Hoi hoi,
Vraag me even af hoe jullie jullie verjaardagen vieren sinds jullie kinderen hebben? Ik zie steeds meer om me heen dat verjaardagen van kinderen en de ouders eigenlijk niet veel verschillen. Meestal is het in de middag, neemt ieder haar kinderen mee, en komt er dus maar weinig terecht van een goed gesprek tussen volwassenen.
Ikzelf probeer om het jaar een etentje te organiseren voor mijn beste vrienden. Dat is dan na kinderbedtijd, en dus gewoon ouderwets gezellig kletsen zonder tig onderbrekingen van kleine kindertjes tussendoor.
Vriendin van me wilde ook graag een ‘volwassen’ verjaardag, maar heeft daar uiteindelijk vanaf gezien omdat ze bang was dat er dan maar weinig mensen zouden komen.
Ik ken ook genoeg mensen die hun eigen verjaardag helemaal niet meer vieren nu ze kinderen hebben.
Ikzelf vind kinderfeestjes best heel leuk, maar eigenlijk wel gewoon voor als er een kindje jarig is. Ik vind het jammer als het er nooit meer van komt om gewoon een gezellige volwassen-verjaardag te hebben. Maar aan de andere kant ken ik als alleenstaande moeder natuurlijk ook wel het probleem van de oppas en is een verjaardag waar je kind ook welkom is natuurlijk een stuk makkelijker.
Hoe zien jullie dit? Hoe gaat het bij jullie en bij jullie vrienden en zijn jullie daar tevreden mee?
ter aanvulling mijn blogje dat ik vorig jaar schreef n.a.v. mijn verjaardag vorig jaar:
moeder is jarig.
De dagen voorafgaand aan mijn verjaardag, had ik mijn zoon al meerdere malen ingelicht over het heugelijke nieuws dat ik binnenkort jarig zou zijn. De verwachtingen waren dus hooggespannen dat zoonlief zijn spaarpot zou hebben omgekeerd om bij een winkel een prachtig cadeau voor zijn moeder te kunnen kopen.
De avond voorafgaand aan mijn verjaardag.
‘Nog even slapen he, mama en dan ben je jarig. Hier, mag jij al mijn vriendjes vannacht hebben’
En zo werd ik op mijn verjaardag wakker tussen giraf, poppie, zussie, De Grote Beer, Doppie het Aapie, muis, eend, konijn, Meneer Jummie en hond (die ooit van mij was maar die zoonlief zonder pardon aan zijn vriendengroep heeft toegevoegd). Een feest was het eigenlijk niet, want zelfs in mijn tweepersoonsbed namen Nano’s vrienden enorm veel ruimte in.
Nano werd wakker en kwam bij me in bed gekropen. Hij was mijn verjaardag niet vergeten, bleek wel toen hij zijn handje openvouwde en er een oud klef Sinterklaassnoepje te voorschijn kwam, dat hij de dag daarvoor in de buurtsuper had gekregen. Hij had het bewaard voor mijn verjaardag!
‘Hier mama, hou maar even vast,’ zei hij gul, terwijl hij zelf met zijn vingertje het snoepje ook vast bleef houden. Ik dacht dat het een soort cadeautje was, maar zijn handje liet het snoepje niet los. Het was een eer dat ik op mijn verjaardag even zijn snoepje mocht vasthouden, waarna hij er zelf een hap van nam.
Daarna kregen we aan de ontbijttafel een soort van ruzie. Nano vond dat het ook zijn verjaardag was. Ik vond van niet.
We fietsten naar zijn gastouder toe, Nano achterop. ‘Hey, nu heb je nog niet voor me gezongen!’ roep ik naar achteren, referend aan de vele malen dat ie de dag ervoor had verteld dat hij voor me zou gaan zingen op mijn verjaardag.
‘He wat jammer nou,’ luidt zijn antwoord. Ik vraag of ie het alsnog wil doen. Hij zegt dat het te laat is.
‘s Middags haal ik hem op bij de gastouder. Zijn eerste vraag is of ik wel nog taart voor hem bewaard heb. Dan komt hij aan met een kroon die hij samen met de gastouder gemaakt heeft. Ik ben blij verrrast, maar merk op dat hij misschien wel een beetje klein is voor me. Verontwaardig kijkt hij me aan; ’ Maar hij is voor mÃj, mamma’.
