ik weet het niet meer zo goed eigenlijk. het lijkt wel of niks meer tot me doordringt (behalve mijn kleintje :inlove: )…
ik ben continue gestressed, loop altijd te rennen en denk continue aan alle zaken die ik nog moet of wil doen.
ik werk 3 dagen in de week. vanaf het moment dat ik ons kleine manneke ophaal van het KDV begint mijn onrust. ik MOET dan hem eten geven, ik MOET koken, ik MOET de vaatwasser uitruimen en inruimen, ik WIL met hem spelen en knuffelen, maar ik heb geen tijd. als we klaar zijn met eten MOET hij om de dag in bad, hij MOET een fles, ik MOET nog stofzuigen, stoffen, opruimen, strijken enz, hij MOET naar bed, ik MOET nog douchen, maar ik MOET ook nog steeds stofzuigen, opruimen enz…
op mijn vrije dagen ben ik altijd blij als hij een tukkie doet. want dan kan ik opruimen, strijken, stofzuigen, de badkamer doen enz…
wil hij niet erg slapen, kan ik niet onbezorgd met hem spelen, want ik heb alleen maar in mijn hoofd wat er nog MOET gebeuren.
nu wil ik morgen eigenlijk naar mijn moeder, maar het huis is een bende, J. is 3 dagen naar de creche geweest en die WIL ik dan tussen 1 en 3 lekker laten slapen (zijn vaste slaaptijd)…
mijn man helpt me ook wel in het huishouden, maar omdat hij vaak weg is kan hij niet echt helpen. nu houdt hij dan vaak J. bezig zodat ik mn gang kan gaan, maar ik ben gewoon afgepeigerd. ik kan niet meer…
mijn vader zie ik bijna nooit (ouders zijn gescheiden) voor de buitenwereld is hij de meest ideale opa, maar zijn kleinzoon boeit hem geen bal. hij zal nooit vragen hoe het met hem (of mij gaat). hij heeft nog voor de scheiding iets met een vriendin van mijn ouders gekregen en ik krijg steeds meer het gevoel dat hij zich wil richten op zijn nieuwe gezin en zijn oude alleen maar ballast vindt.
het ergste vind ik nog wel dat ik me er volledig voor afstomp. het raakt me niet meer, het kwetst me niet meer, terwijl ik dat eigenlijk wel zou moeten voelen.
afgelopen maandag schrok ik van mezelf. ik was bij de manueel therapeut omdat de fysio mijn nek en schouders niet meer loskrijgt. hij legde een warm kussen in mijn nek om mijn spieren te laten ontspannen.
hij zei ook tegen me: ik leg nu dit kussen neer en probeer te ontspannen.
ik wist eerlijk waar niet hoe dat moest… 
ik kon alleen maar denken aan alles wat nog moest…
ik weet niet meer hoe ik met mezelf om moet gaan. ik MOET en WIL zoveel en dat gaat niet.
ik wil gewoon aan iedereen laten zien dat ik het zoveel beter kan dan mijn ouders, dat ik een goede vrouw ben, een goede huisvrouw en een goede moeder…
maar ik loop mezelf voorbij, ik weet het niet meer 
ik weet even geen adviezen te geven, maar wilde je wel even een hele dikke knuffel brengen :hug: :hug: :hug:
Och meid, goed dat je dit schrijft hoor, dat is de eerste stap! :hug:
Heb je mensen in je omgeving die je kunnen helpen? Misschien je moeder, een lieve vriendin, buurvrouw? Toen mijn kindjes echt klein waren kwam mijn moeder meestal naar ons toe. Gewoon voor de gezelligheid en ondertussen deed ze dan even de keuken/de enorme stapel was wegvouwen. Samen gezellig rommelen. En anders misschien gewoon even een hulp inschakelen voor een paar uurtjes per week, met je werk erbij is het ook gewoon veel.
En verder zou ik zeggen richt je op je zoon, stel niet te hoge eisen aan jezelf/huishouden maar geniet van hem. Voor je het weet is ie groot…
om maar een cliche uit de kast te trekken.
