Hallo allemaal.
Gisteren heb ik een kijkoperatie gehad en nu blijkt dat er in mijn linkereileider een cyste en vocht zit en de rechterkant zit ook dicht en dat de boel flink is verkleefd. Over 3 weken moet ik terug op controle en gaan we bespreken wat nu verder. De linkereileider zal waarschijnlijk eruit moeten en dan kijken of ivf mogelijk is. Zijn er meiden die dit hebben meegemaakt en wat zijn de slagingskansen ? We zijn ons vreselijk rotgeschrokken want dit is wel het laatse wat we hadden verwacht.
Groetjes Daantje
Hoi Daantje,
Ik weet niets van als je verklevingen hebt en een eileider die eruit moet maar wilde je even sterkte wensen met alles kan me voorstellen dat jullie je rot geschrokken zijn net alsof de vloer onder je vandaag weggehaald wordt…maar geef niet op hoor volgens mij zijn er wel een aantal meiden hier die hetzelfde of een soort gelijk iets hebben gehad…en tegenwoordig kunnen ze echt heel veel in het zkh op IVF gebied.
gr marientje
Hallo Daantje
Ik heb ook zo’n kijkoperatie gehad en ook bij mij waren verklevingen oftewel endometriose gevonden. Verder zover ik weet geen cyste en de eileiders waren doorgankelijk,maar of ze genoeg doorgankelijk voor het eitje zijn dat is nu de vraag.
Wij zijn gestart met iui en staan op de wachtlijst van drie maanden van de ivf. Mijn rechter eileider zit verkleeft aan mijn baarmoeder.
Het is ontzettend klote en iets waar je vaak niet opvoorbereid bent. Ik merkte altijd wel dat ik hevige pijnen tijdens de menstruatie had maar dacht altijd dat het erbij hoorde.
Ik wil je heel veel succes wensen, ga niet teveel opzoeken over slagingspercentagees daar zijn hele wisselende berichten over.
Hoi Daan,
allereerst sterkte en succes met het verwerken van de shock. Ikzelf heb verklevingen gekregen door een cyste vroeger en ontstekingen die daarbij kwamen.
Gelukkig is er geen endo geconstateerd bij mij waardoor me aardig wat pijn bespaard is gebleven op dat vlak. Wel zitten de verklevingen die ik heb ook aan mijn darmen vast waardoor het verwijderen van mijn eileiders geen optie was. We hebben clips geplaatst omdat ik zgn hydrosalpinx heb aan beide kanten (vocht in de eileiders omdat ze volledig afgesloten zijn) zodat het vocht niet meer in mijn baarmoeder kan komen.
Onze tweede IVF vorig jaar is oorspronkelijk aangeslagen maar ws door het vocht wat mijn baarmoeder inkon helaas geeindigt in een miskraam.
Nu gaan we komende maand beginnen aan onze derde poging en hopelijk betekenen de geplaatste clips een doorgaande zwangerschap ditmaal. De kansen per IVF behandeling varieeren natuurlijk want het is afhankelijk van je leeftijd (77 geboortejaar?) en je lichamelijke conditie etc. Maar geschat kun je ongeveer uitgaan van 20-25% per poging.
De eerste poging werd bij mij overstimulatie want ik reageerde te goed op de hormonen dus deze is afgebroken en deze telt dus ook niet mee voor de verzekering en ikzelf tel het ook niet mee bij onze pogingen want we hebben mi geen kans gehad want er was geen terugplaatsing.
Je kansen zijn dus min of meer met 20 tot 25% gestegen nu ze weten hoe de situatie eruit ziet. Dus misschien een schok om het zo ‘plompverloren’ na de operatie te horen maar wel met een verbetering van kansen in het vooruitzicht. Weten ze al een beetje wanneer je weer geopereerd gaat worden ivm de cyste?
Hoi Daantje,
Wat vervelend voor je, zeg!
Ik hoop dat het allemaal goed komt.
Heb je nu een hysteroscopie gehad of een laperoscopie?
Dus een vaginaal kijkoperatie of via de buik?
Bij mij willen ze beide gaan doen.
Ik zie daar erg tegen op. Vooral de narcose.
En dat ze van alles met je doen, zonder er wat van te merken. 
Ik mag nu eerst via pillen een chemische curretage krijgen.