Dus fietsen we terug naar huis, Nano een kroon op zijn hoofd, mensen die Hoera naar hem roepen.
Thuis zingt hij alsnog voor me, onder toeziend oog van zijn opa en de buurvrouw, die hem een groot applaus geven.
Mijn verjaardag zal nooit meer hetzelfde zijn.
niet 
maar dat was al voor de kinderen er waren 
ik heb een ongelooflijke hekel aan mijn verjaardag (niet zozeer omdat ik een jaartje ouder word maar meer om de datum :silenced: 27 december…)
ik vier daarintegen wel 2e kerstdag en dan mag iedereen komen die wilt maar op mijn verjaardag blijft de deur dicht of zijn wij er niet
vroeger gaven we meestal een feestje 's avonds. Tegenwoordig heb ik geen zin in veel gedoe binnen (ben in de winter jarig).
Dus nu geven we meestal in de zomer een tuinfeest waarbij we beide verjaardagen vieren. Dat feest begint dan om 4 uur ofzo en we hebben meestal iets van bbq of een buffetje.
De kinderen die erbij zijn hebben dus wel even feest maar gaan daarna ook gewoon slapen.
Nu hebben we nog niet heel veel kinderen in onze vriendengroep, maar de kids die er zijn worden gewoon op bed gelegd bij ons. Zodra mensen naar huis gaan wordt het hele spul ingeladen.
De laatste maanden merk ik trouwens dat we vaker gaan uiteten ter gelegenheid van een verjaardag. Dat is ook wel leuk. Ieder betaald voor zichzelf en verder geen gedoe maar gewoon lekker en gezellig.
dubbel
Wij vieren onze verjaardag eigenlijk bijna nooit… Ook niet voor de kinderen er waren. Ik heb namelijk een hekel aan het verplichte bij elkaar met de familie gedoe haha… Dit jaar werd Sydney 30 en werd het een surpriseparty, waarbij iedereen inderdaad gewoon met kids kwam (en dat was ook de bedoeling ;)).
Dit jaar met mijn eigen verjaardag geen feestje of uitnodigingen, maar een paar vriendinnen van me komen vrijdagavond hier film kijken, taart erbij, wijntje erbij, hapje erbij. Een verjaardag en toch ook weer niet Mijn schoonvader komt zondag op de dag zelf dan even langs denk ik en verder gebeurt er niets. Mijn familie doet al helemaal niet meer aan verjaardagen van volwassenen en al zeker niet als ze er 4 uur voor zouden moeten reizen
Verjaardagen van familie van Sydney zijn hier meestal overdag, en dan ook met kinderen erbij inderdaad.
wij waren hier de eerste met kids, maar inmiddels zijn er een hoop kids aanwezig binnen onze vriendenclub.
wij vieren onze verjaardagen samen, en danis de hele dag iedereen welkom, met of zonder kids.
Met vriedinnen probeer in een paar keer jaar af te spreken voor een man/kindloze avond, los van het hele verjaardag idee, en dat bevalt goed!
ik vind (als een van de weinige) verjaardagen wel leuk.
Ik ben zelf binnenkort jarig en vier het de hele dag, degene met kinderen die nemen hun kinderen mee. (wel zo gezellig voor mijn kinderen)
als wij een uitnodiging krijgen voor een verjaardag waar specifiek opstaat dat kinderen niet mogen komen… dan weet ik niet of ik ga.
(natuurlijk wel even ervan uitgaan dat het een gewone verjaardag is).
Ik heb zoiets iedereen weet dat ik kinderen heb en die komen dan ook mee.
Ik ga geen oppas regelen voor een verjaardag.
En ik zou ook niet willen dat mensen een oppas gaan regelen voor als ze naar mij toe komen.
(natuurlijk komt het weleens voor dat wij een verjaardag van de vriendengroep hebben en dan wordt er uiteraard wel een oppas geregeld, maar dit zijn speciale verjaardagen)
dus sluit me aan bij het antwoord van fietje.
@Pitje27 wrote:
als wij een uitnodiging krijgen voor een verjaardag waar specifiek opstaat dat kinderen niet mogen komen… dan weet ik niet of ik ga.