Misschien kan je het ook eens omwisselen, dat je man niet de kleine bezighoudt terwijl jij puimruimt maar ook eens andersom, misschien kan je dan ook meer genieten van het spelen met hem omdat iemand anders wel bezig is met wat er nog allemaal moet.
Voor mij helpt het verder ook om een lijstje te maken wat er werkelijk nog allemaal moet. Vaak valt het dan best mee en als je dan kan gaan afstrepen voelt dat helemaal lekker 
@fluppie wrote:
ik wil gewoon aan iedereen laten zien dat ik het zoveel beter kan dan mijn ouders, dat ik een goede vrouw ben, een goede huisvrouw en een goede moeder…
Deze pik ik er even uit... Echt meis...hoe belangrijk is het om dat soort dingen aan de buitenwereld te laten zien? Het gaat erom dat JIJ weet dat je een goed mens bent op alle fronten. Je hebt maar twee handen en je kunt simpelweg maar 1 ding tegelijk. Niemand is Superwomen (zelfs niet als dat voor de buitenwereld wel zo lijkt te zijn!!!) en daar moet je ook gewoonweg niet naar streven. Daar wordt volgens mij niemand gelukkiger van.
:hug: :hug: :hug:
@fluppie wrote:
maar ik loop mezelf voorbij, ik weet het niet meer
en ik pak ff het stukkie wat erop volgt. Je stevent rechtstreeks af op een burnout achtig iets. Wat je schrijft is heel herkenbaar voor heel veel vrouwen. Je bent zoveel! Moeder, partner, collega, werknemer, dochter, buurvrouw, huishoudster, jezelf… Dat kan niet altijd allemaal perfect! Willen we wel, maar het ontbreekt je gewoon aan tijd!
Leren minder hoge eisen te stellen aan jezelf en elk deel van de dag de tijd te geven die het nodig heeft is heel moeilijk. Ik heb daar hulp bij gehad van de GGZ en was daar zeker niet de enige.
Mijn advies: Ga naar de huisarts! Barst in janken uit en doe je verhaal. Hij kan je tips geven van mensen die je kunnen helpen weer wat loslatende structuur in huis te krijgen en dan vooral ook in je hoofd.
Ik kreeg toen ook voor een week of twee slaaptabletten mee. Wat was dát ook lekker! 14 dagen lang het klokje rond slapen doet ook wonderen.
Sterkte meid!
:hug: :hug: :hug: :hug:
Allereerst even een dikke knuffel… :hug:
Goed dat je dit opschrijft en dat je inziet dat je wel erg veel moet en wil, en dat niet altijd gaat.
Als ik jou was zou ik dit eens met een psycholoog bespreken, ook m.b.t. je gevoelens die je hebt over je vader. Psycholoog kan je ook handvatten geven hoe om te gaan met de ‘ik moet vanalles’ gevoelens.
Een cursus mindfullness zou denk ik ook goede ondersteuning kunnen geven hierbij.
wat een lieve reacties! dank jullie wel :-*
het vervelende is ook wel dat ik weet dat ik dingen moet loslaten en moet denken: ach, dan is er maar een keer niet gestofzuigd. maar het probleem is dat ik dat dus niet kan…
vanmiddag moet ik toch naar de huisarts omdat J. voor de 4e keer waarschijnlijk een oorontsteking heeft. misschien dat ik het dan zelf ook maar aankaart…
het klokje rond slapen lijkt me wel lekker, maar J. wordt nog steeds 1 a 2 keer per nacht wakker. vannacht heeft hij doorgeslapen, maar was toen om kwart voor 5 wakker.
Lune, ik zou willen dat ik het kon om iemand me te laten helpen.
alleen denk ik dan weer: oh nee, ze zien mijn troep, nu zien ze dat ik heb gefaald, dat ik het niet kan enz…
Snap ik. Dat heb ik ook heel lang gehad hoor. Maar bij mij liep het dus uiteindelijk wel uit op een burnout (dit speelde mee, niet echt de reden hoor).