In de hoop dat dit voldoende is, maar de gyn heeft liever die onderzoeken.
Mag ik jou vragen hoe je het hebt ervaren?
Wil je geen antwoord hierop geven, begrijp ik het heel goed.
Nogmaals, sterkte!
Maris
Marientje bedankt voor je lieve reactie.
Rhiannon als ik jouw verhaal zo lees dan blijkt maar weer hoeveel er eigelijk mogelijk is in de medische wereld en jammergenoeg is het vorige keer geindigd in een miskraam dus hopelijk met de clips gaat het nu goed. 77 is mijn geboortejaar ben nu 28 dus in principe is dat redelijk jong nog. We hebben over 3 weken weer een afspraak bij de gyn 'hoe nu verder’want ik moet het echt nog even allemaal laten doordringen. Mijn eileider moet er hoogstwaarschijnlijk uit daar moet nog over worden vergaderd en de andere zit zoiezo dicht. Gelukkig zite er in mijn baarmoeder geen verklevingen.
Maris ik heb slapeloze nachten gehad voor de laparascopie en was verschrikkelijk bang ! Ik heb gevraagd of ik een pilletje mocht om rustig te worden en dat heeft goed geholpen. Het is ook totaal anders dan dan ik mij had voorgesteld. In het ziekenhuis waren ze zo lief voor me en zorgzaam. De narcose stelde echt niks voor en de pijn al helemaal niet . het is mij 100% meegevallen. Ik voel me lichamelijk supergoed heb alleen een beetje spierpijn in mijn buik dat is alles. Het is alleen de uitslag die zo is tegengevallen maar omdat ik waarschijnlijk weer onder het mes moet ben ik nu niet meer bang omdat het zo is meegevallen hopelijk heb je er wat aan . In ieder geval veel succes en laat het gewoon over je heen komen.
Groetjes Daantje
Heej daantje,
Bedankt voor je antwoord.
Fijn dat jou alles is meegevallen.
Ik zal ook, zeker weten, niet ervan kunnen slapen.
Heb je geen last gehad van die gassen?
Ik hoor hier en daar nog wel over misselijkheid.
Ik ben wel blij te horen dat het je mee is gevallen.
Als het er ook nog bij had gekomen, dat je de kijkoperatie als heel zwaar heb ondervonden, had het je denk helemaal te veel geworden.
Ik vind het in ieder geval heel dapper van je, dat je de scopie heb gedaan.
Ik hoop het beste voor je.
Maris
Daan dan kom je uit een heeel goed jaar 
ben ook 28 geworden zoals je hieronder ziet.
Kleine tip; als er in de ene al een cyste zit en de andere zit dicht werken ze niet meer en wanneer je met IVF begint en je zou aan een punctie toekomen kunnen ze zelfs voor je eierstok komen te zitten. Normaal helemaal geen probleem want je zou ze niet moeten kunnen zien op een echo. Maar die ene waar die cyste inzit kun je nu ws al zien op een echo.
Ik ben nu al bijna 2 jaar bezig met IVF voortraject en behandelingen en als ik toen wist wat ik nu weet had ik ze voor het behandelen al laten verwijderen.
Nu zijn we 3 behandelingen eigenlijk verder met nog 1 te gaan (nu ja waarschijnlijk mogen we er dit jaar weer drie doen :mrgreen: die we hopelijk niet nodig hebben) en ben ik blij dat ik die dingen dicht heb laten maken.
Wel fijn dat de operatie zelf je reuze is meegevallen en hopelijk straks weer. Die tijd om alles te laten bezinken is wel nodig weet ik nog van na mijn eerste kijkoperatie. En niet onverstandig houd voor jezelf even bij welke vragen er bij je opkomen. Want echt 3 weken is best lang om alle vragen te onthouden.
Wordt hier iig flink :thumbup: voor een goeie afspraak straks en dat je snel aan de beurt bent!
Er zijn best wat dingen die ik niet begrijp. Ik heb tot een paar maanden terug altijd een eisprong gevoeld in de linker (cyste) eierstok. De rechter die dicht zit voel ik nog elke maand de eisprong en ben ook altijd netjes op tijd ongesteld. Ook al zit het dicht gaat alles dan gewoon door ?
Nu weet ik van verhalen dat ivf verschrikkelijk zwaar is . Kan je je daarop voorbereiden hoe gaat het in zijn werk (voortraject) ?