(natuurlijk wel even ervan uitgaan dat het een gewone verjaardag is).
Ik heb zoiets iedereen weet dat ik kinderen heb en die komen dan ook mee.
tja, het klinkt een beetje of je dan gepikeerd bent als je je kinderen niet mee mag nemen. En ik geloof dat ik dat niet helemaal snap. Tenminste; een verjaardag met kinderen is toch totaal anders dan een verjaardag zonder kinderen? Ik snap wel als mensen een keer geen zin hebben in een verjaardag waar je gewoon geen gesprek kunt voeren (want dat gebeurt er op verjaardagen waar ook veel kinderen rond rennen). Zeker voor mensen zonder kinderen, zijn dat soort verjaardagen best heftig -ik merk dat ouders wat beter in staat zijn die kinderfrequentie een beetje te negeren of zo 8) .
Ik zou me niet beledigd voelen oid, zou het hooguit soms wat lastig vinden. (mijn zussen zijn bv ook beide getrouwd zonder kinderen en dus ook zonder nano, vind ik dan wel jammer, maar ik snap het wel, juist omdat het gewoon zo'n groot verschil is tussen wel of geen kinderen. En als je dan op zo'n dag het liever zonder kinderen wilt, dan ga ik daar gewoon in mee)
@fiep klophout wrote:
@Pitje27 wrote:
als wij een uitnodiging krijgen voor een verjaardag waar specifiek opstaat dat kinderen niet mogen komen… dan weet ik niet of ik ga.
(natuurlijk wel even ervan uitgaan dat het een gewone verjaardag is).
Ik heb zoiets iedereen weet dat ik kinderen heb en die komen dan ook mee.
tja, het klinkt een beetje of je dan gepikeerd bent als je je kinderen niet mee mag nemen. En ik geloof dat ik dat niet helemaal snap. Tenminste; een verjaardag met kinderen is toch totaal anders dan een verjaardag zonder kinderen? Ik snap wel als mensen een keer geen zin hebben in een verjaardag waar je gewoon geen gesprek kunt voeren (want dat gebeurt er op verjaardagen waar ook veel kinderen rond rennen). Zeker voor mensen zonder kinderen, zijn dat soort verjaardagen best heftig -ik merk dat ouders wat beter in staat zijn die kinderfrequentie een beetje te negeren of zo 8) .
Ik zou me niet beledigd voelen oid, zou het hooguit soms wat lastig vinden. (mijn zussen zijn bv ook beide getrouwd zonder kinderen en dus ook zonder nano, vind ik dan wel jammer, maar ik snap het wel, juist omdat het gewoon zo'n groot verschil is tussen wel of geen kinderen. En als je dan op zo'n dag het liever zonder kinderen wilt, dan ga ik daar gewoon in mee)
zet even de reactie in spoiler... anders wordt het bericht zo lang.
om eerlijk te zijn voel ik me wel beledig ja als mijn kinderen niet mee mogen.
Maar snap wel wat je bedoeld (had hier eigenlijjk niet eens bij stil gestaan dat stellen/mensen zonder kinderen hier niet altijd zin in hebben)
:oops:
Gelukkig mogen onze kinderen tegenwoordig wel mee.
(alleen bruiloften ofzo niet) :wink:
Maar klopt wel als je op een verjaardag komt waar ook kinderen zijn, dan is het wel anders ja.
Vind ook al je zelf jarig bent je helaas je gasten nog niet spreekt...
Hier heel vaak een verjaardag gevierd in de avonden, P en ik samen dan. Merk wel dat dat nu allemaal wat lastiger word nu vrienden ook kids krijgen, die komen dan toch tussen de middag met kleine erbij… of als ze in de avond komen zijn de kids er tot ze moe zijn en dan ik bed, of 1 vd 2 komt… is wel wat geregel. Ook dus wel eens gevierd van 13 uur tot … wanneer men wegging en dan zie je ook dat men verspreid komt. Ik vind het allemaal prima, met of zonder kids… ook met kids kan je nog wel gesprekken voeren, al zijn dat andere gesprekken.
