Ik heb de app van Babycenter op mijn telefoon en had me voor de grap aangemeld bij de april 2011 mama groep daar. Het is een amerikaanse website.
En wat zag ik: ze hebben daar een topic waarin gevraagd wordt; wat is je uitgerekende datum, het geslacht van het kindje en de namen. En serieus! Een heeeeele hoop mensen hebben het er neergezet!
Echt zo grappig hoe dat over de grens kan verschillen! Zou het iets cultureels zijn?
Nou zijn Rudie en ik er niet zo moeilijk in; in onze omgeving weet iedereen dat het een meisje wordt en elke niet-zwangere (ja zo voorzichtig ben ik dan weer wel :P) weet ook de namen al. Dit deden we bij Arielle ook; we vonden/vinden het prettig ons kindje al bij naam te noemen.
Maar er zijn er best een aantal die dat helemaal niet leuk vinden! Een vrij conservatieve vriend van Rudie (pas 21 jaar toen…) vertelden we bij Arielle dat we een meisje kregen en hij was gewoon boos want ‘zoiets vertel je niet en hij wilde het een verrassing houden’. Nou vind ik dat zijn probleem en niet de mijne. Als ik het kwijt wil, dan heb je pech! Dus ik gooide een “is dat zo? nou ze gaat Arielle heten, weet je dat ook alvast!” eroverheen toen. 
Maar goed, wat ik dus grappig vind is dat het daar zo openbaar is!
Het is hier ook not done om te vertellen wat je verdiend terwijl dat in Amerika helemaal niet zo prive is.
Andere culturen en gebruiken zijn vaak inderdaad intressant om over te lezen of mee te maken. 
Hier hebben wij nooit een geheim gemaakt van het geslacht maar de naam wilde we wel voor ons zelf houden.
naam zou ik ook niet vertellen van te voren, heb ik echt aan niemand verteld. Geslacht wisten veel mensen wel bij Daimen (bij mischa wisten we het zelf ook niet haha)
Toen ik mijn zus belde en vertelde dat ze er weer een neefje bij kreeg zei ze ook snel dat ze de naam eigenlijk nog niet wilde weten, haha nou die zou ik haar ook nog niet vertellen, maar ik snapte haar zekers wel. Ik vind het ook leuker om de naam pas na de bevalling te horen.
Toen ik zwanger was van ons ventje, kwamen een oom en tante van hub weer terug uit Engeland, hadden daar een aantal jaren gewoond.
Dochter was toen 10 geloof en, en heel lief vroeg ze aan mij: En is je baby een jongetje of een meisje, en hoe gaat ie heten dan??
Ik (die die vraag totaal niet verwacht had, nouja, met name de laatste dan!): :shock: Eh, dat weten we pas als de baby geboren is… enneh… de namen houden we nog even geheim hoor.
Zij (die dit antwoord totaal niet verwacht had): :oops: ohh…oke.
Maar dat is in Engeland dus schijnbaar ook heel gewoon. Zodra je het geslacht weet; wereldkundig maken en dan meteen de naam erbij!
Ik zou er zelf niet voor kiezen, maar ja, als je dat gewend bent…
Schoonzusje is 2 weken voor mij uitgerekend en begon ook van; ja, als het een jongen is dan heet ie… Toen riep ik al; dat wil ik niet weten!!!
Maar toen zei ze een naam waarvan ik dacht; nou, daar geloof ik dus echt helemaal geen fluit van!!!
Ze moest er zelf ook om lachen, dus ik ga er van uit dat het niet waar is. Of ze weten al dat het een meisje is… kan ook nog 
Als iemand perse het geslacht en de naam zou willen vertellen, tsja, ik hoef het niet te weten, vind het leuker om na de bevalling te horen, maar zou er echt niet boos om worden.
Wij weten ‘wat’ onze pruts is en zijn (waarschijnlijk) uit de naam (waarschijnlijk omdat mijn hormonen toch al een paar keer riepen: weet je het zeeeeeker en ik dan weer paar week ging twijfelen :roll: ).
