouderschapsverlof opnemen voor bv 1 dag in de week en dat je zoon dan toch naar de opvang gaat? Dan kun je die dag even bijtanken.
@fluppie wrote:
op zich ben ik wel gelukkig, heb een schat van een man, een prachtig kind en een mooi huis. het enige wat mijn ultieme geluk in de weg staat is mijn dwangmatige perfectionisme.
Is dat zo? Ben je echt gelukkig?
Voor mij zo gelukkig zijn betekenen dat ik goed in mijn vel zit. Dat ik mij ontspannen voel, dat mijn leven in balans is.
Natuurlijk heb je een man en een prachtig kind die jou gelukkig maken, maar geluk zit toch ook in jezelf.
Als ik je verhaal lees, denk ik aan een emmer waar het water over de rand loopt.
Wat de andere meiden al zeggen, laat het los, go with the flo. Wat cees77 zegt vind ik ook wel een goede. Even tijd creeeren voor jezelf.
:hug:
Ik zie heel veel moeten dingen, , waarvan ik meteen denk: waarom moet dat dan zo nodig??
Vergaat je wereld wanneer je een keer het bed niet verschoont?
Ga je dood aan een vieze wc?
Zijn hydrofiel luiers van levensbelang voor je kind???
Ik snap heel goed dat jij dit soort dingen van jezelf moet hoor, ik kom uit een familie waar dat ook heel gebruikelijk is om zo te denken.
Op zich is er ook niks mis met elke week je wc goed doen, je bedden verschonen, strijken en de was vouwen. Maar wanneer je jezelf niet meer kunt ontspannen door de druk die het op je legt, dan denk ik dat het tijd is om goed naar jezelf en je situatie te kijken.
Het is gewoon een zwaar bestaan met een jong kindje, een baan en een huishouden. Er bestaat niemand die dat fluitend allemaal heel erg perfect doet. Dat moet je dus ook niet willen en eisen van jezelf, want het kan niet. Niet als je het allemaal zelf wil doen in ieder geval. Onmogelijk. Maar voor iemand die perfectionistisch is, is dat nog eens dubbel moeilijk te accepteren.
Zelf heb ik veel gehad aan RET-therapie. Je hebt er ook een boekje van, RET jezelf. Beetje gedateerd inmiddels, maar ik heb er echt heel veel aan gehad. Wie weet helpt het jou ook een beetje.
:hug:
Inderdaad, ontzettend herkenbaar. Hopelijk is het een troost voor je dat het na 1 - 1,5 jaar steeds beter wordt.
- stofzuigen - Kan op dagen dat jij werkt en hij dus niet thuis is, vast wel overgeslagen worden. Is hij 's avonds of 's ochtends toch even over de vloer: lang leve de box of neem hem op schoot, zet hem in de kinderstoel. En voor het immuumsysteem is een beetje stof niet erg. En anders om de dag even snel de stofzuiger erdoorheen.
- strijken - Zorg voor ruim voldoende overhemden die makkelijk te strijken zijn en plan een vast strijkmoment, bijvoorbeeld zaterdag tijdens het middagslaapje of op een avond tijdens je favo tv programma. Strijkplank voor de tv en 2 dingen tegelijk doen.
- was opvouwen - Hydrofylluiers zijn niet duur, zorg voor een royale voorraad. Zoals iemand al schreef, wasmand met luiers naast je tijdens tv kijken en ze zijn zo opgevouwen. Niemand legt de lineaal ernaast om te zien of het allemaal strak hetzelfde is, als het maar redelijk netjes in de kast ligt.
- wc schoonmaken - mee eens, maar die schoonmaakdoekjes in de wc leggen en bijvoorbeeld elke avond na je bezoek even snel eentje over de bril, de pot, het fonteintje en evt de vloer halen doet wonderen en kost weinig tijd. In de tussentijd scheutje spul in de pot, borstel erdoor en je voelt je stukken beter. (Hoeft niet elke avond, keertje overslaan kan ook prima).