Ik kon dingen ook niet loslaten of door een ander laten doen, maar uiteindelijk moest ik wel. Ik kon gewoon niet meer, totaal op.
Ik lees heel veel ‘moeten’ in je verhaal. Is het nou echt dat al die dingen moeten? Wordt je kleintje er slechter van als hij een keer een dag later in bad gaat? De rommel in huis ligt er morgen ook nog. 
Eten kun je ook invriezen, zodat je het een keer gemakkelijk hebt.
Ik liep vroeger net zo rond in huis als jij, maar dat loslaten kun je leren. Schrijf eens op wat je denkt dat er vandaag moet gebeuren. Gewoon, simpel onder elkaar. En bedenk bij ieder ding wat het ergste zou zijn dat kan gebeuren als je het niet doet en wees eerlijk voor jezelf. Dan kies je een aantal dingen uit die niet belangrijk blijken te zijn en die schrap je van je lijstje. Enne… spelen met je kind lijkt me één van de belangrijkste dingen om wel te doen. Sterkte!
Ach meid, even een dikke :hug: voor jou.
Ik heb helaas geen tips… helaas is het voor mij ook wel een beetje herkenbaar wat je allemaal schrijft over dat MOETEN… dat zit helaas ook in mij, al probeer ik het wel los te laten… :roll:
Herkenbaar… :hug: :hug: :hug:
Wat mij (heel praktisch) heeft geholpen is hulp in de huishouding die kwam als ik al weg was, en weer weg ging voor ik thuis kwam. Als ik er niet bij was zag ik ook niet haar reactie op onze rommel (die er helemaal niet was, trouwens, noch reactie noch rommel). Gewoon 1x in de twee weken 2,5 maar WAT een verschil…
Ineens had ik wel de rust om te knuffelen en te spelen zonder dat vervelenden stemmetje JAMAARJEMOETNOGJEMOETNOGJEMOETNOG…!!!
Enneh, misschien kun je eens een dag gewoon weggaan met je kleintje, naar de dierentuin, naar het strand, naar de stad, en gewoon stout zijn en spijbelen.
En tijd INPLANNEN om te ontspannen. In je agenda zetten: Donderdag 14.00 - 15.00 KNUFFELEN. Vrijdag van 21.00 - 22.00 OP DE BANK ZITTEN. Dat kan soms ook helpen.
Uithuilen bij je huisarts lijkt me ook een goed idee. Sowieso, uithuilen!
Sterkte meid, want dit is niet leuk, zo…
Oja, ik dacht ook vaak: ga ik me straks in het bejaardentehuis herinneren dat ik nu ga stofzuigen, of ga ik me herinneren dat ik eindeloos knuffel met mijn kleintje…? Het is zaak om een mooie database met herinneringen op te bouwen, daar kun je nog vaak uit putten…
En dat soort dingen niet alleen denken, maar opschrijven en / of hardop uitspreken. Eerst krijg je het misschien niet uit je strot, maar het heeft zo wel veel meer effect. Gedachten kun je veel makkelijker wegwapperen dan uitgesroken of opgeschreven woorden.
Ik heb ooit een dialoog geschreven tussen ‘het luie varken’ en ‘de perfecte ijsvrouw’. Gewoon, mezelf in die rollen geplaatst en opgeschreven wat er in me op kwam. Die twee kregen me toch een ruzie! Maar het was erg verhelderend!