Poeh gelukkig toch mijn polis van de verzekering gewoon gehouden , krijg du wel de 1e ivf vergoed !
Groetjes Daantje
Hoi Daan,
waar zat de cyste? Eierstok of eileider? Bij mij zit dus alles potdicht en nu nog dichter zelfs met die clips maar alle processen die van hormonen afhankelijk zijn gaan idd gewoon door. Ondanks dat de eitjes nergens heen kunnen zullen ze wel springen. Alleen lossen ze dus op in je lichaam ipv naar je baarmoeder te gaan. Zelf heb ik een super stipte cyclus van 30 dagen en dat is eigenlijk nooit anders geweest. Een goed teken in principe want hormonaal is er dus niets door de war :mrgreen: en dat betekend meestal dat een IVF poging ook redelijk volgens de boekjes verloopt.
Hoe bereid je je voor op IVF? Dat is helaas iets waar geen standaard antwoord op is. Je groeit erin min of meer. Het idee zelf was ik al redelijk snel aan gewend en toen kwam de eerste poging er min of meer aan. Dat was behoorlijk spannend en ook echt een periode waarin ik veel behoefte had aan ‘lotgenoten’ om zaken aan te vragen.
Met het spuiten hoorde ik nogal verhalen over mensen die 2 uur bij de verpleegkundige hadden gezeten bv omdat ze niet durfde spuiten. Had mezelf dan ook voorgenomen om het zo snel mogelijk achter de rug te hebben. En blij toe want die eerste is echt een drempel(tje) waar je overheen moet. Het is ook onnatuurlijk om in jezelf te prikken…maar zelfs dat went. Het enige wat ik je kan aanraden; neem alles per stapje min of meer. Als wij met een poging bezig zijn denk ik niet tever vooruit. Een punctie bijvoorbeeld is altijd spannend maar ik houd mezelf voor dat het niet langer dan een kwartier tot 20 minuutjes duurt en dat we in elk geval al zover zijn gekomen. En heb er nu dus al 2 gehad en kan alleen maar zeggen dat ze me reuze meegevallen zijn. Leuk is anders maar het is echt zo voorbij. Hoe beter ik me kan ontspannen hoe makkelijker de punctie gaat eigenlijk. Nu helpt een stuk medicatie daar ook bij gelukkig
En wat heel erg belangrijk is en blijft! Een IVF traject is wel moeilijk maar ga niet teveel horrorverhalen opzoeken op internet. Ja er zijn mensen die een punctie vreselijk vinden en nachtenlang niet kunnen slapen van de spanning etc maar daarmee werken ze deels ook zichzelf tegen. Mijn gyn heeft mijn vertrouwen (super belangrijk! Als het niet klikt of je hebt niet dat vertrouwen vraag altijd een andere gyn!) en raad me altijd aan goed te ontspannen en helpt me daarmee op elke manier mogelijk, door bv iets meer medicatie te geven, door even pauze te nemen tijdens de punctie zodat ik weer kan ontspannen, en mij zo ook een stukje controle te geven over de punctie. Zo tellen we bijvoorbeeld de laatste follikels altijd die nog te prikken zijn. En op die manier weet ik dat er bij wijze van binnen 20 seconden een einde aan komt.
Bij een IVF poging is het ook belangrijk dat je het gevoel hebt dat je het samen doet. De vrouw moet die spuiten zetten (nu ja je man of vriend kan het ook doen maar daarmee wordt je ook afhankelijk en dat vond ikzelf niet handig als mijn vriend bv eens een vergadering heeft) en de vrouw is degene die de punctie ondergaat, maar veel mannen vinden het dus bv absoluut niet prettig om te moeten toekijken hoe de vrouw alles moet doen. Ook voor hun is het dus moeilijk op sommige momenten. Maar bij ons is het zo dat we alles samen doen. Iedere follikelmeting gaat mijn vriend mee, met de punctie zit hij naast me en houdt mijn hand vast zodat ik erin kan knijpen, en ook bij het ophalen van embryootjes gaan we natuurlijk samen en proberen iets leuks daarna te plannen, een gezellige lunch bv.
Als je nog meer leesvoer zoekt staat er hierboven een stukje sticky over IVF en ICSI waarin bovenstaande stukjes ook uitgelegt staan zodat iedereen het altijd kan nalezen.