Dit jaar hebben we bij Elise er wel voor gezorgd dat het een middagfeestje was, dus van 13-17 uur. uiteindelijk wel wat eters gehad, maar niet veel… Voor Elise was dit al lang genoeg en ze slaapt toch rond 19.00 dus in de avond mensen uitnodigen heeft voor haar toch geen zin… bij Elise haar 1e verjaardag dus wel gedaan met als gevolg dat de mensen die voor het feestje kwamen, de jarige amper gezien hebben.
Een uitnodiging waar echt uit principe op zou staan, zonder kinderen… ik weet ook niet of ik daar heen zou gaan. Om meerdere redenen niet, 1 daarvan is hoe zouden we het dan moeten regelen… dan moeten we dus echt oppas hebben en ik wil niet afhankelijk zijn van anderen… andere reden is toch dat ik vind dat Elise bij ons hoort en tja… dat de keus haar wel of niet mee te nemen toch bij ons zou moeten liggen en niet bij een ander… Gelukkig hebben veel vrienden ook kids, dus hebben we dit probleem amper.
Ik haat mijn verjaardag, en vier het zelden. Wat wel bijzonder was: de verjaardag die ik vierde tijdens mijn zwangerschap, ik werd 26, kreeg ik heeeeeeeel veel cadeautjes, waarvan zonder overdrijven 98% voor de baby was. En toen wist ik al: life will never be the same 8)
Binnen de familie verschillen kinderverjaardagen niets van volwassenverjaardagen. Dezelfde gezichten, dezelfde hapjes, dezelfde muziek en elk jaar dezelfde discussies met en over de kinderen… Ik vind het tot nu toe niet zo erg, op de een of andere manier houden die kinderen elkaar altijd bezig dus een normaal gesprek voeren lukt eigenlijk prima :thumbup:
Binnen mijn vriendenkring doet men ook niet zo aan verjaardagen, nu ik erover nadenk :think: Maar over het algemeen neem ik Joas mee, mochten zij dat niet willen dan wil ik best oppas regelen maar als dat niet kan, dan ga ik niet en dat vindt niemand erg.
Bij ons is ook niet echt een verschil tussen een kinder of ouder verjaardag.
Het enige verschil is dat de verjaardag van de kinderen stopt rond een uur of 19.00 en die van de ouders gaat door (tot in de late uurtjes :lol: )
Als er kindjes meegekomen zijn, dan gaan ze gewoon hier op bed.
En dan kunnen we toch lekker bijkletsen :thumbup:
ik haat verjaardagen
en ga al helemaal geen oppas regelen voor zoiets 8)
idd zelfde gezichten, zelfde hapjes, zelfde kringetje 
en maar koetjes kalfjes praten
Als ik iets wil doen voor mn verjaardag dan liever met goede vriendin(nen)
en dan regel ik wel iets.
Wij waren de eersten met kinderen. In de loop der jaren hebben bijna al mijn vriendinnen kinderen gekregen en daardoor zijn er steeds meer kinderen ook op verjaardagen bij gekomen. Manlief en ik zijn 4 weken na elkaar jarig in de zomervakantie dus we vieren het altijd samen. Vaak zijn er nog veel mensen op vakantie waardoor het op de “volwassenenverjaardag” toch rustiger is. Iedereen uitnodigen zonder kinderen is geen optie, dan komt er denk ik niemand, hihi!
De kinderverjaardagen (december en maart) zijn wel altijd érg druk. Dan baal ik wel eens dat ik “winterkinderen” heb. Je kunt gewoon niet naar buiten en zo groot is onze woonkamer niet…Vroeger rookten er nog mensen die dan buiten samenschoolden maar nu is mijn schoonvader nog maar de enige.
fiep, ik begrijp precies wat je bedoelt! ik neem jolijn niet mee als we ‘s avonds naar een verjaardag gaan (van een volwassene dus), juist omdat ik gezellig wil kletsen en ook om weer eens echt te kunnen praten, zonder onderbrekingen, heerlijk!!! "Helaas’ denken andere mensen daar anders over en is het dan wel niet mijn kind, maar wel hordes andere kinderen die de avond bepalen, en eerlijk gezegd baal ik daar wel eens van ja.
een kinderfeestje of een feestje 's middags vind ik weer anders. En onze eigen verjaardagen, daar komen vrienden met kinderen laat in de middag en de rest komt 's avonds en dan is het met een wijntje heerlijk relaxed ‘zwetsen’, zalig!