1 vriendin en mijn moeder weten ook ‘wat’ het is. Mijn vader wil het persé niet weten, dus daar houden we rekening mee. Onze andere kinderen weten het ook niet, aangezien het risico dan bestaat dat opa het dan alsnog te weten komt… en heeft oma voor niks haar mond dicht gehouden :mrgreen:
Er zijn er genoeg die vragen of we weten wat het is… soms zeg ik eerlijk dat we het weten, maar niet delen, soms zeg ik ook gewoon dat we het niet weten, omdat ik weet dat het een ‘visser’ is. En daar heb ik gewoon geen zin in.
Naam delen we sowieso niet. Dat is iets wat bekend wordt na de geboorte.
Van 1 vriendin wist ik wel hoe hun kindje ging heten na de geboorte, ook omdat zij graag wilde weten hoe iemand die het voor het eerst leest uit zou spreken… geslacht wist ik al en toen wist ik ook nog de geplande geboortedatum… was niet minder leuk om haar te horen zeggen dat het kindje er echt was, maar het is toch anders als je nog wat nieuwe dingen hoort van een kersverse papa of mama
Geslacht weten van het kindje van een ander is soms ook wel praktisch… kan je leuk vantevoren nadenken over een kraamcadeautje enzo :thumbup:
Ik vind het absoluut prima als mensen van alles al willen vertellen.
Wij hebben zodra wij het wisten geen geheim gemaakt van het geslacht. De naam hebben we niet verteld, maar hahaha, we wisten pas vrij laat een naam.
Overigens hebben we een paar dagen voor de bevalling de naam wel al aan mijn stiefzoontje verteld. Hij was zo nieuwsgierig, en dat gaf hem wat rust. Kon hij er vast aan wennen.
Zij moeder heeft het toen ook gehoord en verder wist niemand het!
Ik kom net terug uit Brazilie en ook daar is het heel normaal om al bekend te maken wat het geslacht en de naam is.
Werd er zelfs op aangesproken op straat! En ze waren dan ook heel verbaasd dat ik het niet wist… Inmiddels weten we het wel
Ik heb dit inderdaad vaker gehoord; Bij Elise wist men allemaal dat het een meisje werd en hub heeft haar naam ook een aantal keren wel ‘verraden’ dus sommige mensen wisten haar naam inderdaad al.
Bij Jesse wist ook iedereen dat hij een jongen werd; zijn naam hebben we wel geheim gehouden. Tja, waarom? Dat is hoe het hier gaat.
Bij een evt. 3e zitten we aan een verrassingkindje te denken :inlove: We hebben een meisje, we hebben een jongen en wat dat prutsje zou worden, dat merken we dan wel… maar goed, eerst maar eens aan dat prutsje gaan werken dan
Bij ons is het ook heel normaal… Hier krijg ik echt als standaard vraag of het een jongen of een meisje is en of we al namen hebben…
Maar ik weet eigenlijk niet of dat in nl niet ook gewoon gevraagd wordt?
Wij weten zelf niet wat het is, dus dat weet niemand. Wel weet iedereen de namen al… :roll:
Maar ik ben dus wel blij dat we het geslacht niet weten, dan is er nog iets een verrassing tenminste… :mrgreen:
Hier weet iedereen alles al vanaf het moment dat wij dit zelf wisten. Ga geen geheimpjes bewaren, heeft allemaal al lang genoeg geduurd om zwanger te worden.
Ik vind het heerlijk dat iedereen onze zoon al bij zijn naam noemt :inlove: .
@mamaMarije wrote:
Wij weten ‘wat’ onze pruts is en zijn (waarschijnlijk) uit de naam (waarschijnlijk omdat mijn hormonen toch al een paar keer riepen: weet je het zeeeeeker en ik dan weer paar week ging twijfelen :roll: ).
Ga gewoon geen bladen en boeken meer lezen tot de geboorte... want las dus vanmiddag weer zooooooooooon leuke naam... dat ik weer danig aan het twijfelen geslagen ben.
Manlief vindt het ook nog eens een hele leuke naam, maar pfffff.
Wat was het bij kind 1 toch nog lekker makkelijk. Hoefden we nog geen rekening te houden met iets wat past bij etc etc (en ik leg mezelf dan ook nog eens extra 'restricties' op, want ik wil een unieke voorletter, ook 2 lettergrepen etc etc).