Hoop dat je er wat aan hebt en misschien is het wel wat voor je om je straks ook te melden bij het stuk IVF deeltje 8 geloof ik alweer? Daar zijn aardig wat lotgenoten te vinden die vaak al meerdere pogingen achter de rug hebben, of zwanger zijn, of uitbehandeld maar er is meestal wel iemand om vragen die opkomen bij je te beantwoorden.
Bedankt voor je heldere en duidelijke antwoorden. Om te beginnen de cyste zit in de eileider . Die moet er waarschijnlijk uit . Is het mogelijk om eitjes in te laten vriezen voor het geval dat ? Wel goed dat de eitjes zich oplossen in je lichaam en niet nog meer cystes kunnen gaan vormen . Als ik van de bloedproeven uit mag gaan is hormonaal ook alles in orde bij me dus dat is ook weer een voordeel.
Het is fijn om even het hele verhaal kwijt te kunnen ik schrijf op een besloten forum met een stel meiden alleen hebben ze allemaal pco dus dat is toch weer iets heel anders. Ik heb ook al zoveel gelezen en ben mij al maanden aan het verdiepen in de molen dat ik niet die aansluiting heb en daarmee bedoel ik dat dit weer een totaal andere situatie is. Ze zijn stuk voor stuk schatten maar betreft de mm een heel ander vlak .
Het lijkt me ook een hele zware stap om te nemen. Gelukkig gaat mijn vriend ook altijd met mij mee en als ivf mogelijk is gaat hij ook elke keer mee .Hij wist niet zeker of hij het wel wilde omdat hij bang is dat ik eraan onderdoor ga maar we hebben urenlang gesproken en willen het toch proberen .Van die horrorverhalen over puncties klopt ik heb ze gelezen . Maar ik ben daar niet zo bang voor. Mijn grootste angst was de operatie eigelijk en die hebben we overleefd !
Misschien dat ik bij jullie kom schrijven maar dat zal ik nog allemaal laten bezinken . Ik heb vandaag al even gespiekt bij jullie deeltje en ik las dat je wil gaan stoppen met roken . Vandaag ben ik precies 7 en 1 dag weken gestopt (rookte echt veel) en hoop dat het jou ook gaat lukken !
Bedankt voor alle informatie
Groetjes Daantje
Aha dan is het wel beter als ze je eileider eruit halen want ik weet dat een eileider normaal zo dun is als een paar haren en een cyste erin is natuurlijk nooit goed dan. De mijne zat vroeger op mijn eierstok en ik heb geluk gehad dat ze mijn eierstok konden behouden. Zolang je eierstokken in je buik zitten (en het maakt zelfs niet uit waar in je buik want soms maken ze ze met een hechtinkje vast aan de buikwand als ze gaan ‘wandelen’) maak je ook eitjes aan en blijf je ze aanmaken. Als je hormoonwaarden goed waren en ze hebben ook je FSH gemeten en dat is niet te hoog dan blijf je ze ook aanmaken dus is er gelukkig geen reden om ze in te vriezen. Het enige wat ze evt kunnen gaan doen is als er bv hele sterke embryootjes gegroeit zijn bij een IVF poging dat ze die emmies invriezen. En daar moeten ze heel sterk voor zijn want invriezen is een zwaar stuk voor ze en maar de helft van de ingevroren emmies ontdooien goed (en dan zoeken ze dus al de sterksten uit). Met eitjes weet je nog niet eens of er wel embryo’s mee gemaakt kunnen worden dus zulke procedures gebruiken ze vaak alleen voor vrouwen die bv een chemokuur nodig hebben. Hoop niet dat je dat ooit nodig hebt.
De eerste keer reageerde ikzelf bv te goed op de hormonen en maakte ik rond de 35 eitjes aan, de tweede keer hadden we het beter gedaan en zaten we rond de 20 follikels en daar hebben we 12 eitjes uitgehaald en 1 was helaas bschadigt tijdens de punctie en het elftal wat over was is compleet bevrucht en hadden we niets voor in de vriezer ondanks dat we er een aantal rond de 8cellen hadden. Bij de laatste hadden we ong 10 follikels en iets minder lang gestimuleerd waarbij we 5 eitjes hebben ‘geoogst’ die alle 5 bevrucht zijn en waarvan we er 1 terug hebben gekregen en daar waren we zwanger door. Nu hopen we weer op een stuk of 10 eitjes eigenlijk dat geeft iets meer rust en wat meer hoop op wat emmies voor in de vriezer.