Nou ja, sterkte er mee, dus… :hug: :hug: :hug:
Groetjes,
LaBruja
owww wat herkenbaar allemaal
mijn psycholoog zei lossss laten… ik moest ook zoveel van mezelf
ik ben ook op een gegeven moment mezelf voorbij gelopen omdat ik van mezelf zoveel moest
nu heb ik mijn school even op een laag pitje gezet (dat moest ik ook nog afmaken van mezelf :roll: )
heb nu standaard op de maandag vrij en dan gaat tygo ook naar de psz op maandag, woensdag en donderdag
de woensdag is nu ook rustiger omdat ik normaal school heb maar dus nu even niet
kom langzamerhand tot rust en als tygo de psz is dan ga ik lekker even met mijn poetsdoek, stofzuiger en dwijl door mijn huisje heen en schil ik wat aardappeltjes en braad ik alvast het vlees
en als ik hem dan weer op ga halen dan is alles lekker fris en kan ik al mijn aandacht aan hem geven
dat geeft zo veel rust
kom veel blijer op me werk, heb hierna nog energie over als ik thuis kom en ook met elkaar eten is quality time he en om 19:00 uur is het na een verhaaltje bedtijd en heb ik weer tijd voor mezelf
en dan ga ik dus echt niets doen… alleen waar ik zelf zin in heb
Wat een herkenbaar verhaal…en is er eigenlijk maar 1 oplossing…inderdaad loslaten.
Als je vandaag naar je moeder wilt en het is een bende? Nou…die bende ligt er morgen ook nog en als je er zelf niet bent, komt er ook geen nieuwe bende bij…zo kan je het ook zien.
Je kan die dag wel flink gaan ruimen,maar als je dat een dag later toch weer gaat doen,dan kan je het net zo goed op 1 hoop gooien…
Komt er iemand binnen?? “Stoor je niet op de troep, doen wij duidelijk ook niet!”
Je mannetje is nog 0 jaar…dat is echt megazwaar…zeker die afhankelijkheid…hou voor ogen dat dat ook gaat stoppen…het gaat straks zo hard! Vooral mbt die regelmaat in etenstijden…hij MOET straks geen fles meer…hij kan straks gewoon meegaan in jullie eetritme…
Als hij straks wat ouders is, kan samen opruimen en schoonmaken ook onderdeel zijn van jullie tijd samen. Kind kan daar net zo veel lol van hebben als samen spelen.
Hier ben ik wat drastischer te werk gegaan…ipv elke keer troep opruimen, probeer ik troep buiten de deur te houden…vaak speelgoed wegwerken als er teveel is, nieuwe manieren om het op te bergen,zodat het uit het zicht is (volle woonkamer is ook vol hoofd bij mij).
Het kan zeker geen kwaad het ergens aan te geven…je hoeft natuurlijk niet je tijd uit te zitten tot het allemaal wat rustiger gaat worden…dat kan ook gevaarlijk zijn.
Hier keerde de rust pas vrij laat terug. Pas toen het doorslapen echt een feit was. En nu vooral omdat de kids gewoon om 19.00 uur op bed liggen…daarna is het mijn tijd…en vooral GEEN opruimtijd. Hooguit speelgoed aan de kant en zitten. Met een gejaagd hoofd naar bed gaan geeft geen rust.
Het klinkt misschien makkelijk,maar dat is het natuurlijk niet.
Ik kom hier zelden aan alle kamers toe…het is gewoon elke keer weer nadenken welke nu het echt aan de beurt is,maar bijv. toen de kids jonger waren en onder de douche of in badje aan het spelen waren,dan was dat het moment om de badkamer te soppen…zo combineer je 2 dingen ipv om beurten.
Hier ‘vergeten’ we regelmatig de kids een keer te douchen. Vaak is het dan nog even snel voordat ze naar bed gaan eventueel icm boekje voorlezen. Badderen en douchen overdag of in de ochtend lukt gewoon niet. Het is gewoon onderdeel van het bedritueel geworden.
Hier zijn ze al wat ouder…als ze douchen (doen ze alleen),dan is dat het moment om snel met een stofzuiger door de bovenverdieping te gaan.
(heb geen bad,daar zitten ze dus niet onbewaakt in).
Wat je kan doen is kritisch kijken naar wat je nu precies het meeste stoort aan de troep. Wat wekt de schoonmaakdrang op…waar schaam je je voor mocht er iemand langskomen. En dat DAT aanpakken.
Bijv. een volle kast waar alles in gestopt wordt is nu een tv kast met mandjes waar de troep IN zit…dan zie je het niet.