@marieke_dm wrote:
Toen ik zwanger was van ons ventje, kwamen een oom en tante van hub weer terug uit Engeland, hadden daar een aantal jaren gewoond.
Dochter was toen 10 geloof en, en heel lief vroeg ze aan mij: En is je baby een jongetje of een meisje, en hoe gaat ie heten dan??
Ik (die die vraag totaal niet verwacht had, nouja, met name de laatste dan!): :shock: Eh, dat weten we pas als de baby geboren is… enneh… de namen houden we nog even geheim hoor.
Zij (die dit antwoord totaal niet verwacht had): :oops: ohh…oke.
Maar dat is in Engeland dus schijnbaar ook heel gewoon. Zodra je het geslacht weet; wereldkundig maken en dan meteen de naam erbij!
Ik werk in het onderwijs en op school waren er ook steeds kinderen die vroegen hoe het kindje gaat heten. Toen wisten we dat nog niet, maar die vraag werd me meerdere keren gesteld dus misschien is het ook wel een beetje leeftijdsgebonden. (groep 7/8)
Bij onze eerste wilde mijn vriend het geslacht graag weten. Dat vond ik op zich prima maar wel op voorwaarde dat ik het niet geheim hoefde te houden, aangezien ik zeker wist dat ik mijn mond voorbij ging praten. Bij haar hebben we pas een besluit genomen over de naam op weg naar het ziekenhuis.
Bij deze zwangerschap zijn we er sinds een week of drie uit en ik ben blij dat we het niet eerder wisten. Ik geloof dat het toch steeds op mijn tong ligt nu, terwijl ik het niet wil zeggen en we de naam naar elkaar toe niet gebruiken. We hebben het steeds over Japie :lol:
Maar ik heb ook in Nederland wel eens meegemaakt dat iemand de naam zei. Ik schrok daar in eerste instantie ook wel van, maar meer omdat ik het niet zag aankomen. Bij iemand anders wist ik ook de naam van haar derde kindje en nu ze zwanger is van de 4e en de 5e weet ik ook hoe de kindjes gaan heten als het jongens zijn (geslacht weet ze nog neit). Maar bij haar vind ik het dan weer niet gek.
@Tedski wrote:
Bij iemand anders wist ik ook de naam van haar derde kindje en nu ze zwanger is van de 4e en de 5e weet ik ook hoe de kindjes gaan heten als het jongens zijn (geslacht weet ze nog neit). Maar bij haar vind ik het dan weer niet gek.
:mrgreen: :-*
bij mijn vriendin in italie is het ook heel normaal dat je weet wat het word en ook verteld hoe het gaat heten.
heb wel het idee dat het in nederland wel steeds meer in is om te weten wat het word.
wij wisten het bij allebij hebben het bij zoon lief aan niemand verteld en bij dochter lief alleen aan de opa’sen oma’s
omdat er iets grappig gebeurde waardoor mijn ouders er achter kwamen en toen hebben we besloten om het ook aan de andere opa en oma te vertellen als ze het wilde weten.
bij allebij niet de namen
Mijzelf maakt het niet zo uit, het is net wat de zwangeren zelf willen. Alles vertellen of niets. Ikzelf ben slecht in geheimpjes bewaren en aangezien we zelf nogal zijn van de pretecho en het geslacht weten. Tja, toch hebben we bij beide kids het geheim weten te houden voor mijn ouders en SM. Bij deze zal het ws idem gaan. Qua kraamkadootjes maakt het me niets uit. Het allerleukste aan kraamkadootjes is meer dat ze komen vieren dat er ‘een gezonde baby’ is geboren de rest maakt me dan niet zo uit.
Voor mezelf wil ik altijd graag een passend geboortepakje scoren.