Wij vieren overigens alleen overdag (in het weekend) de verjaardagen. Voor wie het gezellig vind is er rond 18:00 een soepje/broodje/salade oid en om 19:00 is het nokken! Dan kunnen de kinderen met hun nieuwe speelgoed spelen, wij even puinruimen en de avond is weer voor ons :mrgreen:
echt vieren hebben we nooit gedaan…
de mensen die komen willen komen… wij hebben wel altijd een lekker stuk taart in huis… ( zouden ze daarvoor komen :think: :mrgreen: )
de verjaardagen van de kids vieren we wel echt… met uitnodigingen enzo :mrgreen:
Wij vieren onze verjaardagen altijd op een weekendavond, of zaterdagavond of zondagavond. Alle familie/vrienden met kinderen hebben een oppas of nemen de kinderen mee en leggen ze bij ons op bed of er blijft 1 van de 2 thuis.
Ik heb nog nooit bedacht om het overdag te doen. Wel van ons zoontje denk ik, al heeft hij er toch nog weinig aan. Maar 's avonds na half 7 slaaptie sowieso, dat vind ik voor de opa’s en oma’s ook niet leuk. Maar dan gewoon op een zaterdag of zondag, doordeweeks vind ik het niks, overdag een verjaardag. Dan werkt zo’n beetje iedereen in onze omgeving, inclusief wijzelf.
Weinig vrienden hebben wij met kids. Dus als 1 van ons jarig is, dan kunnen onze kids lekker tot half 8 aan de gang blijven en daarna is het toch echt bedjestijd. Dus de avond lekker zonder kids.
Krijgen wij een uitnodiging om op een verjaardag te komen zonder kids… dan is het eerste wat ik doe oppas regelen :mrgreen: Lijkt me weer eens heerlijk een avondje zonder kids, nergens op te hoeven letten, nergens aan te denken. Lekker babbelen zonder de kids! Lijkt me ideaal :lol:
Wij vieren de verjaardagen van onszelf op een dag in het weekend en eerlijk gezegd ben ik toch alleen maar aan het hollen en vliegen om koffie/thee, limonade, taart, hapjes enz… dus ik zie de lol van verjaardagen zowieso niet zo.
Als ik iemand echt wil spreken, ga ik er wel een keer een bakkie doen.
We hebben hier in de familie en vrienden kring 23 kinderen en ik kan niet verlangen dat iedereen een oppas zoekt. Zeker binnen de familie houd dat gauw op omdat we vaak voor elkaar oppassen, maar als die dus allemaal naar dezelfde verjaardag gaan, word de mogelijkheid op oppas al kleiner.
We laten het dus aan de mensen over om te kiezen of ze overdag of s’avonds komen en dat wisselt heel erg.
Vind zelf dat je niet mag verwachten dat mensen in zo’n geval persee zonder kinderen komen en je moet je altijd afvragen wat je belangrijker vind… dat ze uberhaupt komen, of dat ze persee alleen komen.
Nu 14 november is mijn zwager jarig, ook hij heeft aangegeven het alleen s’avonds te vieren. Maar dat betekent dat mijn schoonzusjes en mijn schoonmoeder niet beschikbaar zijn voor oppas.
Mijn buren zijn er niet (heb ik al gevraagd) en vrienden in de straat hebben zelf een feestje omdat haar man ook jarig is.
De enige optie die we nog hebben is een neefje hier vlakbij, maar als hij niet kan houdt het op en gaat Ruud maar alleen.
En dat vind ik erg jammer. Ik denk dan… is het nu echt zo’n ramp als mensen JOU graag willen feliciteren met je verjaardag en graag willen komen, al is het maar 1 uurtje en ze kunnen niets regelen voor de kinderen?
Dan zou het geen drama moeten zijn als ze bijvoorbeeld eind middag toch even met kinderen nog komen.
Dat dit vaak wel een onmogelijkheid is, vind ik persoonlijk dan weer wel beledigend.
Blijkbaar vind men het zonder kinderen komen belangrijker dan uberhaupt komen…