- bedden verschonen - tja, moet het echt wekelijks? Vind het ook een rotklus, vooral omdat er flink wat was uit voortvloeit (en bij mij: strijkklus want ik ben zo erg dat ik gestreken beddengoed wil). En inderdaad: 's ochtends afhalen ipv opmaken en 's avonds samen opmaken.
Ik kreeg vanochtend een mooie spreuk in mijn inbox:
Spanning is wie je denkt te moeten zijn.
Ontspanning is wie je bent.
Succes en put moed uit het feit dat je echt niet de enige bent! Het babyjaar is een tropenjaar!
Nou daar heb ik nou nooit last van ! :liar:
Proberen los te laten, wat moet echt gebeuren en wat kan wel even wachten ?
Is het echt zo erg vies bij je dat zo vaak moet stofzuigen?
Ik heb altijd voor mezelf, als de wc schoon en netjes is de keuken netjes. dan vind ik het wel goed
Maar ik snap best dat je hoofd er van overloopt, ik zou proberen om een lijstje te maken met wat je wanner wilt doen? dan is het uit je hoofd en ga je per dag even kijken op dat lijstje en afstrepen als je klaar bent, dat geeft ook weer een voldaan gevoel.
en als je een x niet aan toe komt om dingen van het lijstje te doen naja jammer dan toch ?
en anders een vast moment in de week dat je bv klusjes doet zoals strijken, en dan maybe er voorzorgen dat je voor anderhalve week overhemden hebt! als je dan 1 x in de week strijkt, ben je weer klaar(en als je dan een halve week extra overhemden hebt, hoef je niet druk te maken als het een keertje niet lukt ! )
Maar wat echt de beste tip is, los proberen te laten! en genieten van je man en kind, jammer dan dat er een paar kruimels op de grond liggen, nou en dat je kindje dan vieze handen krijgt, je moet hem toch wel poetsen voordat ie naar bed gaat. en je hebt een wasmachine (neem ik aan) dus zn kleertjes zijn ook zo weer gewassen! en zo is het met meerder dingen ?
(klinkt heel simpel maar o zo moelijk , denk dat er meer mensen en vooral vrouwen zijn die hier last van hebben, maar dat heb je al kunnen lezen ;))
Oh trouwens… ik las dat je ook steeds denkt: ‘Mijn kleine MOET eten’.
In het begin stond dat bij mij ook bij mijn ‘moeten’-rijtje. Maar later dacht ik: mijn kind eten geven is toch ook even lekker samen ontspannen…?? Probeer dat dan ook zo in je hoofd te hebben. Door dat in je hoofd te houden, heb je namelijk al één ding minder om je druk over te maken en dat helpt wel. Bij mij in ieder geval.
Hmm, klinkt een beetje wazig zo, volgens mij… maar snap je wat ik bedoel?
Ik herken me echt 100% in je verhaal.
Ik ben ook een dwangmatige perfectionist. Ik kan gewoon niet rusten, wetende dat er nog zoveel ligt te wachten wat ik ‘moet’ doen.
Ik ben heel vaak gestrest, heb altijd spierpijn in mijn rug, schouders en nek.
Ik neem gewoon altijd te veel hooi op mijn vork en ga daar aan onderdoor.
Maar dan wel in een schoon huis… :lol:
Ik moet zeggen dat het me de laatste tijd steeds beter af gaat om dingen los te laten.
Mijn man heeft daar vooral een rol ingespeeld, want die vond het bijna ziekelijk worden hoe ik bezig was.
Ik denk dat het dieptepunt kwam toen ik om 05.30 stond te stofzuigen.
We waren vroeg opgestaan omdat we op vakantie gingen.
Ik was boven nog wat spulletjes aan het pakken en mijn man had de kinderen een boterham gegeven die er snel ingepropt moest worden.
Ik kwam beneden en hij ging de auto in laden.