Namen wie het weten wil vooraf prima, niet weten even goeie vrienden. 8) Ook daarbij geldt, mijn ouders willen het niet weten dus automatisch gaan we het dan ook niet aan naasten vertellen die het evt zouden kunnen verklappen. Op het forum maakt me niet uit maar ik zal dus geen buikband ‘op kleur’ oid gaan dragen. :mrgreen:
Ik vind het overigens veel leuker om een weggevertje voor de kraamvisite op kleur ed te maken dan om iets neutraals te maken. Vind het zelfs nog leuker dan kadootjes krijgen :inlove:
In Amerika is het overigens veel gebruikelijker om ergens in het derde trimester een babyshower te krijgen van je vrienden en familie dus ik vermoed dat ze daarom drukker zijn met geslacht en naam. De meeste kadootjes krijg je daar geloof ik bij je shower en ze werken met een lijst (net als in Belgie geloof ik) online in te zien en uit te kiezen door evt kraam en showerbezoekers. Iets wat ook eigenlijk niet gebruikelijk is in Nederland.
Rhiannon, gefeliciteerd!!!
@Rhiannon wrote:
…Op het forum maakt me niet uit maar ik zal dus geen buikband ‘op kleur’ oid gaan dragen. :mrgreen:
Ik vind het overigens veel leuker om een weggevertje voor de kraamvisite op kleur ed te maken dan om iets neutraals te maken. Vind het zelfs nog leuker dan kadootjes krijgen :inlove:
Nou ik had bij de jongste een roze buikband… gewoon eentje die ik leuk vond en die paste bij de kleren die ik aan had… nou dus dat moest wel een meisje zijn… NIET DUS :mrgreen:
Zelfde als ik een roze shirtje oid aan had… kreeg dan echt de neiging om te roepen: nee het is geen meisje, maar IK wel :o (ik heb ook niet bepaald jongensachtige windschermflap en zitkussentjes op de fiets… is zelfgemaakt met tafelzeil met van die matroesjka poppetjes erop… maar het is toch MIJN fiets, niet die van de kids!!!).
En ik vind het idd ook ontzettend leuk om een kraamcadeautje op kleur/geslacht te kunnen maken :inlove: Heb me afgelopen jaar 2x laten gaan op een luiertaart. 1x voor een jongen, 1x voor een meisje. En dan idd heerlijk over the top met het blauw en roze (tot aan de plaat onder luiertaart aan toe, helemaal in stijl).
Dank je wel Tedski! Enneuh ga jij deze week nog bevallen?? 
Ik ben natuurlijk wel enorm aagje naar de naam voor jullie zoon! Jullie dochter heeft ook al zo’n prachtig mooie gekregen. :inlove:
mamaMarije ik droeg echt alle kleuren van de regenboog dus ja ook roze en blauw en groen en en…ze konden speculeren wat ze wilden maar van mij geen kik. :mrgreen:
Zal je kids trouwens boeien waar ze opzitten? Ten eerste op het kussentje zitten ze met hun gat zien ze niets van en het schermpje idem! Zit aan de buitenkant kijken ze niet eens naar.
Die van mij is bruin met petrol. Gewoon omdat ik dat een toffe kleurcombi vond en hij er met veeeeeel korting uitging. 8)
Aan mijn kinderwagen kunnen mensen ook al niets aflezen…lekker knalrood omdat mijn man geen petrol wilde. Tssss. Maar geen spijt van hoor hij is nog steeds netjes. Dus iedereen moet lekker vragen wat we hebben gekregen.
nou ik heb natuurlijk de windschermflap aan 2 kanten gemaakt he
Dus je ziet ook aan de zitkant de poppetjes… maar onze jongste vindt die hartstikke leuk. En zelf vind ik de kussentjes ideaal… ik kan ze namelijk gewoon laten zitten met regen en ze afnemen met een handdoek omdat ze dus van tafelzeil zijn :thumbup:
Kinderwagen… blauw… gekocht in de enige zw.schap waar we het geslacht NIET wisten :mrgreen:
Ooooh das leuk!! Windscherm aan 2 kanten is veel gezelliger.
Weet je trouwens wat ik laatst heb gedaan toen het weer slechter werd? Een microvezeldoekje onder mijn zadel gepropt. Ik werd er helemaal gek van dat mijn zadel elke keer zo nat was. Nu kan ik hem lekker afdrogen! Het kussentje van kindlief prop ik lekker even in de fietstas dus die heeft nergens last van. 8)
En nu ga ik richting bedje, tijd voor mijn medicijnen ellendig dat ik daar eigenlijk telkens op moet wachten maar vooruit voor een goed doel. :inlove:
Trusten!