De bakken met speelgoed in de gang is nu (sinds vorig weekeind) een lage ladekast wat er rustiger uitziet,dan die losse dozen spellen boven de kapstok.
Al die losse puzzels zitten nu in een lage curverton onder de tv kast…rust…
Boven idem…als je dan alles wegbergt,dan zal je misschien zien dat het wel meevalt met die troep.
Keuken idem…regelmatig haal ik even alle overbodige troep weg. Even een paar dagen geen ‘dingetjes’ in de vensterbank als ik het gevole krijg dat ik tegen de chaos op aan het werken ben.
Een leuk schilderijtje wat me na verloop van tijd gaat storen,omdat de plank zo vol lijkt verdwijnt zo uit het zicht…
Dat soort rommel geeft mij vaak het gevoel dat ik er iets mee moet…terwijl het helemaal niet vies is bijv…
Dat haalt al een deel van het MOETEN weg en als je dan toch de drang niet kan weerstaan,dan is het ook zo gebeurt.
Veel succes…wie weet heeft de huisarts wel tips en adviezen om je meer rust te geven…ofwel…hulp.
Veelal kunnen CB’s ook hulp bieden in de vorm van “home start”. Vrijwillgers die je een beetje op weg kunnen helpen de boel op de rit te krijgen…of wat je maar nodig hebt om het’moeten los te laten…
Oja, ik dacht ook vaak: ga ik me straks in het bejaardentehuis herinneren dat ik nu ga stofzuigen, of ga ik me herinneren dat ik eindeloos knuffel met mijn kleintje...? Het is zaak om een mooie database met herinneringen op te bouwen, daar kun je nog vaak uit putten...
Oeh! Goeie! Als je er even over nadenkt dan is het natuurlijk waanzin dat stofzuigen soms prio nr. 1 is....
Wat misschien ook kan helpen..althans hier...is aanleren dat ik/wij voor anderen niets moeten. Geen plannen meer maken, gaan afspraken..gewoon per dag bekijken. Last-minute plannen...en lukt dat niet? Volgende keer beter...beetje ego worden. Vrienden en familie kunnen soms gevoelsmatig erg aan je trekken...zeker als je ze al even niet gezien hebt...die vorm van moeten afschaffen....meer spontane acties opv vrije tijd volplannen aan anderen....maar weet natuurlijk niet in tot hoeverre dat speelt..
Ik zit een heel verhaal te typen, maar eigenlijk heeft iedereen al geschreven waar ik mee bezig was.
Wil je vooral even een hele dikke :hug: geven want dit is niet leuk zo.
Misschien zou je een boek kunnen lezen over mindfulness, wie weet dat je er wat aan hebt in het proces om te leren loslaten. Ik vind zelf “Uit je hoofd in het leven” van Steven Hayes echt een aanradar.
:hug:
Volgens mij MOET jij helemaal niks. Jij legt de lat voor jezelf veel te hoog door te denken dat alles moet.
Ik herken het bij mezelf, je moet wat dingen los gaan laten anders wordt je alleen maar gestresster…
Je kleine man moet idd eten, maar als ie een keertje niet in bad gaat kan je het de volgende dag doen toch??
En als je een keertje niet stofzuigt, daar ga je echt niet dood van hoor… En sowieso, als je kleine man niet wil slapen is dat zo… So be it… That’s life. Je maakt jezelf veel te druk, moet je niet doen… Laat het los…
Ik geef vanmiddag het goede voorbeeld, denk ik, want vanmiddag doe ik even niets… alleen spelen met mijn kinderen. :mrgreen:
wow wat een adviezen :-*
en ergens vind ik het ook wel erg fijn om te lezen dat ik niet de enige ben met dat dwangmatige gedrag!
ik heb in het verleden een schoonmaakster gehad, maar die belazerde de boel. kwam net een uurtje en vertelde dat ze 4 uur nodig had, pikte sigaretten en geld voor de glazenwasser en maakte ook niet heel denderend schoon.
dus ik ben redelijk wantrouwig geworden.
poeizie, dat zou ik ook wel willen, iedere week 1 dag dat ik alles kan doen en voorbereiden zonder dat J. er is. die luxe heb ik alleen niet.