Ik zag al die broodkruimels liggen en dacht meteen, O nee, straks komen we over een week thuis en dan zie ik dat allemaal liggen en moet ik meteen weer aan de slag. Ik doe het nu wel even. Dus ik pakte de stofzuiger en stond te stofzuigen terwijl we dus op vakantie gingen.
En toen verklaarde hij me gewoon voor gek en dat ik niet zo idioot moest doen.
Hij klaagde al vaker als ik weer eens als een kip zonder kop door het huis heen ging op zondagmiddag bijvoorbeeld, terwijl hij iets leuks wilde doen, of als we weg gingen en ik nog éven dit, en éven dat moest doen.
Of dat ik met veger en blik achter mijn kind aanging terwijl die een koekje at… :oops:
Op het punt dat het ook mij even teveel werd (het vergt geestelijk en lichamelijk gewoon heel veel) heb ik zijn advies ter harte genomen en wat vaker dingen laten staan.
Dan kon ik 2 dagen later alsnog dubbel zo hard ertegenaan, maar ik merkte ook dat ik dat niets doen ook fijn vond.
Hij bood overigens ook aan mee te helpen, maar ik denk dat jij me wel snapt als ik zeg dat ik dat echt liever zelf doe.
Het perfectionisme blijf je altijd wel houden hoor. Zo pak ik nog steeds kruimels op van de vloer en met het schoonmaken pak ik alle lichtknopjes, deurkrukken mee, ga ik alle plinten af, dat soort dingen.
Heb ook echt een schema en alles moet in een bepaalde volgorde.
Maar ik probeer mijn rust te nemen wanneer ik merk dat mijn lichaam die nodig heeft.
Ik heb de reacties niet gelezen, maar ik moet METEEN denken aan een artikel over een boek wat ik heb gelezen: ‘Exit supermama’. Quote:
Supermama’s zijn altijd vrolijk, maken carrière, zijn een leuke moeder, aantrekkelijke partner en ze hebben een mooi ingericht huis. Werkgevers zijn dol op supermama’s, want ze werken heel hard en zeuren heel weinig.
Een supermama zijn is een onmogelijke opgave. Het kan best een tandje lager. Denise Hulst en Sjoukje van de Kolk helpen je op weg naar het goedgenoegmoederschap. Aan de hand van praktische tips leer je de dagelijkse dingen makkelijker op te lossen. Creëer rust in je hoofd en overzicht in je huis.
Over de auteurs
Denise Hulst is professional organiser. Ze heeft haar eigen traningsbureau voor trainingen op het werk en thuis (Edit beheer: Commerciële link verwijderd) en zij schreef onder meer Veel te doen, weinig tijd?, Tijdig van kantoor, Efficiënt e-mailen en Vrouwen & geld. Journalist Sjoukje van de Kolk is oprichtster van http://www.simplifylife.nl, een site die je helpt om het dagelijkse leven te vereenvoudigen en te focussen op wat er écht toe doet.
Recensie(s)
NBD|Biblion recensie
Dit boek heeft tot doel om het moederschap wat gemakkelijker te maken, met name voor vrouwen die naast een gezin een baan hebben. Aan de hand van praktische tips zijn de dagelijkse dingen gemakkelijk op te lossen: creeer rust in het hoofd en overzicht in het huis. Denise Hulst heeft een trainingsbureau met onder andere trainingen over werkplekorganisatie, e-mail management, tijd- en energiemanagement. Sjoukje van de Kolk is zelfstandig journaliste; zij studeerde taal- en literatuurwetenschap en communicatiekunde. Met verwijzing naar handige boeken en websites.
(NBD|Biblion recensie, M. Dahmen
(Wellicht heeft iemand anders je deze tip ook gegeven.) Als je op de bekende online boekensite kijkt naar de recensies van lezers dan zou je het boek misschien vandaag nog bestellen. Sterker nog, ik denk dat ik dat straks ook even ga doen.
Ik herken veel in je verhaal hoor. Alleen ben ik geen perfectionist en remt manlief mij vaak af en dat werkt.