PCO is inderdaad nogal anders. Daarbij heb je wat meer risico op cystes die vormen en vaak hoef je daarbij niet verder te gaan als ofwel Clomid of een ander hormoon om te stimuleren (of een LEO behandeling) en in een wat later stadium heel mss IUI. Kan me voorstellen dat je je op een gegeven moment een wat vreemde eend in de bijt voelt want je bent toch met heel andere dingen bezig.
Tja die mannetje he. De mijne heeft ook al een paar keer gevraagd of ik nog wel verder wilde. Dan had ik bv een huilbui door de hormonen of toen ik zo depressief was door de miskraam. Maar wij vrouwen zijn toch een sterk geslacht en kunnen heeel veel aan. Hopelijk gaat de tweede operatie je straks ook meevallen!
Aj ja stoppen met roken. De 28e ongeveer gaat de eerste spuit er weer in en dan gaan de asbakken en sigaretten en alles weer de deur uit. Voor de eerste dagen heb ik nog pleisters liggen voor het geval dat maar ook die wil ik zo snel mogelijk de deur uit hebben. Verder probeer ik mijn lichaam weer zo goed mogelijk voorbereiden door weer foliumzuur te slikken en vitamine E. En ik leid mezelf weer zoveel mogelijk af door bv nu al alles voor te bereiden voor het doen van de belastingaangifte, het onderhandelen met verzekeringsmaatschappijen voor het lopende jaar. Dat is wel iets wat me tijdens pogingen helpt, lekker bezig blijven en flink wat afleiding.
Nicje is ook begonnen met IVF en schrijft bv ook niet mee hoor. Het is net of je er idd ook behoefte aan hebt en we lezen allemaal overal mee. Al is het op dit moment minder want we zitten te wachten tot Ang gaat bevallen (37 weken 6 dagen vandaag dus het kan ieder moment). Maar vooral rustig voor jezelf laten bezinken en eerst maar eens de volgende afspraak afwachten. Lijkt me dat IVF altijd mogelijk is zolang je je eierstokken nog hebt en je hormoonwaardes goed zijn maar de gyn is altijd degene die bepaald en kijkt of er misschien nog andere opties zijn. Stel je andere eileider is nog helemaal goed en open te krijgen met de operatie kun je ook nog op die ‘normale’ manier zwanger worden en dat zal altijd de voorkeur hebben lijkt me. Ben benieuwd wat je gyn gaat voorstellen de komende afspraak en wat alle opties nog zijn, heel veel succes met het afwachten en met het verwerken!
Meiden ik lees hier jullie berichtjes en weet wat jullie allemaal moeten doormaken.
Maris echt mij is zoals daan het ook zegt de operatie ook reuze meegevallen, inderdaad de uitslag erna was vreselijk om te horen,
Ik ga ontzettend hard voor jullie duimen en hoop dat het allemaal gaat lukken.
Ik ga binnenkort beginnen met clomid, krijg 2 x 50mg en ben ontzettend bang voor de overstimulatie en dat de iui dan niet doorgaat. Over een maand of drie beginnen wij met de ivf dat is ongeveerd de wachttijd bij ons. Maar ook de tijd die ik nodig heb om me erop voor te bereiden.
Heej Daantje,
Blij te horen dat ook jou, de operatie is meegevallen.
Ik merk wel aan mijzelf, dat ik nu, na een paar dagen wel wat rustiger eronder ben.
Ik vind het nog steeds eng, hoor! Maar ik heb het wat kunnen laten bezinken.
Helaas is er wel twijfel geweest. Hebben we het er wel voor over allemaal?
Zou ik er maar mee stoppen, want we hebben al 2 gezonden kids?
Dan hoef ik niet naar het ziekenhuis en die vervelende operaties te ondergaan.
Echt, er is twijfel geweest.
Maar dan bedenk ik mij steeds; ik krijg later echt spijt als ik niet doorzet.
En nogmaals:
Er zit ergens een lief kindje op ons te wachten. Dat voelen wij heel sterk.
Het is zo makkelijk om de weg te nemen met de minste weerstand, maar dat is niet altijd de verstandigste.
Dus, we gaan ervoor.
Ik heb gelukkig nog geen bijwerkingen van de primolut.
Ik heb van de week wel mijn eisprong gehad. (woensdag) en zondagavond nog gevreeën. Ik hoop (klinkt heel stom en tegenstrijdig) dat ik nu niet zwanger raak, want dat mag absoluut niet met deze pillen.
Het komt zo wel mooi uit met mijn cyclus. Ik zou dan woensdag mijn menstruatie verwachten en nu met die primolut waarschijnlijk dinsdag.
Dus dat loopt wel mooi samen.
Groetjes weer van Maris.
Hey Maris,
succes met de primolut hopelijk werkt het zoals gehoopt! En twijfel heeft geloof ik iedereen maar vooral met kinderen denk ik dat op een bepaald moment je hart de doorslag geeft en niet je hoofd. Ze worden vooral gemaakt uit liefde, voor elkaar en voor het toekomstige kindje.
Nu ja op naar dinsdag! Toi, toi, toi.
Maris ik heb een tip gekregen van iemand hier (ik denk Rhiannon ) Om 48 uur van te voren geen melkproducten te nemen en ookal heb ik gespuugd ik was niet misselijk. Toen ik wakker werd had ik zooooooooo’n honger ! De zuster had met me te doen en heeft geregeld dat ik gelijk wat kon eten maar dat kwam er gelijk weer uit haha. Normaalgesproken mag je niet gelijk eten na de narcose Ik ben echt een angsthaas en kleinzerig maar het deed echt geen pijn en de arts heeft met de hsg heel veel druk gezet om te kijken of ie ie de boel niet open kon wurmen . Alleen iets wat pijn ik mijn rechterschouder en alleen als ik rechtop zat als je met een paar kussens lekker gaat hangen heb je ook geen pijn.
Juudje dat is voor jou ook spannend allemaal zeg !
Groetjes Daantje
Voor de operatie moest ik twee dagen op een soort van dieet, kreeg een hele lijst met wat ik wel en niet mocht eten. Daarnaast ook tabletten om mijn darmen zo schoon mogelijk te krijgen. Was prettiger ivm de operatie.
ik werd om 9 uu geholpen en mocht om 2 uur weer naar huis, had wel last van duizelingen maar verder goed doorstaan
:thumbup:
Mijn verhaal is nagenoeg hetzelfde al Rhiannon! Bij mij is alleen besloten om de eileiders te verwijderen (juni 2004), omdat het vocht (hydrosalphinx) er via de baarmoeder uit kon. Mijn gyn wilde daar niet doorheen prikken met een punctie en er is nog weinig bekend over het vocht, of het de innesteling bemoeilijkt! Dus die nam liever het zekere voor het onzekere en dat betekende dus verwijderen (via laparascopie gebeurd)
Wij gaan over een paar maanden beginnen met IVF en ik begin nu echt de kriebels te krijgen…
Het enige voordeel nu is dat ik zeker weet dat ik spontaan niet zwanger kan worden, en ik moet zeggen dat geeft een bepaalde rust.
Alle meiden die nog moeten voor een operatie, succes!! :thumbup:
Ik moet over een week of 3 / 4 voor de laparscopi, heb al wel een vaginale onderzoek gehad van de buikholte en weet dat ik links endo heb maar hoe erg weet ik nog niet, ben beetje nerveus maar wil ook eindelijk weleens weten wat er aan de hand is… Die onzekerheid …killing!!
Even een vraagje, als je eileider vast zit aan een ander orgaan laten ze hem dan daar zitten? Dan blijf je toch buikklachten houden of niet??
Hoi Cloud,
fijn dat je een datum hebt om naartoe te leven! En dan daarna eindelijk uit de onzekerheid!
Als er verklevingen zijn aan andere organen dan ligt het er maar net aan waaraan. Sommige organen is het redelijk makkelijk en vooral veilig af te krijgen maar darmen bv is juist weer een risico (dunne wandjes en infectiegevaar) dus vandaar dat er hier niets aan gedaan is. Bij endo werkt dat geloof ik nog weer anders, daar verwijderen ze niet echt maar laseren ze oid. Vraag het eens na bij je arts want iedere arts heeft zo zijn of haar methodes. Alvast heeel veel succes en een goed herstel!