Astrid, op zich is zo’n lijstje wel een goed idee, alleen vind ik alles zodanig belangrijk dat het alsnog moet gebeuren. ik zal je een idee geven van mijn gedachten:
stofzuigen - moet, anders eet J. de stofjes en kruimels van de grond als hij kruipt en heeft hij van die vieze handjes
strijken - moet, anders heeft manlief geen overhemden om aan te trekken en smorgens heb ik geen tijd om te strijken
was opvouwen - moet, anders liggen er geen hydrofiel luiers in de la bij J.
wc schoonmaken - moet, minstens 1x per week, anders is het smerig
bedden verschonen - moet, zelfde als wc
snap je mijn gedachtengang?
LaBruja, het uithuilen gedeelte heb ik gister gedaan. luchtte wel heel even op moet ik zeggen (om daarna de badkamer kastjes op te ruimen, want de inhoud had ik op de grond gegooid om pleisters voor J. te pakken :oops: )
een dag spijbelen zou ik wel willen. alleen loop ik dan het eerste uur te balen omdat er nog zoveel gedaan moet worden. ook het laatste uur voor we naar huis gaan baal ik omdat ik dan in een rommelig huis binnenkom.
Oja, ik dacht ook vaak: ga ik me straks in het bejaardentehuis herinneren dat ik nu ga stofzuigen, of ga ik me herinneren dat ik eindeloos knuffel met mijn kleintje…? Het is zaak om een mooie database met herinneringen op te bouwen, daar kun je nog vaak uit putten… ’
dit vind ik een hele mooie!
Mandy, ik doe nu inderdaad als manlief met J. in bad zit vaak boven van alles opruimen. bed verschonen, stoffen, stofzuigen. dat is altijd wel lekker moet ik zeggen.
de losse spullen wegruimen doe ik inderdaad zoveel mogelijk, alleen ga ik me op den duur ook vreselijk irriteren aan alle zooi in de kasten en dat moet dan ook weer opgeruimd worden.
pfff ik voel me wel heel verknipt nu ik het allemaal zo opschrijf…
@fluppie wrote:
wow wat een adviezen :-*
en ergens vind ik het ook wel erg fijn om te lezen dat ik niet de enige ben met dat dwangmatige gedrag!
ik heb in het verleden een schoonmaakster gehad, maar die belazerde de boel. kwam net een uurtje en vertelde dat ze 4 uur nodig had, pikte sigaretten en geld voor de glazenwasser en maakte ook niet heel denderend schoon.
dus ik ben redelijk wantrouwig geworden.
poeizie, dat zou ik ook wel willen, iedere week 1 dag dat ik alles kan doen en voorbereiden zonder dat J. er is. die luxe heb ik alleen niet.
Astrid, op zich is zo’n lijstje wel een goed idee, alleen vind ik alles zodanig belangrijk dat het alsnog moet gebeuren. ik zal je een idee geven van mijn gedachten:
stofzuigen - moet, anders eet J. de stofjes en kruimels van de grond als hij kruipt en heeft hij van die vieze handjes
strijken - moet, anders heeft manlief geen overhemden om aan te trekken en smorgens heb ik geen tijd om te strijken
was opvouwen - moet, anders liggen er geen hydrofiel luiers in de la bij J.
wc schoonmaken - moet, minstens 1x per week, anders is het smerig
bedden verschonen - moet, zelfde als wc
snap je mijn gedachtengang?
LaBruja, het uithuilen gedeelte heb ik gister gedaan. luchtte wel heel even op moet ik zeggen (om daarna de badkamer kastjes op te ruimen, want de inhoud had ik op de grond gegooid om pleisters voor J. te pakken :oops: )
een dag spijbelen zou ik wel willen. alleen loop ik dan het eerste uur te balen omdat er nog zoveel gedaan moet worden. ook het laatste uur voor we naar huis gaan baal ik omdat ik dan in een rommelig huis binnenkom.
Oja, ik dacht ook vaak: ga ik me straks in het bejaardentehuis herinneren dat ik nu ga stofzuigen, of ga ik me herinneren dat ik eindeloos knuffel met mijn kleintje…? Het is zaak om een mooie database met herinneringen op te bouwen, daar kun je nog vaak uit putten… ’
dit vind ik een hele mooie!
Mandy, ik doe nu inderdaad als manlief met J. in bad zit vaak boven van alles opruimen. bed verschonen, stoffen, stofzuigen. dat is altijd wel lekker moet ik zeggen.
de losse spullen wegruimen doe ik inderdaad zoveel mogelijk, alleen ga ik me op den duur ook vreselijk irriteren aan alle zooi in de kasten en dat moet dan ook weer opgeruimd worden.
pfff ik voel me wel heel verknipt nu ik het allemaal zo opschrijf…
Nee hoor…je klinkt niet verknipt…heel normaal voor een moeder met een baby van 8 maanden…
Alleen kan je zo niet veel langer doorgaan…als je er zelf ongelukkig van begint te worden,dan is het hoog tijd voor verandering…
Je Moetlijstje klinkt niet heel onredelijk…
Misschien wat aanpassingen? De wc 1x per week is niet gek,maar merkte dat ik daar al moeite mee had soms…heb een tijdje een plantenspuit met verdunde dettol op de wc gezet…zo kan je tussendoor even snel sprayen…komt wel eens handig uit als de ‘grote beurt’ een dagje later gaat worden…
Nu zit er weer aardig ritme in,maar hebben zelfs een tijdje een schoonmaaklijst gehad,omdat we begonnen te vergeten wanneer we voor het laatst de bedden hadden verschoond…door het lijstje zat er weer een ritme in die nu ook werkt.
@fluppie wrote:
- stofzuigen - moet, anders eet J. de stofjes en kruimels van de grond als hij kruipt en heeft hij van die vieze handjes
- strijken - moet, anders heeft manlief geen overhemden om aan te trekken en smorgens heb ik geen tijd om te strijken
- was opvouwen - moet, anders liggen er geen hydrofiel luiers in de la bij J.
- wc schoonmaken - moet, minstens 1x per week, anders is het smerig
- bedden verschonen - moet, zelfde als wc
snap je mijn gedachtengang?
Ik heb ze even genummerd :wink:
1) veeg alleen even met stoffer en blik onder de kinderstoel
2) dat kan manlief ook zelf. Mijne wel, hij weet dat ik het niet doe, het zijn zÃjn overhemden :angel: Als ie het niet kan kan hij het leren, daar heeft ie nog een heel leven profijt van
3) je kunt ook een hydrofiel uit de droger trekken, ze hoeven niet altijd in de la. Of zet de wasmand neer als jij en hub voor de tv zitten, allebei af en toe een opvouwen
4) wat wc-eend, roeren, spoelen, klaar, en vochtige doekjes voor de bril en de rest.
5) je vent het bed laten afhalen op zondagmorgen, samen 's avonds weer opmaken.
Ik denk dat je er vanaf moet dat alles JOUW verantwoordelijkheid is. Dat is het niet. Je man kan ook helpen. En denk wat pragmatischer. Je woont niet in een showroom op de meubelboulevard. En je kunt J. ook op je gemak op je vrije dag in bad doen trouwens.
Op de dagen dat ik thuis ben met mijn kind heb ik weinig doelen. De eerste prioriteit is mijn kind, ze moet eten, drinken, spelen en slapen, daarna kom ik zelf (want als ik niet goed voor mezelf zorg kan ik ook niet voor haar zorgen) daarna de katten en dan de rest. Ik doe alleen het noodzakelijke. Ik besteed liever mijn tijd aan dansen met de kleine door de woonkamer, duplotorens bouwen en voorlezen etc.