Wie weet heb je iets aan het boek. Sterkte ermee :hug:
ik heb niet alle gelezen hoor…
Veel sterkte. Het klinkt alsof alles een beetje boven je hoofd groeit. Heel veel :hug: :hug: :hug:
Fluppie, hoe is het? Ben je nog bij de ha geweest? En heb je wat aan onze tips en trics?
oja, kan je man zijn overhemden zelf niet strijken? Waarom moet een vrouw dat doen?
Ik doe het ook hoor, maar Bert doet weer klusjes die ik echt heel stom vind.
Wat een heerlijk herkenbaar verhaal 
:lol:
Alle tips die al gegeven zijn, sluit ik me direct bij aan :thumbup:
doekjes in de wc, ff erover en klaar…
strijken…strijk 5 overhemden en je man heeft genoeg voor een week
was opvouwen…voor de tv
stofzuigen…ik heb nu een kruimeldief gekocht en Luuk gaat alle kruimelmonsters verzamelen :inlove: (oke duurt wel wat langer, maar het is gezellig samen bezig zijn en nuttig :lol: )
speelgoed opruimen…bakken bij de ikea of van curver en maak er een speurtocht van met je kleintje, beide op handen en knieen door het huis en ga maar zoeken wat er allemaal in de kist kan
zo combineer ik huishouden en kind (ja ziet er af en toe niet uit, die capriolen, maar is wel gezellig)
En als het een keer niet lukt…pech! dan lekker op de bank met z’n tweeen en de boel de boel laten (is ook belangrijk)
wat betreft de losse kleding in slaapkamer etc. ik heb nu een wasmand in de slaapkamer, badkamer en washok, dus alle kleding direct erin en dan ziet het er al een stuk beter uit.
Sta ik onder de douche, spuit ik de muren en voegen in en ga met een spons erover…klaaar!
hydrofiel-luiers kunnen best 2 dagen mee (je kind gaat toch maar om de dag in bad, dus aan drie of vier per week heb je genoeg) koop een extra pak en je kan 2 weken voort :lol:
eten maken…hier is het piepers plonsen…ik schil ze, en luuk gooit ze al spetterend in de pan…ah joh, ff zeiltje eronder of aan de keukentafel en het is klaar, zelfde als met boontjes…kinderen vinden het prachtig om te helpen en te spetteren en jij bent ondertussen aan het koken
in ieder geval succes, ik weet hoe lastig het is, maar ook hoe leuk het kan worden… :hug:
hee meiden!
ik ben zo ontzettend blij met jullie reacties :-*
ik vouw inderdaad vaak de was op voor de tv en dan helpt manlief me ook mee. gister lag J. op bed en ben ik gaan strijken en heb manlief aan het stofzuigen gezet.
ik had een invalhuisarts, dus ik ben er bij hem niet over begonnen. doe dat liever bij mijn eigen ha.
Anneke, jouw verhaal is mijn verhaal! jij omschrijft PRECIES hoe het in mijn hoofd gaat!
ik ben donderdag met mijn moeder wezen winkelen, terwijl het hele huis op zn kop stond. was wel even lekker, maar vrijdag ben ik er weer flink tegen aan gegaan.
ik heb het er met haar ook over gehad, maar zij is echt totaal geen huisvrouw, dus zij kon me niet echt advies geven…
jullie adviezen doen me echt goed, maar vooral de antwoorden dat ik aan het overlopen ben, maken me erg verdrietig, omdat ik dat zelf ook weet maar niet durf toe te geven 
@fluppie wrote:
jullie adviezen doen me echt goed, maar vooral de antwoorden dat ik aan het overlopen ben, maken me erg verdrietig, omdat ik dat zelf ook weet maar niet durf toe te geven
:hug: je durft het wel toe te geven, anders had je hier geen topic over geopend
:-* het is heel dapper, en zoals je leest, je bent gelukkig niet de enige :hug: